บทที่368 มันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญจริงๆ เหรอ
หลังจากนั้นสองวัน ซู่จี้งยี้ก็พยายามจัดหาคนเพื่อเข้าไปตรวจค้นในเขตเก่าแก่นั้น แต่สิ่งที่พบในจุดที่คนคนนั้นหายไป ซู่จี้งยี้กลับคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้เท่าไหร่แล้วล่ะ
ถึงอย่างไร เขตเก่าแก่นั้นมันก็มีคนมากหน้าหลายตา การจะปกปิดร่องรอยของตัวเองนั้น มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากเลยล่ะ
ดังนั้น ถึงจะพยายามอย่างสุดความสามารถของตัวเองเท่าไหร่ สุดท้ายก็หาพยาบาลหญิงคนนั้นไม่เจออยู่ดี
ลี่จุนถิงเร่งเร้าอยู่หลายครั้ง แต่ว่าทุกครั้งซู่จี้งยี้ก็ให้คำตอบที่เขาไม่พอใจทุกครั้ง
สุดท้าย ลี่จุนถิงก็พอจะรู้อะไรบางอย่าง เลยถามซู่จี้งยี้ออกไปตรงๆ ： “หาร่องรอยของคนคนนั้นไม่เจอเหรอ？”
ซู่จี้งยี้ดูสีหน้าของลี่จุนถิงอย่างระมัดระวัง เพราะรู้ว่าปิดเรื่องนี้กับลี่จุนถิงไม่ได้ ดังนั้นสุดท้ายเลยได้แต่ตอบไปตามตรง： “อือ ที่นั่น……มันตามหายากจริงๆ”
ถึงแม้ว่าจะพยายามโน้มน้าวว่าตัวเองต้องเข้าใจความยากลำบากในการทำงานของพวกเขาได้ แต่อารมณ์ของลี่จุนถิงนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มรู้สึกแย่ขึ้นมา
ตอนแรกที่รู้ว่าตัวตนของพยาบาลสาวคนนี้ไม่ธรรมดา เขาก็ไม่สบายใจมาตลอด เลยรอฟังผลที่จะออกมา แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจนถึงตอนนี้ ก็ยังหาเบาะแสอะไรไม่เจอ……
แต่ถ้าไม่เอาตัวคนคนนั้นออกมาให้ได้ เขาก็ไม่มีทางทำให้เจียงหยุนเอ๋อกลับมาอย่างสบายใจได้
เพราะจะให้เจียงหยุนเอ๋ออยู่ที่นั่นตลอดไปไม่ได้……
ลี่จุนถิงเลยพาเจียงหยุนเอ๋อย้ายออกไป แต่ก็ยังกลัวว่าเธอจะเจออันตรายอีก แต่นี่ก็ไม่ใช่แผนระยะยาวอยู่แล้ว สักวันเขาจะต้องพาเจียงหยุนเอ๋อกลับมาให้ได้
แต่ถ้าเกิดไม่จับตัวคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา เขาจะวางใจลงได้อย่างไรกันนะ？
ขณะที่ลี่จุนถิงคิดว่าอาจจะหาเบาะแสไม่เจอแล้ว ซู่จี้งยี้กลับบอกข่าวที่ไม่เลวแก่เขา “คุณชายลี่ พวกคนที่อยู่ในเขตนั้นบอกว่าเห็นคู่ชายหญิงน่าสงสัยอยู่ในห้องที่ถูกทิ้งร้าง”
ลี่จุนถิงขมวดคิ้ว： “แล้วยังไม่รีบไปตรวจสอบอีกเหรอ？”
เพราะว่าในใจรู้สึกกังวลกับเรื่องนี้มาก ลี่จุนถิงเลยเข้าไปตรวจสอบกับซู่จี้งยี้ด้วย พวกเขามาถึงที่ที่ควบคุมกล้องวงจรปิด ก่อนจะมาขอตรวจดูกล้อง
ตอนแรกคนเหล่านั้นไม่รู้ว่าลี่จุนถิงเป็นใคร เมื่อเห็นคนเข้ามาขอตรวจดูโดยพละการณ์ สีหน้าเลยดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“กล้องวงจรปิดส่วนนี้ไม่ใช่ว่าใครจะมาดูก็ได้นะ”
สีหน้าของลี่จุนถิงนั้นนิ่งเย็นชา ซู่จี้งยี้เลยรีบจัดการสถานการณ์ พลางเอาหลักฐานที่ตำรวจเป็นคนออกให้เอามาให้คนรับผิดชอบดู
จากนั้น พวกเขาเลยให้ดูกล้องวงจรปิดแต่โดยดี
“ดูเถอะ” ลี่จุนถิงกดให้แสดงภาพ พลางยืนมองอย่างตั้งใจ
บนหน้าจอนั้นมีชายหญิงน่าสงสัยปรากฏอยู่ตรงด้วย ไม่รู้ทำไม ท่าทีของพวกเขาถึงได้ดูน่าสงสัยขนาดนั้น อีกอย่างผู้หญิงคนนั้น……คือพยาบาลหญิงที่ปรากฏตัวในตอนนั้นจริงๆ
ลี่จุนถิงตั้งใจมองหน้าของสองคนนั้นอย่างตั้งใจอยู่นาน ในสมองกลับหาร่องรอยอะไรไม่เจอเลย ดูแล้วไม่น่าจะรู้จักสองคนนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว
ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็หมายความว่า ยังมีคนอื่นๆ ที่อยู่เบื้องหลังอีก……
แต่ว่า ลี่จุนถิงหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะเปิดปากพูด： “ซู่จี้งยี้ คุณดูสิ……รูปร่างของผู้หญิงคนนั้น……มันคุ้นๆ ใช่ไหม？”
ซู่จี้งยี้อึ้งไป คิดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆ ลี่จุนถิงจะถามคำถามนี้ออกมา แต่ก็ยังหันไปตั้งใจมองผู้หญิงคนนั้นอยู่นาน จากนั้นก็พูดอย่างลังเล： “เหมือนกับ……จะคุ้นตาจริงๆ ด้วย แต่……ฉันไม่เคยเห็นคนนี้จริงๆ นะ”
“ในความทรงจำของฉัน ไม่เคยเห็นหน้าคนนี้เลย แต่……”
จู่ๆ ในหัวของลี่จุนถิงก็มีแสงวาบออกมา เขารู้ทันทีว่าทำไมเขาถึงคิดว่ามันคุ้นตาเหลือเกิน！
รูปร่างของคนคนนี้เหมือนลี่จีถองเป็นอย่างมาก！
“ฉันรู้แล้ว รูปร่างของผู้หญิงคนนี้……เหมือนลี่จีถองเป็นอย่างมาก”
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของซู่จี้งยี้ก็เปลี่ยนไป เขามองผู้หญิงคนนี้อีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะพูดอย่างตะกุกตะกักว่า： “แต่……แต่ว่าคุณหนูลี่……ตายไปแล้วนะ”
นั่นสิ ลี่จีถองตายไปแล้ว ตอนแรกที่ได้รับศพนั้น เขามั่นใจมากว่าลี่จีถองไม่หายใจแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่บอกว่าลี่จีถองตายไปแล้วจริงๆ
แต่ว่า……ศพของลี่จีถองนั้นถูกขโมยไป แล้วก็เกิดคนหนึ่งที่รูปร่างเหมือนเธอขึ้นมา หรือทั้งหมดนี้มันคงไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญใช่ไหมล่ะ？
ลี่จุนถิงนั้นหัวใจเต้นผิดปกติ พลางรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
ถึงจะบอกตัวเองมาตลอด ว่าลี่จีถองตายไปแล้วจริงๆ แต่ว่าลี่จุนถิงก็ยังรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่อยู่ดี
“เรื่องนี้ คุณช่วยไปตรวจสอบหน่อยนะ” สีหน้าของลี่จุนถิงนั้นดูไม่ค่อยดี พลางกำชับซู่จี้งยี้เอาไว้
ท่าทีของซู่จี้งยี้นั้นก็ดูหนักใจเช่นเดียวกัน เรื่องนี้มันมีคนตั้งใจหลอกกันจริงๆ ……หรือว่าจะเป็นอย่างอื่นนะ？
หลังจากที่ดูกล้องวงจรปิดแล้ว ลี่จุนถิงก็ยังรู้สึกงุนงง เมื่อกลับมาที่บริษัทก็ยังมีท่าทีเหมือนเดิม
“ลี่จุนถิง？ลี่จุนถิง？”
ลี่จุนซินเคาะประตูอยู่ด้านนอกของห้องทำงานอยู่นานแต่ก็ไม่มีใครมาเปิด แต่……เมื่อครู่ผู้ช่วยบอกแล้วว่าลี่จุนถิงอยู่ที่ห้องทำงานนี่หน่า
ลี่จุนซินเปิดประตูพลางขมวดคิ้ว ก่อนจะเห็นลี่จุนถิงนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องทำงาน โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เมื่อเห็นน้องชายที่ตั้งใจทำงานมาตลอดมาเป็นแบบนี้ ลี่จุนซินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ พลางเอามือโบกอยู่ด้านหน้าของลี่จุนถิง
“ลี่จุนถิง”
ลี่จุนถิงเพิ่งจะมีสติกลับมา ก็ได้เห็นลี่จุนซินที่อยู่ตรงหน้า แล้วก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีที่เธอเดินเข้ามาโดยไม่บอกก่อน เลยพยายามปกปิดท่าทีของตัวเอง แล้วถาม： “พี่สาว คุณมาทำไมกันเนี่ย？”
“เรื่องของบริษัท ฉันจะคุยกับคุณหน่อย” ลี่จุนซินตั้งใจมองสีหน้าของลี่จุนถิงอย่างละเอียด เพราะอยากจะจับพิรุธออกสักหน่อย
ลี่จุนถิงพยักหน้าเบาๆ ： “อือ งั้นคุณพูดมาเถอะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ลี่จุนซินก็ไม่คิดอย่างอื่น พลางพูดคุยปรึกษากับเขาอย่างตั้งใจ
หลังจากที่คุยเรื่องของบริษัทเสร็จ ลี่จุนซินกลับไม่มีท่าทีจะออกไป พลางมองลี่จุนถิงเหมือนเดิมไม่หยุด
ถึงแม้ว่าท่าทางของลี่จุนถิงจะดูนิ่งเฉย แต่ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยเป็นตัวเองเท่าไหร่ สุดท้ายเลยอดไม่ได้ที่จะเปิดปากพูด： “เป็นอะไรเหรอ？”
“นี่น่าจะเป็นคำถามที่ฉันต้องถามคุณไม่ใช่เหรอ？” ลี่จุนซินยิ้มมุมปาก พลางพูดขึ้น