ตอนที่ 335 ไม่ให้ก็แย่งชิงเอา

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เจียง​ซื่อ​เหลือบตา​ไป​มอง​อวี​้​จิ​่น​ ​“​เจ้า​ว่า​อย่างไรเล่า​”

อวี​้​จิ​่น​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​“​ท่าน​พ่อ​คง​ว่า​ตัวตน​ของ​ข้า​นี้​มี​แต่​จะ​นำ​ความวุ่นวาย​มา​ให้​”

“​แล้ว​เจ้า​ตั้งใจ​จะ​จัดการ​อย่างไร​ต่อ​”

“​ข้า​ยัง​อยาก​จะ​ลองดู​ว่า​ท่าน​ลุง​มีโอกาส​จะ​รับได้​บ้าง​หรือไม่​”

“​ถ้าเช่นนั้น​เจ้า​ก็​ไป​ลองดู​เถิด​ ​แต่ว่า​ถึงอย่างไร​นั่น​ก็​คือ​พ่อ​ของ​ข้า​ ​เจ้า​จะ​อารมณ์เสีย​แล้ว​ลงมือ​จัดการ​ทุบตี​เขา​ไม่ได้​”​ ​เจียง​ซื่อ​กำชับ​อย่าง​ไม่​วางใจ

อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​ดู​เจ้า​พูด​เข้า​สิ​ ​ข้า​เป็น​คน​เช่นนั้น​หรือ​”

เจียง​ซื่อ​ได้​แต่​เหล่​ตาม​อง​เขา​อย่าง​เงียบๆ​

เขา​เป็น​คนที​่​ไม่รู้​จัก​ขอบเขต​ ​หาก​พบ​เจอ​กับ​เรื่อง​ใด​ที่​ไม่​ราบรื่น​ขึ้น​มา​ไม่ว่า​สิ่งใด​ก็​กล้า​ทำ

“​ข้า​ไม่​ทำ​เช่นนั้น​จริงๆ​ ​ใคร​ใช้​ให้​เขา​เป็น​พ่อ​ของ​เจ้า​เล่า​”

เจียง​ซื่อ​จึง​ได้​วางใจ​ลง​เล็กน้อย

“​รอ​ข่าวดี​จาก​ข้า​เถิด​”

อวี​้​จิ​่​นก​้ม​ศีรษะ​ลง​จุมพิต​เบา​ๆ​ ​ที่​หน้าผาก​อัน​ขาวผ่อง​ของ​หญิงสาว​ ​สายตา​ของ​เขา​เคลื่อน​ลง​ไป​จับจ้อง​ที่​ริมฝีปาก​แดง​เรื่อ​ของ​นาง​ ​ก่อน​จะ​ออก​ไป​ทาง​หน้าต่าง​ด้วย​ความอาลัย​อาวรณ์

สายลม​พัด​เข้ามา​จาก​ทาง​หน้าต่าง​ ​ทำให้​ภายใน​ห้อง​ว่างเปล่า​ใน​พริบตา

เจียง​ซื่อ​ยืน​อยู่​ที่​ตรงหน้า​ต่าง​แล้ว​มองออก​ไป​ด้านนอก​เงียบๆ​

นอก​หน้าต่าง​ปรากฏ​สีดำ​ทอด​ยาว​ออก​ไป​ไกล​สุดลูกหูลูกตา​ ​ดวงดาว​บน​ท้องฟ้า​กะพริบ​ออกมา​เป็น​แสงสว่าง​ไสว​เยือกเย็น​ ​เมื่อ​ไม่มี​ดวงจันทร์​ ​จึง​ทำให้​รู้สึก​เงียบเหงา

แต่​ดวงใจ​ที่​กระสับกระส่าย​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​บัดนี้​กลับ​ดู​มั่นคง​มากขึ้น

ต่อให้​เป็น​หนทาง​ที่​มืดมน​หรือ​ยากเย็น​สัก​เพียงใด​ ​เพียงแค่​มี​คนที​่​หัวใจ​ผูกพัน​กัน​ก้าว​ต่อไป​พร้อมกัน​ ​ก็​ไม่มี​สิ่งใด​น่ากลัว

“​อา​ซื่อ​”

ด้านนอก​หน้าต่าง​ปรากฏ​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​อัน​หล่อเหลา

เจียง​ซื่อ​ถอยหลัง​ออก​ไป​ครึ่ง​ก้าว​แล้ว​ขมวดคิ้ว​มองดู​ชายหนุ่ม​รูปงาม​ผู้​นั้น

“​เจ้า​ไม่​อยาก​ให้​ข้า​ไป​เช่นนี้​เชียว​หรือ​”

ประโยค​นี้​ทำให้​อา​เฉี่ยว​ที่​กำลัง​เตรียมตัว​เดิน​เข้ามา​หยุด​ฝีเท้า​ลง​แก้ม​แดง​เรื่อ

เจียง​ซื่อ​ไม่ได้​ปฏิเสธ​หรือไม่​ได้​โมโห​แต่อย่างใด​ ​ในทางกลับกัน​ ​นาง​มอง​ไป​ทาง​เขา​แล้ว​ยิ้ม​ขึ้น​เล็กน้อย

นาง​ต้อง​ยอมรับ​ว่า​ ​เดิมที​ร่าง​ของ​เขา​ที่​หาย​ไป​ท่ามกลาง​ความมืด​ได้​ปรากฏ​ขึ้น​ต่อหน้า​อีกครั้ง​ ​ทำให้​นาง​อารมณ์ดี​ยิ่งนัก

แต่​การ​ที่นาง​ยิ้ม​เช่นนี้​กลับ​ทำให้​อวี​้​จิ​่น​ทำตัว​ไม่​ถูก

“​อากาศ​หนาวเย็น​นัก​ ​รีบ​พักผ่อน​เถิด​”​ ​เขา​ปิดหน้า​ต่าง​ลง​ด้วย​ตนเอง​ ​ก่อน​จะ​หาย​ไป​ใน​ลาน​กว้าง​อีกครั้ง​หนึ่ง

อา​เฉี่ยว​บากหน้า​เดิน​เข้ามา​ ​“​คุณหนู​เจ้า​คะ​ ​ให้​บ่าว​จัดเตรียม​ที่พักผ่อน​ให้​เถิด​”

เจียง​ซื่อ​หันหลัง​เดิน​กลับ​ไป​นั่ง​อยู่​หน้า​กระจก​โต๊ะเครื่องแป้ง

อา​เฉี่ยว​ถอด​ปิ่นปักผม​ให้​นาง

ผม​ยาว​ดำขลับ​ร่วงหล่น​ลงมา​ถึง​เอว​ ​เงางาม​เป็นประกาย​คล้าย​กับ​ผ้าไหม

อา​เฉี่ยว​หยิบ​หวี​งาช้าง​หวี​ลง​ไป​ที่​ผม​ของ​นาง

สีขาว​ของ​หวี​งาช้าง​และ​สีดำ​ขลับ​ของ​เส้น​ผม​ ​ใต้​แสงไฟ​นวล​ผ่อง​สะท้อน​ภาพ​หญิง​งาม​ผู้​อ่อนโยน​ออกมา​จาก​ทาง​กระจก​โต๊ะเครื่องแป้ง

อา​เฉี่ยว​อด​ไม่ได้​ที่จะ​หัน​มอง​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“​มอง​อะไร​กัน​”​ ​เจียง​ซื่อ​สัมผัส​ได้​จึง​เงยหน้า​ขึ้น

อา​เฉี่ยว​นึกถึง​ประโยค​ที่​เมื่อ​ครู่​ได้ยิน​โดยบังเอิญ​ ​นาง​จึง​รู้สึก​ระ​สับ​กระ​ส่าย​ ​ก่อน​จะ​เอ่ย​หาเหตุ​ผล​ขึ้น​มา​ว่า​ ​“​คุณหนู​ช่าง​น่ามอง​นัก​”

ดูเหมือน​เจียง​ซื่อ​จะเข้า​ใจความ​คิด​ของ​อา​เฉี่ยว​ ​นาง​หัน​ศีรษะ​ไป​เล็กน้อย​แล้ว​เอ่ย​ถาม​ว่า​ ​“​ตกใจ​งั้น​หรือ​”

อา​เฉี่ยว​อาย​จน​หน้าแดง​เรื่อ

เจียง​ซื่อ​ลุกขึ้น​ยืน​แล้ว​เดิน​ตรง​ไป​ที่​เตียง

บน​พื้น​กระจัดกระจาย​ไป​ด้วย​หมอน​และ​ผ้าห่ม

อา​เฉี่ยว​เห็น​ดังนั้น​ยิ่ง​อาย​จน​หน้าแดง​ ​นาง​ไม่รู้​ว่า​เจ้ามือ​ไป​ไว้​ที่ใด​ดี

หากว่า​เข้าไป​เก็บ​ ​คุณหนู​จะ​อาย​หรือไม่

จะ​เก็บ​หรือ​ทำเป็น​ไม่เห็น​ดี

ขณะที่​กำลัง​ครุ่นคิด​อยู่​นั้น​ ​ก็ได้​ยิน​น้ำเสียง​ของ​เจียง​ซื่อ​เอ่ย​ขึ้น​เบา​ๆ​ ​ว่า​ ​“​เก็บ​สิ่งของ​ที่อยู่​บน​พื้น​ขึ้น​มา​เถอะ​”

อา​เฉี่ยว​จึง​ได้​เก็บ​หมอน​และ​ผ้าห่ม​อุ้ม​ขึ้น​มา​วาง​ไว้​บน​เตียง

“​เจ้า​ไป​พักผ่อน​เถอะ​”

“​เจ้าค่ะ​”

อา​เฉี่ยว​เดิน​ไป​ทาง​ประตู​ ​แต่​จู่ๆ​ ​นาง​ก็​หันหลัง​กลับมา

เจียง​ซื่อ​มอง​ไป​ที่นาง

“​คุณหนู​เจ้า​คะ​ ​คุณหนู​จะ​แต่งงาน​กับ​คุณชาย​อวี​๋​ใช่​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​มองดู​ท่าทาง​อัน​ร้อนรน​ของ​บ่าว​รับใช้​ก่อน​จะ​พยักหน้า

อา​เฉี่ยว​จึง​ได้​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​นาง​ไม่กล้า​สบตา​กับ​เจียง​ซื่อ​ ​แต่​เดิน​ออก​ไป​อย่างรวดเร็ว​ทันที

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​แล้ว​ส่ายหน้า

มองดู​แล้ว​ ​บ่าว​รับใช้​ผู้​นี้​คงจะ​ตกใจ​พอควร

จะ​ว่า​ไป​ก็​เป็น​เช่นนั้น​ ​สตรี​เช่น​นาง​ที่​ยัง​ไม่​ออกเรือน​แต่กลับ​ใกล้ชิด​สนิทสนม​ ​กระซิบกระซาบ​กับ​ชายหนุ่ม​ที่​ปีน​กำแพง​เข้ามา​ ​หาก​อยู่​ใน​ตระกูล​ที่​หัวโบราณ​ ​แล้ว​ถูกจับ​ได้​เข้า​ละ​ก็​ ​นาง​คงจะ​ถูกจับ​ใส่​กรง​หมู​และ​ถ่วง​น้ำ

ถ่วง​น้ำ​อะไร​กัน​เล่า​!

เจียง​ซื่อ​ดึง​ผ้าห่ม​ขึ้น​มาปิด​หน้า​แล้ว​นอนหลับ​ไป​อย่างสบายใจ

ด้าน​อวี​้​จิ​่น​เอง​ ​เมื่อ​กลับ​ไป​ยัง​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก็​ไม่​อาจ​ข่มตา​นอน​ได้​ ​เขา​อาบน้ำ​เย็น​ครั้งแล้วครั้งเล่า

หลง​ต้าน​ที่​ยืน​อยู่​ด้าน​ข้าง​กำลัง​ยื่น​ผ้าเช็ดตัว​มา​ให้​เขา​ ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ตัวสั่น

“​เจ้านาย​ขอรับ​ ​ทำ​เช่นนี้​ท่าน​จะ​ทน​ไหว​หรือ​”

อวี​้​จิ​่น​ไม่ได้​สนใจ​หลง​ต้าน​ ​เขา​ใช้​ขัน​ตัก​น้ำ​แล้ว​ราด​ตัว

ร่างกาย​ของ​ชายหนุ่ม​ที่​ไม่มี​เสื้อผ้า​บดบัง​ ​ช่าง​แข็งแกร่ง​บึกบึน​ ​ทุกหน​แห่ง​เต็มไปด้วย​พลัง​ ​น้ำเย็น​ไหล​ลงมา​ที่​กระดูก​ไหปลาร้า​ ​ผ่าน​ช่องท้อง​ส่วนล่าง​ที่​แบน​ราบ​และ​แน่นหนา​ ​ขา​อัน​เรียว​ยาว​ทรงพลัง​ ​บน​พื้น​ปรากฏ​เป็น​แอ่งน้ำ

ดูเหมือน​เจ้านาย​จะ​ต้องการ​สตรี​สัก​คน​ ​ไม่​สิ​ ​สัก​สาม​คน​…

หลง​ต้าน​ใจลอย​และ​จ้องมอง​ไป​ยัง​จุด​หนึ่ง​เนิ่นนาน

อวี​้​จิ​่​นรู​้​สึก​ได้​ดังนั้น​ ​จึง​ได้ที่​เตะ​หลง​ต้าน​กระเด็น​ไป​ที่​ปาก​ประตู​ ​ก่อน​จะ​หยิบ​เสื้อคลุม​ออกมา​คลุม​แล้ว​เดิน​ออก​ไป​ข้างนอก​ ​เขา​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​เยือกเย็น​ว่า​ ​“​หาก​ยัง​ทำตัว​ไร้​กาลเทศะ​เช่นนี้​ ​ระวัง​ข้า​จะ​ตัด​ขา​ที่สาม​ของ​เจ้า​!​”

หลง​ต้าน​หุบ​ขา​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​เขา​โดยสัญชาตญาณ​ ​ก่อน​จะ​เดินตาม​ออก​ไป​จาก​ห้องอาบน้ำ​เงียบๆ​ ​อยู่​ข้างหลัง

ล้วน​เป็น​ชายหนุ่ม​ด้วยกัน​ ​ก็​แค่​มอง​นิดหน่อย​หน่อย​จะ​เป็นไร​ไป

อวี​้​จิ​่​นที​่​เดิน​อยู่​ข้างหน้า​ ​อยาก​จะ​หันมา​ถีบ​เขา​อีก​สัก​สอง​ที​เหลือเกิน

ไอ้​เจ้า​นี่​ ​อา​ซื่อ​ยัง​ไม่เคย​เห็นด้วย​ซ้ำ​ ​เจ้า​กล้า​ดี​อย่างไร​มาม​อง​!

แต่ว่า​ ​อา​ซื่อ​เคย​สัมผัส​มา​แล้ว​…

เมื่อ​คิด​ดังนี้​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​รู้สึก​ว่าน​้ำ​เย็น​ที่​เพิ่ง​อาบ​เมื่อ​ครู่​ ​อาบ​ไป​ช่าง​เสียเวลา​เปล่า

หาก​เป็น​เช่นนี้​ต่อไป​คง​แย่​ ​เขา​จะ​ต้อง​รีบ​จัดการ​แต่งงาน​กับ​นาง​แล้ว​พานา​งก​ลับ​มาที​่​จวน​โดยเร็ว​วัน

เช้า​วัน​ต่อมา​ ​อวี​้​จิ​่​นวน​เวียน​อยู่​บริเวณ​ทาง​ที่​เจียง​อัน​เฉิง​จะ​ต้อง​เดินผ่าน

เจียง​อัน​เฉิง​เหลือบตา​ไป​มองเห็น​ชายหนุ่ม​ร่างกาย​สูงใหญ่​ ​เขา​ละสายตา​กลับมา​แล้ว​ทำเป็น​มองไม่เห็น​ ​ก่อน​จะ​เดิน​ตรง​ออก​ไป

“​ท่าน​ลุง​”​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​ยกมือ​ขึ้น​คารวะ​แล้ว​โน้ม​กาย​ลง

“​อย่า​ได้​ทำ​เช่นนี้​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​รีบ​ยกมือ​ขึ้น​ปฏิเสธ​แล้ว​ยิ้ม​อย่าง​เยือกเย็น​ว่า​ ​“​ข้า​จะ​ให้ท่า​นอ​๋​อง​เรียก​ข้า​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​”

หลังจาก​ครุ่นคิด​อยู่​ทั้งคืน​ ​ในที่สุด​เขา​ก็​คิดได้

จู่ๆ​ ​ก็​เข้ามา​ทำดี​ด้วย​ ​คง​ต้อง​หวังผล​อย่า​แน่นอน​ ​เจ้า​หมอนี​่​มีตัว​ตน​อัน​สูงส่ง​ ​แต่กลับ​ทำตัว​ถ่อมตน​ต่อหน้า​เขา​เช่นนี้​เพราะ​สิ่งใด​ ​คง​ไม่ใช่​เพราะ​บุตรชาย​เขา​ที่​แม้แต่​ยก​ให้​โดย​ไม่​เสียค่าใช้จ่าย​ก็​ไม่เอา​หรอก​ใช่​หรือไม่

คิดไปคิดมา​ ​เจ้า​หมอนี​่​คง​ต้องการ​จับจ้อง​บุตรสาว​ของ​เขา​เป็นแน่

เมื่อ​เห็น​เจียง​อัน​เฉิง​ทำท่า​ทาง​เยือกเย็น​เช่นนั้น​ ​เขา​ก็​แอบ​บ่น​อยู่​ใน​ใจ​ว่า​ ​ช่าง​โชคดี​เหลือเกิน

ยังดี​ที่​เมื่อคืน​เขา​ปีน​กำแพง​ข้าม​ไปหา​อา​ซื่อ​ก่อน​แล้ว​ ​บัดนี้​เขา​จึง​รู้สึก​มั่นใจ​อยู่​บ้าง​ ​ไม่เช่นนั้น​ตอนนี้​เขา​คงจะ​เสียสติ​ไป​แน่ๆ​

แต่ทว่า​อวี​้​จิ​่​นก​็​ยังคง​ทำท่า​ทาง​สงบนิ่ง​ดังเดิม​และ​ยิ้ม​ออกมา​อย่างเปิดเผย​ว่า​ ​“​ที่แท้​ท่าน​ลุง​รู้​แล้ว​ว่า​ข้า​เป็น​ใคร​ ​แต่​ไม่ว่า​หลาน​จะ​เป็น​ใคร​มาจาก​ไหน​ ​อยู่​ต่อหน้า​ท่าน​ก็​นับว่า​เป็น​ลูกหลาน​ ​ท่าน​ลืม​แล้ว​หรือว่า​ข้า​และ​เจียง​จั้น​เป็น​สหาย​ที่​ดี​ต่อกัน​”

ชายหนุ่ม​หน้าตา​หล่อเหลา​ ​ทุก​กิริยาท่าทาง​สง่างาม​ประกอบกับ​คำพูด​อัน​จริงใจ​และ​หนักแน่น​ ​ไม่ว่า​ผู้ใด​ก็​ไม่​อาจ​เกิด​ความรู้สึก​รังเกียจ​ขึ้น​ได้

เจียง​อัน​เฉิง​หยิก​ต้นขา​ของ​ตนเอง​อย่างแรง

อดทน​ไว้​ ​จะ​ถูก​เจ้า​หมอนี​่​จูงจมูก​ไม่ได้​!

เจียง​อัน​เฉิง​มอง​ไปร​อบ​ข้าง​ ​ก่อน​จะ​กล่าว​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​เยือกเย็น​เล็กน้อย​ว่า​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ทำให้​ข้า​ตกใจ​มาก​จริงๆ​ ​การ​ที่​ท่าน​เรียก​ตนเอง​ว่า​หลาน​เช่นนี้​ต่อหน้า​ข้า​ ​หาก​ฮ่องเต้​ทรง​รับรู้​จะ​คิด​เช่นไร​”

อวี​้​จิ​่น​ยังคง​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​อัน​อ่อนโยน​ว่า​ ​“​เสด็จ​พ่อ​เป็น​คน​ใจกว้าง​ ​แน่นอน​ว่า​คงจะ​ดีใจ​ที่​บุตรชาย​ได้​พบ​กับ​มิตรแท้​”

เจียง​อัน​เฉิง​ขมวดคิ้ว​เข้าหา​กัน

เจ้า​หมอนี​่​ไม่​เกรงกลัว​น้ำ​ไฟ​ ​อีกทั้ง​หน้าด้าน​เหลือเกิน​ ​หาก​ไม่​ดุด่า​เขา​จริงจัง​คง​ไม่ได้​การ

“​ท่าน​อ๋อง​ ​พวกเรา​ล้วน​เป็น​ชายชาตรี​ ​ไม่​กล่าว​วาจา​อ้อมค้อม​ ​ข้า​ขอก​ล่า​วอ​อก​ไป​ตามตรง​เถิด​”

“​ท่าน​ลุง​เชิญ​ว่า​มา​เถิด​ ​หลาน​คอย​ฟัง​อยู่​ขอรับ​”

“​ข้า​นั้น​มี​เพียง​บุตรสาว​สอง​คน​ ​บุตรสาว​คนโต​ถูก​หย่าร้าง​ตัดความสัมพันธ์​และ​กลับมา​อยู่​ที่​เรือน​มารดา​ ​บุตรสาว​คน​รอง​อยู่​ใน​ช่วง​เหมาะสม​แก่​การ​ออกเรือน​ ​ดังนั้น​เรื่อง​การ​แต่งงาน​ของ​บุตรสาว​คน​รอง​จึง​เป็นเรื่อง​ใหญ่​และ​ต้อง​ระมัดระวัง​เป็น​ที่สุด​ ​มีอยู่​อย่างหนึ่ง​ที่​ไม่​อาจ​เป็นไปได้​”

“​ท่าน​ลุง​กล่าว​มา​เถิด​ว่า​สิ่งใด​”

“​จะ​เป็น​คนใน​ราชวงศ์​ไม่ได้​”

อวี​้​จิ​่​นนิ​่ง​เงียบ​ไป​แล้ว​เอ่ย​ถาม​ว่า​ ​“​ไม่มี​หนทาง​แก้ไข​ได้​เลย​หรือ​”

เจียง​อัน​เฉิง​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​“​ไม่มี​”

ที่จริง​เสี่ยว​อวี​๋​ไม่เลว​เลย​ ​เพียงแต่​ตัวตน​ของ​เขา​นั้น​ไม่​ผ่าน

“​หลาน​เข้าใจ​แล้ว​ขอรับ​”

“​อย่า​ได้​แทน​ตัวเอง​ว่า​หลาน​อีก​เลย​ ​ทำ​เช่นนี้​ทั้งสองฝ่าย​ล้วน​อึดอัด​ใจ​”

“​เช่นนั้น​…​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ยืดตัว​ตรง​แล้ว​ยิ้ม​ขึ้น​เล็กน้อย

เอาล่ะ​ ​ในเมื่อ​เขา​ถ่อมตัว​เป็น​หลาน​แต่​ไร้ประโยชน์​ ​ก็​คงจะ​ต้อง​ใช้ประโยชน์​จาก​ตัวตน​ที่​เป็น​อ๋อง​แย่งชิง​บุตรสาว​ของ​เขา​มา​ให้​ได้