บทที่358 คนที่น่าสงสัย
ผู้ดูแลบ้านได้ยินเสียงร้องของเจียงหยุนเอ๋อก็รีบตามเข้ามาดูในห้อง
เมื่อเดินเข้ามาเห็นเจียงหยุนเอ๋อล้มอยู่ที่พื้นพลางมีสีหน้าซีดไป： “คุณนาย！”
เจียงหยุนเอ๋อหันกลับมามองก็เห็นผู้ดูแลบ้าน เลยชี้ไปตัวอักษรที่สีแดงๆ ที่อยู่บนกระจกพลางพูดด้วยความอึกอัก: “นี่ นี่มัน……”
ผู้ดูแลบ้านมองไปตามที่นิ้วชี้ จากนั้นก็ตกใจไปเหมือนกัน
แต่ดีที่ผู้ดูแลบ้านผ่านโลกมามาก อีกอย่างเป็นผู้ชายด้วย เลยแค่ตกใจที่มีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นในห้องของเจียงหยุนเอ๋อ
จากนั้นเขาจึงรีบเข้าไปพยุงเจียงหยุนเอ๋อขึ้นมา หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อยืนมั่นคงแล้ว ก็เดินไปที่กระจกแต่งหน้า ก่อนจะลบรอยตัวอักษรเลือดสีแดงนั้น
จากนั้นก็กลับมาปลอบใจเจียงหยุนเอ๋อ： “คุณนาย ไม่เป็นไรนะ มันเป็นแค่ตัวอักษรสีแดงเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรหรอก”
ถึงเจียงหยุนเอ๋อจะไม่ได้ทำอะไรผิด แต่การตายของลี่จีถองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเอง เลยเกิดความกลัวขึ้นในใจ
เมื่อผู้ดูแลบ้านเห็นแบบนั้น ก็พยุงเจียงหยุนเอ๋อออกไป： “คุณนาย พวกเราไปเดินเล่นข้างนอกกันเถอะ”
จากนั้นผู้ดูแลบ้านก็กำชับคนใช้ให้ทำความสะอาดห้องของเจียงหยุนเอ๋อ แล้วโทรหาลี่จุนถิง
ลี่จุนถิงได้ยินดังนั้นก็รีบทิ้งงานศพทางนั้น ก่อนจะรีบกลับมา
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ลี่จุนถิงก็เห็นว่าเจียงหยุนเอ๋อนั่งเหม่ออยู่ในห้องนั่งเล่น เลยรู้สึกสงสารจับใจ
ทำไมตัวเองออกไปไม่นาน ก็เกิดเรื่องแล้วล่ะ ตอนนี้ขนาดในบ้านก็ยังไม่ปลอดภัยเลยเหรอ?
“เจียงหยุนเอ๋อ คุณเป็นอย่างไรบ้าง？” ลี่จุนถิงมาอยู่ข้างๆ เจียงหยุนเอ๋อ พลางมองเจียงหยุนเอ๋อด้วยแววตาสงสาร
เมื่อเจียงหยุนเอ๋อเห็นว่าเป็นลี่จุนถิง ก็รีบปรี่เข้าไปหา： “ลี่จุนถิง ฉันกลัวจังเลย”
“โอเค ฉันกลับมาแล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วนะ”
เมื่อลี่จุนถิงปลอบ เจียงหยุนเอ๋อก็เริ่มมีอารมณ์มั่นคงขึ้น แต่ก็ยังไม่นิ่งเท่าที่ควร
เมื่อลี่จุนถิงเห็นแบบนั้นก็พาเจียงหยุนเอ๋อไปที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะให้เธอหลับให้สบายก่อน
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อเข้านอนอย่างสบายใจแล้ว ลี่จุนถิงก็เริ่มตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้น
ผู้ดูแลบ้านให้คนใช้ในบ้านมารวมตัวกันแต่แรกแล้ว ก่อนจะเริ่มถามขึ้น
“ผู้ดูแลบ้าน เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นมาให้ฉันฟังหน่อย” ลี่จุนถิงเดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดีเลย
ผู้ดูแลบ้านค่อยๆ เล่าเรื่องราวที่ตัวเองเห็นเป็นฉากๆ ลี่จุนถิงได้ยินดังนั้นก็มีสีหน้ามืดดำลง พลางถามเสียงต่ำ： “ทำไมจู่ๆ ถึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นในบ้านได้ล่ะ？”
ผู้ดูแลบ้านและคนใช้ต่างก้มหน้าลง และตอบไม่ได้เลย
ถึงผู้ดูแลบ้านจะดูแลบ้านหลังนี้ แต่ว่าเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้
“คุณชายลี่ ฉันเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน ฉันเองก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของคุณนายถึงได้เข้าไป” ผู้ดูแลบ้านมีสีหน้าไม่สู้ดี
ในฐานะที่เขาเป็นผู้ดูแลบ้าน ปกติเองก็ไม่สามารถเข้าออกจากห้องของลี่จุนถิงได้ และไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องเลวร้ายขนาดนี้
“ในบ้านไม่มีทางมีใครก็ไม่รู้เข้ามาแบบนี้ได้หรอก หรือว่าระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านฉันมันไร้ประโยชน์เหรอ? ” ลี่จุนถิงโกรธจนเอามือตบลงที่โต๊ะน้ำชา
จนคนใช้ตกใจตัวสั่นเทา
“เรื่องนี้ต้องมีคนทำแน่นอน มีใครในพวกคุณตั้งใจทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้หรือเปล่า? ” ลี่จุนถิงหรี่ตาลง พลางกวาดตามองคนในห้องนั่งเล่น
“คนที่ทำความสะอาดวันนี้คือใคร？” ลี่จุนถิงพูดด้วยเสียงเย็นชา
มีสาวน้อยคนหนึ่งเดินออกมาด้วยตัวสั่นเทา พลางพูดเสียงสั่นคลอน： “ฉันเอง”
“วันนี้ตอนที่คุณทำความสะอาดห้องไม่ได้เห็นอะไรเหรอ？”
สาวน้อยคนนั้นส่ายหัว： “ตอนที่ฉันทำความสะอาด บนกระจกไม่มีอะไรอยู่ ฉันมั่นใจว่าทำความสะอาดจนสะอาดแล้วจริงๆ ถึงจะออกไป”
ลี่จุนถิงเงียบลง ก่อนจะเปิดปากถาม： “งั้นวันนี้พวกคุณเห็นใครที่น่าสงสัยไหม？”
พวกคนใช้ต่างพากันส่ายหัว
ลี่จุนถิงหายใจเข้าลึกๆ ： “ช่างมันเถอะ ผู้ดูแลบ้านตรวจสอบกล้องวงจรปิดให้หน่อย แล้วก็ดูระบบรักษาความปลอดภัยในบ้านด้วยนะ”
คนใช้ของบ้านพักตากอากาศไม่เยอะ ปกติเลยไม่มีเวลาว่างเท่าไหร่ ดังนั้นคนนั้นเลยน่าจะใช้เวลาตอนที่ทุกคนยุ่งอยู่เข้ามา
“ได้เลย”
ผู้ดูแลบ้านทำตามคำสั่งของลี่จุนถิง แล้วตรวจกล้องวงจรปิด จากนั้นก็ตรวจระบบรักษาความปลอดภัย
กล้องวงจรปิดนั้นไม่มีอะไรผิดไป แต่ลี่จุนถิงพบว่ามีคนตัดคลิปของกล้องวงจรปิดตอนที่ตรวจสอบอย่างละเอียด
แต่ระบบรักษาความปลอดภัยนั้นเกิดปัญหาจริงๆ
มีคนมาทำลายระบบรักษาความปลอดภัย เลยเกิดช่องโหว่ราวๆ สิบนาที
คนที่สามารถทำลายระบบรักษาความปลอดภัยของตระกูลลี่ได้นั้น ต้องเป็นแฮกเกอร์ที่เก่งกาจมากแน่ๆ
ถึงลี่จุนถิงจะไม่ได้ใช้ระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีที่สุด เพราะเขาคิดว่าคงไม่มีใครในเมืองจิ่งเฉิงกล้ามาท้าทายเขา ดังนั้นเลยไม่ได้ใช้สิ่งที่ดีที่สุด
คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้เจาะเข้ามาในระบบของตระกูลลี่ได้
สีหน้าของลี่จุนถิงนั้นไม่ดีเท่าไหร่ คิ้วบนใบหน้าที่หล่อเหลานั้นขมวดคิ้วเป็นปมแน่น
“ได้ งั้นพวกคุณไปทำงานกันก่อนเถอะ” ลี่จุนถิงโบกมือ
พวกคนใช้เห็นว่าไม่ได้ทำให้ลำบากใจ เลยค่อยๆ วางใจลง
“ลี่จุนถิง”
เมื่อได้ยินเสียงของเจียงหยุนเอ๋อ ลี่จุนถิงก็รีบหันมา แล้วจึงเห็นเจียงหยุนเอ๋อใส่ชุดนอนยืนอยู่ที่ประตูลิฟต์ สีหน้าไร้เรี่ยวแรง
ลี่จุนถิงรีบเข้ามาหา： “คุณตื่นแล้วเหรอ？”
“อือ”
“ทำไมคุณไม่นอนพักก่อนล่ะ？” ลี่จุนถิงเป็นห่วงว่าร่างกายของเจียงหยุนเอ๋อจะทนไม่ไหว
“อือ” อันที่จริงเจียงหยุนเอ๋อกลัวเพราะไม่มีใครอยู่ในห้อง
ลี่จุนถิงพยุงเจียงหยุนเอ๋อมานั่งลงที่ห้องนั่งเล่น
“คุณตรวจสอบเจอแล้วหรือยัง？” ตอนที่เจียงหยุนเอ๋อตื่นมาก็ได้ยินเสียงที่โกรธเคืองของลี่จุนถิงแล้ว
ลี่จุนถิงพยักหน้า： “มีคนเจาะระบบรักษาความปลอดภัยของพวกเรา ก่อนจะแอบทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ คุณไม่ต้องกลัวนะ มันเป็นเรื่องปลอมทั้งนั้นเลย”
เจียงหยุนเอ๋อพยักหน้า
เมื่อครู่เธอเองก็คิดอยู่ ไม่ว่าจะพูดอย่างไรตอนนี้อารมณ์ก็เริ่มกลับมาดีขึ้นแล้ว เพราะเธอเองก็รู้ว่ามีคนตั้งใจทำ เพราะอยากจะทำให้เธอตกใจกลัวเท่านั้นเอง
ถึงแม้ว่าเจียงหยุนเอ๋อจะพยายามแอบบอกตัวเองในใจตลอดเวลา ว่าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย แต่ในใจก็ยังปล่อยจากมันไม่ได้สักที
อีกอย่างยิ่งคิดถึงเรื่องนี้ร่างกายก็ยิ่งแย่ลง
ลี่จุนถิงมองแววตาที่ไร้เรี่ยวแรงของเจียงหยุนเอ๋อออก มันทำให้เขาไม่สบายใจ จึงรีบให้ผู้ดูแลบ้านติดต่อหลันเยว่เฉินทันที
ตอนที่ลี่จุนถิงกลับมานั้นก็ได้ตามหลันเยว่เฉินมาแล้ว แต่ตอนนั้นหลันเยว่เฉินยังผ่าตัดอยู่ เลยตามมาไม่ได้
ตอนนี้ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว เลยคิดว่าน่าจะผ่าตัดเสร็จแล้ว
หลันเยว่เฉินมาถึงตระกูลลี่ก็รีบตรวจร่างกายเจียงหยุนเอ๋อ จากนั้นก็ให้ยาผ่อนคลายกับเธอ
“เด็กไม่เป็นอะไรเลย เรื่องอื่นๆ ก็ไม่เลว แต่ที่สำคัญคือ……” หลันเยว่เฉินขมวดคิ้วเป็นปม
“อะไรเหรอ? ” ลี่จุนถิงจ้องหลันเยว่เฉินไม่ละสายตา
“ตอนนี้อารมณ์ความรู้สึกของเธอไม่มั่นคงเท่าไหร่ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เพราะมันอาจจะเกิดอันตรายได้”
สำหรับคนตั้งครรภ์นั้น การที่จะต้องมองโลกในแง่ดีตลอดเวลานั้นมันมีความสำคัญกับการเติบโตของเด็กในท้องเป็นอย่างมาก
“แล้วต้องทำอย่างไรล่ะ？” ลี่จุนถิงปวดหัวเป็นอย่างมาก