ตอนที่ 354 ดอกไม้ผลิบาน

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

​เมื่อ​ได้ยิน​คำขอ​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​นางกำนัล​จึง​มอง​เสียน​เฟ​ยกับ​จวง​เฟย

​จวง​เฟย​ไม่มี​ท่าที​อื่น​นอกจาก​ยิ้มอ่อน

​เสียน​เฟ​ยพ​ยัก​หน้า​อนุญาต

​นาง​อยาก​ดูเหมือน​กัน​ว่า​หญิงสาว​คน​นี้​จะ​เล่น​ลูกไม้​อะไร

​แล้ว​นางกำนัล​สอง​คน​ก็​ถือ​แจกัน​แก้ว​ที่​มีด​อก​เหมย​หนึ่ง​ก้าน​เข้ามา

​แจกัน​แก้วใส​ปาก​แหลม​ทรง​อ้วน​ ​มี​ก้านดอก​เหมย​ที่​ยาว​พ้น​ปาก​ขวด​ออกมา​สาม​นิ้ว​ ​ประดับ​ไว้​ด้วย​ดอก​ตูม​เล็ก​ๆ​ ​อยู่​ด้านบน

​ท่ามกลาง​ดอก​เหมย​ที่​บานสะพรั่ง​ ​การ​หาก​้าน​ดอก​เหมย​ตูม​ไม่ใช่​เรื่อง​ง่าย

​“​เหนียง​เหนียง​”​ ​นางกำนัล​สอง​คน​ยืน​ข้าง​กัน​ ​จากนั้น​ย่อ​ตัวต่อ​เสียน​เฟ​ยกับ​จวง​เฟ​ยพร​้​อม​กัน

​เสียน​เฟย​เงยหน้า​ไป​ทาง​เจียง​ซื่อ​พร้อมกับ​เอ่ย​เสียง​นิ่ง​ ​“​เอา​ไป​ให้​คุณหนู​เจียง​เถอะ​”

​นางกำนัล​สอง​คน​ถือ​แจกัน​แก้ว​เดิน​มาถึง​ตรงหน้า​เจียง​ซื่อ​ ​จากนั้น​ย่อ​ตัวต่อ​เจียง​ซื่อ​อย่าง​หน้า​นิ่ง

​สำหรับ​นางกำนัล​ที่​ได้​พบ​สตรี​ชั้นสูง​มา​แล้ว​มากมาย​ ​คุณหนู​จาก​จวนปั​๋​วก​็​เพียงแค่​นั้น​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​คนตรง​หน้า​ท่าน​นี้​ ​ที่​ดูแล​้ว​ไม่มี​อนาคต​ใดๆ

​จะ​แสดง​มายากล​?

​งานเลี้ยง​ชมดอกไม้​ทั้ง​งาน​เล็ก​งานใหญ่​ ​พวก​นาง​เคย​ร่วมงาน​มา​แล้ว​ไม่รู้​ตั้ง​เท่าไร​ ​ยัง​ไม่เคย​เจอ​สตรี​ชั้นสูง​คนใด​แสดงความสามารถ​ตนเอง​ด้วย​การ​เล่น​มายากล

​จะ​เล่น​มายากล​อย่างไร​รึ​ ​จะ​ทำให้​ดอก​เหมย​ก้าน​นี้​หาย​ไปรึ​อย่างไร​…

​แต่​ไม่ว่า​จะ​เป็น​อย่างไร​ ​ต่าง​ก็​รู้สึก​ว่า​เป็นการ​แสดง​ที่​ไม่คู่ควร​กับ​งาน​เช่นนี้​เลย​สักนิด​ ​ช่าง​น่าขำ​สิ้นดี

​สอง​สาว​นางกำนัล​นึกคิด​อยู่​อย่างนั้น​ ​แต่​สีหน้า​ไม่​แสดงอาการ​ใดๆ​ ​พวก​นาง​ยื่น​แจกัน​ให้​กับ​เจียง​ซื่อ​โดย​ไม่​เหลียว​มอง

​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​และ​กล่าว​ ​“​พี่​สอง​คน​ถือ​ไว้​ดีกว่า​”

​นางกำนัล​สอง​คน​จับ​แจกัน​นิ่ง

​เจียง​ซื่อ​ก้าว​ไป​ข้างหน้า​สอง​ก้าว​ ​จน​ทำให้​ได้​ยืน​ใกล้​กับ​นางกำนัล​คน​หนึ่ง​มากขึ้น

​นาง​ยกมือ​ขึ้น​ ​นิ้ว​เรียว​ยาว​แตะ​ลง​ที่​ดอก​ตูม​ดอก​หนึ่ง

​ดอก​ตูม​ดอก​นั้น​เล็ก​มาก​ ​มัน​ถูก​ห่อหุ้ม​ไว้​อย่าง​แนบสนิท​ ​จน​ดู​น่าสงสาร

​สาว​ๆ​ ​เห็นท่า​ทาง​นั้น​ก็​ยิ่ง​ไม่เข้าใจ​ ​แม้ว่า​ใน​ใจ​จะ​ดูถูก​เพียงใด​ ​แต่​เวลานี้​ความสงสัย​ก็ได้​ถูก​กระตุ้น​ออกมา​ทั้งหมด​ ​ทุกคน​กลั้นลมหายใจ​มองดู​อย่าง​จดจ่อ​ ​บางคน​ถึง​กระทั่ง​เขย่ง​เท้า​ขึ้น

​“​คุณหนู​เจียง​จะ​แสดง​มายากล​อะไร​หรือ​”​ ​เสียน​เฟย​เอ่ย​ถาม

​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​เบา​ๆ​ ​“​ที่จริง​ก็​ไม่​ถึงกับ​เป็นมา​ยาก​ลอะ​ไร​เพ​คะ​ ​เพียงแค่​ดอก​เหมย​เต็ม​สวน​ ​ระยะเวลา​ผลิบาน​กำลังจะ​ผ่าน​ไป​ ​แต่​สอง​ก้าน​นี้​กลับ​ไม่​ผลิบาน​เสียที​ ​หม่อมฉัน​รู้สึก​เสียดาย​ ​จึง​อยาก​กระตุ้น​มัน​ให้​บาน​ออก​เร็ว​ๆ​ ​เพียง​เท่านั้น​เพ​คะ​”

ว่า​อย่างไร​นะ​ ​จะ​กระตุ้น​ให้​ดอก​ตูม​ผลิบาน​?

​ไม่ได้​มี​เพียง​สตรี​ชั้นสูง​ที่​รู้สึก​ว่า​สิ่ง​ที่​ได้ยิน​นั้น​ไม่น่าเชื่อ​ ​แม้แต่​เสียน​เฟ​ยกับ​จวง​เฟ​ยก​็​ยัง​เผย​สีหน้า​ตกใจ​ออกมา​ ​และ​ทั้งสอง​คน​ก็​สบตา​กันและกัน​อย่าง​ไม่​ตั้งใจ

​จวง​เฟย​เอง​ก็​รู้สึก​ตระหนกตกใจ​ไม่​ต่าง

​หากว่า​คุณหนู​เจียง​สามารถ​ทำให้​ดอก​ตูม​นั้น​ผลิบาน​ได้​จริงๆ​ ​นี่​จะ​ไม่ใช่​การแสดง​ธรรมดา​ ​แต่​จะ​กลายเป็น​เรื่อง​ที่​สง่างาม​และ​น่าอัศจรรย์

​แต่​มัน​จะ​เป็นไปได้​อย่างไรเล่า

​นาง​เป็น​ผู้คงแก่เรียน​ ​แม้กระทั่ง​หนังสือ​ทั่วไป​ก็​เคย​อ่าน​มา​แล้ว​มากมาย​ ​แต่​ไม่เคย​ได้ยิน​มาก​่อ​นว​่า​มีมา​ยากล​เช่นนี้​ด้วย

​ชั่ว​วินาที​ที่​เหนียง​เหนียง​สอง​คน​สบตา​กัน​ ​สตรี​ชั้นสูง​พากั​นวิ​พากษ์​วิจารณ์​ขึ้น​มา​อย่าง​อด​ไม่ได้

​“​หรือว่า​คุณหนู​เจียง​เป็นโรค​อี้​เจิ​้ง[1]”

​“​ใคร​จะ​รู้​เล่า​ ​เมื่อครู่นี้​ข้า​ได้ยิน​ชัดเจน​ ​คุณหนู​เจียง​ต้อง​ออก​ไป​แสดง​เพราะ​ถูก​คุณหนู​เฉิน​บังคับ​ ​คง​ไม่มี​ความสามารถ​ใด​จะ​แสดง​จน​ต้อง​ทำ​เช่นนี้​กระมัง​”

​“​ถึง​จะ​ถูก​บังคับ​ ​ก็​ไม่​ควร​โยน​ขวด​ที่​แตก​แล้ว​ทำให้​แตก​เพิ่ม[2] ​อีก​ ​พูด​เกิน​จริง​เช่นนี้​ ​อีก​ประเดี๋ยว​ไม่​ขายหน้า​แย่​เอา​หรือ​”

​มุม​ปากของ​เฉิน​ฮุ่ยฝู​กระดก​สูง​ขึ้น​เรื่อยๆ

​นาง​ผลัก​เจียง​ซื่อ​ออก​ไป​ ​ก็​เพื่อให้​การแสดง​ของ​เจียง​ซื่อ​ที่​ไม่ว่า​นาง​จะ​แสดง​อะไรก็ตาม​ ​ดู​ธรรมดา​มากยิ่งขึ้น​เมื่อ​ทำการ​แสดง​ต่อ​จาก​การแสดง​อัน​เยี่ยมยอด​ของ​โค​่ว​หลิง​ปัว​ ​แต่​ก็​คิดไม่ถึง​ว่า​ฝ่ายตรงข้าม​จะ​กล้า​หา​เหา​ใส่​หัว​ถึง​เพียงนี้

​ทำให้​ดอก​ตูม​ผลิบาน​?​ ​ฮ่า​ๆ​ๆ​ ​นัง​คน​แซ่เจียง​ตัวดี​มี​ความ​บกพร่อง​ทาง​สติปัญญา​แน่ๆ

​จี้​ฟัง​หวา​ที่นั่ง​ด้าน​ข้าง​เสียน​เฟ​ยม​อง​หญิงสาว​กลาง​เวที​แล้ว​ขมวดคิ้ว​เบา​ๆ​ ​แต่​พอ​หญิงสาว​คน​นั้น​ขยับ​ตา​คู่​สวย​ ​วินาที​ที่​ได้​สบตา​คู่​นั้น​ ​ท่าทาง​อัน​นิ่ง​สงบ​ของ​ฝ่ายตรงข้าม​ก็​พลอย​ทำให้​นาง​วางใจ​ลง​ได้​อย่าง​น่าประหลาด​ใจ

​จี้​ฟัง​หวายิ​้​มอ​อก​มา​โดยไม่รู้ตัว

​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​กลับ​ ​จากนั้น​ดึง​สายตา​กลับ

​สายตา​ของ​อวี​้​จิ​่น​จับจ้อง​คนกลาง​เวที​ตลอดเวลา​ ​เขา​เห็น​ทุก​ช่วง​ท่า​ของ​ฝ่ายตรงข้าม​ ​พอ​เห็น​เจียง​ซื่อ​สลับ​ตาม​อง​กับ​คนอื่น​ ​เขา​ก็​รู้สึก​หงุดหงิด​ใจ​ขึ้น​มาทัน​ที

​เขา​นั่ง​อยู่​ตรงนี้​ ​อา​ซื่อ​ไม่​มอง​เขา​ ​แต่​มอง​ผู้หญิง​คนอื่น​?

ผู้หญิง​ที่​ไม่รู้​กาลเทศะ​คน​นั้น​มัน​เป็น​ใคร

​อวี​้​จิ​่น​จับจ้อง​จี้​ฟัง​หวา​ไม่​ขยับ​ไป​ไหน

​หน้า​คุ้นๆ​…​ได้​นั่ง​ด้าน​ข้าง​เสียน​เฟย​ ​คงมี​ที่มา​ไม่เลว​น่าดู

​เมื่อ​สัมผัส​ได้​ถึง​สายตา​ของ​อวี​้​จิ​่น​ ​จี้​ฟัง​หวา​จึง​หัน​มอง​และ​พยักหน้า​ให้​เบา​ๆ​ ​ถือว่า​เป็นการ​ทักทาย​ ​แต่​นาง​กลับ​รู้สึก​ประหลาดใจ​เล็กน้อย​ ​ท่าน​พี่​มอง​นาง​ทำไม​กัน

เดี๋ยวก่อน​ ​อย่า​บอก​นะ​ว่า​ถูกใจ​นาง​?

น่ากลัว​เกินไป​แล้ว​!

​ทันทีที่​จี้​ฟัง​หวา​รู้สึก​ร้อนใจ​ ​สีหน้า​พลัน​หมอง​ลง​ทันควัน​ ​แล้ว​นาง​ก็​กลอกตา​ขาว​ให้​อวี​้​จิ​่น​หนึ่ง​ที

​อวี​้​จิ​่น​ชะงัก​ ​จากนั้น​โมโห​ ผู้หญิง​คน​นี้​สบตา​กับ​อา​ซื่อ​ยัง​ไม่พอ​ ​ยัง​กล้า​ยั่วยุ​เขา​อีก​!

​คำพูด​เสียง​ค่อย​ดัง​ขึ้น​ ​“​น้อง​เจ็ด​ ​เจ้า​ว่า​คุณหนู​เจียง​จะ​ทำให้​ดอก​ตูม​ผลิบาน​ได้​จริงๆ​ ​หรือไม่​”

​อวี​้​จิ​่น​ดึง​สติก​ลับ​มา​แล้ว​มอง​ตา​ที่​แวววาว​เล็กน้อย​ของ​สู่​อ๋อง​ ​ทันใดนั้น​ ​เขา​ส่งสัญญาณ​เตือน​ออกมา​ ​ด้วย​การก​ล่า​วอ​ย่าง​ไร้​สีหน้า​ใดๆ​ ​“​ข้า​จะ​รู้​ได้​อย่างไร​”

​สู่​อ๋อง​หัวเราะ​ออกมา​ ​“​หึๆ​ ​ข้า​เอง​ก็​สงสัย​เหมือนกัน​”

​ที่แท้​ ​น้อง​เจ็ด​ชอบ​คุณหนู​จวน​อันกั​๋​วกง​นี่เอง

จะ​ว่า​ไป​แล้ว​ ​จวน​อันกั​๋​วกง​เป็น​จวน​ของ​ท่าน​ตาของ​น้อง​เจ็ด​ ​หากว่า​น้อง​เจ็ด​ได้​แต่งงาน​กับ​คุณหนู​จวน​อันกั​๋​วกง​ ​จวน​อันกั​๋​วก​งก​็​จะ​สนับสนุน​น้อง​เจ็ด​อย่างเต็มที่​ ​แล้ว​ความสัมพันธ์​ที่​จืดจาง​ของ​น้อง​เจ็ด​กับ​เสียน​เฟ​ยก​็​จะ​เกิด​การเปลี่ยนแปลง​ไป​โดย​ไม่​จดจ่อ​อยู่​กับ​น้อง​สี่​ทั้งหมด

​หาก​เป็น​เช่นนี้​ ​น้อง​เจ็ด​ก็​ฉลาด​ไม่เบา

​ใน​ใจ​ของ​สู่​อ๋อง​กำลัง​คิดถึง​สิ่ง​เหล่านี้​ ​แต่​สายตา​นั้น​ตก​อยู่​ที่​หญิงสาว​ตรงกลาง​เวที

​ถึง​ตำแหน่ง​พระ​ชายา​เอก​ของ​สู่​อ๋อง​กับ​หญิง​ผู้​มี​โฉม​งดงาม​อย่าง​หา​ที่​เปรียบ​ไม่ได้​อย่าง​คุณหนู​เจียง​จะ​ไม่มี​พรหมลิขิต​ต่อกัน​ ​แต่​ใน​ฐานะ​บุรุษ​คน​หนึ่ง​ ​ย่อม​มีความยินดี​อย่างแน่นอน​หาก​ได้​มอง​หญิง​งาม

​ปฏิกิริยา​การ​ตอบสนอง​และ​เสียง​วิจารณ์​ของ​ทุกคน​ไม่​ส่งผล​ใด​กับ​เจียง​ซื่อ

​นาง​หย่อน​ตาม​อง​ก้านดอก​เหมย​ใน​แจกัน​แก้ว​ด้วย​สายตา​ที่​อ่อนโยน​ ​“​อย่า​แอบ​ขี้เกียจ​ ​ผลิบาน​ได้​แล้ว​”

​หลังจาก​พูด​จบ​ ​ปลายนิ้ว​นวลขาว​ที่​เปล่งป​ลัง​ปัด​ผ่าน​ดอก​ตูม​หนึ่ง​ดอก

​ดอก​ตูม​ที่​ปิด​แนบสนิท​ถูก​ปัด​ด้วยมือ​ของ​หญิงสาว​ ​และ​ภายใต้​จำนวน​ดวงตา​ที่​นับไม่ถ้วน​ ​เพียง​แตะ​ลง​ที่​กลีบดอก​เบา​ๆ​ ​มัน​ก็​เริ่ม​ผลิบาน​ออก​อย่าง​ช้าๆ

​มือ​ของ​หญิงสาว​ปัด​ดอก​ตูม​ทีละ​ดอก​ ​แล้ว​ดอก​ตูม​ที่​ถูก​ปัด​ ​ก็​บาน​ออก​อย่าง​ช้าๆ​ ​ราวกับ​ได้รับ​สารอาหาร​ชั้นดี​ ​ในไม่ช้า​ดอก​เหมย​สีแดง​สดใส​ก็​ผลิ​ออก​เต็ม​กิ่งก้าน

​ภาพ​อัน​น่าอัศจรรย์​นี้​ทำให้​ทุกคน​ใน​งาน​ตะลึงงัน​นิ่ง​ไปรา​วกั​บถูก​ฟ้าผ่า​ ​วินาที​ที่​เงียบสงัด​ ​มี​เพียง​เสียง​ดอกไม้​ที่​ผลิบาน​ ​แม้​มัน​อาจ​ไม่มี​อยู่​จริง​ก็ตาม​ ​แต่​มัน​ดังก้อง​อยู่​ใน​ใจ​ของ​ทุกคน

​ช่าง​เป็น​ภาพ​ที่​งดงาม​ยิ่งนัก

​ทุกคน​ที่อยู่​ใน​งาน​ ​ล้วน​เคย​ร่วมงาน​ชมดอกไม้​มา​แล้ว​มากมาย​ ​เคย​เห็น​ดอกไม้​ประหลาด​ต้นไม้​แปลก​ๆ​ ​มา​แล้ว​นับไม่ถ้วน​ ​แต่​พูด​ได้​เลย​ว่า​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​ดอกไม้​ประหลาด​หรือ​ต้นไม้​แปลก​ๆ​ ​ที่​แม้ว่า​จะ​พบ​ได้​ยาก​แค่ไหน​ ​มัน​ก็​ยัง​ไม่​ประทับใจ​เท่า​ภาพ​ที่​งดงาม​เช่นนี้​มาก​่อน

​นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​พวก​นาง​ได้​เห็น​ว่า​ดอกไม้​ผลิบาน​ทีละ​นิด​นั้น​เป็น​อย่างไร

​ช่าง​น่าอัศจรรย์​ ​น่าทึ่ง​…​อย่างที่​สุด

​ช่วงเวลา​ที่​ทุกคน​ยัง​ไม่ได้​สติก​ลับ​คืน​มา​ ​ดอก​เหมย​สอง​ดอก​ได้ผลิ​บาน​ออก​เต็มที่​แล้ว

​ดอก​เหมย​สีแดง​สด​ ​กับ​หญิงสาว​ที่​สวยสด​ยิ่งกว่า​ดอกไม้

​สู่​อ๋อง​ลุกขึ้น​ยืน​อย่าง​อด​ไม่ได้

​เจียง​ซื่อ​ย่อ​ตัว​ให้​เสียน​เฟ​ยกับ​จวง​เฟ​ยพร​้​อม​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​เสียงดัง​ชัดเจน​ ​“​หม่อมฉัน​เป็น​ผู้​ไร้ความสามารถ​ ​มี​เพียง​ดอก​เหมย​นี้​ที่จะ​ขอม​อบ​ให้​เหนียง​เหนียง​ทั้งสอง​พระองค์​ ​ขอให้​เหนียง​เหนียง​ทั้งสอง​ทรงพระ​เยาว์​ตลอดไป​เพ​คะ​”

​เมื่อ​เสียน​เฟย​ได้สติ​กลับมา​คืน​ ​นาง​บอก​ไม่​ถูก​ว่า​รู้สึก​อย่างไร​ไป​ชั่วขณะ​ ​นาง​พยักหน้า​ให้​กับ​นางกำนัล​ ​“​ส่ง​ขึ้น​มา​เถิด​”

​แล้ว​นางกำนัล​สอง​คน​ ​ก็​นำ​แจกัน​แก้ว​ที่​ปัก​ไว้​ด้วย​ดอก​เหมย​ขึ้น​มา​ให้พระ​สนม​ทั้งสอง​พระองค์

​เสียน​เฟ​ยม​อง​แล้ว​มอง​อีก​ ​พลาง​ถอนหายใจ​ ​“​ช่าง​น่าอัศจรรย์​ยิ่งนัก​ ​ที่​ทำให้​ดอกไม้​ผลิบาน​ได้​ ​ไม่เคย​พบเห็น​มาก​่อน​เลย​จริงๆ​”

———————–

[1] ​อี้​เจิ​้ง ​โรค​ฮิสทีเรีย

[2]ขวด​ที่​แตก​แล้ว​ทำให้​แตก​เพิ่ม ​อุปมา​ว่า​ ​ทำให้​เรื่องราว​แย่​ลง​กว่า​เดิม