บทที่ 355 แค่ประตูบานเดียวยังดูแลไม่ได้
บทที่ 355 แค่ประตูบานเดียวยังดูแลไม่ได้
ครูอวี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ยังส่งช่างซ่อมมาช่วยตามความตั้งใจของครูใหญ่
พละกำลังของเด็กหนุ่มเยอะมาก หลังจากผ่านไปสิบนาที ประตูห้องเก็บเอกสารก็ถูกเปิดออก
เพราะเสียเวลาไปไม่น้อยกับการเปิดประตู และครูใหญ่กู้ไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไปแล้ว ทันทีที่ประตูเปิดก็ก้าวเข้าไปในห้องนั้นโดยไม่สนใจซากพัง ๆ ของประตูเลย
ตอนนั้นเองที่ครูใหญ่จินและหัวหน้าอู๋ได้ข่าวว่ามีคนมาทุบประตูจึงรีบมาดู
หัวหน้าอู๋ผงะเมื่อเห็นประตูห้องเก็บเอกสารถูกเปิดออก และสภาพของมันดูไม่ได้เลยทีเดียว ประตูที่ทำจากไม้คุณภาพดี ทำไมถึงพังแบบนี้ล่ะ? ต้องใช้แรงขนาดไหนกัน?
ก่อนหน้านี้ครูใหญ่กู้ให้เขามาอ่านเอกสาร เดิมทีคิดจะทำทันที แต่ตอนมาถึงก็พบกับครูใหญ่จินเสียก่อน
ครูใหญ่จินบอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับเขา แต่ประตูเปิดไม่ออก อีกฝ่ายพยายามช่วย แต่กลายเป็นว่าทำกุญแจหักคาอยู่ในตัวล็อก
เพราะตัวล็อกมันเสียไปแล้วก็เลยทำให้เปิดประตูไม่ได้ หัวหน้าอู๋ไม่ได้คิดอะไรมากแล้วเดินตามครูใหญ่จินออกไป
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังดื่มสุราก็ได้ยินว่ามีคนมาทุบประตูที่ห้องเอกสาร
เดิมทีเขาคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา แต่ใครจะรู้เล่าว่าครูใหญ่จินจะรีบออกไปทันที!
ความตะกละของเขายังแก้ไขไม่เสร็จเลยนะ!
“ใครทำ? ใครทำทรัพย์สินส่วนรวมของโรงเรียนเสียหาย?”
ครูใหญ่จินไม่เห็นครูใหญ่กู้ที่เข้าไปในห้องเก็บเอกสารแล้ว เพราะงั้นเขาจึงมีอำนาจในการถามคำถามนี้
ครูอวี่คิดว่ามันเป็นเขาเองที่หาคนมาทุบประตู จึงคิดหลบซ่อนตัว
เผอิญว่าครูใหญ่จินดันเห็นเขาตอนกำลังถอยหลังพอดี แล้วมีหรือที่จะไม่เข้าใจ อีกฝ่ายจึงคิดว่าเขาระวังตัวอยู่
ชายคนนั้นตวาดทันที “ครูอวี่ คุณมีหน้าที่เฝ้าห้องเก็บเอกสาร แล้วปล่อยให้คนมาทำลายห้องแบบนี้ได้ยังไง?”
“ไม่ใช่ว่ากุญแจมันหักแล้วเปิดประตูไม่ได้หรือครับ…” เสียงครูอวี่เอ่ยเสียงแผ่ว
เพราะน้ำเสียงที่แผ่วลงของเขา ครูใหญ่จินจึงยิ่งรู้สึกว่าครูอวี่กระทำโดยไม่ได้รับอนุญาต
“คุณกล้าทำลายทรัพย์สินของสาธารณะหรือ? ผมต้องรายงานเรื่องนี้ คุณโดนไล่ออกแน่!” ครูใหญ่จินพูดด้วยใบหน้ามืดมน
พอได้ยินว่าจะถูกไล่ออก ครูอวี่ก็ร้อนรนขึ้นมา
เขาหางานนี้ด้วยความยากลำบาก แล้วจะโดนไล่ออกแบบนี้ได้อย่างไร?
ถ้าโดนไล่ออกขึ้นมา คนที่บ้านจะกินดื่มอะไรล่ะ?
“ครูใหญ่จิน ผมเป็นพนักงานประจำนะครับ คุณจะไล่ผมออกไม่ได้นะ!”
ทว่าครูใหญ่จินวางแผนจะเขียนรายงานแล้ว งั้นเรื่องก่อนหน้านี้ถือว่าเจ๊ากันนะ ถ้าเอากระดาษพวกนั้นไว้ในห้องมันจะเป็นภัย ทางที่ดีที่สุดคือทำลายทิ้งให้หมด
ประจวบเหมาะกับที่ครูอวี่ทำลายประตูพอดี ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีมาก เขาก็แค่ใช้เวลานี้ไปทำลายกระดาษคำตอบ ปัญหาทุกอย่างก็จะได้รับการแก้ไข
และการเอาครูอวี่ออกจากโรงเรียน ทุกอย่างก็จะได้กลับเป็นศูนย์
“เป็นพนักงานประจำแล้วมันยังไง? เป็นคนดูแลห้องเก็บเอกสารแท้ ๆ แต่ประตูบานเดียวยังดูแลไม่ได้ แล้วคุณจะไปมีประโยชน์อะไร?” ครูใหญ่จินพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ครูอวี่อ้าปากอยากจะบอกว่าเขาไม่ใช่คนที่อยากจะทุบประตู แต่มันคือครูใหญ่กู้ต่างหาก
ทว่าอีกฝ่ากลับไม่ให้โอกาสเขาได้ปฏิเสธเลย
“คุณรีบไปสิ อย่ามารีรอให้เสียเวลา คุณต้องคิดให้ดีนะว่าถ้าไม่ยอมไปด้วยตัวเอง ผมจะให้คนมาโยนคุณออกไป”
ครูใหญ่จินพูดตรง ๆ แล้วโบกมือไล่ ท่าทางร้อนรนกังวลใจมาก
ทั้งยังมองไปรอบ ๆ หาคนรูปร่างสูงใหญ่พอจะโยนครูอวี่ออกไปด้วย
ทว่ากลับหาคนแบบนั้นไม่พบเลย เพราะครูอวี่ตัวสูงมาก มีพละกำลังที่ดี ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนธรรมดาอยู่แล้ว
ในตอนที่คนเรากำลังร้อนรนมักจะมีไหวพริบที่ดี
ถึงครูอวี่จะมีความรู้ไม่มาก ทว่าในช่วงเวลาวิกฤต เขาสามารถหาสิ่งที่เป็นประโยชน์ที่สุดกับตัวเองได้
“ครูใหญ่จิน ถึงคุณจะเป็นหัวหน้า แต่คุณจะมากดดันคนอื่นแบบนี้ไม่ได้ ผมเป็นเจ้าหน้าของรัฐ ถ้าคุณอยากจะไล่ผมออกต้องทำเรื่องให้เป็นขั้นตอนและมีเอกสารจากสำนักการศึกษา!”
ครูอวี่ร้อนรน เพราะเดิมทีเขาก็ไม่ได้คิดจะโต้ว่าเป็นสิ่งที่ครูใหญ่กู้ทำ และเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวข้องกับเขา
เพราะงั้นจึงทะเลาะกับครูใหญ่จินแทน
ครูอวี่ที่กำลังร้อนรนได้มายืนอยู่เบื้องหน้าครูใหญ่จินแล้ว แถมยังยกมือสูงท่าทางเหมือนจะต่อยใครเลย
คนทั้งสองที่คนนึงสูงร้อยหกสิบ อีกคนสูงร้อยแปดสิบ และครูอวี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ครูใหญ่จินไม่ต่างไปจากยอดเขาไท่ที่กำลังกดหัวอยู่เลย
“นี่คุณคิดจะต่อยกันเลยหรือ?”
ครูใหญ่จินที่โดนครูอวี่กดดันอยู่ น้ำเสียงจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่เหมือนก่อนหน้านี้สักนิด
“ผมไม่คิดจะต่อยใครหรอกครับ ผมแค่คิดอย่างมีหลักการเท่านั้น ครูใหญ่จินเป็นแค่รองครูใหญ่ แล้วมีสิทธิ์อะไรมาไล่ผมออกครับ?” ครูอวี่พูดพลางจ้องตาเขม็ง
ครูใหญ่จินตกใจกลัวมาก และจู่ ๆ ก็จำได้ว่าครูอวี่เป็นพวกไม่สนใจอะไร ไม่มีความรู้ แต่เรื่องต่อยคนเขามีทักษะมาก
ทำไมเขาถึงกล้าไปยั่วยุคนแบบนี้กันนะ
“ครูอวี่ ๆ ไม่ต้องกังวลไป ผมเผลอโกรธไปชั่ววูบเลยพูดผิดไปน่ะ คุณอยู่โรงเรียนของเรามาตั้งนานแล้ว ผมจะไม่เข้าใจได้ยังไง? ผมแค่โกรธน่ะ อย่าถือสาเลยนะ!”
ต้องบอกเลยว่าครูใหญ่จินเป็นคนที่ไหลไปตามสถานการณ์ได้ดีมาก
พอเห็นครูอวี่ทำท่าจะต่อย เขาก็ยอมทันที
“คุณจะไม่ไล่ผมออกแล้วหรือ?” ครูอวี่ถาม
ครูใหญ่จินยิ้มแห้ง “ไม่ไล่หรอก ๆ ผมแค่พูดไปแบบนั้นเอง อย่าไปใส่ใจเลยนะ!”
จากนั้นครูอวี่ก็สงบอารมณ์ลงเล็กน้อย
เขาก้าวถอยหลังออกไป และแรงกดดันบนร่างกายรองครูใหญ่ก็หายไปด้วย
ส่วนหัวหน้าอู๋ทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นฉากตลกตรงหน้า ถึงครูอวี่จะเป็นครู แต่เขาก็เป็นคนส่งเอกสารนะ ใครว่าเขาเป็นคนไม่ได้รับการศึกษากัน?
แถมยังเป็นคนจิตใจเด็ดเดี่ยว ถ้าตนไม่มีความสุขก็พร้อมจะทะเลาะกับคนอื่นทันที
แต่เขาไม่ได้ไปยั่วครูอวี่ ไม่งั้นก็คงโดนจัดการไปพร้อมกับครูใหญ่จินด้วย
และเดิมทีเราสองคนก็ไม่ได้เดินใกล้กันมากนัก พอเห็นเรื่องราวเกือบจะเสร็จเรียบร้อย เขาก็รีบพูด “ครูใหญ่นัดผมให้มาอ่านกระดาษคำตอบที่นี่น่ะ แต่ประตูเปิดไม่ออก ผมก็เลยยังไม่ได้ไปอ่านให้เลย แล้วตอนนี้ประตูก็เปิดแล้ว ผมเข้าไปอ่านมันสักหน่อยแล้วกัน!”
มีเรื่องที่ครูใหญ่จินจะให้หัวหน้าอู๋เข้าไป เขารีบเอ่ยห้ามทันที
“หัวหน้าอู๋ เราดื่มมาครึ่งนึงแล้วนะ ไอ้เรื่องอ่านเอกสารตรวจกระดาษคำตอบอะไรเนี่ย ทำไม่ได้หรอกนะ”
หัวหน้าอู๋ไม่คิดจะไปดื่มต่อแล้ว แต่ว่าสุราที่ครูใหญ่จินเอามาในวันนี้คือของดีจริง ๆ ไม่ใช่แค่ราคาแพงเท่านั้น แต่ยังหาซื้อยากอีกด้วย