บทที่359 คุณไม่ตายดีแน่
ตัวเองต้องทำอย่างไรถึงจะทำให้เจียงหยุนเอ๋อมีชีวิตสงบๆ สักที
“หรือไม่ก็พาเธอไปที่โรงพยาบาลเถอะ เพราะอยู่ในความดูแลของแพทย์ก็ดีกว่า ถ้าเกิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเด็ก ก็จะได้รักษาได้ทัน” หลันเยว่เฉินคิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้เจียงหยุนเอ๋อลงโอกาสในการเกิดเรื่องนอกเหนือความคาดหมาย และถ้าเจออะไรน้อยลง อารมณ์ก็น่าจะดีขึ้นได้ไม่น้อย
ลี่จุนถิงคิดอยู่นาน ก่อนจะมองเจียงหยุนเอ๋อ： “คุณว่าไง? ”
ลี่จุนถิงเคารพการตัดสินใจของเจียงหยุนเอ๋อ
เจียงหยุนเอ๋อนั้นเลือกที่จะเชื่อฟังหลันเยว่เฉิน เขามักจะหวังดีกับเด็กในท้องและตัวเองแน่นอน： “ไปโรงพยาบาลเถอะ”
หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว ลี่จุนถิงก็กำชับคนใช้ให้เก็บสิ่งของของเจียงหยุนเอ๋อ แล้วตรงไปที่โรงพยาบาลทันที
เพื่อให้เจียงหยุนเอ๋อสงบลงได้ แล้วก็ไม่เบื่อเกินไป ลี่จุนถิงเลยอยากให้ทางโรงพยาบาลจัดห้องให้เจียงหยุนเอ๋อได้อยู่กับซูม่านลี
แม่ลูกได้อยู่ด้วยกันน่าจะดีขึ้น
ตอนที่เจียงหยุนเอ๋อไปถึงห้องพักผู้ป่วยของซูม่านลี ซูม่านลีกำลังดูโทรทัศน์อยู่บนเตียงพอดี
เมื่อเห็นท้องของลูกตัวเองใหญ่ขนาดนั้น ถูกลี่จุนถิงพยุงเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยก็ทั้งตกใจทั้งดีใจ
“เจียงหยุนเอ๋อ ลี่จุนถิง พวกคุณมาได้อย่างไรกันเนี่ย？” ซูม่านลีเองก็ไม่ได้เจอเจียงหยุนเอ๋อมานาน เลยคิดถึง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะมากะทันหันขนาดนี้ แถมยังไม่ได้บอกตัวเองเลย
แต่แน่นอนว่าเมื่อซูม่านลีเห็นบอดี้การ์ดด้านหลังลี่จุนถิงเอาของมามากมาย แล้วก็มีพยาบาลที่กำลังจัดที่นอนข้างๆ ด้วย เลยอึ้งไป： “พวกคุณทำอะไร？”
“แม่” ลี่จุนถิงคิดว่ารู้สึกผิดนิดหน่อย ที่ไม่ได้ดูแลเจียงหยุนเอ๋อให้ดี แล้วทำให้เธอต้องมานอนโรงพยาบาล “เจียงหยุนเอ๋ออาจจะมานอนโรงพยาบาลสักพัก ดังนั้นฉันเลยจัดให้เธอมาอยู่ห้องเดียวกับคุณ พวกคุณแม่ลูกสองคนจะได้คุยกันเยอะๆ”
ซูม่านลีได้ฟังดังนั้น ก็หรี่ตาลง พลางยิ้มให้： “ได้สิ ฉันเองก็เบื่ออยู่เหมือนกัน”
“แม่ ช่วงนี้ร่างกายเป็นอย่างไรบ้าง？” เจียงหยุนเอ๋อห่มผ้าให้ซูม่านลี
“ก็ไม่แย่นะ” ซูม่านลีมองลูกสาวอย่างละเอียด ก็พบว่าสีหน้าของเจียงหยุนเอ๋อแย่กว่าแต่ก่อน เลยพูดด้วยความเป็นห่วง “เจียงหยุนเอ๋อ ทำไมฉันว่าช่วงนี้เหมือนคุณจะมีสีหน้าไม่ดี ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า？”
เจียงหยุนเอ๋อไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ถือว่าเป็นการยอมรับเบาๆ
ซูม่านลีไม่เข้าใจเท่าไหร่ พลางเงยหน้ามองลี่จุนถิง
ลี่จุนถิงรู้สึกผิดเล็กน้อย ว่าตัวเองไม่ดูแลเจียงหยุนเอ๋อให้ดีๆ ： “แม่ เรื่องนี้มันยาวน่ะ ฉันไปจัดการก่อนนะ เดี๋ยวค่อยมา”
ลี่จุนถิงรู้ว่าเจียงหยุนเอ๋อจะบอกกับซูม่านลี มันดีกว่าตัวเองบอกเยอะเลย
แม่ลูกทั้งสองจะคุยความในใจกัน ตัวเองเลยอยากออกไปเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวของพวกเธอ
หลังจากที่คนใช้จัดเตียงของเจียงหยุนเอ๋อเสร็จ ลี่จุนถิงก็พาทุกคนออกไป ก่อนจะกำชับให้บอดี้การ์ดปกป้องดูแลเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนที่ตัวเองจะไปหาหลันเยว่เฉิน
ในห้องเหลือเพียงเจียงหยุนเอ๋อกับซูม่านลี
ซูม่านลีเริ่มเปิดปาก ก่อนจะถามด้วยความระวัง： “เจียงหยุนเอ๋อ เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ？ทะเลาะกับลี่จุนถิงหรือเปล่า？”
เพราะซูม่านลีเองก็เคยมีประสบการณ์มาก่อน เลยรู้ว่าตอนที่ตั้งท้องนั้นอารมณ์จะไม่มั่นคง ต่อให้ความสัมพันธ์ดีขนาดไหนก็อาจจะเกิดการทะเลาะกันได้
เจียงหยุนเอ๋อส่ายหัว พลางหายใจเข้า เพราะคิดว่าปวดใจเล็กน้อย： “แม่ ฉันไม่ได้ทะเลาะอะไรกับลี่จุนถิง มันเป็นเรื่องของตระกูลลี่”
ซูม่านลีได้ฟังก็มีสีหน้าไม่ดี
เรื่องของตระกูลซูสำหรับเจียงหยุนเอ๋อนั้น เจียงหยุนเอ๋อไม่มีวันบอกซูม่านลีอยู่แล้ว แต่ซูม่านลีเองก็ฉลาด ก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น คนของตระกูลลี่ก็ไม่ได้ทำดีกับเธอมาก
“แม่ คุณรู้ไหม？ว่าอาของลี่จุนถิงตายแล้ว” เจียงหยุนเอ๋อเงยหน้ามองซูม่านลีด้วยความร้องขอความช่วยเหลือ “ฆ่าตัวตายในคุก”
จากนั้นเจียงหยุนเอ๋อก็บอกเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ให้ซูม่านลีฟัง
เธออยากให้มีคนรับฟังเธอบ้างเหลือเกิน แต่เรื่องนี้เธอเองก็บอกกับลี่จุนถิงไม่ได้ ตอนนี้เลยได้แต่บอกกับซูม่านลี
ถึงอย่างไรในฐานะที่เป็นแม่ ซูม่านลีจะต้องเข้าใจความรู้สึกของเจียงหยุนเอ๋อแน่นอน
ซูม่านลีมีสีหน้าไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อได้ยินว่าลูกสาวตัวเองมีชีวิตที่ไม่ดีเท่าไหร่ ก็ปวดใจเป็นอย่างมาก
แต่นี่เป็นเรื่องที่เจียงหยุนเอ๋อจะต้องเจอ ซูม่านลีเองก็ทำอะไรได้ไม่มาก นอกจากคอยแนะนำให้เธอ
“แม่รู้ว่าคุณปวดใจ แต่คุณไม่ต้องเอาเรื่องนี้ไปใส่ใจมากก็ได้” ซูม่านลีจับมือของเจียงหยุนเอ๋อ “นั้นเป็นเวรกรรมของอาของลี่จุนถิงเอง ลี่จุนถิงบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าจะต้องสั่งสอนเธอ เธอฆ่าตัวตายแล้ว ก็เพราะเธอรับแรงกดดันได้ไม่ดี สิ่งที่เธอทำนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควรให้อภัย”
เจียงหยุนเอ๋อได้ยินแม่ของตัวเองสนับสนุนแบบนั้นก็รู้สึกดีขึ้น： “แม่ ฉันเองก็บอกตัวเองแบบนั้น แต่ว่า……”
เรื่องนี้เธอควบคุมอะไรไม่ได้
“โอเค ตอนนี้ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก” ซูม่านลีกอดเจียงหยุนเอ๋อ จากนั้นก็ให้กำลังใจเธอ “ในเมื่อตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ก็ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วล่ะ ตอนนี้คุณทำใจให้สบาย ให้ลูกในท้องของคุณเกิดมาอย่างแข็งแรงก็พอ เรื่องพวกนี้มันจะจบลงไปเอง ยังไงก็มีแม่อยู่ด้วย จะกลัวอะไร? ”
เจียงหยุนเอ๋อคิดไปก็รู้สึกว่ามีเหตุผลดี เลยพยักหน้า： “อือ แม่ ลูกรู้แล้วล่ะ”
ซูม่านลีพูดแค่นี้ แล้วก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไรต่อไปแล้ว
หลังจากที่ลี่จุนถิงจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ ตระกูลลี่ยังมีเรื่องราวต่างๆ มาก เลยต้องรีบไปก่อน
เจียงหยุนเอ๋ออยู่ที่โรงพยาบาลพลางคุยกับซูม่านลีทุกวัน แล้วก็มีเดิมเล่นด้วย อารมณ์เลยดีขึ้นมากเลยล่ะ
ซูม่านลีแนะนำเจียงหยุนเอ๋อทุกวัน เจียงหยุนเอ๋อเองก็เห็นอะไรมากขึ้นแล้ว ช่วงนี้เลยฝันร้ายน้อยลง
แต่คิดไม่ถึงเลย
วันนั้นเจียงหยุนเอ๋อไปเทน้ำ กลับพบว่าน้ำเปลี่ยนเป็นสีแดง เจียงหยุนเอ๋อเลยตกใจจนมือสั่น ก่อนจะสาดน้ำที่เติมในตอนแรกทิ้งทั้งหมด
เจียงหยุนเอ๋อมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครมองตัวเอง เลยเก็บของแล้วกลับไปที่เตียงของตัวเอง
เธอไม่อยากบอกซูม่านลี เพราะกลัวซูม่านลีจะกังวล
แต่เรื่องวุ่นวายนี้มันเกิดขึ้นมาติดๆ กันแล้ว
กลางดึก เจียงหยุนเอ๋อตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ ตอนที่กลับมาจากห้องน้ำ จู่ๆ ในห้องพักผู้ป่วยก็มีแสงของโทรทัศน์สาดเป็นประกายเข้ามา ก่อนจะเปิดเองโดยอัตโนมัติ
จากนั้นบนโทรทัศน์ก็มีตัวหนังสือสีแดงๆ ปรากฏขึ้นมา บนนั้นเขียนว่า： “เจียงหยุนเอ๋อ คุณต้องไม่ตายดี”
เจียงหยุนเอ๋อตกใจจนร้องขึ้นมาเสียงแหลม ซูม่านลีเองก็ตกใจตื่นขึ้นมา
แต่แน่นอนว่าตอนที่ซูม่านลีเปิดไฟ ตัวหนังสือบนจอโทรทัศน์ก็ไม่มีอะไรอยู่แล้ว
หลันเยว่เฉินเองก็ถูกซูม่านลีเรียกมากลางดึก ก่อนจะให้ยานอนหลับกับเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนจะนอนไปหลับไปได้
หลังจากนั้น ก็มีคนโทรเข้ามาหาเจียงหยุนเอ๋อตลอดทั้งคืน เมื่อรับสาย กลับมีเสียงที่ทำให้ขนลุกขึ้นมา มันทำให้เจียงหยุนเอ๋อนอนไม่หลับหลายคืนเลยล่ะ