บทที่ 439 หม้อเซียนแห่งเผ่ากู
บทที่ 439 หม้อเซียนแห่งเผ่ากู
คลื่นน้ำครั้งนี้รุนแรงมาก มันรุนแรงเสียจนทำให้ฉู่เหินขยับไม่ได้! คาดไม่ถึงว่าจะร้ายกาจขนาดนี้ ชายหนุ่มมองด้วยสายตาเจ็บปวดใจ ถ้าเอามันขึ้นมาก่อนก็คงไม่เกิดผลลัพธ์แบบนี้หรอก
ตอนที่หม้อเล็กถูกเขาลากมาที่ริมฝั่งแล้ว ฉู่เหินได้ยินเสียงน้ำคำรามด้วยความโกรธ! มันเป็นเสียงของวิญญาณนับหมื่นที่ร้องขึ้นมาพร้อม ๆ กัน!หลังจากเสียงนี้ถูกปล่อยออกมาก็ทำให้หัวสมองของฉู่เหินว่างเปล่าทันที อย่างกับมีอะไรเข้ามาในหัวของเขา!
ระหว่างที่อันตรายกำลังจะเข้ามา จู่ ๆ แห่ตกปลาก็สว่างขึ้น เพียงเท่านี้เสียงที่ดังอยู่ในหัวของชายหนุ่มก็หายไป! และนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาใช้แรงรีบดึงหม้อเล็กนั่นขึ้นมา!
เพื่อความปลอดภัย ฉู่เหินจึงลากหม้อนั้นให้ไกลออกมาจากริมฝั่ง ก่อนที่จะเดินเข้าไปดู ตอนนี้หม้อเล็กนั้นได้ขึ้นมานอนอยู่บนพื้นดินแล้ว ตัวหม้อเปียกแฉะด้วยหยดน้ำจำนวนหนึ่ง ดีหน่อยที่ของเหลวพวกนั้นไม่มากนัก แม่น้ำนี้น่ากลัวมาก แค่เพียงน้ำหยดเดียว บางทีก็อาจเอาชีวิตผู้ที่แข็งแกร่งคนหนึ่งได้เลย!
ที่สำคัญน้ำทุกหยดในแม่น้ำนี้ล้วนแต่ปล่อยความชั่วร้ายออกมา! เพราะแบบนี้ฉู่เหินเลยคิดว่าน้ำในแม่น้ำนี้ไม่อาจประมาทได้ อีกทั้งหากใช้น้ำพวกนี้สร้างค่ายกลล่ะก็ ค่ายกลนั้นจะต้องแข็งแกร่งมากอย่างแน่นอน!
หม้อเล็กที่อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ไม่เหมือนกับหม้อทองคำสามของตัวเองเลย เพราะมันมีขาตั้งสี่ขา และหูจับถึงแปดหู! สี่ขาแปดหูแบบนี้ฉู่เหินไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีด้วย!
หลังจากนั้นฉู่เหินก็หยิบผ้าออกมาจากแหวนมิติ 2-3 ผืน ก่อนจะเริ่มตรวจสอบหม้อสี่ขาแปดหูนั่น! ขณะที่ชายหนุ่มกำลังตรวจสอบอยู่เขาก็รู้สึกว่าลมปราณของตัวเองสั่นไหวอย่างรุนแรง ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เขาถึงเพิ่งรู้สึกว่าลมปราณของตัวเองคล้ายจะเปลี่ยนไป เพราะจากการมองภายในร่างกายตัวเองแล้วเขาก็สัมผัสได้ยังชัดเจนว่าตอนนี้พลังกิเลนในร่างกำลังเดือด
ฉู่เหินเฝ้ามองทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างระมัดระวัง อย่างไรก็ตาม ในเวลาไม่นาน เขาก็เห็นหม้อสี่ขาแปดหูเปล่งแสงสว่างออกมา!
จากนั้นหม้อเล็กนี้ก็ดื่มเลือดของฉู่เหินเข้าไป ก่อเกิดความรู้สึกที่เชื่อมโยงถึงกัน หลังจากนั้นก็เห็นเพียงหม้อเล็กนั้นหมุนติ้ว ๆ ก่อนจะลอยมาที่เหนือจุดตันเทียนของฉู่เหิน พอหม้อเล็กนั้นลอยมาถึงจุดตันเทียนแล้ว มันก็เข้ายึดครองตำแหน่งที่เคยเป็นของพัดวิเศษทันที!
พัดวิเศษและกระบองจตุรธาตุไม่ได้สนใจอะไร ปล่อยให้เจ้าผู้มาเยือนหาตำแหน่งเอาเอง ซึ่งหม้อเล็กนั้นก็ไม่ได้ทักทายอะไรอีกฝ่ายเช่นกัน หลังจากเลือกตำแหน่งดี ๆ แล้วมันถึงค่อยสงบเงียบลงมา
ในตอนนี้เองในหัวของฉู่เหิน จู่ ๆ ก็มีข้อมูลเพิ่มขึ้นมา จากข้อมูลนี้ทำให้เขารู้จัดหม้อเล็กนี้ว่าสรุปแล้วเป็นของสิ่งไหนมากขึ้น
ในจักรวาลที่ไม่ทราบชื่อ มีเผ่าพันธุ์อยู่นับร้อยเผ่าที่ไม่ว่าจะเผ่าอะไรก็มีหมด! 10,000 ปีก่อนไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอที่สุด ไม่ว่าจะพรสวรรค์หรือลมปราณก็ล้วนแล้วแต่ไม่มีมากกว่าเผ่าอื่น ๆ นี่จึงทำให้ถูกเผ่าอื่นหัวเราเยาะ กระทั่งพวกเขาเคยคิดว่าเผ่ามนุษย์คงเป็นได้แค่ทาสรับใช้ตลอดชีวิตซะแล้วล่ะมั้ง!
แต่ที่ทำให้เผ่าอื่น ๆ คิดไม่ถึงคือพรสวรรค์ที่ดีที่สุดของเผ่ามนุษย์ก็คือการเรียนรู้และการนำไปใช้ประโยชน์ เพียงใช้เวลาไม่กี่สิบปีจากเผ่าที่เคยคิดว่าอ่อนแอ เมื่อเวลาผ่านไปก็ไม่มีใครกล้าดูถูกพวกเขาอีก
เผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนั้น แบ่งออกเป็น 10 เผ่าคือ “ตั้งตรงหง่านเหนือเมฆ เผ่ากู อัจฉริยะแห่งพลังธาตุ เผ่ากูเซียน ลมปราณแข็งแกร่งราวกับได้รับของขวัญจากพระเจ้า เผ่ากูเซียง ลมปราณแข็งแกร่งเช่นเดียวกันแต่ถูกจิตมารครอบงำ เผ่ากูโม่ ผู้ที่ใกล้เคียงสรรพชีวิตและป่าเขา เผ่ากูหลิง”
“ร่างกายเก็บงำลมปราณสัตว์ในตำนาน เผ่าเฉินโชว ร่างกายสามารถหายไปมาได้ในพริบตา เผ่ากูหมิง เกิดมาจากก้อนหินอีกทั้งยังมีสามตาด้านหลังมีปีกหนึ่งคู่ เผ่าหยู”
คนในเผ่ากูทั้งหลายนี้ พวกเขามีทั้งความแข็งแกร่งและพรสวรรค์! ส่วนหม้อสี่ขาแปดหูนี้ก็เป็นของล้ำค่าของเผ่ากู แม้ว่ามันจะเป็นของล้ำค่าของเผ่ากู แต่เอาไปใช้ประโยชน์ได้เพียงอย่างเดียว นั้นก็คือเอาไว้ใช้เป็นของบูชาของเผ่ากู
หม้อนี้มีความแข็งแรงมาก ที่สำคัญคือมันมีประโยชน์ใช้สอยที่ค่อนข้างเฉพาะ เพียงคุณปิดล็อคมันเอาไว้คนเดียว มันก็จะสามารถเคลื่อนย้ายตำแหน่งคุณกับคน ๆ นั้นได้ในพริบตา เพียงประโยชน์การใช้งานขั้นเทพนี้อย่างเดียว ก็ทำในสามารถไปไหนก็ได้ในโลกนี้ได้แล้ว!
สุดท้ายแล้วหลายหมื่นปีก่อน เผ่ากูก็ถูกเผ่าอื่น ๆ รวมตัวกันรุกรานจนล่มสลายลง นี่เองจึงทำให้ของล้ำค่าของเผ่ากูกระจัดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ! แต่แม้จะเป็นแบบนั้น แต่เผ่าใหญ่อื่น ๆ ก็ได้ของล้ำค่าไปเยอะมากเหมือนกัน! แต่ที่ทำให้พวกเขารู้จนปัญญาก็คือเมื่อไม่มีลมปราณของเผ่ากู การจะกระตุ้นพลังสิ่งของล้ำค่าเหล่านั้นก็ไม่อาจทำได้
และก็เพราะเหตุนี้ ของล้ำค่าเผ่ากูเลยไม่ถูกกล่าวถึงอีก หม้อเล็ก ๆ ที่มองอยู่นี้มีชื่อเรียกว่าหม้อเซียนแห่งเผ่ากู! แต่สำหรับที่ว่าทำไมหม้อเล็กนี้ถึงได้ตกมาอยู่ที่นี่ได้นั้น ก็คงได้แต่ปล่อยให้เป็นปริศนาที่ต้องรอเปิดเผยต่อไป!
เดิมทีหม้อเซียนแห่งเผ่ากูนั้นไม่น่าจะมีความเกี่ยวข้องกับฉู่เหินได้เลย แต่เพราะการช่วยเหลือจากวิชาพลังกิเลน ที่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรในชั่วขณะที่ใช้นั้น ลมปราณของฉู่เหินกับลมปราณของเผ่ากูกลับมีความใกล้เคียงกันมาก และก็เพราะเหตุนี้เลยทำให้หม้อเซียนแห่งเผ่ากูยอมรับฉู่เหินเป็นเจ้านาย
หลังได้หม้อเซียนแห่งเผ่ากูไว้ในครอบครอง ฉู่เหินก็คิดว่าดวงของตัวเองน่าจะหมดแล้วล่ะ เนื่องจากโชคของคน ๆ หนึ่งนั้นควรมีจำกัด ถ้าคุณตั้งความหวังไว้สูงล่ะก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องดีเท่าไร คุณอาจจะได้สมบัติเยอะก็จริง แต่อาจจะทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ก็ได้! ฉู่เหินมองข้างหน้าครู่หนึ่ง แม้เขาจะไม่รู้ว่าอีกไกลแค่ไหนถึงจะถึงจุดหมาย แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจว่าจะกลับไปก่อนค่อยว่ากัน
ต้องเข้าใจว่าถ้าวันหนึ่งสามารถหลอมรวมสามจิตวิญญาณสำเร็จ วันนั้นเขาคงไม่อาจอยู่อย่างสงบสุขได้ เพราะการที่มนุษย์ธรรมดาสามารถหลอมรวมสามจิตวิญญาณได้นั้นเป็นเรื่องใหญ่มาก ห้ามประมาทโดยเด็ดขาด บนเส้นทางนี้เห็นทีจะต้องสูญเสียแรงกายแรงใจอีกเยอะ ที่นี่เต็มไปด้วยอัตราย แม้ว่าเขาอยากจะใช้วิชาก้าวนภา แต่ก็ไม่กล้า
ทว่าตอนนี้ในมือของเขามีหม้อนี่อยู่ในมือ ซึ่งมันก็ทำให้การเดินทางของชายหนุ่มนั้นเร็วขึ้นกว่าเดิมร้อยเท่า แม้ว่าระหว่างทางจะไม่มีใครเลย แต่ทั่วสารทิศก็เต็มไปด้วยดอกไม้ ต้นหญ้า และก้อนหินนานาชนิด
ฉู่เหินพยายามเร่งความเร็วมากขึ้น ก่อนที่ความคิดบางอย่างจะผุดขึ้นมาในหัวของเขา ชายหนุ่มคิดจะใช้หม้อนั้นไปขโมยสมบัติอื่น ๆ แต่ไม่รู้ทำไมตอนที่เขาเดินทางถึงได้รู้สึกแปลก ๆ ดังนั้นเขาเลยชะลอลง และไม่ได้เร่งความเร็วออกไปข้างนอกเร็วนัก!
วันนี้พรรคหยูหลินต้อนรับคนหมู่มาก คนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่มาจากพรรคที่มีอำนาจใหญ่ ๆ ทั้งนั้น คนทั้งหมดเมื่อรวม ๆ กันแล้วสามารถตั้งเป็นกองทัพใหญ่ ๆ ได้เลย แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีคุณสมบัติเก่งกาจอะไร แต่ทางด้านพรรคหยูหลินเองก็ไม่ได้มียอดฝีมือเยอะอะไร ในสถานการณ์แบบนี้หากพวกเขารวมหัวกันโจมตีขึ้นมา น่ากลัวว่าพรรคหยูหลินจะตกที่นั่งลำบาก
คนเหล่านั้นรวมตัวกันเพื่อซุ่มโจมตีพรรคหยูหลิน เพราะตอนนี้พวกเขารู้ว่าที่ด้านนอกนั้นไม่มียอมฝีมืออยู่เลย แน่นอนคนที่นี่ก็มีส่วนหนึ่งที่อยากจะใช้โอกาสนี้กำจัดพรรหยูหลินเช่นกัน เพราะว่าที่คลังสมบัติของพรรคนั้นมีมากมายมหาศาล!
เพราะพวกเขาคิดแบบเดียวกันเลยมารวมตัวกันที่แห่งนี้ ด้วยทำเลที่เลือก บริเวณดังกล่าวทำให้พวกเขาสามารถลอบโจมตีได้ตลอดเวลา แต่ที่ทำให้พวกเขาลังเลอยู่ตอนนี้ก็เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ค่ายกลที่ปกป้องภูเขาเอาไว้จะปรากฏ เพราะเมื่อถึงตอนนั้น การจะทำลายพรรคหยูหลินก็ง่ายแสนง่าย แต่ถ้ายังละก็ พวกเขาก็คงไม่กล้าที่จะเสี่ยงเท่าไหร่นักหรอก