ตอนที่ 392 ในที่สุดเสี่ยวอ้ายก็กลับมา!
ตอนที่ 392 ในที่สุดเสี่ยวอ้ายก็กลับมา!
อสุรกายสามเขาเผชิญหน้ากับถั่วชมพูอีกครั้ง!
เสียง ‘ตึงตึงตึง’ ดังสนั่นหวั่นไหวไปจนถึงชั้นใต้ดินของเมืองหลวง
ถึงอย่างนั้นยังก็มีประชากรมากมายนำกล้องวิดีโอออกไปถ่ายทอดสดกลางอากาศเพื่อเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น!
[ไม่น่าเชื่อว่าถั่วชมพูจะทรงพลังขนาดนี้! เหลือเชื่อชะมัด! นึกว่ามันจะเอาแต่กิน ดื่ม และเล่นสนุกไปวัน ๆ ซะอีก!]
[ใช่! ประทับใจจัง!]
[นากาก็ทำได้ดีเหมือนกันนะ! คราวนี้ฉันจะไม่ด่าเอเลี่ยนอีกแล้ว! อย่างน้อยเอเลี่ยนที่ฉลาดอย่างนากาก็สามารถเป็นเพื่อนกับพวกเราได้!]
[คุณลืมถั่วชมพูไปหรือเปล่า! ถั่วชมพูก็เป็นเอเลี่ยนนะ!]
[ถั่วชมพูไม่ได้เป็นเอเลี่ยนขนาดนั้นสักหน่อย! มันเป็นลูกผสม!]
[เอ่อ! ฉันลืมไปเลยว่าถั่วชมพูก็เป็นเอเลี่ยน! แต่อย่างที่คอมเมนต์บนบอก ถั่วชมพูน่าจะเป็นสัตว์เลี้ยงในบ้านมากกว่าปะ?! ดูนิสัยขี้เกรงใจของมันสิ โธ่! ถ้าไม่ใช่ว่าสายพันธุ์ของมันหายาก ฉันคงจะเก็บเอามาเลี้ยงสักตัว!]
[ฝันไปเถอะ!]
[ฝันไปเถอะ!]
[ฝันไปเถอะ!]
…
ถั่วชมพูวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย ขณะที่อสุรกายสามเขายังคงวิ่งไล่ตาม
ถั่วชมพูไม่ได้แข็งแกร่งเท่าอสุรกายสามเขา มันเอาแต่วิ่งและวิ่ง มันที่ถูกโอ๋มาตั้งแต่เด็ก บัดนี้กำลังจะหมดลมหายใจและไม่สามารถวิ่งต่อได้!
“จบเห่แล้วเมี๊ยว! ฉันกำลังจะจบชีวิตลงที่นี่!” ถั่วชมพูกรีดร้องในใจด้วความสิ้นหวัง!
เมื่อเห็นเช่นนั้น ทหารทั้งหลายก็ติดตั้งอาวุธ และเปิดใช้ระเบิดติดตามอัตโนมัติ
เพื่อที่จะตามติดไปทำลายล้างเจ้าตัวใหญ่นั้น!
เมื่อเห็นว่ามันกำลังวิ่งไล่ตามถั่วชมพู ระเบิดติดตามอัตโนมัติก็ระเบิดใส่อสุรกายสามเขา!
อสุรกายสามเขามองดูรอยเลือดที่ไหลออกจากร่างกาย และภายในระยะเวลาไม่ถึงสิบนาที บาดแผลทั้งหมดก็ได้รับการรักษา ก่อนที่มันจะหันไปร้องคำรามใส่มนุษย์!
ถั่วชมพูรอดแล้ว! แต่มันมีความสุขไม่ได้นาน เมื่อเห็นว่าเหล่ามนุษย์ถูกอสุรกายสามเขาฆ่าตายและกลืนกินเข้าไป!
ดวงตาของมันเบิกกว้าง!
นากามองดูเหตุการณ์นองเลือด! อสุรกายสามเขาตัวนี้โหดเหี้ยมมาก!
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป มนุษย์จะไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้!
ผู้คนที่ซ่อนตัวอยู่ในชั้นใต้ดินมองดูเลือดที่หยดลงมาจากปากของอสุรกายสามเขาผ่านกล้องวิดีโอ มันเลียปากตัวเองจนสะอาดสะอ้าน
ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!
ความเหน็บหนาวก่อตัวขึ้นในหัวใจของผู้คน!
ก่อนหน้านี้พวกเขายังเพลิดเพลินไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทว่าตอนนี้พวกเขากลับกลายเป็นใบ้ ตกใจและผวา!
เมื่ออสุรกายสามเขาได้ลิ้มลองรสชาติเลือด มันก็พบว่ามนุษย์ช่างหอมหวาน เนื้อสดและนุ่ม อร่อยกว่าเนื้อเอเลี่ยนมาก!
น่าเสียดายที่มีขนาดเล็กเกินไป! ไม่ใหญ่เหมือนกับเนื้อที่อยู่ด้านนอกซึ่งกินทีเดียวก็อิ่ม!
ตอนนี้มันรู้แล้วว่ามนุษย์ซ่อนตัวอยู่ในชั้นใต้ดิน มันได้ลิ้มลองรสชาติแล้ว และไม่อยากเสียพลังงานเพื่อวิ่งไล่ตามถั่วชมพูกับนากาอีก
มันหิว และต้องการเติมพลัง!
มนุษย์ทั้งหลายเริ่มวิ่งหนีอีกครั้ง!
เส้นทางภายในชั้นใต้ดินถูกขยายออกไปทั่วสารทิศ แตกต่างจากเส้นทางการเชื่อมต่อของชนบทเล็กน้อย ภายในนี้มีแม้กระทั่งเส้นทางจราจรและอื่น ๆ อีกมากมาย
แต่ตอนนี้ผู้คนต่างพากันวิ่งหนี ใครจะไปสนใจเรื่องขับรถกัน?!
การขับรถอาจทำให้การจราจรติดขัดได้!
อสุรกายสามเขาทะลวงทางเข้าของชั้นใต้ดินอย่างง่ายดาย ปากขนาดใหญ่ของมันยื่นเข้าไปด้านใน!
โชคดีที่ไม่มีมนุษย์หลบซ่อนอยู่บริเวณนี้!
อสุรกายสามเขาเดินต่อไปอีกที่หนึ่ง และเริ่มทะลวงพื้นดินอีกครั้ง!
และที่นี่เต็มไปด้วยฝูงชนที่อัดแน่น!
ดีมาก!
ใบหน้าของอสุรกายสามเขาแสดงถึงความกระหาย มันแลบลิ้นเลียปากใส่มนุษย์ที่อยู่ด้านล่าง!
ฝูงชนที่หลบซ่อนอยู่ด้านล่างต่างตกใจวิ่งหนีกระจายไปทั่วทิศทาง แต่พวกเขาไม่สามารถหาทางออกได้! พวกเขาติดอยู่ในนี้!
อสุรกายสามเขากักขังการเคลื่อนไหวของพวกเขาเอาไว้! ในขณะที่พวกเขาเห็นว่าปากของอสุรกายสามเขาเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ!
ผู้เป็นแม่กอดลูกของตัวเองแน่นและฝังหัวผู้เป็นลูกเอาไว้ในอ้อมแขน คู่รักกอดกันกลมเกลียว ขณะที่ผู้สูงอายุทั้งหลายหลบตาลง คอยประคองกันและกัน…พวกเขากำลังรอคอยปากใหญ่ ๆ ที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้!
เลือดสาดฟุ้งกระจายไปทั่ว!
ดวงตาของอสุรกายสามเขาฉายแววพึงพอใจ!
แม้กระสุนปืนใหญ่จะอยู่ด้านหลัง หรือแม้แต่การโจมตีของนากากับถั่วชมพูก็ไม่อาจหยุดการเคี้ยวของมันได้ มันกำลังกินอย่างอิ่มหนำสำราญ!
ต้องเลือดแบบนี้สิ! ถึงจะอร่อย!
อสุรกายสามเขายังคงกินต่อ และเตรียมหาผู้คนจากแหล่งอื่น
หัวของเสี่ยวอ้ายโผล่ออกมาจากน่านฟ้า!
มันมองดูชั้นใต้ดินที่ถูกเปิดออก และเห็นผู้คนที่ดิ้นรนอยู่ในปากของอสุรกายสามเขา!
มันโกรธมาก!
ผู้คนที่นี่ให้ความเคารพและสุภาพกับมันมาก อีกทั้งยังถือว่ามันเป็นสัตว์ผู้พิทักษ์ประจำเมือง ไม่คิดว่าเลยว่ามันจะช้าไปหนึ่งก้าว!
เสี่ยวอ้ายร้องคำราม มันพุ่งออกจากทางเชื่อมมิติและทะยานลงมา!
อสุรกายสามเขาสัมผัสได้ถึงความเย็นวาบที่ลำคอ! มันรีบหลบ แต่กลับหลบไม่ทัน!
มันถูกกักขัง!
แปลกเกินไป! ที่แห่งนี้ถูกบีบคั้นให้เหลือเพียงระดับ 10 ดาวเท่านั้น แต่มันกลับรู้สึกถึงพละกำลังขั้นสูง มีใครหน้าไหนที่สามารถกักขังมันได้แบบนี้?!
มันคือผู้แข็งแกร่งที่อยู่บนเขตดาวต่างแดน จะถูกกักขังง่าย ๆ แบบนี้ได้อย่างไร?!
มันคิดเช่นนั้น แต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้!
เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกจากลำคอของมันมากขึ้น! และมากขึ้น!
หยดเลือดไหลรินลงมายังพื้นดิน จนกลายเป็นลำธารขนาดเล็ก
อสุรกายสามเขามองดูเลือดที่อยู่บนพื้นดิน และหลังจากที่เสี่ยวอ้ายทะยานลงมา หัวของมันก็ร่วงหล่นลงมาด้วย
สายตาของมันจ้องมองอสุรกายที่บังอาจปลิดชีพมัน
อสุรกายตัวนี้มีสีขาว!
ดูเหมือนว่ามันจะเป็นอสุรกายยักษ์ในตำนาน เสี่ยวอ้ายอย่างนั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง? ทำไมเสี่ยวอ้ายถึงมาอยู่ที่นี่ได้?!
มันได้แต่สงสัย ทว่าก็ต้องหยุดความคิด พร้อมกับลมหายใจที่จางหายไป
ร่างใหญ่ของอสุรกายทรุดลงกับพื้น ทั่วพื้นดินส่งเสียง ‘ตู้ม’ ดังสนั่นหวั่นไหว
ผู้คนในจักรวรรดิชิงเหย้าถอนหายใจด้วยความโล่งอก สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความปีติยินดี นอกจากนี้ ยังมีเสียงไว้อาลัยให้กับผู้คนที่ต้องจากไปเพราะถูกกิน!
เสี่ยวอ้ายมองดูอสุรกายสามเขาที่อยู่ตรงหน้า อสุรกายสามเขาตัวนี้เป็นผู้แข็งแกร่งขั้นสูงในเขตดาวต่างแดน แต่มันไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะข้ามบาเรียมาที่นี่ได้!
หากยังซ่อมแซมบาเรียไม่ได้ อสุรกายร้ายอีกหลายตัวก็จะข้ามมาทำสิ่งเลวร้ายที่นี่อีก!
การมาถึงของเสี่ยวอ้ายเปรียบเสมือนการเรียกขวัญกำลังใจของผู้คน มันทำให้คนทั้งหลายรู้สึกปลอดภัย!
ถั่วชมพูวิ่งเข้าไปหาเสี่ยวอ้าย ร้องไห้ และพยายามถูขาอีกฝ่าย แต่เสี่ยวอ้ายกลับหลีกเลี่ยงมัน
ถั่วชมพูมองเสี่ยวอ้ายด้วยความไม่พอใจ แต่เสี่ยวอ้ายกลับร้องตะโกนมาว่า “มีอะไรก็พูดมาโฮ่ง!”
ตัวของถั่วชมพูเต็มไปด้วยเศษฝุ่นขณะวิ่งหนี ทั่วทั้งตัวกลายเป็นสีเทาสกปรก เสี่ยวอ้ายไม่ต้องการให้ขนของตัวเองเปื้อนไปด้วย!
ถั่วชมพูมองเสี่ยวอ้ายด้วยแววตาขัดใจ “เมี๊ยว…! ฉันแค่อยากจะพึ่งพิงแกบ้าง…!”
ร่างกายของเสี่ยวอ้ายสั่นเทาเมื่อได้ยินเช่นนั้น พึ่งพิงของอีกฝ่ายหมายถึงการครอบงำหรือเปล่า?! กำลังพูดลามกอยู่ใช่ไหม?!
ถั่วชมพูครุ่นคิดกับตัวเอง มันไม่ง่ายเลยนะที่ฉันจะอ่อนโยนกับใคร ทำไมแกถึงไม่พูดปลอบโยนอะไรบ้างล่ะ?!