ตอนที่ 334 ข้ายินดี

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

อากาศ​หนาวเหน็บ​ยิ่งนัก​ ​เมื่อถึง​ยามค่ำคืน​เสียง​ลม​เหนือ​พัดผ่าน​เข้ามา​ตาม​หน้าต่าง​ ​พยายาม​สอดแทรก​ทุก​รอยแยก​ของ​หน้าต่าง​และ​ประตูเข้า​มา​=-

โคมไฟ​ใน​เรือน​ไห่​ถัง​ยังคง​ส่องสว่าง

เจียง​ซื่อ​หยิบ​หนังสือ​บันทึก​การ​เดินทางออก​มา​แล้ว​เอนกาย​ไป​ตรง​กรง​เทียน​เครื่อง​หอม​ ​ความอบอุ่น​และ​กลิ่นหอม​อ่อน​ๆ​ ​ลอยมา​กระทบ​นาง​ทำให้​รู้สึก​ง่วง​เล็กน้อย

ที่จริง​แล้ว​นาง​ยัง​อ่าน​ไป​ได้​เพียง​ไม่​กี่​หน้า​ ​แต่​เป็น​เพราะ​การผ่อนคลาย​หลังจาก​สถานการณ์​ตึงเครียด​ของ​เรื่องราว​ต่างๆ​ ​ได้​สิ้นสุดลง​ ​จึง​ทำให้​นาง​รู้สึก​เบื่อหน่าย​และ​สับสน​เล็กน้อย

แต่​ความว่างเปล่า​และ​เบื่อหน่าย​เช่นนี้​ ​เจียง​ซื่อ​ชื่นชอบ​มัน​ยิ่งนัก

ผู้ใด​ไม่​ชอบ​บ้าง​เล่า​ ​การ​ที่​รู้สึก​ว่างเปล่า​นั้น​เป็น​เพราะ​ไม่มีแรง​กดดัน​ ​ปราศจาก​ความเครียด​และ​วิกฤต​ต่างๆ

อาทิเช่น​เมื่อ​ชาติก่อน​ ​ความ​โชคร้าย​ของ​พี่​รอง​และ​พี่สาว​คนโต​เสมือน​ดาบส​อง​เล่ม​ที่​ห้อย​อยู่​บน​ศีรษะ​นาง​ ​ทำให้​นาง​รู้สึก​เดือดร้อน​เป็นกังวล​ใจ​ ​จะ​มี​เวลา​ที่ไหน​มา​ผ่อนคลาย​ทำให้​รู้สึก​ว่างเปล่า​กัน

ส่วน​ความ​สับสน​งุนงง​นั้น​ ​เป็น​เพราะ​เรื่อง​ในอนาคต​ของ​นาง​กับ​อวี​้​ชี

ก่อนหน้านี้​นาง​เพียง​ต้องการ​จะ​ตี​ตน​ออกหาก​จาก​ชาย​คน​นั้น​ ​จึง​ไม่จำเป็น​ต้อง​ไป​กังวล​เรื่อง​เหล่านี้​ ​ทว่า​บัดนี้​นาง​ตัดสินใจ​แล้ว​ว่า​จะ​เริ่มต้น​ใหม่​กับ​เขา​อีก​สักครั้ง​ ​แต่​นาง​ก็​มี​ความกังวล​ว่า​จะ​ยาก​แสนเข็ญ

เห็นได้ชัด​ว่า​ท่าน​พ่อ​ไม่เห็นด้วย​กับ​การ​ที่จะ​ให้​นาง​แต่งงาน​กับ​คนใน​ราชวงศ์​ ​ส่วน​ใน​ราชวงศ์​นั้น​แน่นอน​ว่า​ก็​คง​ไม่เห็น​นางใน​สายตา

เจียง​ซื่อ​วาง​หนังสือ​ไว้​บน​ใบหน้า​แล้ว​หลับตา​ลง

ช่างเถิด​ ​เรื่อง​นี้​ปล่อย​ให้​เป็น​หน้าที่​ของ​อวี​้​ชี​จัดการ​ก็​พอ​ ​ต่อให้​นาง​อยาก​จะ​ทำ​อะไร​ก็​คง​ไม่​เป็นผล​ ​จะ​ให้​นาง​เดินทาง​ไป​เข้าเฝ้า​ฮ่องเต้​เพื่อ​แนะนำ​ตนเอง​หรือ

ทันใดนั้น​ก็​มีเสียง​เคาะ​หน้าต่าง​ขึ้น​ดัง​เป็นจังหวะ

เจียง​ซื่อ​ยกมือ​ขึ้น​หยิบ​หนังสือ​ออกจาก​ใบหน้า​ ​ก่อน​จะ​หันไป​ทาง​หน้าต่าง

ฤดูหนาว​ท้องฟ้า​จึง​มืด​เร็ว​ ​บัดนี้​ด้านนอก​เต็มไปด้วย​ความมืด​มน​ ​เมื่อม​อง​ออก​ไป​ที่​หน้าต่าง​ ​นอกจาก​ท้องฟ้า​ที่​มืดสนิท​แล้ว​ ​นาง​เห็น​เงาดำ​ๆ​ ​ลอย​ผ่าน​ไป​จาก​บริเวณ​ต้นกล้วย

คืนนี้​อา​เฉี่ยว​เป็น​คน​อยู่เวร​ยาม​ ​เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​เคลื่อนไหว​ดัง​มาจาก​ข้างนอก​ ​นาง​ก็​หยิบ​แจกัน​แล้ว​เดิน​ตรง​ไป​ทาง​หน้าต่าง

หลังจาก​หยุดนิ่ง​ไป​ชั่วครู่​ ​เสียง​นั้น​ก็​ดัง​ขึ้น​อีกครั้ง

เจียง​ซื่อ​ส่งสัญญาณ​ให้​อา​เฉี่ยว​เปิด​หน้าต่าง​ออก

มือ​ของ​อา​เฉี่ยว​ข้าง​หนึ่ง​จับ​แจก​กัน​เอาไว้​ ​อีก​ข้าง​หนึ่ง​เอื้อม​ไป​เปิด​หน้าต่าง

เมื่อ​สายลม​หนาว​พัด​โชย​เข้ามา​ ​ก็​มี​ร่าง​ของ​ใครคนหนึ่ง​กระโดด​เข้ามา​เช่นกัน

ชายหนุ่ม​ซึ่ง​กระโดด​เข้ามา​ท่ามกลาง​ความมืด​ ​คิ้ว​เข้ม​คม​ได้รูป​ ​ฟัน​ขาว​ปาก​แดง​ช่างหล่อ​เหลา​เอา​การ

อา​เฉี่ยว​ปิดหน้า​ต่าง​ลง​อย่าง​เงียบๆ​ ​จากนั้น​ย่อเข่า​ทำความเคารพ​อวี​้​จิ​่น​ ​ก่อน​จะ​ถือ​แจกัน​ดอกไม้​เดิน​ตรง​ออก​ไป​ด้านนอก

อวี​้​จิ​่น​ชะงัก​ลง​เล็กน้อย​ ​เขา​เดิน​มา​หยุด​อยู่​ข้าง​กาย​เจียง​ซื่อ​แล้ว​นั่งลง​ ​ยิ้ม​ขึ้น​กล่าวว่า​ ​“​อา​ซื่อ​ ​บ่าว​รับใช้​ของ​เจ้า​ผู้​นี้​รู้​งาน​ยิ่งนัก​ ​ข้า​คิด​ว่านาง​จะ​เอา​แจกัน​ดอกไม้​มาทุบ​ศีรษะ​ข้า​เสียอีก​”

เจียง​ซื่อ​ชายตามอง​ดู​เขา​แล้ว​นำ​หนังสือ​วาง​ไว้​ด้าน​ข้าง

“​หนาว​จริง​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ยื่นมือ​ออกมา​อัง​บริเวณ​กรง​เทียน​เครื่อง​หอม​แล้ว​กล่าว​ออกมา​ด้วย​น้ำเสียง​น่าสงสาร

อา​ซื่อ​เป็น​คน​ปากร้าย​ใจดี​ ​เมื่อ​เห็นท่า​ทาง​ของ​เขา​เช่นนี้​บางที​นาง​อาจจะ​ไม่​โกรธ​เขา​ที่​ปีน​เข้ามา​จาก​ทาง​หน้าต่าง​เช่นนี้​ก็ได้

“​อา​ซื่อ​”

“หืม​”

รอยยิ้ม​อัน​เบิกบาน​ของ​หญิงสาว​ ​สร้าง​ความกล้าหาญ​ให้​แก่​ชายหนุ่ม​ไม่น้อย

“​ข้า​คิดถึง​เจ้า​จึง​ได้มา​หา​”

ตา​ขวา​เขา​กระตุก​อย่างแรง​ ​เขา​สัมผัส​ได้​ว่า​จะ​มีเรื่อง​ไม่ดี​เกิดขึ้น​ ​แต่​เมื่อ​พบ​ว่า​อา​ซื่อ​อยู่​ปลอดภัย​ดี​ ​ดังนั้น​จึง​ได้​วางใจ​ลง

เจียง​ซื่อ​นิ่งเงียบ​ไป​ชั่วครู่​ ​รอยยิ้ม​ของ​นาง​ดู​ลึกล้ำ​ขึ้น​มา​ ​ก่อน​จะ​กล่าว​ออกมา​อย่างเป็นธรรม​ชาติ​ว่า​ ​“​ข้า​ก็​เช่นกัน​”

อวี​้​จิ​่น​ชะงัก​ลง​ทันใด

เมื่อ​ครู่​เขา​ได้ยิน​ว่า​อะไร​นะ​!

อา​ซื่อ​บอกว่า​นาง​ก็​เช่นกัน

“​อา​ซื่อ​ ​เมื่อ​ครู่​เจ้า​ว่า​อย่างไร​นะ​”​ ​เขา​คงจะ​ฟัง​ผิด​ไป​แน่

“​ข้า​บอกว่า​ ​ข้า​ก็​เช่นกัน​”

“​เจ้า​ก็​อะไร​เช่นกัน​?​”

เจียง​ซื่อ​พิง​ไป​ที่​กรง​เทียน​เครื่อง​หอม​ ​ปรับ​ท่าทาง​การ​นั่ง​ให้​สบาย​ขึ้น​กว่า​เดิม​ ​ก่อน​จะ​ยิ้ม​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​ก็​คิดถึง​เจ้า​เช่นกัน​”

อวี​้​จิ​่น​ตกตะลึง​อีกครั้ง​ ​เรียกขาน​สนิทสนม​เช่นนี้​ ​แถม​ยัง​กล่าว​คำพูด​เช่นนั้น​อีก​ ​เขา​ชะงัก​ไป​ ​มัน​เนิ่นนาน​เสีย​จน​เจียง​ซื่อ​อยาก​จะ​อ้า​ปาก​หาว​ ​แล้ว​จู่ๆ​ ​เขา​ก็​เข้ามา​ใกล้​นาง​ ​ด้านนอก​อากาศ​หนาวเหน็บ​จับใจ​ ​ส่วน​ด้านใน​อบอุ่น​ยิ่งนัก​ ​จึง​ทำให้​ชายหนุ่ม​ที่​ยัง​ไม่ทัน​จะ​ถอด​เสื้อคลุม​ออก​เหงื่อ​ไหล​ท่วม​ตัว

เหงื่อ​ที่​ไหล​ออกมา​มากมาย​นั้น​ ​ยัง​ไม่​อาจ​สู้​กับ​อารมณ์​อัน​รุก​ร้อน​ของ​เขา​ใน​บัดนี้

จู่ๆ​ ​เขา​ก็​ปลด​ผ้า​รัด​เอว​ออก​แล้ว​โยน​เสื้อคลุม​สีดำ​ออก​ไป​ ​เผย​ให้​เห็น​เสื้อผ้า​สีคราม​พอดี​ตัว

“​อา​ซื่อ​”​ ​เขามอง​ไป​ที่นา​งอย​่าง​ตั้งอกตั้งใจ​ ​พยายาม​จะ​จับผิด​สีหน้า​ของ​อีก​ฝ่าย

“​เจ้าอารมณ์​ไม่ดี​และ​กำลัง​หยอก​ข้า​เล่น​อยู่​ใช่​หรือไม่​”

หญิงสาว​เอนกาย​อยู่​ตรง​กรง​เทียน​เครื่อง​หอม​ยิ้ม​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เจ้า​ไม่ใช่​หมา​แมว​สักหน่อย​ ​ถ้า​จะ​ไป​หยอก​เจ้า​เล่น​ทำไม​”

อวี​้​จิ​่น​ใช้​มือขึ้น​ลูบคลำ​จมูก

นั่นสิ​นะ​ ​หาก​จะ​ว่าด้วย​เรื่อง​ทำให้​หลงใหล​ ​เขา​ก็​คง​ไม่​อาจ​สู้​เอ้อร​์​หนิว​ได้​ ​อา​ซื่อ​ไม่จำเป็น​ต้อง​หยอก​เขา

หาก​เป็น​เช่นนั้น​ ​ประโยค​เมื่อ​สักครู่​ของ​อา​ซื่อ​ก็​มาจาก​ใจจริง​?

ความรู้สึก​นี้​มัน​ช่าง​ไม่​สมจริง​เอา​เสีย​เลย​ ​ดูเหมือน​เป็น​เพียงแค่​ความฝัน​กลางวันแสกๆ​

“​อา​ซื่อ​ ​เจ้า​คิดถึง​ข้า​จริง​หรือ​”​ ​เขา​ขยับ​เข้าไป​ใกล้​ด้วย​ดวงตา​ร้อนรุ่ม

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า

“​แต่​…​เป็นไปได้​อย่างไร​”

“​ไม่เชื่อ​หรือ​”

อวี​้​จิ​่​นอยาก​จะ​พยักหน้า​แต่​ก็​ไม่กล้า​ ​กลัว​ว่า​อีก​ฝ่าย​หนึ่ง​จะ​ให้​คำตอบ​เขา​ว่านั​่น​เป็นเรื่อง​โกหก

หาก​เป็น​เช่นนี้​ ​เขา​ก็​คงจะ​ไม่มี​ความสุข​มาก​

นาง​เงยหน้า​ขึ้น​แล้ว​ประทับ​ไป​ที่​ริมฝีปาก​ของ​เขา

อวี​้​จิ​่น​ถอยหลัง​ ​แล้ว​เอ่ย​ออกมา​อย่าง​ยากลำบาก​ว่า​ ​“​อา​ซื่อ​ ​ข้า​คิด​จริงจัง​”

เจียง​ซื่อ​มอง​ไป​ที่​เขา​แล้ว​ยิ้ม​ขึ้น​ ​ดวงตา​ของ​นาง​เป็นประกาย​ ​“​จะ​ให้​ข้า​จูบ​เจ้า​อีกครั้ง​หรือ​”

ความรู้สึก​หนักอึ้ง​ใน​ใจ​เหมือน​มี​ก้อนหิน​ถ่วง​เอาไว้​ ​ในที่สุด​ก็​ผ่อนคลาย​ลง​สักที

เขา​ใช้​มือ​ลูบคลำ​ไป​ที่​ใบหน้า​อัน​แข็งทื่อ​แล้ว​ใช้​มือ​ทุบ​ไป​ที่​พื้น​อย่างแรง​ ​แสดงออก​ถึง​ความดี​อก​ดีใจ​และ​ความสุข​อัน​ล้นหลาม

“​อา​ซื่อ​ ​เจ้า​ยินดี​แต่งงาน​กับ​ข้า​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​ ​น้ำเสียง​ของ​นาง​บางเบา​ ​ทำให้​คนฟัง​รู้สึก​โศกเศร้า​อย่าง​อธิบาย​ไม่​ถูก​ ​“​ข้า​ยินดี​”

ในที่สุด​ชาติ​นี้​นาง​ก็ได้​บอก​กับ​เขา​ด้วย​ตัวตน​ของ​นาง​อัน​แท้จริง​ว่านาง​ยินดี​แต่งงาน​กับ​เขา​ ​และ​ได้​รู้​อย่างชัดเจน​ว่า​คนที​่​เขา​อยาก​แต่งงาน​ด้วย​นั้น​คือ​นาง​…​เจียง​ซื่อ

เป็น​เช่นนี้​ช่าง​ดีนัก

“​ช่าง​ดีเหลือ​เกิน​!​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ดีใจ​และ​เข้ามา​กอด​นาง​เอาไว้​แน่น​ ​“​ใน​วันนี้​ท่าน​พ่อ​ของ​เจ้า​ได้​เอ่ย​ถาม​ว่า​อายุ​เท่าไร​ ​คิด​ว่า​เขา​คงจะ​ชื่นชอบ​ข้า​ ​และ​ต้องการ​ให้​ข้า​แต่งงาน​กับ​เจ้า​…​”

เจียง​ซื่อ​เม้ม​ริมฝีปาก​และ​กล่าวเตือน​อย่าง​อ่อนโยน​ว่า​ ​“​ท่าน​พ่อ​ข้า​รู้ตัว​ตน​ของ​เจ้า​แล้ว​”

อวี​้​จิ​่น​ชะงัก​ลง​และ​เอ่ย​ถาม​ด้วย​ความตื่นเต้น​ว่า​ ​“​แล้ว​อย่างไร​ต่อ​”