ตอนนี้สมองเฉินฮวนฮวนว่างเปล่า
ถ้าเธอท้องจริงๆ สถานการณ์ตอนนี้ เธอจะเก็บเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เพราะร่วมรายการ หรือว่าเพราะเฟิงหานชวน เธอก็เก็บลูกของฆาตกรข่มขืนหลิวตงรุ่ยไว้ไม่ได้
“ตอนนี้ยังมั่นใจไม่ได้ค่ะว่าตั้งครรภ์ แต่หมอขอแนะนำให้คุณลองใช้ที่ตรวจครรภ์ เพราะผลตรวจเลือดจะออกช้ากว่า ถ้าทั้งที่ตรวจครรภ์กับผลตรวจเลือดออกมาว่าตั้งครรภ์ ตอนนี้เด็กยังเล็ก ถ้าทำแท้ง พักผ่อนแค่อาทิตย์เดียวก็พอค่ะ”
คุณหมอผู้หญิงอธิบายละเอียดมาก
หนึ่งอาทิตย์……สำหรับเฉินฮวนฮวน เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมาก
ตอนนี้เริ่มซ้อมโชว์แรกแล้ว ต่อจากนี้ทุกวันต้องไปซ้อมที่บริษัทเหวินหราน จะพักหนึ่งอาทิตย์คงเป็นไปไม่ได้
“ขอบคุณนะคะ คุณหมอ เดี๋ยวหนูไปซื้อที่ตรวจครรภ์ในร้านยาก่อน” เฉินฮวนฮวนพูดไปอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แล้วกดวางสาย
แต่ว่า ตอนนี้เธออยู่ที่ถนนคนเดิน ติงเซียงยังรอเธออยู่ที่ร้านชานม เดี๋ยวยังต้องไปซ้อมที่บริษัทเหวินหรานอีก เธอไม่มีเวลาไปหาร้านยาเลย
ตอนนี้เที่ยงพอดี แดดจัดมาก แสงแดดสาดส่องลงมา บนใบหน้าของคนที่เดินผ่านไปผ่านมามีแต่รอยยิ้ม
มีแต่เฉินฮวนฮวน รู้สึกว่าทางข้างหน้ามืดมิด เหมือนมองไม่เห็นความหวังเลย
ถ้าเธอไม่ได้ท้อง อนาคตต้องขาวสว่างแน่นอน เธอมีสามีที่รักเธอ มีเจ้านายที่ดีอย่างเกาเหวิน มีวุฒิจากมหาวิทยาลัยA แถมยังรู้จักเพื่อนดีๆอย่างหลินอวี่หยาง……ทุกอย่าง ดูเหมือนกำลังพัฒนาไปในทางที่ดี
ทันใดนั้น โทรศัพท์ในมือของเฉินฮวนฮวนก็ดังอีกครั้ง พอเธอก้มดู จึงเห็นว่าติงเซียงโทรมา เลยรีบกดรับสาย
“ฮวนฮวน เธอเสร็จหรือยัง? ฉันรอเธอนานแล้ว ฉันหิวจะตายอยู่แล้วนะ” ติงเซียงแสดงอาการหงุดหงิด
ทั้งๆที่เฉินฮวนฮวนนัดเธอตอนเที่ยง ยังบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเธออีก แต่เธอรอไปทั้งนาน เฉินฮวนฮวนยังไม่ถึงสักที ตอนนี้ติงเซียงเลยโกรธจริงๆ
“เซียงเซียง ขอโทษนะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ถนนคนเดิน ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้เลย ขอโทษจริงๆนะ” เฉินฮวนฮวนบังหน้าไว้ พูดไปด้วย แล้ววิ่งเข้าไปทางถนนคนเดิน
ห้านาทีหลังจากนั้น เธอหาติงเซียงเจอแล้ว ติงเซียงกำลังดื่มชานมอยู่ในร้านชานม เฉินฮวนฮวนโบกมือให้เธอ ติงเซียงจึงเดินออกมาหา
ติงเซียงใส่ชุดวอร์มสบายๆ สีหน้าไม่ค่อยดีมากนัก แล้วเอ่ยถามเฉินฮวนฮวนว่า “ฮวนฮวน ตอนนี้เธอพักที่ไหน? ใช้เวลานานเกินไปหรือเปล่า!”
“ขอโทษจริงๆนะ เราไปหาร้านกินมื้อเที่ยงกันเถอะ?” เฉินฮวนฮวนพูดอย่างรู้สึกผิด ครั้งนี้เธอให้ติงเซียงรอนานมาก จึงรู้สึกผิด
“ฝั่งนู้นมีร้านชาบูที่คนเยอะมาก ไปที่นั่นดีกว่า” ติงเซียงชี้ไปฝั่งตรงข้าม
“ได้” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า แล้วเดินตรงไป
ติงเซียงเป็นคนละเอียดอ่อน เธอมองออกว่าสีหน้าเฉินฮวนฮวนผิดปกติ ดูไร้ชีวิตชีวา เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างอย่างนั้น
เธอรู้ว่าเฉินฮวนฮวนไม่ได้ตั้งใจจะมาสาย เธอรู้จักเฉินฮวนฮวนมาครึ่งเดือนกว่า รู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ตรงต่อเวลา เพราะฉะนั้น……ต้องเกิดเรื่องกับเฉินฮวนฮวนแน่นอน
พอนั่งลงที่ร้านชาบูแล้ว ติงเซียงก็เลือกของที่ตัวเองชอบกิน แต่เฉินฮวนฮวนไม่อยากกินอะไรเลย จึงสั่งแค่ผักสองสามอย่าง แล้วยื่นให้พนักงาน
ติงเซียงเห็นว่าโอกาสมาแล้ว จึงรีบเอ่ยถามว่า “ฮวนฮวน วันนี้เธอบอกว่าเธอจะบอกฉันเรื่องเธอกับสามีไม่ใช่เหรอ รีบบอกฉันหน่อยสิ”
ฉัน……” เฉินฮวนฮวนกำลังจะพูด แต่อยู่ๆก็ลังเล
ถ้าเฟิงหานชวนรู้ว่าเธอท้องลูกของหลิวตงรุ่ย จะยังยอมเป็นสามีภรรยากับเธออยู่ไหม?
ถ้าเพราะเรื่องนี้ เฟิงหานชวนหย่ากับเธอล่ะ?
ก่อนที่จะแน่ใจว่าเฟิงหานชวนคิดยังไง แล้วเธอบอกความจริงกับติงเซียง แบบนี้วู่วามเกินไปหรือเปล่า?
“ฮวนฮวน เมื่อคืนเธอรับปากเองนะว่าจะเล่าเรื่องทุกอย่างกับฉัน ไม่อยากบอกแล้วเหรอ?” ติงเซียงเห็นเธอลังเล จึงรีบพูดเร่ง
เฉินฮวนฮวนสูดหายใจเข้าลึกๆ เม้มปากด้วยสีหน้าอึดอัดใจ “เพราะที่บ้าน แล้วเราสองคนก็คิดว่าเหมาะสมกันดี ก็เลยตกลงเรื่องแต่งงาน”
เธอพูดกำกวม แต่ก็ถือว่าเป็นความจริง การแต่งงานของเธอกับเฟิงหานชวน ก็เพราะที่บ้านจัดการให้จริงๆ
นายท่านเฟิงแต่งภรรยาให้เฟิงหานชวน เฉินเจี้ยนหมินให้เธอแต่งเข้าตระกูลเฟิง นี่ไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานที่ที่บ้านจัดการให้เหรอ?
บวกกับ เพราะเธอกับเฟิงหาชวนต่างคิดว่าเหมาะสมกัน ไม่งั้นคงไม่อยู่ด้วยกันหรอก แล้วเป็นสามีภรรยากันจริงๆ
“ที่บ้านจัดการให้? ฮวนฮวน ก็ว่าทำไมเธอคุยถูกคอกับหยางหยาง เธอก็เป็นลูกคนรวยเหรอ?” ติงเซียงเบิกตาโต สีหน้าตกใจมาก
จากที่เธอดูมา สังคมในปัจจุบัน มีแค่ตระกูลรวยๆ ยังแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลแบบนี้ คนทั่วไปจะอิสระเรื่องนี้
“เปล่า บ้านฉันล้มละลายแล้ว” เฉินฮวนฮวนไม่ได้โกหก ตระกูลเฉินกำลังจะถังแตกจริงๆ
“อ๋อ อย่างนี้เองเหรอ” ติงเซียงเข้าใจแล้ว แต่ก็เหมือนคิดอะไรได้ จึงรีบถามว่า “ในเมื่อเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างตระกูล งั้นสามีเธอก็ต้องรวยมากเลยล่ะสิ? เมื่อคืนฉันได้ยินเสียงเขา ยังชงนมให้เธออีก น่าจะดีกับเธอมาก แล้วเสียงของเขา ฉันรู้สึกว่าเหมือน……”
ถึงช่วงที่สำคัญที่สุด ติงเซียงยังพูดไม่จบ พนักงานก็มาเสิร์ฟอาหารก่อน
เฉินฮวนฮวนเดาออกว่าติงเซียงจะถามอะไร เธอจึงเปลี่ยนประเด็น แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “เซียงเซียง เรื่องที่ฉันแต่งงานแล้ว รบกวนเธอช่วยรักษาความลับให้ด้วยนะ ห้ามบอกใคร ได้ไหม?”
“ฮวนฮวน นี่มันกระทบกับอนาคตเธอ ฉันไม่พูดแน่นอน เธอเชื่อใจฉัน” ติงเซียงตบหน้าอก แล้วทำท่าทางรับประกัน
“ขอบใจนะ” เฉินฮวนฮวนไม่ค่อยมีอารมณ์อะไร จึงพูดขอบคุณ
“เธอจะเกรงใจกับฉันทำไม ถึงเรารู้จักกันไม่นาน แต่เรามีพรหมลิขิต เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ไม่ใช่เหรอ?” ติงเซียงยังมีความสงสัย จึงอดถามไม่ได้ว่า “ฮวนฮวน สามีเธอหล่อหรือเปล่า? ในเมื่อทำให้เธอแต่งงานเร็วขนาดนี้ได้ คงต้องหล่อแน่เลย? แล้วที่บ้านก็รวยมากด้วยใช่ไหม?”
ติงเซียงคิดว่าต้องเป็นอย่างนี้แหละ ไม่งั้นผู้หญิงคนไหนจะยอมแต่งงานเร็วขนาดนี้ แล้วถูกตีตราว่าเป็น”ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว”
เพราะฉะนั้น อีกฝ่ายต้องทั้งหล่อทั้งรวยแน่นอน!
“ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ ที่ฉันยอมแต่งงานเพราะ……บ้านฉันต้องการเงิน ก็เลย……” เฉินฮวนฮวนไม่ได้พูดต่อ
เธอไม่ค่อยอยากพูดถึงประเด็นนี้ เรื่องที่เกิดวันนี้ ทำให้ความคิดที่เธอจะบอกความจริงเปลี่ยนไป เธอแค่อยากจบประเด็นนี้เร็วๆ
“อ้อ! อย่างนี้เองเหรอ……” ติงเซียงหยุดพูด แล้วยิ้มแก้เก้อ พร้อมเอ่ยขอโทษว่า “ขอโทษนะฮวนฮวน ฉันไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างนั้น”
อยู่ๆติงเซียงก็โล่งอก ความจริงไม่ใช่อย่างที่เธอคิด แต่เฉินฮวนฮวนขายตัวเองไป ไม่ได้เต็มใจจะแต่งงาน
ยังบอกอีกว่ารู้สึกเหมาะสมกัน ความจริงก็แต่งงานเพราะเงิน ถ้าไม่ใช่ตัวเองจี้ถาม คงไม่รู้เหตุผลแบบนี้