ตอนที่ 376 ความร้อนรนของเจียงขุย

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

ตอนที่ 376 ความร้อนรนของเจียงขุย

เดือนพฤศจิกายนเป็นของนักร้องแถวหน้า

สงครามของนักร้อง หลินเยวียนไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอย่างแน่นอน

ทว่าหลังจากที่ซุนเย่าหั่วกลายเป็นนักร้องแถวหน้า ภารกิจของแผนกก็สำเร็จไปครึ่งหนึ่ง หากใช้คำพูดของอู๋หย่งก็คือชั้นเก้ามีการบ้านส่งแล้ว

แต่มีอยู่คนหนึ่ง ซึ่งในใจตอนนี้ว้าวุ่นเหลือเกิน

คนคนนั้นคือเจียงขุย

เซี่ยนอวี๋คืนสังเวียนในเดือนกันยายน สร้างสรรค์ผลงานเพลงสิบปีให้กับซุนเย่าหั่วทันที จากนั้นยังอุตส่าห์ใช้วิธีหนึ่งทำนองสองเนื้อเพลงทำให้ซุนเย่าหั่วคนเดียวครองทั้งสองอันดับแรกบนการจัดอันดับเพลงใหม่ในเดือนกันยายน

ในตอนนั้นเจียงขุยรู้สึกอิจฉาเหลือเกิน ขณะเดียวกันเธอก็ยังคาดหวังอยู่ในใจ

เดือนกันยายนเป็นซุนเย่าหั่ว เดือนตุลาคมก็คงเป็นคิวของเธอล่ะมั้ง?

ภารกิจที่แผนกมอบหมายคือการปั้นนักร้องแถวหน้าสองคน และคนที่ชั้นเก้าเลือกก็คือตนกับซุนเย่าหั่ว

เดือนกันยายนปั้นซุนเย่าหั่ว เดือนกันยายนปั้นตน นี่คือการคิดเชื่อมโยงอย่างมีตรรกะซึ่งปกติที่สุด

เจียงขุยถึงขั้นคาดหวัง ฉันจะได้ใช้วิธีหนึ่งทำนองสองเนื้อเพลงบ้างไหมนะ

เพื่อการนี้ เธอถึงขั้นหาครูมาสอนภาษาฉี!

ปรากฏว่าจนกระทั่งในเดือนตุลาคม เซี่ยนอวี๋ยังคงไม่ติดต่อตนมาสักที ทั้งยังคงพาซุนเย่าหั่วข้ามด่านคว้ามงกุฎแห่งชัยชนะในเดือนตุลาคมด้วยเพลงกุหลาบขาวเพลงเดียว!

ในช่วงเวลานี้ ในใจของเจียงขุยจึงเริ่มรู้สึกร้อนรน

จะไม่ร้อนรนได้หรือ?

นี่ก็เดือนตุลาคมแล้ว

เหลือเวลาอีกสองเดือนก็จะถึงช่วงสิ้นปี ถ้าตัดมหาสงครามเทพเซียนในเดือนธันวาคมออกไป เวลาที่ฉันเหลืออยู่ก็มีไม่มากแล้ว!

หรือว่าเดือนพฤศจิกายนจะเป็นคิวของเธอ

จวบจนตอนนี้ แม้ว่าเจียงขุยจะรู้สึกร้อนรน แต่ในใจยังคงคาดหวัง

เธอยังพูดปลอบใจตัวเอง

“พื้นฐานฉันดีกว่าซุนเย่าหั่ว ซุนเย่าหั่วต้องใช้สามเพลง แถมยังต้องเป็นแชมป์ติดต่อกันสองครั้ง บวกกับได้สองอันดับในเดือนเดียว ถึงจะเข้าเป็นนักร้องแถวหน้าได้ ส่วนฉันไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น อาจารย์เซี่ยนอวี๋ถึงได้ดูแลซุนเย่าหั่วก่อน มีเหตุผลที่เข้าใจได้”

ถ้าเป็นอาจารย์เซี่ยนอวี๋ละก็ ต่อให้เริ่มปั้นตนเองในเดือนพฤศจิกายน ถึงจะสุ่มเสี่ยงอยู่สักหน่อยก็เถอะ แต่ก็น่าจะทันเวลา

แต่เจียงขุยนึกไม่ถึงเลยว่า…

เมื่อไม่กี่วันมานี้ จู่ๆ ในวงการก็มีข่าวลือว่าเซี่ยนอวี๋ตัดสินใจไม่เข้าร่วมชาร์ตเพลงใหม่ในเดือนพฤศจิกายน!

ขณะนี้เจียงขุยไม่ได้รู้สึกร้อนรนอีกต่อไป แต่กลับรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา

ฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่า

อาจารย์เซี่ยนอวี๋ยอมแพ้ที่จะปั้นตนเองแล้วหรือ

แม้แต่บริษัทยังเผยแพร่ข่าวลือนี้ออกไป

ความหมายคร่าวๆ ก็คือ ซุนเย่าหั่วคือนักร้องคนโปรดของเซี่ยนอวี๋ เพราะฉะนั้นเซี่ยนอวี๋จึงเลือกซุนเย่าหั่วเป็นเป้าหมายในการทำภารกิจ

ตอนนี้ชั้นเก้าประสบความสำเร็จในการปั้นซุนเย่าหั่วให้โด่งดัง และส่งการบ้านให้บริษัทเป็นที่เรียบร้อย

ถึงอย่างไรแผนกประพันธ์เพลงชั้นอื่นๆ ก็ทำภารกิจปั้นนักร้องแถวหน้าสองคนภายในหนึ่งปีไม่สำเร็จเช่นกัน

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เซี่ยนอวี๋ไม่จำเป็นต้องเปลืองแรงกับเจียงขุย

เจียงขุยรู้ว่าอาจารย์เซี่ยนอวี๋ไม่ใช่คนแบบนั้น แต่เมื่อเดือนพฤศจิกายนไม่มีพื้นที่สำหรับเธอ เธอจึงรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

อาจารย์เซี่ยนอวี๋ตัดหางปล่อยวัดฉันจริงๆ หรือ?

หรือว่า เขาคิดจะปั้นฉันปีหน้า?

ผู้จัดการเขียนเจียงขุยกังวลใจ จึงเอ่ยปลอบอย่างอดไม่ได้

“อาจารย์เซี่ยนอวี๋ไม่ได้ทอดทิ้งคุณหรอก มีชั้นเก้าคอยช่วยอยู่ คุณปูพื้นฐานมาได้ดีแล้ว อาจารย์เซี่ยนอวี๋แค่ช่วยอีกนิดเดียวคุณก็ขึ้นเป็นนักร้องแถวหน้าได้แล้ว สำหรับเขาเรื่องนี้ก็เหมือนผลักเรือไปตามกระแสน้ำ เขาไม่ปล่อยให้ความพยายามของลูกศิษย์ที่เขียนเพลงให้คุณตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเสียเปล่าหรอก”

ใช่แล้ว

ช่วยเหลือกันทั้งที ย่อมต้องทำให้ถึงที่สุด

ชั้นเก้าช่วยเหลือเจียงขุยมานานถึงเพียงนี้ ถ้าตนไม่พยายามก็ว่าไปอย่าง แต่เห็นชัดๆ ว่าความคืบหน้าของภารกิจนักร้องแถวหน้าของตนดำเนินมาตั้งเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ชั้นเก้าไม่มีเหตุผลให้ทอดทิ้งเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ซุนเย่าหั่วซึ่งปั้นยากกว่ายังถูกดันจนขึ้นไปได้!

เธอมองไปยังผู้จัดการราวกับกำลังขอความช่วยเหลือ “งั้นทำไมเดือนพฤศจิกาอาจารย์เซี่ยนอวี๋ถึงไม่ให้ฉันปล่อยเพลงล่ะ”

“ก็เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่เหรอ”

ผู้จัดการยิ้มขื่น “คุณเห็นอาจารย์เซี่ยนอวี๋เป็นเทพเจ้าหรือไง เขาปล่อยเพลงติดต่อกันสามเพลง นี่ก็นับว่าประสิทธิภาพในการผลิตผลงานสูงมากแล้ว เพราะงั้นเพลงที่เขาสำรองไว้อาจถูกซุนเย่าหั่วสูบไปจนหมดแล้ว อย่าว่าแต่หนึ่งทำนองสองเนื้อเพลงเลย เนื้อเพลงที่ดีขนาดนั้น จะให้เขียนออกมาภายในระยะเวลาแค่สั้นๆ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย”

“งั้น…”

“งั้นคงต้องรอปีหน้า กว่าชั้นเก้าจะปั้นคุณ หรือไม่ตอนนี้เราลองติดต่อชั้นอื่น ดูว่ามีนักประพันธ์เพลงมือทองคนไหนพอช่วยได้ แล้วคุณก็เข้าร่วมฤดูกาลเดือนพฤศจิกา”

“ไม่ได้หรอก”

เจียงขุยส่ายหน้า “ต่อให้ชั้นอื่นมีนักประพันธ์เพลงยินดีช่วย แต่เดือนพฤศจิกามีแต่คนเก่งๆ ถ้าไม่มีอาจารย์เซี่ยนอวี๋ ฉันเองก็ทำผลงานที่ดีได้ยาก คุณว่าเป็นไปได้ไหมที่อาจารย์เซี่ยนอวี๋จะส่งฉันไปอยู่เดือนธันวา…”

“เป็นไปไม่ได้”

ผู้จัดการตอบด้วยความมั่นใจ

“ถ้าให้คุณปล่อยเพลงเดือนธันวา เซี่ยนอวี๋ออกจะตั้งความหวังกับคุณมากเกินไปสักหน่อย ต้องเข้าใจนะว่าเดือนธันวามีแต่ราชาราชินีเพลงมาสู้กัน ในวงการต่างก็รู้กันดีว่านี่คือมหาสงครามเทพเซียน นักร้องที่ยังไม่ได้เป็นนักร้องแถวหน้าอย่างคุณจะลงสนามเดียวกับราชาราชานีเพลงไหวหรือ?”

“นั่นสินะ”

เจียงขุยเกาศีรษะแกร็กๆ ต่อให้อาจารย์เซี่ยนอวี๋จะตั้งความหวังกับตนไว้มากถึงเพียงนั้น ตนก็ไม่มั่นใจว่าจะไปดวลกับราชาราชินีเพลงได้

อาจารย์เซี่ยนอวี๋ฝีมือร้ายกาจก็จริง

แต่ราชาราชินีเพลงเหล่านั้นก็มีพ่อเพลงคอยช่วยเหลือไม่ใช่หรือไง?

ผู้จัดการวิเคราะห์ “ดูจากความเคลื่อนไหวของเซี่ยนอวี๋ เดือนธันวาเขาเองก็คงลงมือเหมือนกัน แต่คงจะร่วมงานกับราชาหรือราชินีเพลงที่บริษัทเลือกให้ แบบนี้ถึงจะรับประกันผลสัมฤทธิ์ของเพลงได้มากที่สุด”

ถูกต้องแล้ว

ถึงแม้อาจารย์เซี่ยนอวี๋จะไม่เคยได้รับสายสะพายตำแหน่งพ่อเพลง ทว่าอย่างไรก็เป็นถึงพ่อเพลงตัวน้อยอย่างที่ทุกคนเรียกขาน และยังเคยชนะพ่อเพลงตัวจริงมาหลายต่อหลายครั้ง

หากเขาร่วมมือกับราชาราชินีเพลง และประมือกับคนดนตรีระดับสูงของบลูสตาร์ ต่อให้ไม่ได้แชมป์ ผลงานก็คงไม่แย่

นั่นคือการต่อสู้ระดับสุดยอดของวงการเพลง

เมื่อไหร่ฉันถึงจะได้เข้าร่วมฤดูกาลการแข่งขันระดับนั้นบ้าง

แววตาของเจียงขุยแลดูคาดหวัง ความร้อนรนก่อนหน้านี้จางหายไปมาก ปีหน้าก็ปีหน้า ก็แค่เป็นนักร้องแถวหน้าช้าลงอีกนิดเท่านั้นเอง

ขณะนั้น โทรศัพท์ของผู้จัดการก็ดังขึ้น

ผู้จัดการเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ผู้ช่วยของอาจารย์เซี่ยนอวี๋โทรมา คงจะมาปลอบพวกเรา”

เจียงขุยรีบบอก “คุณรีบรับเลย”

ผู้จัดการพยักหน้า ก่อนจะกดรับสาย

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร เจียงขุยเห็นว่าผู้จัดการของตนดวงตาเบิกกว้าง แม้แต่ริมฝีปากก็ยังเผยอออก

ยามที่ผู้จัดการวางสาย แววตาที่มองไปยังเจียงขุยก็แปลกประหลาดขึ้นมา

“มีอะไรเหรอคะ”

“อาจารย์เซี่ยนอวี๋บอกว่า…”

“บอกว่าอะไร”

“อาจารย์เซี่ยนอวี๋บอกให้คุณเตรียมตัว เดือนธันวาจะปล่อยเพลงใหม่”

“…”

เจียงขุยอึ้งไป

เดือนธันวาคมปล่อยเพลงใหม่?

เธอเคยลองนึกถึงความเป็นไปได้สารพัดรูปแบบ สิ่งเดียวที่นึกไม่ถึง ก็คืออาจารย์เซี่ยนอวี๋ให้ตนปล่อยเพลงในเดือนธันวาคม!

เดือนธันวาคมซึ่งเป็นแหล่งรวมของบรรดาพ่อเพลงและราชาราชินีเพลง นักร้องตัวเล็กๆ ที่ยังไม่ได้เป็นแม้แต่นักร้องแถวหน้าอย่างฉัน มีคุณสมบัติเข้าร่วมจริงหรือ?

“ฉันขอถอนคำพูดก่อนหน้านี้ อาจารย์เซี่ยนอวี๋ตั้งความหวังไว้กับคุณจริงๆ”

ผู้จัดการตบไหล่ของเจียงขุยเบาๆ “ถ้ามองจากมุมนี้ ความคาดหวังที่เขามีต่อคุณ สูงกว่าความคาดหวังที่เขามีต่อซุนเย่าหั่วซะอีก”

เจียงขุยนิ่งอึ้งราวกับเป็นรูปปั้น

เธอถึงกับผุดความคิดแปลกประหลาดขึ้นมา

อาจารย์เซี่ยนอวี๋…ชอบขนมเปี๊ยะไข่แดงมากขนาดนั้นเชียวเหรอ?

………………………………………….