“ ผู้อำนวยการฝ่ายฮวง ฉันรู้สึกขอบคุณ คุณอย่างมากเลยกับการผ่าตัดที่ผ่านมา”
“ ฉันเป็นตัวแทนหน่วยหน่วยลาดตระเวนและกองสุนัขตำรวจเพื่อแสดงความขอบคุณต่อโรงพยาบาลหยุนหัวและแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัว คุณอาจะไม่ได้ขอรางวัลใด ๆ แต่พวกคุณทำงานกันหนักมาก พวกคุณนั้นไม่เคยบ่นเลยเพราะคุณอยากช่วยเหลือผู้ที่ตกอยู่ในอันตราย ไม่เพียง แต่คุณจะปฏิบัติต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้กล้าหาญของเราฉินมินอย่างดี คุณยังช่วยชีวิตสุนัขตำรวจของเราเกาลัด…” กัปตันทีมตำรวจสุนัขให้คำปราศรัยต่อหน้าเขาอย่างภาคภูมิใจต่อหน้าผู้สื่อข่าว
โรงพยาบาลมีความกังวลมากเกี่ยวกับการรายงานข่าว ผู้สื่อข่าวที่ได้รับเชิญก็สังเกตเห็นว่าเรื่องราวมาจากความรู้สึกอย่างแท้จริง พวกเขาจึงเตรียมห้องสำหรับกรมตำรวจเพื่อเสนอข่าวนี้มันเปรียบได้กับการทำโฆษณาให้กับโรงพยาบาลหยุนหัวไปในตัว หลายคนหนั่งล้อมวงรอบๆสุขันตัวนั้น
มันเป็นหน้าที่ของโรงพยาบาลในการรักษาที่ต้องรักษาฉินมิน แต่สำหรับการเย็บแผลให้กับสุนัขตำรวจนั้นมันเกินความคาดหมายว่าโรงพยาบาลหยุนหัวจะจัดทำให้
ป้ายมีคำว่า [ทักษะการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมและจริยธรรมทางการแพทย์อันสูงส่ง] เขียนไว้บนนั้นและมีลายเซ็นในชื่อของหน่วยลาดตระเวนและทีมสุนัขตำรวจของเมืองหยุนหัว มันทำให้คนมีความสุขเพียงแค่มองมัน ผู้อำนวยการฮวงมีความสุขมากโดยที่เขาทิ้งประเด็นการฆ่าเชื้อโรคที่พวกเขาต้องดูแลในห้องผ่าตัดไป เนื่องจากทำการรักษาสุนัขในห้องผู้ป่วยสำหรับคน
หลังจากการถ่ายภาพผู้อำนวยฮวงได้ริเริ่มการเชิญหัวหน้าหน่วยลาดตระเวนและกองสุนัขตำรวจเข้าร่วมรับประทานอาหาร ในขณะเดียวกันหัวหน้าทีมเองก็กระตือรือร้นที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับแพทย์จากแผนกฉุกเฉิน บางทีพวกเขาอาจต้องการพวกเขาต้องการความช่วยเหลืออีกครั้งในอนาคตบรรยากาศในห้องดูกลมกลืนและเป็นกันเอง
ผู้เข้าร่วมการผ่าตัดรวมถึงคุณหมอโจวได้รับเชิญ หลิงรันเองก็ปฏิเสธอย่างไม่ลังเล เขาไม่ชอบกิจกรรมทางสังคมจัดเลี้ยงสังคมเหล่านี้มากนัก
หมอโจวโมโหที่หลิงรันไม่ไขว้คว่าเพื่อโอกาสนี้และเขาเห็นหลิงรันพยายามปีกตัวออกไป เขาพยายามชักชวนให้หลิงรัน “ หลิงรันนายทำสิ่งนี้ไม่ได้เมื่อนายทำงานในโรงพยาบาล นายไม่เห็นคนอื่นพูดถึงสิ่งต่าง ๆ ในการยกย่องให้นายอยู่บนหอคอยงาช้าง หรือยังไง นายรู้หรือไม่ว่าหอคอยงาช้างนั้นมีอันตรายที่สุดในโลก? บางทีพรุ่งนี้อาจมีคนที่จะมาและถอนฟันนายออกไปก็ได้นะ”
หลิงรันรู้สึกงงงวยและมองดูหมอโจว เขาพูดว่า“ พวกเขาจะทำเช่นนั้นทำไม? พวกเขาพยายามจะแย่งงานจากแผนกช่องปาก หรือป่าว?”
“ ฉันกำลังพูดถึงงาช้างที่นี่ นายนี้มันไม่มีอารมณ์ขันหรือ”
หลิงรันได้เพียงแต่ยิ้มแห้งๆ
การแสดงออกของคุณหมอโจวแข็งไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะถามว่า“ นี้นายพยายามล้อฉันเล่นใช่ไหม”
หลิงรันยิ้มอีกครั้ง “ ลองเดาดู ”
“ อืม…” หมอโจวเป็นคนอารมณ์ดีโดยหลิงรันและเขาก็หัวเราะเสียงดังทันที จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ “ ไม่เป็นไรทุกคนต้องผ่านชีวิตที่เหมือนกัน สงสารหมออย่างฉัน ฉันสามารถไปและสร้างความบันเทิงให้ผู้คนเหล่านั้นได้ แต่ถ้านายไม่อยากยุ่งขนาดนั้นนายก็ควรจะไปดูจริงๆ และทำความรู้จักหัวหน้าหน่วยลาดตระเวนเผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อนายเองเช่นกัน อย่างน้อยถ้าผู้ป่วยเกิดความผิดพลาด นายก็ยังสามารถป้องกันตัวเองได้หลังจากโทรแจ้งตำรวจ คนอื่นไม่สามารถกล่าวโทษนายได้ง่ายๆ ”
หลิงรันมองดูหมอโจวอย่างไม่ต้องสงสัย “ ดังนั้นตอนนี้…คุณกำลังพยายามเล่าเรื่องตลกให้ฉันบ้างไหม”
“ ฉันสามารถทำเรื่องตลกแบบไหน? เดี๋ยวก่อนนายล้อเล่นจริงเหรอ?” คุณหมอโจวสับสนด้วยรอยยิ้มของหลิงรัน
หลิงรันส่ายหัว
หมอโจวสูญเสียความมั่นใจที่จะโน้มน้าวให้หลิงรัน เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องบอกว่า“ อ๋อเราแพทย์ต้องการการเส้นสายทางสังคมมากที่สุด…ถ้านายไม่รู้ว่ามีใครอยู่ข้างนอกและสนใจเพียงการผ่าตัดในโรงพยาบาลเท่านั้นจะมีปัญหามากมายที่นายอาจต้องเจอในภายหลัง … ”
“ หมอหลิง ” ได้ยินเสียงดังจากข้างหลังพวกเขา
ทั้ง หลิงรันและหมอโจวหันกลับมามอง พวกเขาเห็นฉินมินซึ่งพวกเขาช่วยชีวิตเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอนั่งอยู่ในรถเข็นคนพิการขนาดใหญ่ในขณะที่เธอถูกผลักเข้าไปใกล้พวกเขา ฉินมินครองหนึ่งในสามของรถเข็นและปล่อยให้สุนัขของเธอเหลือสองในสาม
ผู้หญิงในวัยสามสิบของเธอสวมสูทแบบธุรกิจผลักเธอเข้าใกล้และเธอก็ดูคล้ายกับฉินมิน เธอชำเลืองมองหลิงรันอย่างสงสัยก่อนที่จะดึงเบรกของรถเข็นและพูดกับฉินมินว่า“ ฉันจะทิ้งคุณไว้ที่นี่สักพัก โทรหาฉันถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ ”
“ โอเค” ฉินมินตอบกลับก่อนที่เธอจะหันหลังกลับและมองไปที่หลิงรัน ใบหน้าของเธอยังแดงอยู่เล็กน้อย
ลูกเกาลัดสุนัขตำรวจเงยหน้าหูแล้วมองไปที่ฉินมินอย่างสงสัย จากนั้นมันก็ยกหัวขึ้นและดูเหมือนจะอยู่ในโหมดเตรียมพร้อม
“ เกาลัดนั้งลงไป!” ฉินมินเข้าใจว่าทำไมสุนัขตำรวจทำตัวแบบนั้น แต่เธอไม่รู้ว่าหลิงรันรู้หรือไม่
“ ตอนนี้คุณสามารถเคลื่อนไหวได้แล้วหรอ?” หลิงรันรู้สึกประหลาดใจกับการฟื้นตัวของฉินมินเขาถามว่า“ คุณเสียเลือดมากกว่า 1,000 ซีซีเมื่อสองสามวันก่อนใช่มั้ย”
เขาเคยทำงานในแผนกฉุกเฉินมาระยะหนึ่งแล้วและเขาก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้คนเมื่อพวกเขาเสียเลือดมากเกินไป บุคคลที่มีสุขภาพดีจะไม่ได้รับการตอบสนองที่เลวร้ายหากเขาหรือเธอได้รับการบริจาคเลือด 200cc หรือ 400cc แต่ถ้าคนนั้นเสียเลือดมากถึง 700cc หรือ 800cc มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่คนปกติจะรู้สึกอ่อนแอและเวียนศีรษะ เมื่อบุคคลนั้นสูญเสียเลือด 700cc ทุก ๆ การสูญเสียเลือด 200cc ที่ตามมาจะนำไปสู่ผลสืบเนื่องที่รุนแรงยิ่งขึ้น และอาจเกิดสิ่งที่ร้ายแรงกับร่างกายขึ้นมาได้
เมื่อเขาเห็นผิวที่เปล่งปลั่งและของฉินมินหลิงรันก็ยังค่อนข้างอยากรู้อยากเห็นและเขาต้องการที่จะสำรวจร่างกายเธอ
ฉินมินแตะหัวสุนัขที่อยู่ถัดจากเธอและทำให้ตัวเองสงบลง จากนั้นเธอยิ้มอย่างขวยเขินและพูดว่า“ ฉันเลือดออกไม่มากขนาดนั้น ”
ไม่นานหลังจากนั้นฉินมินรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเธออธิบายบางสิ่งนั้น“ ในเวลานั้นฉันกังวลมากเมื่อเห็นเขาแทงลูกเกาลัดด้วยมีดสปริง มันทำให้ฉันรู้สึกโกรธมากอย่างบอกไม่ถูก..”.
“ ฉันมักจะไม่ค่อยได้เจอกับพวกค้ายาเหล่านี้บ่อยนัก ฉันมาจากโรงเรียนฝึกสุนัขตำรวจและฉันพึงได้รับมอบหมายในการทำหน้าที่ไม่กีวันก่อน… อย่างไรก็ตามมันดูราวกับว่าฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ฉันก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากมาย” ฉินมินไม่ต้องการพูดมากไปกว่านี้และปกป้องตัวเองเพื่อฟื้นฟูภาพลักษณ์ของเธอ ในตอนนั้นเป้าหมายหลักของเธอคือรักษาบุคลิกของเธอว่าเป็นวีรบุรุษที่อยู่ใครื่องแบบ
หลิงรันยิ้ม “ เป็นเรื่องดีที่คุณไม่ได้ตกเลือดมากนัก อืม…คนค้ายาจะรู้สึกว่าจะอาการไม่ค่อยดี มันคงจะใช้เวลาสักพักกว่าเขาจะหายถ้าเขาเสียเลือดมากกว่า 1,000 ซีซี ”
“ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกทั้งสองคน แต่ละคนสูญเสียไปเพียงไม่กี่ร้อย … ” ฉินมินทำการคำนวณเลขง่ายๆและรู้สึกว่าสติปัญญาของเธอกลับคืนสู่ระดับนักเรียนประถม
อย่างที่คาดไว้หมอโจวรู้สึกในขณะที่เขายืนอยู่ข้างๆ “ คุณต่อสู้กับพ่อค้ายาเสพติดติดอาวุธสองคนโดยลำพังแล้วชนะไหม ที่ควรได้รับการพิจารณาว่าเป็นการกระทำที่ได้รับรางวัลใช่ไหม?” เขาถาม .
“ไม่ไม่ . ” ฉินมินสังเกตเห็นว่าเธอกลายเป็นคนสาธารณะเธอจึงดูไม่มั่นใจในตัวเองเท่าไรดังนั้นเธอจึงเสริมว่า“ ฉันเผชิญหน้าพวกนั้นร่วมกับเกาลัดดังนั้นฉันจึงไม่สามารถพูดได้ว่าฉันต่อสู้กับพวกพ่อค้ายามีฉันเพียงลำพัง นอกจากนี้เพื่อนร่วมงานของฉันยังให้การสนับสนุนอย่างรวดเร็ว ยิ่งไปกว่านั้น…มีพ่อค้ายาเพียงรายเดียวที่พกมีด และพวกเขาเป็นผู้ค้ายาเสพติดรายเล็กที่ไม่มีอำนาจมากมายขนาดนั้น … ”
เมื่อฉินมินพูดเธอก็ตระหนักว่าเธอพูดมากเกินไป ชื่อเสียงของเธอจะพังลงไป เธออดไม่ได้ที่จะก้มศีรษะลงและสัมผัสหัวสุนัขของเธออย่างไม่มีความสุข
สุนัขพันธุ์ลาบราดอร์คร่ำครวญและชนศีรษะกับตำรวจ มันม้วนลิ้นออกจากปากและเลียมือของตำรวจเบา ๆ
“ นี่หมายความว่าเกาลัดมันเก่งจนิง ” หลิงรันดูตาโตของลาบราดอร์และยกย่องมันอย่างจริงใจ
ฉินมินผงกหัวทันที “ แน่นอน ลาบราดอร์ไม่ใช่สุนัขก้าวร้าว แต่เกาลัดนั้นกล้าหาญในวันนั้น มันกล้าหาญกว่าหมาเลี้ยงแกะเยอรมันเสียอีกจริงไหม?”
คำถามสุดท้ายมีความหมายสำหรับหมาพันธุ์ลาบราดอร์
มันพยักหน้าอย่างเชื่อฟังและเอียงศีรษะเพื่อเผยให้เห็นใบหน้าที่น่ารัก หลิงรันไม่ได้ตอบโต้ใดๆออกมาเขาเพียงแต่ยิ้มอย่างมีความสุข
ฉินมินไม่กล้าอยู่นาน เธอเป็นห่วงว่าความเป็นคนดังของเธอในตอนนี้จะเสียภาพพจน์นี้ไป เธอโทรหาลูกพี่ลูกน้องของเธออย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เธอจะพูดว่า“ คุณหมอหลิงฉันลืมบอกคุณขอบคุณที่ช่วยลูกเกาลัด เกาลัดขอบคุณหมอลิง ”
ลาบราดอร์เงยหน้าขึ้นมาพยักหน้าและพยักหน้าหลิงรัน
ฉินมินแตะหัวสุนัขอีกครั้งและมันก็เงียบ
“ ด้วยความยินดี ” หลิงรันยิ้ม เขาใช้ความคิดริเริ่มที่จะก้าวไปข้างหน้าและยื่นมือช้าๆ
“ คุณสามารถสัมผัสมัน ” ฉินมินทำให้เธอกลับมาเมื่อเธอเห็นหลิงรันเดินเข้ามาใกล้เธอ
ในขณะนั้นลูกพี่ลูกน้องของเธอเพิ่งมาถึงและเธอเห็นเหตุการณ์ เธอตกตะลึง ‘ทำไมเดียวนี้ผู้หญิงต้องเป็นคนเริ่มด้วย?’
ในที่สุดหลิงรันก็แตะศีรษะของลาบราดอร์ในขณะที่เขายืนอยู่หน้ารถเข็น เขาพบว่าขนของมันจะนุ่มและสบายต่างจากศีรษะล้านของดงเฉินอย่างสิ้นเชิง
เขาสัมผัสมันอย่างมีความสุขอีกสองสามครั้ง จากนั้นเขาพูดว่า“ ไม่เป็นไร ไปพักผ่อนให้เต็มที่นะ ”
หลังจากพูดเสร็จเขาก็ยืนขึ้นและออกไปโดยไม่ชักช้า
หมอโจวตกตะลึง เขาขอโทษและตามมาหลังจากหลิงรัน
เมื่อนั้นลูกพี่ลูกน้องของฉินมินก็เดินไปและดูที่ฉินมิน เธอพูดว่า“ เธอนี้ก็บ้าเนาะ!”
“อะไร?” ฉินมินไม่เข้าใจ
“ ฉันถามเพื่อนของฉันแล้ว…ที่เก็บรวบรวมข้อมูลของหลิงรันแล้ว ในเวลาหนึ่งสัปดาห์เขาจะเข้าร่วมการประชุมด้านการแพทย์ระดับนานาชาติในเซี่ยงไฮ้” ลูกพี่ลูกน้องของเธอพูดและหัวเราะ“ ครั้งนี้เธออาจไปไม่ได้ แต่เมื่อเธอฟื้นตัว … ”
“ อาการบาดเจ็บของฉันไม่ร้ายแรง สัตวแพทย์บอกด้วยว่าเกาลัดมีเพียงแผลที่ผิวหนัง ฉันสามารถปลดประจำการได้และฉันสามารถกลับไปที่ทีมเพื่อฝึกซ้อมต่อไปหลังจากพักไม่กี่วัน หลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ฉันสามารถสมัครเข้าร่วมการประชุมได้ … พี่ก็ช่วยสมัครให้ฉันเข้าร่วมงานประชุมด้วย ฉินมินแตะที่หัวสุนัขและดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวัง เธอกล่าวว่า“ หมอลิงจะต้องเดินทางคนเดียว มันอาจจะดีกว่าถ้ามีคนจากหยุนหัวไปด้วยกับเขา”