“ผมเกิดอารมณ์มาก”
ห้าคำง่ายๆนี้ทำให้เฉินฮวนฮวนตกตะลึงอยู่ที่นั่น
เฟิงหานชวน…นี่คือคำพูดอะไรเนี่ย?
นี่ยังเป็นคำพูดของมนุษย์หรือ!
“คุณคุณคุณ คุณหยุดพูดเลยนะ คุณรีบไปห้องอาบน้ำ!” เฉินฮวนฮวนรีบไล่เฟิงหานชวนออกไปอย่างกระอึกกระอัก เพราะมันช่างน่าอายและตกตะลึงเกินกว่าจะพูดออกมาได้ทั้งหมด
เธอพบว่าในความเป็นจริงเฟิงหานชวนเป็นคนหน้าด้านมาก ขับรถได้ทุกที่ทุกเวลา เธอแค่ไม่อยากให้เขาเป็นหวัด สุดท้ายกลายเป็นเรื่องแบบนี้จากปากของเขา
“ฮวนฮวน คุณไม่อยากแสดงออกอะไรหน่อยหรือ?” เฟิงหานชวนในท่าทีที่หน้าด้าน
แม้ว่าเขาต้องการเหย้าแหย่เฉินฮวนฮวน แต่สิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่ก็เสริมพอดีกับเป็นความเป็นจริง แต่เหตุผลมากกว่านั้นคือเขาหวังว่าจะหยุดความกังวลเกี่ยวกับเรื่องในคืนนั้นที่บลูส์คลับ และหยุดคิดว่าตัวเธอสกปรก
ตราบใดที่ตัวเขาเองแสดงความสนใจอย่างมากต่อร่างกายของเธอ งั้นเฉินฮวนฮวนก็คงจะไม่คิดมากอีกต่อไป
ดังนั้น เฟิงหานชวนจะไม่หลบเลี่ยงความคิดของตัวเองอีกต่อไป ต่อหน้าเฉินฮวนฮวนเขาไม่จำเป็นต้องรักษาหน้าตาแต่อย่างใด
อย่างไรก็ตามต่อหน้าเฉินฮวนฮวนเขาก็ไม่มีหน้าตาอะไรให้พูดถึง
“ไม่อยาก” เฉินฮวนฮวนปฏิเสธอย่างไม่ลังเล
“คุณไม่อยาก? ถ้าอย่างนั้นเมื่อคืนทำไมคุณถึงเป็นคนแหย่ผมก่อน?” เฟิงหานชวนยักคิ้วและจงใจพูดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
ในขณะนี้ ภาพเป็นฉากฉากนั้นก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเฉินฮวนฮวน เธอหน้าแดง ลุกยืนขึ้นแล้วเดินไปที่ด้านหลังของเฟิงหานชวน ผลักหลังของเขาแรงๆไปที่ห้องอาบน้ำ
“คุณรีบไปแปรงฟัน ห้ามพูดนะ!” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฟิงหานชวน นอกจากหลบหนี ก็ทำได้แค่หลบหนี
สุดท้ายเธอก็ต้องพ่ายแพ้
“ฮวนฮวน” เฟิงหานชวนรีบหันกลับมาเรียกเธออย่างสงบนิ่ง
เฉินฮวนฮวนถูกจับโดยไม่ทันระวัง และทั้งร่างก็พุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเฟิงหานชวนจนเกือบจะชนเขาอย่างจัง
เธอคิดจะถอยกลับ แต่เอวของเธอถูกฝ่ามือของชายหนุ่มดึงไว้ แล้วเสียงทุ้มก็ดังขึ้นเหนือหัวของเธอ: “สามีของคุณไม่ได้เป็นใบ้ ทำไมถึงพูดไม่ได้?”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นใบ้ และไม่ได้ห้ามคุณพูด ฉันแค่……” ก่อนที่เฉินฮวนฮวนจะอธิบายจบ ก็ถูกชายหนุ่มขัดจังหวะอีกครั้ง
“ฮวนฮวน คุณเพิ่งห้ามผมไม่ให้พูด” เฟิงหานชวนดูจริงจัง ทำเหมือนตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์
เฉินฮวนฮวนเกาศีรษะและอธิบายต่ออย่างกังวลว่า “ที่ฉันห้ามคุณพูดหมายความว่าห้ามพูดแบบนั้น ฉันบอกให้คุณแปรงฟันและล้างหน้าก่อนแล้วค่อยมาพักผ่อน……สรุปแล้วฉันไม่ได้ไม่ให้คุณพูด…… ”
เธอเกือบถูกเฟิงหานชวนทำให้กังวลใจตาย
“ก็ได้ ฉันไปอาบน้ำ” ขณะที่หญิงสาวกังวลใจเป็นอย่างมาก เฟิงหานชวนพูดอย่างใจเย็น แล้วหันหลังเดินเข้าห้องอาบน้ำไป
ห้องนอนเงียบลงทันที แต่เฉินฮวนฮวนยังคงยืนอยู่ที่เดิม กะพริบตาถี่ๆ ชั่วขณะหนึ่งยังไม่ทันรู้สึกตัว
เมื่อครู่เธอยังเถียงกับเฟิงหานชวนอยู่ไม่ใช่หรือ? แล้วมันก็…… หยุดลงกะทันหัน?
เธอเกาหัวอย่างมึนงงแล้วหันหลังมุดเข้าที่นอน
หลังจากที่เฉินฮวนฮวนนอนลง กะว่าจะดูเวลา ขณะเอื้อมมือออกไปหยิบโทรศัพท์มือถือยกขึ้นตรงหน้า ก็พบว่ามีข้อความแจ้งเตือนใหม่มากมายแสดงอยู่ในวีแชต
เธอเปิดดูก็เห็นว่าทั้งหมดเป็นข่าวจากวีแชตกลุ่มย่อยของการแสดงรอบแรก
ฉินฟางฟาง：【เฉินฮวนฮวน พวกเราได้รู้จักความสามารถที่แท้จริงของเธอแล้ว พรุ่งนี้ส่องประกายความสามารถที่แท้จริงของเธอออกมา! 】
อันเยว่：【ฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องเก็บซ่อนความสามารถของตัวเอง เธอต้องการให้พวกเราทุกคนละเลยความระมัดระวังและป้องกันตัวจากเธอหรือ? @เฉินฮวนฮวน】
ติงเซียง：【พวกเธอสองคนกำลังพูดถึงอะไร? เกิดอะไรขึ้นกับฮวนฮวน? ความสามารถที่แท้จริงคืออะไร? 】
จ้าวซี：【เฉินฮวนฮวน คิดไม่ถึงว่าเธอจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้จริงๆ ฉันรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น พรุ่งนี้ฉันจะคอยดูว่าเธอมีความสามารถอะไรบ้าง! 】
เหวินหนาน：【เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? 】
……
เฉินฮวนฮวนไม่ได้แปลกใจอะไรมากมาย แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย
เธอรู้ว่าวันนี้ที่เธอได้พบกับซงหลิงเอ่อร์ เรื่องที่เธอแข่งเต้นที่ไนท์คลับจะต้องถูกขุดคุ้ยออกมา จากนั้นอันเยว่และฉินฟางฟางก็จะรู้ว่าตัวเธอเองไม่ใช่มือใหม่
แน่นอนว่าเธอเดาถูก
แค่ไม่จำเป็นต้องรายงานความสามารถของตัวเองให้กับกับพวกเธอ ยิ่งพวกเธอถามแบบบีบบังคับ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่ดี
เธอใช้นิ้วแตะบนหน้าจอหลายครั้งและตอบกลับด้วยข้อความหนึ่งว่า
【ความสามารถของฉันเป็นอย่างไร แสดงออกมากเท่าไหร่ เป็นเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคนอื่น เรื่องสำคัญในวันพรุ่งนี้ควรจะเป็นการฝึกฝนการแสดงรอบแรก แต่ไม่ใช่การแสดงส่วนตัวของฉัน 】
หลังจากส่งข้อความนี้ไป เธอล็อกหน้าจอโทรศัพท์แล้ววางลงบนโต๊ะข้างเตียง มองดูโคมไฟคริสตัลบนเพดานด้วยตาทั้งสองข้าง และก็ไม่อยากสนใจกลุ่มเล็กๆแบบนั้นอีก
เธอแสดงความหมายเมื่อสักครู่อย่างชัดเจน พรุ่งนี้เธอเพียงแค่เข้าร่วมการฝึกการแสดงครั้งแรก ไม่ได้แสดงสามารถที่แท้จริงที่ว่าให้พวกเธอเห็น
เธอคิดว่าไม่จำเป็น และเธอก็ไม่อยากสนใจคนที่น่ารำคาญพวกนั้น
ขณะที่เฉินฮวนฮวนหลับตากำลังจะนอน ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเสียงที่โทรเข้ามาจากวีแชต
เฉินฮวนฮวนจึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พบว่าติงเซียงเป็นคนโทรมา เธอจึงรับสาย
“ฮวนฮวน ฉันเพิ่งเห็นข้อความของเธอที่ส่งกลับไปที่กลุ่ม เธอยังไม่นอนเหรอ? พวกเธอพูดถึงเรื่องอะไรกัน ทำไมเธอถึงไม่เคยบอกฉันเลย?” ติงเซียงไม่ให้โอกาสเฉินฮวนฮวนตอบปฏิเสธ แล้วก็ตรงเข้าเรื่องและถามอย่างโผงผาง
“ที่จริงไม่มีอะไร เพียงแค่พวกเธอรู้ถึงความสามารถของฉันว่าเยอะกว่าที่ฉันแสดงให้เห็นที่ฐานฝึก ดังนั้นจึงบังคับให้ฉันแสดงความสามารถที่แท้จริงออกมาในวันพรุ่งนี้” เฉินฮวนฮวนก็หมดคำพูดเช่นกัน
เธอเก็บซ่อนความสามารถ ก็เพียงเพื่อสร้างศัตรูให้น้อยลง แล้วในช่วงเวลาสำคัญศัตรูก็จะรับมือไม่ทัน
เธอไม่มีพื้นฐานเลยต้องใช้กลยุทธ์แบบนี้
“ฮวนฮวน เธอหมายถึง……ความสามารถที่แท้จริงของเธอแข็งแกร่งกว่าตอนที่เธอฝึกมากหรือ?” ดวงตาของติงเซียงเบิกกว้าง ดูเหมือนไม่น่าเชื่อ
ดังนั้นเฉินฮวนฮวนแกล้งทำเป็นมือใหม่มาตลอด?
“ฮวนฮวน ดื่มนมไหม? ฉันจะลงไปชงให้คุณแก้วนึง”
ทันใดนั้น เสียงดั่งแม่เหล็กของชายหนุ่มก็ดังออกมาจากประตูห้องอาบน้ำ
และประโยคนี้ก็ส่งผ่านไปยังอีกปลายสายหนึ่งของโทรศัพท์ด้วย
เฉินฮวนฮวนตกตะลึงและรีบทำท่าทาง “จุ๊ๆ” ให้เฟิงหานชวน แต่ก็ไม่ทันการแล้ว
ติงเซียงถามด้วยความประหลาดใจ: “ฮวนฮวน มีผู้ชายอยู่ข้างคุณหรือ?”
เธอรู้ว่าเฉินฮวนฮวนแต่งงานแล้ว ดังนั้นผู้ชายที่เพิ่งพูดคงเป็นสามีของเฉินฮวนฮวน แต่เธอทำเป็นแปลกใจและแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้
อย่างไรก็ตาม เธอจับประเด็นสำคัญและสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป
ชายคนนั้นบอกว่าลงไปชงนมให้เฉินฮวนฮวนที่ชั้นล่าง พิสูจน์ให้เห็นว่าบ้านที่พวกเขาอาศัยอยู่มีอย่างน้อย 2 ชั้น
เป็นบ้านที่ซื้อหรือบ้านที่เช่า?
มันเป็นวิลล่า บ้านซ้อนกัน หรือคอนโดห้องใต้หลังคา?
ยิ่งกว่านั้น น้ำเสียงของชายหนุ่มไพเราะมาก ดูเหมือนเธอจะเคยได้ยินที่ไหน ค่อนข้างคุ้นเคย……