บทที่366 ต้องแก้แค้นให้ได้
คนร้ายคนนี้คือลี่จีถองแน่นอน
หลังจากที่ลี่จีถองได้รับความเห็นของส้งหวั่นหวั่น ก็ไปปลอมตัว จากนั้นก็เข้าไปในโรงพยาบาลด้วยความช่วยเหลือของส้งหวั่นหวั่น แล้วปลอมตัวเป็นพยาบาล
รวมไปถึงยาที่เธอจะฉีดให้เจียงหยุนเอ๋อก็เป็นยาที่ส้งหวั่นหวั่นให้มา ลี่จีถองแค่ทำตามทั้งหมดก็พอแล้ว
ลี่จีถองคิดว่าเรื่องที่ตัวเองทำที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้นั้น มันน่ากลัวไม่น้อยเลย
ที่ตอนนั้นสามารถกล้าฉีดยาให้เจียงหยุนเอ๋อได้ ก็เพราะลี่จีถองนั้นเกลียดเจียงหยุนเอ๋อเข้าไส้ จนลืมกลัวไปเลยล่ะ
ถ้าเกิดตอนนี้ไม่ใช่เพราะตัวเองหนีได้ไง ไม่แน่อาจจะโดนบอดี้การ์ดพวกนั้นจับเอาได้
คุณอาคนเล็กหลบอยู่ในชั้นใต้ดินของเขตเก่าแก่นั้น
ห้องใต้ดินทั้งชื้นทั้งเหม็น มีเพียงแสงลอดออกมาจากทางเข้าของห้องเล็กน้อยเท่านั้น ลี่จีถองก็ยังพอจะมองเห็นมือของตัวเองได้อยู่
เธอไม่กล้าอยู่ข้างนอกมาก เพราะว่าเธอคิดว่าด้านนอกนั้นไม่ปลอดภัย ตอนนี้สำหรับโลกภายนอกนั้น เธอเป็นแค่คนที่ตายไปแล้ว คนตายจะออกมาเดินเพ่นพ่านได้อย่างไร？
ลี่จีถองมองไปรอบๆ เป็นสีดำทั้งหมด แถมยังมีกลิ่นชวนอ้วกอยู่ด้วย สภาพแวดล้อมนั้นแย่กว่าตอนที่เธออยู่ในคุกเสียอีก
ลี่จีถองไออยู่สักพัก พลางขมวดคิ้วแน่น
ตอนนี้ตัวเองมาอยู่ในจุดนี้ เป็นเพราะเจียงหยุนเอ๋อ เพราะเธอคนเดียว！
ไม่เพียงแค่ไม่เหลือชีวิตแบบหรูหราฟู่ฟ่าแล้ว แต่พ่อของตัวเองก็ไม่รักตัวเองเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ขนาดหลานชายของตัวเองยังทำให้ครอบครัวป่นปี้
ตอนนี้แค่ตัวเองจะใช้ชีวิตยังต้องระวังเลย
แต่ในตอนนั้นเอง คนที่ลี่จุนถิงจัดหามาก็เริ่มเข้ามาตามหาแล้ว
เขตเก่าแก่นี้มันวุ่นวายมาก ยิ่งตกกลางคืนยิ่งวุ่นวายกันเข้าไปใหญ่
ที่ที่ห่างออกไปไม่ไกลนั้นมีเสียงหมาเห่าดังขึ้น พลางมีลมเย็นยะเยือกพัดโชยมา
“หัวหน้า ที่นี่มันใหญ่ขนาดนี้จะหาอย่างไรกัน？” บอดี้การ์ดคนหนึ่งถามหัวหน้าบอดี้การ์ด ที่นี่ถ้าเข้ามาแล้วปกติพวกเขาคงกลับไปไม่ได้ เพราะมันไม่มีที่ทางอย่างชัดเจนเลยล่ะ
หัวหน้าบอดี้การ์ดถอนหายใจ： “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกับ คงได้แต่ปูพรมหานั่นแหละ พวกเราแบ่งออกเป็นสี่ส่วน แล้วก็แยกกันหา แบ่งงานแบบนี้น่าจะเร็วขึ้นหน่อย”
หัวหน้าบอดี้การ์ดเองก็คิดว่ามีความกดดันมากจริงๆ การมาหาคนคนหนึ่งในเขตเก่าแก่แบบนี้ มันยากมากเลยล่ะ
บอดี้การ์ดหลายคนเริ่มลงมือหลังจากได้รับคำสั่ง เพราะกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้แล้วลี่จุนถิงรู้เข้า พวกเขาต้องโดนไล่ออก
ลงมาห้องใต้ดินสักพักแล้ว ลี่จีถองคิดว่าบอดี้การ์ดคงหาที่นี่ไม่เจอ เธออยากจะออกไปจากที่นี่เต็มทน
ลี่จีถองหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะโทรหาส้งหวั่นหวั่น
“ฮัลโหล หวั่นหวั่น” ลี่จีถองเอามือข้างหนึ่งป้องปากไว้ แล้วพยายามพูดเสียงเบาที่สุด
“อาเล็กเหรอ？” ส้งหวั่นหวั่นรับสายของลี่จีถอง “อาเล็กคุณเป็นอะไรไหม? ”
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมลี่จีถองต้องพูดเสียงเบาขนาดนั้นด้วย
“หวั่นหวั่น คุณมารับฉันหน่อยเถอะ” ลี่จีถองกวาดสายตามองไปที่ทางออกของชั้นใต้ดิน เพราะกลัวว่าจะมีคนมา
ส้งหวั่นหวั่นเลิกคิ้วขึ้น ด้วยความคาดหวัง： “อาเล็ก ทำสำเร็จไหม？”
ลี่จีถองกัดฟันกรอด： “ไม่สำเร็จ ต้องโทษไปชายร่างใหญ่คนนั้น เข้ามาในเวลาสำคัญพอดี เลยทำเรื่องของฉันพังหมดเลย”
ลี่จีถองเสียดายที่ตอนนั้นวางยาน้อยเกินไป ถ้ารู้แบบนี้จะใส่ยาให้เยอะกว่านี้ ทำให้บอดี้การ์ดพวกนั้นตายไปเลยดีกว่า
ส้งหวั่นหวั่นเบ้ปาก เพราะคิดไม่ถึงเลยว่าเจียงหยุนเอ๋อจะตายยากขนาดนี้ รอดจากอันตรายมาได้อีกแล้ว
เมื่อเห็นว่าปลายสายนั้นไม่ได้พูดอะไร ลี่จีถองเลยพูดต่อ： “หวั่นหวั่น คุณรีบมารับฉันได้ไหม？”
น้ำเสียงของส้งหวั่นหวั่นนั้นไม่ได้อดทนเหมือนตอนแรกแล้ว： “คุณอยู่ที่ไหน？”
ลี่จีถองมองไปรอบๆ ด้วยความกลัวเล็กน้อย พลางพูดด้วยเสียงสั่นคลอนเหมือนจะร้องไห้： “ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องใต้ดินของเมืองเก่าแก่เมืองหนึ่ง ที่นี่ทั้งมืดทั้งหนาว แถมยังเหม็นด้วย ฉันหนีออกมาทางหน้าต่าง ถูกบอดี้การ์ดพวกนั้นตามมาถึงที่นี่ ฉันไม่กล้าออกไป เพราะกลัวว่าจะมีคนจำได้น่ะ”
ส้งหวั่นหวั่นหัวเราะอย่างเยือกเย็นในใจ
หึ ผู้หญิงที่ทำอะไรไม่สำเร็จแบบนี้ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าโตมาขนาดนี้ได้อย่างไรกัน
ตระกูลลี่นี่เลี้ยงพวกเศษสวะออกมาแท้ๆ เลย
เรื่องเล็กแค่นี้ เธอจัดการเอาไว้หมดแล้ว แต่ก็ยังมาทำไม่สำเร็จอีก โง่เง่าจริงๆ
สีหน้าของส้งหวั่นหวั่นดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทุกครั้งตัวเองลงทุนลงแรงไปมาก แถมยังออกความเห็นให้ลี่จีถอง ถึงจะบอกว่าช่วยตัวเองทำเรื่องต่างๆ แต่ว่าทั้งหมดก็ต้องเสียเงินเสียแรงไปอยู่ดี แล้วก็สนับสนุนช่วยอะไรไม่ได้เลย
ในใจของส้งหวั่นหวั่นนั้นไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ว่าก็ยังปลอบใจไป： “อาเล็ก ไม่ต้องใจร้อนไปนะ เดี๋ยวฉันจะให้คนไปหาคุณเอง”
ลี่จีถองได้ยินคำนี้ ก็รู้สึกเหมือนได้รับการเว้นโทษ เลยรีบพูดอย่างดีใจว่า： “โอเคๆ ฉันจะรอคุณ”
ส้งหวั่นหวั่นวางสาย ด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้เลย
เธอไม่มีทางรีบจัดคนไปหาลี่จีถองหรอก ต้องสั่งสอนให้เธอรู้เสียบ้าง ไม่ใช่ว่าใครก็จะเหมือนท่านปู่ลี่ ที่คิดว่าลูกสาวตัวเองนั้นฉลาดเหลือ
ส้งหวั่นหวั่นเรียกผู้ช่วยมา
“ประธานส้ง มีเรื่องอะไรหรือเปล่า？” เขาโค้งอย่างสุภาพ พลางถามขึ้น
“คุณไปตรวจสอบให้ฉันหน่อย ว่าตอนนี้เจียงหยุนเอ๋ออยู่ที่โรงพยาบาลเป็นอย่างไรบ้าง” ส้งหวั่นหวั่นคิดว่าถ้าเกิดลี่จีถองใช้อะไรไม่ได้ แล้วอยากจะเอาเด็กในท้องของเจียงหยุนเอ๋อออก ตัวเองคงต้องเป็นคนทำเอง
ผู้ช่วยรับทราย ก่อนจะรีบไปเสาะหาเรื่องราว และกลับมาในไม่ช้า
“ประธานส้ง เจียงหยุนเอ๋อไม่อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว”
ส้งหวั่นหวั่นนั่งขึ้นมาจากโซฟาทันควัน ก่อนจะพูดด้วยความไม่อยากจะเชื่อว่า： “อะไรนะ！”
“เท่าที่พอจะเข้าใจ เจียงหยุนเอ๋อหายไปโรงพยาบาลกะทันหัน น่าจะถูกลี่จุนถิงส่งตัวไปอย่างลับๆ แล้ว”
ส้งหวั่นหวั่นหายใจเข้าลึกๆ พลางเอามือลูบหมัดของตัวเอง คิดไม่ถึงเลยว่าลี่จุนถิงจะย้ายเจียงหยุนเอ๋อไปเร็วขนาดนี้
แต่ก็จริง ว่ากันตามนิสัยของลี่จุนถิงนั้น ถ้าไม่ย้ายก็คงไม่ใช่เขาแล้วล่ะ แต่ถ้าเป็นแบบนี้ตัวเองก็จะทำอะไรยุ่งยากกว่าเดิม ไม่แน่ว่าตอนนี้ลี่จุนถิงอาจจะพาเจียงหยุนเอ๋อไปอยู่ในที่ส่วนตัว จนไม่มีใครหาเจอได้เลย
“หาให้เจอ ต้องหาให้เจอว่าเจียงหยุนเอ๋ออยู่ที่ไหน！” ส้งหวั่นหวั่นเชื่อว่าไม่ว่าเจียงหยุนเอ๋อจะไปหลบอยู่ที่มุมไหนของโลก ตัวเองก็จะต้องหาที่อยู่ของเธอให้เจอ สวรรค์จะต้องชอบเธอมากแน่นอน
“รับทราบ” ผู้ช่วยรับคำสั่ง ก่อนจะจากไป
“เดี๋ยวก่อน” ส้งหวั่นหวั่นเรียกผู้ช่วยเอาไว้
“ประธานส้งยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอ? ”
“ไปตามหาไอเศษสวะลี่จีถองนั่นด้วยนะ เธออยู่ที่เขตเก่าแก่นั่น น่าจะอยู่ในห้องใต้ดิน” เมื่อพูดถึงลี่จีถอง ส้งหวั่นหวั่นก็มีใบหน้าความเกลียดชัง “จริงสิ ระวังด้วยนะ ลี่จุนถิงส่งคนไปตามหาอยู่ด้วย อย่าให้ถูกจับได้ล่ะ”
ตอนนี้ยังให้ใครรู้เรื่องที่ลี่จีถองยังไม่ตายไม่ได้ ถึงลี่จีถองจะโง่แต่ก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง
ถ้าเกิดถูกจับได้ขึ้นมาจริงๆ เธอก็ยังให้เป็นแพะรับบาปได้
“ได้เลย” ผู้ช่วยตอบรับก่อนจะออกจากห้องไป
ผู้ช่วยออกไป จากนั้นส้งหวั่นหวั่นก็กัดฟัน： “หึ ทั้งหมดเป็นเพราะตระกูลลี่กับเจียงหยุนเอ๋อทั้งนั้น เธอต้องแก้แค้นให้ได้！