ไม่ว่าอดีต ศพที่จะใช้ในการเรียนรู้นั้นก็มีจำนวนน้อยมาก
อย่างไรก็ตามการผ่าศพมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อศัลยแพทย์โดยเฉพาะในช่วงแรกของการพัฒนาฝีมือการผ่าตัด ศัลยแพทย์ส่วนใหญ่เหมือนเป็นอาชญากรที่ขโมยศพในเวลานั้น ผู้กระทำความผิดที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่งในเวลานั้นคือบิดาของกายวิภาคศาสตร์ แอนดี วาเซล ผู้เริ่มทำการผ่าสัตว์ ต่อมาเขาไปที่หลุมศพเพื่อขโมยศพก่อนจะไปยังซากศพของอาชญากรที่ถูกแขวนคอเพราะพวกมันเป็นศพที่สดใหม่
หลังจากนั้นไม่นานเมื่อตันสังเกตเห็นสิ่งที่แอนดี กำลังทำอยู่ห้องใต้ดินของเขาที่เต็มไปด้วยสมองมนุษย์เลือดหัวใจตับม้ามแขนขาและส่วนอื่น ๆ ของร่างกาย
ต่อมาแอนดีจึงถูกส่งขัง เขาจึงใช้เวลานั้นในการเขียนหนังสือชื่อ [กายวิภาคศาสตร์] [1] เขาได้ทำการทำลายทฤษฏีของนักคิดก่อนหน้านั้น 300 คน หลังจากได้ศึกษามนุษย์อย่างแตกฉาน
หนึ่งในนั้นคือ กาเลน เพราะเขาไม่เคยได้ผ่าตัดศพจริง เขาทำได้เพียงสอบถามและสะสมจากข้อมูลต่างๆ
ศัลยแพทย์ในขณะนั้นดำเนินการกับมนุษย์ภายใต้ทฤษฎีของกาเลน โดยในยุคนั้นเชื่อว่า การผ่าตัดเป็นพลังที่เหนือความขาดหมายของมนุษย์ทั่วไป และ เป็นเรื่องที่เหนือความสามารถของมนุษย์
ผู้คนจำนวนมากรอดมาได้ เพราะ การผ่าศพของแอนดีในวันนั้น
สี่หรือห้าร้อยปีที่ผ่านมา ความต้องการศพในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดยังคงมีไม่เพียงพอ
ตัวอย่างเช่นนักศึกษาแพทย์เกือบทุกคนจากประเทศจีนไม่สามาถผ่าศพผ่านได้เพียงครั้งเดียว หากพวกเขาสามารถทำได้เพียงครั้งเดียวพวกเขาจะได้รับการพิจารณาให้เข้าเรียนในโรงเรียนแพทย์ ซึ่งโรงเรียนแพทย์ส่วนใหญ่ต้องการนักศึกษาที่ขยันในการศึกษาและผ่าศพ โดยเฉลี่ยมีแพทย์เพียงหนึ่งในทุก ๆ สิบคนในประเทศจีนที่สามารถผ่าศพได้ตลอดอาชีพของพวกเขา
มันไม่ใช่แค่นักศึกษาแพทย์แม้แต่หมอก็ไม่ได้มีความจำเป็นจะต้องผ่าตัดคนทุกคน
นักศึกษาแพทย์ส่วนใหญ่ไม่มีโอกาสที่ได้ทำการผ่าตัด ได้เมื่อพวกเขาเข้ารับตำแหน่งในโรงพยาบาล
เมื่อเปรียบเรื่องกับช่างซ่อมรถไม่มีช่างซ่อมรถคนใดสามารถซ่อมรถได้ทุกส่วนถ้าในเวลาในการศึกษาอุปกรณ์ของรถแค่ 1 ใน 10 ของชีวิตที่มีอยู่บนโลก
แพทย์หลายคนต้องการเข้าศึกษาด้านการผ่าตัดมากขึ้น ตัวอย่างที่ดีคือการเรียนในคลาสกายวิภาคศาสตร์ออร์โธปิดิกส์ของโรงพยาบาลหัวซานซึ่งเริ่มต้นในปี 2547 โดยไม่มีการเผยแพร่ใด ๆ พวกเขาขยายขนาดคลาสจากสองคลาสเป็นยี่สิบคลาสอย่างรวดเร็ว ผู้เข้ารับการฝึกอบรมทั้งหมดจะเป็นผู้ชำนาญศัลยกรรมกระดูกที่ได้รับการฝึกฝนในโรงพยาบาลทั่วประเทศ
เหตุผลที่พวกเขาเลือกจะโรงพยาบาลหัวซาน ก็เพราะพวกเขายากที่จะรับศพที่เหมาะสมสำหรับการผ่าในโรงพยาบาลของตนเอง
ตัวอย่างเช่นแม้ว่าโรงพยาบาลหยุนหัวเป็นโรงพยาบาลชั้นนำในภูมิภาคพวกเขาก็ไม่ได้เปิดการอบรมฝึกฝน ภาคกายวิภาคศาสตร์ของตนเองซึ่งเป็นหนึ่งในสิ่งที่แตกต่างระหว่างโรงพยาบาลชั้นนำในภูมิภาคและโรงพยาบาลชั้นนำในประเทศจีนอื่นๆ
บางครั้งศพมีประโยชน์สำหรับศัลยแพทย์ที่จะทำความเข้าใจร่างกายมนุษย์มากกว่าศัลยแพทย์ที่ทำการผ่าตัดหนึ่งร้อยครั้ง
เมื่อเผชิญกับซากศพที่ส่งโดยเทียนฉีไม่เพียง แต่หลิงรัน แต่หยูหยวนเองก็ไม่ได้ขัดอะไร
หลังจากได้รับการยืนยันจากศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและกระดูกและข้อทั้งสองได้พาศพไปยังห้องใต้ดิน
พวกเขาวางศพลงบนโต๊ะผ่าอย่างระมัดระวังและเปิดไฟให้สว่างมากขึ้น จากนั้นพวกเขาหายใจเข้าลึก ๆ
ใช่นี่คือกลิ่นมัน
ห้องผ่าที่สร้างขึ้นโดยศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและศัลยกรรมกระดูกและข้อตอนนี้ดูเหมือนว่าจะได้รับการก่อเพิ่มเติมให้กลายเป็นห้องผ่าตัดจริงๆ เพราะมันดูเหมือนห้องผ่าตัดมากๆ ตอนที่มีศพมานอนอยู่
โชคดีที่เทียนฉีเป็นคนฉลาด เธอไม่ได้ลงบันไดเลย เธอกลับไปซื้อของที่ห้างแทนเมื่อไม่นานมานี้
มันไม่สำคัญว่าห้างสรรพสินค้าไห!
สิ่งที่เธอซื้อก็ไม่สำคัญ!
ตราบใดที่มีผู้คนมากมาย!
การไปโรงพยาบาลโดยการตามหลังรถที่มีศพตอนกลางคืนเป็นข้อ จำกัด ของเทียนฉีแล้ว เธอทนไม่ได้กับมันอีกแล้ว
หลิงรัน และ หยูหยวน ยืนอยู่ข้างเตียง
พวกเขาเดินไปรอบ ๆ ซากศพสามรอบขณะที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับแผนว่าพวกเขาจะผ่ามันอย่างไรในหัว
ตามคำกล่าวที่ว่า “คนที่ยังเด็กยังไม่รู้ว่าศพมีค่ามากเพียงใด” หากมีศพในขณะที่พวกเขาได้รับการฝึกอบรมในโรงเรียนแพทย์ตราบใดที่แพทย์ไม่อายที่ทำงานหนักและมั่นศึกษาอยู่เสมอแพทย์คนนั้นจะกลายเป็นแพทย์ที่เยี่ยมยอด
เมื่อพวกเขาเข้าไปในโรงพยาบาลแพทย์จะต้องพึ่งพาโชคเพียงอย่างเดียวพวกเขาต้องการฝึกซ้อมกับศพ หลิงรันโชคดีกว่า คนอื่นเช่นเดียวกับที่เขาเริ่มฝึกงานเขาได้รับประสบการณ์การผ่าแขนขาสามพันครั้งบน สำหรับหยูหยวนเธออยู่มานานแล้วตั้งแต่เธอเห็นศพมากมาย หลังจากที่เธอสวมถุงมือเธอก็อดไม่ได้ที่จะหลบไปก่อนที่จะแตะต้องซากศพ
ในทันทีหยูหยวนไม่สามารถพูดอะไรมากได้ ได้แต่หัวเราะ
ตอนนี้มีแต่แสงกระพริบจากไฟฟ้าแขวนที่อยู่บนฝ่าของห้องใต้ดิน เสียงของเธอโหยหวนมาก
* เคาะเคาะ *
* เคาะเคาะ *
เคาะเพิ่มขึ้นในห้องผ่า
หลิงรันขมวดคิ้วและถามว่า “มันคือใคร”
“หมอหลิงคนนี้หรือเปล่าฉัน คือ เยาว์หลี่จากห้อง 2 เราเคยเจอกันแล้วและทำการผ่าตัดด้วยกันครั้งที่แล้ว” เสียงที่อบอุ่นและจริงใจมาจากข้างนอกประตู
“เราทำการผ่าตัดด้วยกันครั้งที่แล้วเหรอ?” หลิงรันพยายามนึก
หยูหยวนพยามมองดูศพและพูดว่า “พวกเขามาที่นี่เพื่อเอาศพ”
“หมอหลิง, หมอหลิง. โปรดเปิดประตู … ” เสียงของ เยาว์หลี่ เบาและเขาฟังเหมือนหมาป่าตัวเล็ก
“เราควรทำอย่างไรดี” หยูหยวนมองหลิงรัน
หลิงรันยิ้ม “มาถามหาศพหรอ”
“ฉันจะเป็นผู้ช่วยของคุณ” หยูหยวนนำเครื่องมือผ่าตัดต่าง ๆ ออกมาอย่างมีความสุขและไม่สนใจเสียงเคาะภายนอก
ตอนนี้เธออิจฉาหลิงรันมากเป็นพิเศษ ใครจะรู้ว่าผู้หญิงทุกวันนี้รู้วิธีที่จะได้ศพ
ถ้าผู้ชายปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้เธอจะแต่งงานกับเขาในคืนเดียวกันนั้น
อย่างไรก็ตามการเป็นผู้ช่วยของหลิงรันนั้นเป็นที่น่าพอใจอย่างมากสำหรับหยูหยวน
ทักษะของหลืงรันนั้นยอดเยี่ยมมาตลอด ขณะที่เธอร่วมมือกับเขาเธอก็มีโอกาสได้สัมผัสกับศพ
ห้องผ่าที่ชั้นใต้ดินมีไฟสีเหลืองอบอุ่นและไฟสีขาวกะพริบ ในนั้นยังเป็นแพทย์ฝึกหัดสองคนที่หมกมุ่นอยู่กับการศึกษาของพวกเขาพร้อมกับศพ เขาทุ่มเทศึกษาอย่างสามัคคี
มันเป็นโลกเล็ก ๆ ที่มีความสุข
มันให้ความรู้สึกเหมือนอยู่สวรรค์
ด้านนอกเสียงเคาะประตูหยุดลงครู่หนึ่งก่อนที่จะเริ่มอีกครั้ง มีคนตะโกนว่า “หลิงรันฉันเองที่ดูแลหลิวเหว่ยด้วยกัน … “
เสียงตะโกนจากแพทย์หัวโล้นและคนธรรมดามองไปอีกประมาณสิบนาที จากนั้นเขาก็เงียบเหมือนมีคนตัดหลอดลมเขาไป
“หลิงรันฉันพี่หลิวเหว่บแล้ว … “
“หมอหลิงฉันพี่หลิวไง กรุณาเปิดประตู … “
พวกเขามาทีละคน
หลิงรันทำท่าเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย
นี่เป็นเวลาที่เขาต้องการการฝึกอบรมจากศพมากที่สุด จนถึงตอนนี้หลิงรันได้ดำเนินการเทคนิค เอ็มถังสี่ร้อยกรณีเกือบสองร้อยกรณีของการซ่อมแซมเอ็นร้อยหวาย Achilles และมากกว่าห้าร้อยกรณีการปลูกถ่ายนิ้ว
นอกเหนือจากนั้นเขายังทำการตรวจร่างกายมากกว่าหนึ่งพันครั้งพร้อมกับการนวดเพื่อรักษาโรคกระดูก
อย่างไรก็ตามเมื่อพูดถึงกายวิภาคศาสตร์หลิงรันมีความรู้ในรายละเอียดเกี่ยวกับกายวิภาคของมือ แต่ไม่มากนักเกี่ยวกับกายวิภาคของเท้า แผนของ จู้ตงยี่เป็นแผนตามกายวิภาคของเท้า ถ้าหลิงรันมีประสบการณ์การผ่าสามพันบนแขนขาที่ต่ำกว่าเทคนิคการซ่อมแซมเอ็นร้อยหวายของเขาจะดีกว่า
ในความเป็นจริงถ้าจู้ตงอี้มีทรัพยากรมากขึ้นแผนของเขาก็สามารถปรับปรุงได้อีก
หลิงรันยังขาดความรู้ทางกายวิภาคทั่วไป ทุกวันนี้หลิงรันต้องการเห็นสภาพของระบบหลอดเลือดดำของร่างกายทั้งหมด เขายังสนใจระบบประสาทมาก การผ่าเขาทำในโรงเรียนแพทย์แทบไม่เคยสัมผัสกับระบบประสาท
ความสามารถในการแยกแขนขาด้านบนเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับหลิงรัน ประสบการณ์การผ่าของเขามาจากระบบ แต่ไม่ว่าอะไรก็ตามมันยังเป็นเพียงประสบการณ์ เขาไม่สามารถเข้าใจแขนขาด้านบนอย่างถี่ถ้วน หากเขาทำการผ่าแขนขาอย่างสมบูรณ์เขาก็จะสามารถเข้าใจแขนขาส่วนบนได้อย่างละเอียด
หลิงรันและหยูหยวนพักอยู่ในห้องผ่าตัดตลอดทั้งคืน
แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกกระหายน้ำหรือพวกเขาหิว … พวกเขาต้องอดทน
เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้นศพนั้นบอกอะไรไม่ได้มาก หลิงรันบอกให้หยูหยวนเก็บของและเก็บศพไว้ในลิ้นชักเก็บศพก่อนที่พวกเขาจะเปิดประตูอย่างเงียบ ๆ
อย่างน้อยก็ไม่มีคนงี่เง่าที่หลับอยู่ที่ประตู
หลิงรันถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในแววตาเขามองหมอจากศูนย์เวชศาสตร์การกีฬาและศัลยกรรมกระดูกและเขาถูกตำหนิเล็กน้อย พวกเขาไม่สามารถนอนทั้งคืนได้เหมือนศัลยแพทย์กระดูกและข้อที่ควรทำ