บทที่ 327 ขุมนรกอาจมเดือดพล่าน
บทที่ 327 ขุมนรกอาจมเดือดพล่าน
ภายใต้อำนาจของยมโลก ในขุมนรกของสังสารวัฏหกวิถี นี่คือสถานที่ที่คนธรรมดาเรียกกันว่า ‘ขุมนรกสิบแปดชั้น’
ขุมนรกอาจมเดือดพล่านอยู่ในขุมนรกสิบแปดชั้น…
ท่านผู้ทรงเกียรติกุ้ยเป็นผู้นำ ตามมาด้วยไป๋ชิวหราน เมื่อมาถึงที่นี่ เขาฝืนทนต่อบรรยากาศสุดพรรณนาที่ทะยานสู่นภา ไม่ช้าเมื่อถึงหนึ่งในสิบแปดเมืองเหล็กของขุมนรกอาจมเดือดพล่าน เขาก็พบกับเจียงหลาน
เมื่อพบนาง เด็กสาวผู้นี้สวมหน้ากากซ่อนเร้นกลิ่นอาย ถือไม้ค้ำยาวที่นักรบยมโลกต่างใช้กันที่นี่ นางยืนอยู่บนกำแพงสูงตระหง่าน สิ่งเน่าเหม็นอยู่ด้านล่างกำลังถูกกวน
พูดให้ถูกคือ นางกำลังปรุงอาจมอยู่!
ในทะเลทะยานเบื้องล่างของนาง มีคนเน่าเหม็นบางส่วนที่ไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป กำลังส่งเสียงกรีดร้องและสาปส่งสุดปอด พวกเขาถูกโยนลงไปในทะเลทะยาน เคลื่อนไหวตามกระแสน้ำ พยายามที่จะลุกขึ้นยืนหยัด แต่เมื่อใดก็ตามที่ยืนขึ้นได้สำเร็จ ไม้ค้ำยาวของเจียงหลานจะแทงพวกเขาอย่างแม่นยำ ทำให้ล้มลงไปอีกครั้ง กลับไปอยู่ในทะเลทะยานอีกหน
ทุกครั้ง เจียงหลานจะเผยรอยยิ้มราวกับกระดิ่งเงินออกมา ถึงแม้จะฟังดูดี แต่กลับเต็มไปด้วยการคุกคาม
ข้ารับใช้ผู้ยืนอยู่ด้านหลังนาง แทบทุกครั้ง พวกเขาจะหดคอด้วยความไม่เต็มใจ
หลานเอ๋อได้ปลุกความสนใจแปลกประหลาดขึ้นมาแล้วใช่หรือไม่?
เมื่อไป๋ชิวหรานเห็นดังนี้ก็เกิดกังวลเล็กน้อยเช่นกัน เขารีบเดินเข้าไปหา เมื่อเดินมาถึงข้าง ๆ สตรีก็ส่งเสียงเรียกเบา ๆ
“หลานเอ๋อ”
“ฝะ… ฝ่าบาท… ชิว”
เมื่อได้ยินเสียงของไป๋ชิวหราน เจียงหลานหันศีรษะมาด้วยความประหลาดใจ
“เจ้ากลับมาแล้วหรือ?”
ไป๋ชิวหรานพยักหน้า เขาปิดจมูกเมื่อนางเดินเข้ามาและรับหน้ากากที่ข้ารับใช้ส่งให้ก่อนสวมเข้าไป จากนั้นมองฉากสุดบรรยายที่อยู่ใต้เมืองขณะถามว่า
“เจ้ากำลังทำอะไรน่ะ?”
“สั่งสอนศิษย์น่ะ”
เสียงของเจียงหลานยังคงไม่ยินดีเล็กน้อย ขณะตอบไป๋ชิวหราน
“ฝ่าบาทคงไม่ทราบ คนเหล่านี้ ล้วนเป็นเซียนอาวุโสที่อยู่ใต้อาณัติจักรพรรดิเฮยแห่งแดนเซียนเหนือ ก่อนหน้านี้นำกองเรือเสวียนเทียนมาโจมตียมโลกของพวกเรา คนพวกนี้ที่มีเพียงผิวกายเน่าเหม็น และถึงกลับบังอาจมาแทะโลมภรรยาของท่านก่อนจะเริ่มสงคราม”
“อ๋อ ข้าเข้าใจแล้ว”
เซียนอาวุโสเหล่านี้อยู่ใต้อาณัติจักรพรรดิเฮยแห่งแดนเซียนเหนือ ปกติแล้วเป็นคนนอกคอกที่นางเลี้ยงดูมา ส่วนคนอื่นคือผู้ที่มีพรสวรรค์แต่ไม่ถ่อมตนหรือหยิ่งทะนงต่อเซียนอาวุโสที่เป็นสตรี หากไม่ถูกราชสำนักเนรเทศก็จะถูกกำจัด…
ส่วนพวกนี้ที่เหลืออยู่ ปกติแล้วจะเป็นหน้าเป็นตาให้กับจักรพรรดิเฮย มีทักษะราวกับหนุ่มเลี้ยงวัวที่คอยสร้างความสำราญให้สตรี แน่นอนว่าคนเหล่านี้คุ้นชินกับเรื่องเหล่านี้อยู่แล้วและเป็นไปตามสัญชาตญาณ
เมื่อเห็นสาวงาม พวกเขาอาจจะใช้ความเป็นลูกน้องของจักรพรรดิเฮย ทว่าสำหรับเจียงหลาน… มันแทบไม่ต่างกับการดูถูก
“เช่นนั้นพวกเขาก็สมควรโดนแล้ว”
ไป๋ชิวหรานมีท่าทีผ่อนคลาย ดูท่าว่าเจียงหลานจะยังไม่ปลุกงานอดิเรกแปลกประหลาดขึ้นมา
เขาชำเลืองมองเซียนอาวุโสจำนวนมากที่ร่วงลงไปในทะเลอาจม หลังจากครุ่นคิด เขากล่าวกับเจียงหลานว่า
“หลานเอ๋อรอเดี๋ยวก่อน”
หลังจากนั้น เขาออกจากที่นี่ตรงไปวิหารจักรพรรดิภูตผี จากนั้นเดินกลับมาอีกรอบพร้อมหยิบวิญญาณผู้หญิงออกมา
วิญญาณของผู้หญิงคนนี้ดูไร้ที่ติเช่นกัน แต่ตอนนี้กำลังดิ้นรนอยู่ในมือของไป๋ชิวหรานอย่างต่อเนื่อง ทำให้เสน่ห์หดหายไป
“จักรพรรดิภูตผี”
นางกรีดร้องโอดครวญเสียงดัง
“เจ้าอยากทำอะไรกับจักรพรรดิผู้นี้?”
“เอาล่ะ ลองดูข้างล่างสิ”
ไป๋ชิวหรานจับคางนางหันไปหาสองสามคนที่กำลังเกลือกกลิ้งและคร่ำครวญอยู่ในสระอาจมใต้เมืองนี้
“เจ้ายังจำพวกเขาได้อยู่หรือเปล่า?”
จักรพรรดิเฮยตกตะลึง
“ก็แค่คนบาปไม่กี่คน…”
“พวกนั้นคือคนสารเลวที่เจ้าเคยรักอย่างไรล่ะ”
ไป๋ชิวหรานส่ายหน้า
“เมื่อโลกเสื่อมทราม คนเรากลับกลายเป็นพวกหน้าซื่อใจคด… ช่างเถิด ถึงอย่างไรก็ให้ครอบครัวพวกเจ้าได้จัดระเบียบกันสักหน่อยแล้วกัน ลงไปอยู่กับพวกเขาด้วยเลยสิ”
เขาแผดเสียงร้องออกมา
“ส่งท่านจักรพรรดิเฮยแห่งแดนเซียนเหนือไปยังอาจม!”
หลังจากนั้น ภายใต้สายตาเฝ้ามองของยมทูตและเจียงหลาน วิญญาณของจักรพรรดิเฮยอยู่ในมือของเขา ก่อนถูกโยนลงไปในขุมนรกอาจมเดือดพล่าน!
วิญญาณของจักรพรรดิเฮยกรีดร้องก่อนตกลงสู่ขุมนรก อีกด้านไป๋ชิวหรานหยิบไม้ค้ำยาวในมือของยมทูตมาร่วมแรงกับเจียงหลาน เข้าร่วมจัดการกับจักรพรรดิเซียนและเซียนอาวุโสจากแดนเซียนทางเหนือ กดอีกฝ่ายลงไปในห้วงน้ำเน่าเหม็นนี้
ภายใต้สายตาพรั่นพรึงของข้ารับใช้และยมทูตที่มองคู่รัก หลังจากกดอีกฝ่ายอย่างมีความสุข ไป๋ชิวหรานพลันได้สติแล้วกล่าวว่า
“ไม่ถูกสิ คนพวกนี้ถูกลงโทษมานานแล้ว หากพวกมันคุ้นชินขึ้นมาจะทำอย่างไร?”
นี่ไม่ใช่การกล่าวโดยไร้หลักการ ตามบันทึกเอกสารทางประวัติศาสตร์ของยมโลก ว่ากันว่า… ยมโลกเคยได้รับคนบาปผู้หนึ่งนามว่าเหลียงเฟยฝาน
อาชญากรรมที่คนบาปผู้นี้ก่อขึ้นไม่ได้ถูกระบุในตอนนั้น ถึงอย่างไรด้วยความเห็นของสามผู้ทรงเกียรติ ทำให้จักรพรรดิภูตผีส่งเขาไปขุมนรกอาจมเดือดพล่านในท้ายที่สุด
ส่งผลให้หลังจากคนบาปผู้นี้อยู่ในขุมนรกอาจมเดือดพล่านเป็นเวลาหนึ่งหมื่นปี ทำให้คุ้นชินกับรสชาติของที่นี่ช้า ๆ ไม่ต่างจากปลาที่อยู่ในน้ำ มันถึงขั้นวิวัฒนาการเป็นผู้กินอาจมในตำนานในท้ายที่สุด…
ท้ายที่สุดยมทูตต้องฝืนทนกลิ่นเพื่อตักเขาขึ้นมา ส่งไปยังขุมนรกกระทะเดือด และต้องทานทนรสชาติของการถูกทำเป็นอาหารหลายปี ก่อนจะกำจัดกลิ่นนั่นออกจากตัวเขาไปได้
หลังจากไป๋ชิวหรานบอกเจียงหลานเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาส่ายหน้าแล้วกล่าวต่อว่า
“ตอนเข้าไปในร้านหอยเป๋าฮื้อ ผ่านไปพักใหญ่แต่กลับไม่รับรู้ถึงกลิ่นของมัน ในห้องกล้วยไม้ เจ้าก็ไม่รับรู้ถึงกลิ่นหอมของมันอยู่เนิ่นนาน หลานเอ๋ออย่าได้ดูถูกความสามารถของจักรพรรดิเซียนและเซียนอาวุโสที่ปรับตัวตามสภาพแวดล้อมต่าง ๆ เชียว”
“อีกสักพัก ภรรยาผู้นี้จะขอให้จักรพรรดิภูตผีเปลี่ยนวิธีลงโทษพวกมันเอง”
เจียงหลานพยักหน้า
หลังจากอยู่ที่นี่สักพักจนไม่อาจทานทนกลิ่นได้ ไป๋ชิวหรานและเจียงหลานจึงมอบหมายงานให้ทหารยมโลกรับหน้าที่นี้ต่อ ก่อนรีบออกจากที่นี่มา
ถึงแม้นักรบยมโลกที่นี่จะทำงานในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายยิ่ง แต่ค่าตอบแทนที่ได้รับนับว่าสูงที่สุดในขุมนรกเช่นกัน ดังนั้นนักรบยมโลกผู้ทำงานที่นี่จึงไม่ปริปากบ่นมากนัก
หลังจากขุมนรกอาจมเดือดพล่าน ไป๋ชิวหรานและเจียงหลานกลับไปอาบน้ำด้วยกันเพื่อชะล้างกลิ่นให้หมดไป
ระหว่างพวกเขาไม่มีกลิ่นหอมอยู่ติดตัวพักใหญ่ แต่หลังจากผ่านไปราวครึ่งชั่วยาม ทั้งสองสวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ใหม่สะอาจหมดจด และเดินออกมาจากวิหารจักรพรรดิภูตผี ตรงไปวิหารจักรพรรดิภูตผีนอกเมืองเฟิงตู
วิญญาณในเมืองหลวงของแดนเซียนตะวันออกถูกส่งต่อจากเซียนอาวุโสเลี่ยไปยังจักรพรรดิภูตผี สิบราชาแห่งขุมนรกจะดำเนินการไต่สวนวิญญาณเซียนเหล่านั้น แต่วิญญาณของจักรพรรดิเซียนทั้งสี่ทิศ ยังอยู่ในมือของไป๋ชิวหราน
จักรพรรดิเซียนทั้งสี่ทิศเจ้าเล่ห์เจ้ากล ตั้งแต่ที่จักรพรรดิเฮยสามารถใช้ทลายพันธนาการเซียนกับจักรพรรดิชิงหลบหนีออกไปได้อย่างแยบยล ไป๋ชิวหรานผู้นั้นจึงเชื่อว่า ในมือของจักรพรรดิชี่และจักรพรรดิตะวันตก เป็นไปได้ว่าจะกุมวิชาบางอย่างเอาไว้
วิญญาณของพวกมันยังคงปลอดภัยที่สุดเมื่ออยู่ในมือของเขา ต่อให้คนพวกนี้อยากหลบหนี ไป๋ชิวหรานยังสามารถตามไล่กลับมาได้!
คู่รักมาถึงวิหารจักรพรรดิภูตผีนอกเมืองเฟิงตู ที่นี่ยังคงเหมือนเดิม ภูตผีนับไม่ถ้วนมารวมตัวกัน ล้วนต่อแถวกันยาวเหยียด
แม้จะผ่านมาหลายปี ห้องโถงย่อยจำนวนมากถูกเพิ่มเติมในห้องโถงจักรพรรดิภูตผี วิญญาณคนตายจากทุกภพยังคงมีจำนวนไร้ที่สิ้นสุด
เพราะทุกวัน ในทุกโลกจะมีสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนตายตก และทุกวันจะสิ่งมีชีวิตใหม่นับไม่ถ้วนกำลังถือกำเนิดในแต่ละโลก
แต่วันนี้ ห้องโถงหลักของวิหารจักรพรรดิภูตผีไม่ได้เปิด ภูตผีที่มาต่อแถวเพื่อรับการไต่สวน ล้วนได้รับคำแนะนำให้ไปห้องโถงย่อยจำนวนมากจากยมทูต
ที่นั่นมีสิบราชาแห่งขุมนรกรออยู่ พวกเขาจะไต่สวนวิญญาณของเหล่าเซียนผู้ล่วงลับจากแดนเซียนด้วยตัวเอง
เมื่อไป๋ชิวหรานและเจียงหลานมาถึงห้องโถงหลัก พวกเขาบังเอิญพบจักรพรรดิภูตผีกำลังนำสิบราชาแห่งขุมนรกมาที่นี่