ตอนที่ 394 มองเห็นอีกครั้ง

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ใน​ชั่ว​อึดใจ​นั้น​ ​องค์​หญิงฝู​ชิง​พะว้าพะวัง​ใจ​ยิ่งนัก

ดวงตา​มองไม่เห็น​มานาน​แรมปี​ ​ไม่มี​ผู้ใด​เข้าใจ​รส​สัมผัส​ของ​การ​ใช้ชีวิต​อยู่​ใน​ความมืด​มิด​ได้ดี​ไป​กว่านาง​ ​และ​ไม่มี​ผู้ใด​ถวิลหา​แสงสว่าง​มาก​เท่า​นาง​อีกแล้ว

เมื่อ​เป็น​เช่นนั้น​ยิ่ง​ทำให้​นาง​วิตกกังวล​กับ​ผลลัพธ์​ที่​กำลังจะ​เกิดขึ้น​ยิ่งนัก

ลึก​ลง​ไป​ใน​จิตใจ​ ​นาง​ได้​แต่​โอบกอด​ความหวัง​เอาไว้​ ​ไม่​อาจ​เปรยปราย​ให้​ผู้ใด​ทราบ​ ​สุดท้าย​จึง​บอก​เพียง​นาง​ไม่รู้​เท่านั้น

“​ผ้า​ผืน​นี้​…​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หันไป​ถาม​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​อมยิ้ม​พลาง​จูงมือ​องค์​หญิง​เดิน​ไป​ที่​กลาง​ห้อง

ขณะนั้น​เป็นช่วง​เวลา​รุ่งสาง​ที่​มีแสง​แดด​พอเหมาะ​พอดี​ ​หน้าต่าง​ใน​ห้องโถง​มีแสง​ลอดผ่าน​ ​ด้านใน​จึง​สว่างไสว​ไม่​ต่างกัน

ภายใต้​ผ้า​ที่​ปิด​อยู่​ ​องค์​หญิงฝู​ชิง​รับรู้​ถึงแสง​สีแดง​คลุมเครือ​อย่าง​ไม่​อาจ​สาธยาย​ออกมา​เป็น​ถ้อยคำ

“ฝู​ชิง​ ​เจ้า​รู้สึก​อย่างไรบ้าง​”​ ​ฮองเฮา​รีบ​เดิน​มาหา​องค์​หญิง​พลาง​ถาม​อย่างระมัดระวัง

องค์​หญิงฝู​ชิง​ยังคง​เงียบงัน

ฮองเฮา​เหลือบมอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ​ ​สิ่ง​ที่นาง​เห็น​มี​เพียง​ความสง่า​ภาคภูมิ​ ​“​ผ้า​ที่​ปิด​ตา​องค์​หญิง​จะ​แกะ​ออก​ได้​เมื่อไหร่​กัน​”

“​ฮองเฮา​อย่า​เพิ่ง​ร้อน​พระทัย​ไป​เพ​คะ​”​ ​ประโยค​ธรรมดา​ของ​เจียง​ซื่อ​ทำให้​ฮองเฮา​จน​ด้วย​คำพูด

งูพิษ​มี​จุด​พิฆาต​ฉันใด​ ​มนุษย์​ก็​มี​จุดอ่อน​ฉันนั้น​ ​ในทำนองเดียวกัน​ ​องค์​หญิงฝู​ชิง​ก็​เป็น​จุดอ่อน​ของ​ฮองเฮา

ในขณะนั้น​ฮ่องเต้​มิได้​เอ่ย​สิ่งใด​ ​เพียงแต่​รอคอย​อย่าง​อดทน

ภายใต้​ความ​เงียบงัน​ ​แม้แต่​เหล่า​นางใน​ที่​คอย​รับใช้​อยู่​ใน​วัง​ต่าง​ก็​หายใจ​แผ่วเบา​เท่าที่​จะ​ทำได้​ ​ประหนึ่งว่า​ตน​ไม่ได้​อยู่​ใน​ที่นั่น

ดวงตา​ของ​องค์​หญิง​มองไม่เห็น​มานาน​แรมปี​ ​มี​หมอ​หลวง​มารั​กษา​คน​แล้ว​คนเล​่า​ ​มี​หมอ​ชาวบ้าน​ที่ว่า​เก่งกาจ​มาดู​อาการ​อีก​นับไม่ถ้วน​ ​แต่ทว่า​ก็​ไม่มี​ผู้ใด​รักษา​ได้​ ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ได้​พบ​องค์​หญิง​เพียง​ครั้ง​เดียว​ ​ก็​บอกว่า​สามารถ​รักษา​ดวงตา​ของ​องค์​หญิง​ได้​อย่างนั้น​หรือ

เป็น​ดังที่​ฮองเฮา​ตรัส​ไว้​ไม่มี​ผิด​ ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ละเมอ​เพ้อ​พก​ไป​เอง​!

นาง​คง​ลืม​คิด​ไป​ว่า​ฮองเฮา​ก็​ทรง​มี​อารมณ์​โกรธ​เกรี้ยว​เฉกเช่น​คนอื่นๆ​

พระยา​ชา​เยี​่​ยน​อ๋อง​มี​วิญญาณ​ร้าย​สิง​ร่าง​หรือ​อย่างไร​ ​ถึง​ได้​อาจหาญ​ทำการ​ไร้สาระ​ถึง​เพียงนี้

ผู้คน​ใน​ที่นั่น​ต่าง​คาดเดา​กัน​ไป​ต่างๆ​ ​นานา​ ​จนกระทั่ง​เจียง​ซื่อ​เริ่ม​พูด​ ​“​องค์​หญิง​อย่า​เพิ่ง​ขยับ​นะ​เพ​คะ​ ​เดี๋ยว​หม่อมฉัน​จะ​แก้ผ้า​ปิด​ตา​ให้​เพ​คะ​”

“​ข้า​…​”​ ​องค์​หญิงฝู​ชิง​คว้า​หมับ​เข้าที่​มือ​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​ร่างกาย​ของ​นาง​เกร็ง​สะท้าน​ไป​ทั้งตัว

นาง​ตก​อยู่​ใน​สภาวะ​ตึงเครียด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​แต่​แล้วก็​แปรเปลี่ยน​เป็นความ​สงบนิ่ง

ทั้ง​ฮ่องเต้​และ​ฮองเฮา​ต่าง​ก็​มอง​ปฏิกิริยา​ของ​องค์​หญิง​จน​ลืม​หายใจ​

องค์​หญิงฝู​ชิง​ยังคง​หลับตา​แน่น​ ​ร่างกาย​ของ​นาง​แข็งทื่อ

“​องค์​หญิง​ลอง​ลืมตา​ดู​เพ​คะ​”

เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​นุ่มนวล​ทว่า​มั่นคง​ข้าง​หู​ ​เปลือกตา​ของ​นาง​ก็​พลัน​สั่น​ไหว

นาง​ไม่กล้า​ลืมตา

หญิงสาว​ยังคง​หลับตา​อยู่​พักใหญ่​ ​ใบหน้า​แฉล้ม​ขาด​เลือด​ไร้​สี

จนกระทั่ง​ฮองเฮา​อด​รน​ทนไม่ไหว​จน​ต้อง​เร่งเร้า​ ​“ฝู​ชิง​ ​เจ้า​ลอง​ลืมตา​ดูเถิด​”

ความลังเลใจ​ปรากฏ​ผ่าน​บน​ใบหน้า​ของ​องค์​หญิง

เสียง​นุ่มนวล​ข้าง​หูดัง​ขึ้น​เป็น​ครั้ง​ที่สอง​ ​“​องค์​หญิง​มิได้​ตรัส​เอง​หรือ​เพ​คะ​ว่า​ ​อย่าง​แย่​ที่สุด​ก็​แค่​กลับ​ไป​เป็น​ดังเช่น​ที่ผ่านมา​ ​ดังนั้น​ยัง​ทรง​หวั่น​พระทัย​เรื่อง​ใด​กัน​เพ​คะ​”

ประโยค​นั้น​กระตุ้น​ให้​นาง​ตกลงปลงใจ​ได้เสีย​ที​ ​ท้ายที่สุด​นาง​ก็​ลืมตา​ขึ้น

นาง​ค่อยๆ​ ​หรี่​ตา​ปรับ​ภาพ​ตรงหน้า​ให้​ชัดเจน​ ​สิ่ง​ที่นาง​เห็น​คือ​เสา​สลักลาย​มังกร​คู่​หงส์​ที่​ถูก​ลง​สี​อย่าง​วิจิตรบรรจง

ครั้น​เคลื่อน​สายตา​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​ก็​สบ​เข้ากับ​ใบหน้า​ที่​ทรง​สง่า​กอปร​กับ​ริ้วรอย​ที่​ผ่าน​กาลเวลา​ของ​ฮองเฮา

น้ำตา​ของ​องค์​หญิงฝู​ชิง​ก่อตัว​เป็น​เม็ด​ใหญ่​ก่อน​จะ​ร่วงหล่น​ลงมา

ฮองเฮา​ร้อนใจ​รีบ​เข้าไป​คว้า​มือ​ของ​นาง​มากุม​ไว้​ ​“​อา​เฉวียน​ ​เกิด​อะไร​ขึ้น​”

องค์​หญิงฝู​ชิง​ร้องไห้​เสียงดัง

ต่อหน้า​ฮ่องเต้​ ​ฮองเฮา​ ​อวี​้​จิ​่น​ ​เจียง​ซื่อ​ ​และ​บรรดา​ข้า​รับใช้​ที่อยู่​ใน​เหตุการณ์​ ​องค์​หญิงฝู​ชิง​ร้องห่มร้องไห้​แทบ​ขาดใจ​ ​ประหนึ่งว่า​ลืม​สถานะ​การ​เป็น​เชื้อพระวงศ์​ไป​เสีย​สนิท

เนื่องด้วย​ความ​ตื่นตระหนก​ทำให้​ฮองเฮา​พ่น​คำถาม​ออกมา​ไม่​หยุด​ ​“​อา​เฉวียน​ ​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​อย่า​ทำให้​แม่​ใจไม่ดี​เช่นนี้​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ดัน​ตัว​ฮองเฮา​ออก​ไป​ ​แล้ว​เข้าไป​โอบ​ไหล่​องค์​หญิง​ ​“​อา​เฉวียน​ ​นี่​เจ้า​มองเห็น​แล้ว​งั้น​หรือ​”

ฮองเฮา​คน​เซ่อ​ ​ด้วย​นิสัย​ของฝู​ชิง​แล้ว​ ​หาก​นาง​มองไม่เห็น​จะ​ร้องไห้​ขนาด​นี้​ได้​อย่างไร​ ​เพียงแค่​รอยยิ้ม​ของ​นาง​ก็​บอก​ได้​ว่านาง​ไม่เป็นอะไร​แล้ว​…

แม้ว่า​จะ​คาดเดา​เช่นนั้น​ ​ทว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ยัง​เฝ้ารอ​คำตอบ​ยืนยัน​จาก​องค์​หญิงฝู​ชิง​อย่าง​ร้อนใจ

องค์​หญิงฝู​ชิง​กอด​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​แน่น​พลาง​ร้องไห้​ฟูมฟาย​จน​ลมหายใจ​ขาด​ห้วง​ ​“​เสด็จ​พ่อ​ ​ลูก​มองเห็น​แล้ว​เพ​คะ​…​ ​เครา​ของ​เสด็จ​พ่อ​ช่าง​ยาว​เหลือเกิน​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กระตุก​มุม​ปาก​หน​หนึ่ง​ก่อน​คลี่​ยิ้ม​ด้วยความยินดี​ ​หยดน้ำ​ตา​หลั่งไหล​เป็น​สาย​ ​“​มองเห็น​ก็ดี​แล้ว​ ​มองเห็น​ก็ดี​แล้ว​ ​ข้า​รู้​ว่าฝู​ชิง​เป็น​เด็กดี​จะ​ต้อง​มีโชค​ดี​เกิดขึ้น​อย่างแน่นอน​…​”

เสียง​ ​ตุ้บ​ ​ดัง​ขึ้น​ก่อน​จะ​ตามมา​ด้วย​เสียง​กรีดร้อง​ของ​เหล่า​นางใน​ ​“​ฮองเฮา​ ​ฮองเฮา​…​”

เพราะ​ความตื่นเต้น​จน​เกิน​จะ​รับ​ไหว​ทำให้​ฮองเฮา​เป็นลม​ล้ม​ลง​ไป

ฝ่าย​องค์​หญิงฝู​ชิง​ก็​ตกใจ​ไม่​แพ้​กัน​ ​นาง​รีบ​วิ่ง​เข้าไป​พลาง​ร้อง​ตะโกน​ ​“​เสด็จ​แม่​ ​ฟื้น​สิ​เพ​คะ​…​”

เหล่า​นางใน​และ​ขันที​หันไป​มอง​ทาง​ฮ่องเต้​เป็น​ตาเดียว​ ​ต่าง​ก็​รอคำ​สั่ง​ให้​ตาม​แพทย์​หลวง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก้าว​ฉับ​ไปหา​ฮองเฮา​ ​แล้ว​ยื่นมือ​ไป​หยิก​ร่าง​ของ​นาง

จะ​เรียก​หมอ​หลวง​มาทำ​ไม​กัน​ ​ฮองเฮา​ก็​เก่ง​แต่​สร้างเรื่อง

จาก​น้ำหนัก​มือ​ที่​หยิก​เข้า​เต็มแรง​ ​ทำให้​ฮองเฮา​รู้สึกตัว​โดยพลัน​ ​ทันทีที่​ลืมตา​มา​เห็น​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ ​นาง​ก็​รีบ​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“ฝู​ชิง​ล่ะ​เพ​คะ​”

นาง​ลุก​พรวด​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​นี่​หม่อมฉัน​ฝัน​อยู่​รึ​เพ​คะ​”

องค์​หญิงฝู​ชิง​จับ​แขน​ฮองเฮา​ด้วย​น้ำตา​นองหน้า​ ​“​เสด็จ​แม่​ ​ท่าน​มิได้​ฝัน​ไป​ ​ลูก​มองเห็น​แล้ว​จริงๆ​ ​เพ​คะ​…​”

ฮองเฮา​เริ่ม​รู้สึก​ได้​ถึง​ความเป็นจริง​ ​นาง​สวมกอด​บุตรสาว​พลาง​ร้องไห้​ด้วย​ความขมขื่น

เสียงร้อง​ไห้​ของ​สอง​แม่​ลูก​ดัง​กังวาน​ไป​ทั่ว​ห้อง​ ​ส่วน​บรรดา​นางใน​รับใช้​ต่าง​ก็​ยกมือ​ขึ้น​ปาด​น้ำตา​อย่างเงียบเชียบ

แม้​จะ​เห็นภาพ​น่าอับอาย​ของ​ฮองเฮา​และ​องค์​หญิง​ ​รวมถึง​เหล่า​นางใน​ที่​ร้องไห้​ทั้งที่​ไม่มี​สิทธิ์​จะ​ทำ​เช่นนั้น​ ​แต่​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กลับ​มิได้​รู้สึก​งุ่นง่าน​เลย​สักนิด​ ​แต่กลับ​รู้สึก​สบายใจ​อย่าง​บอก​ไม่​ถูก

ครั้น​ความตื่นเต้น​ทั้งหลาย​ผ่านพ้น​ไป​แล้ว​ ​ทุก​สายตา​ก็​หันไป​จับจ้อง​ที่​เจียง​ซื่อ

ความคิด​ของ​ฮองเฮา​เปลี่ยนไป​ ​สายตา​ที่​มอง​ไป​ทาง​เจียง​ซื่อ​ในขณะนี้​เป็นความ​เมตตา​อย่าง​เหลือล้น​ ​“​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ข้า​ไม่​คิดมาก​่อ​นว​่า​เจ้า​จะ​รักษา​ดวงตา​ของฝู​ชิง​ได้​จริงๆ​ ​ข้า​…​ ​ข้า​ขอบใจ​เจ้า​มาก​…​”

เจียง​ซื่อ​คุกเข่า​ลง​ต่อหน้า​ฮองเฮา​ ​“​หม่อมฉัน​มิบั​งอา​จรับ​คำขอบคุณ​นั้น​ได้​เพ​คะ​ ​แค่​เพียง​ได้​รักษา​พระ​เนตร​ของ​องค์​หญิง​ ​หม่อมฉัน​ก็​รู้สึก​สุขใจ​ล้นพ้น​แล้ว​เพ​คะ​”

เมื่อ​ชาติที่แล้ว​ ​ใน​ตอนที่​นาง​กลับมา​จาก​หนาน​เจียง​พร้อม​อวี​้​ชี​ ​แม้​จะ​รู้​ว่า​องค์​หญิงฝู​ชิง​ป่วย​ด้วย​โรค​ใด​ ​แต่กลับ​ไม่กล้า​บอกว่า​ตน​สามารถ​รักษา​ให้หาย​ได้​

นาง​รู้สึก​ผิด​อย่างยิ่ง

นาง​อยู่​ใน​สถานะ​ของ​อา​ซัง​ผู้​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​แต่กลับ​มี​ใบหน้า​ละม้าย​คล้าย​กับ​ซาน​เซ่า​ไหน​่​ไน​แห่ง​อันกั​๋​วกง​ที่​หายตัว​ไป​ ​นาง​กลัว​ว่าการ​กระทำ​ของ​นาง​จะ​กลายเป็น​ที่​สนใจ​และ​มี​คน​มา​พบ​เบาะแส​เข้า

ด้วยเหตุนี้​นาง​จึง​พยายาม​เก็บตัว​ ​และ​ใช้ชีวิต​อย่าง​เงียบสงบ​กับ​อวี​้​ชี​เท่านั้น

แต่​หลังจากนั้น​ ​นาง​ได้​ทราบ​ข่าว​ว่า​องค์​หญิงฝู​ชิง​สะดุด​ล้ม​จาก​แท่น​สูง​จน​เป็นเหตุให้​นาง​เสียชีวิต​ใน​เวลา​ต่อมา​…

แม้ว่า​การตาย​ของ​องค์​หญิงฝู​ชิง​จะ​มิได้​เกี่ยวข้อง​กับ​นาง​โดยตรง​ ​แต่​นั่น​ก็​ทำให้​นาง​หนักใจ​อยู่นาน​ ​บางครั้ง​นาง​ก็​อด​คิด​ไม่ได้​ว่า​ ​หาก​ตอนนั้น​นาง​รักษา​ดวงตา​ของ​องค์​หญิง​จน​หาย​ดี​ ​เด็กสาว​คง​ไม่​เสียชีวิต​ลง​อย่าง​น่าอนาถ​เช่นนี้

เมื่อ​ได้​กลับมา​อยู่​ใน​สถานการณ์​แบบ​เดิม​เป็น​ครั้ง​ที่สอง​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​ไม่​ขอ​ตก​อยู่​ใน​ห้วง​ความรู้สึก​เช่นนั้น​อีกแล้ว​ ​เมื่อ​นาง​ได้​ใช้​ความสามารถ​ของ​ตน​รักษา​ดวงตา​ของ​องค์​หญิง​ ​ในอนาคต​ฮองเฮา​ที่รัก​บุตรสาว​อย่าง​สุด​หัวใจ​ก็​จะ​คอย​เข้าข้าง​นาง​เป็นแน่

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ​ด้วย​ความสงสัย​ใคร่รู้​และ​ถาม​ว่า​ ​“​เจ้า​รักษา​ดวงตา​ของฝู​ชิง​ได้​อย่างไร​”

เจียง​ซื่อ​เตรียมใจ​สำหรับ​คำถาม​ไว้​อยู่​แล้วจึง​ตอบ​อย่างใจ​เย็น​ ​“​หม่อมฉัน​เอง​ก็​ไม่ทราบ​เพ​คะ​ ​เพียงแต่​แค่​ได้​เห็น​พระ​เนตร​ของ​องค์​หญิง​ก็​ทราบ​ได้​ทันที​ว่า​มี​ปรสิต​ฝังตัว​อยู่​ด้านใน​ ​ซึ่ง​อาการ​เช่นนี้​สามารถ​รักษา​ให้หาย​ได้​เพ​คะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ประหลาดใจ​ ​“​เป็น​ศาสตร์​ความรู้​ที่​ติดตัว​มาตั​้ง​แต่​เกิด​งั้น​รึ​”

ใน​ยุค​นี้​มีเรื่อง​พิสดาร​ที่เกิด​จาก​ศาสตร์​ความรู้​ที่​ติดตัว​มา​แต่กำเนิด​เกิดขึ้น​บ่อยครั้ง​ ​ผู้คน​จึง​ไม่​คิด​ว่านี​่​เป็นเรื่อง​หลอกลวง​ ​แม้แต่​คำพูด​ของ​ปราชญ์​ยัง​เคย​กล่าว​ไว้​ว่า​ ​“​บุคคล​ผู้รู้​รอบ​แต่กำเนิด​ถือเป็น​ยอด​คน​ ​บุคคล​ผู้รู้​รอบ​จาก​การ​ร่ำเรียน​ถือเป็น​ผู้​รอง​ลงมา​”​

สำหรับ​เจียง​ซื่อ​แล้ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มิได้​เชื่อ​ทุกสิ่ง​ที่นาง​พูด​ ​แต่​ครั้น​เห็น​ว่านา​งมิ​ได้​มีท​่า​ที​โป้ปด​จึง​หัวเราะ​ร่า​พลาง​บอก​ ​“​เจ้า​เจ็ด​ ​เจ้า​นี่​หา​สะใภ้​ได้​ยอดเยี่ยม​เหลือเกิน​”

ไม่ว่า​สิ่ง​ที่นาง​พูด​จะ​เป็นเรื่อง​โกหก​หรือไม่​ ​อย่างไร​เสีย​ ​เรื่อง​ที่นาง​รักษา​ดวงตา​ของฝู​ชิง​จน​หาย​ดี​ก็​เป็นความ​จริง​อย่างที่​สุด