เฟิงหานชวนวางฝ่ามือทั้งสองบนกระจก เฉินฮวนฮวนถูกล้อมรอบด้วยแขนของเขา
“เฟิง เฟิงหานชวน ที่นี่คือห้องทำงาน คุณอย่า…ทำ…”
เฉินฮวนฮวนกลืนน้ำลาย พูดติดอ่างอย่างประหม่า
เธอรู้ดีผลที่กระตุ้นเฟิงหานชวนจะเป็นอย่างไร แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้าน เธอคงไม่อยากสัมผัสมันที่นี่
“ฮวนฮวน เพราะคุณไม่เชื่อผมก่อน” เฟิงหานชวนเอนตัวลง เอียงศีรษะ ริมฝีปากบางของเขากดแนบกับหูของผู้หญิง น้ำเสียงของเขาคลุมเครือ
กลิ่นหอมจางๆบนร่างของผู้ชายรายล้อมเธอ กลิ่นนี้ทำให้เธอคุ้นเคย แก้มของเฉินฮวนฮวนก็แดงในทันที
“อาหาน คุณทำผิดก่อน คุณทำให้ชื่อเสียงของฉันเสื่อมเสีย ฉันแค่หัวเราะเยาะคุณเอง ฉันผิดอะไร?” เฉินฮวนฮวนรวบรวมความกล้าและเงยหน้าขึ้น เผชิญหน้ากับเฟิงหานชวนอย่างกล้าหาญ
เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว ดวงตาสีดำสนิทจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา ผิวของเธอขาวนวล สวยงามราวกับนางฟ้า
ตอนแรกเขาไม่ได้รู้สึกว่าเฉินฮวนฮวนสวย แต่หลังจากที่เขาชอบเธอ เขาพบว่าเธอยิ่งอยู่ยิ่งสวย
บางทีนี่อาจเป็น “ความรักทำให้โลกกลายเป็นสีชมพู”
เมื่อเห็นดวงตาของเฟิงหานชวนจ้องมองตัวเอง เฉินฮวนฮวนอดไม่ได้ที่จะนึกขึ้นว่าเขาจะลงโทษเธอไม่ได้ คืนที่เขาไปหาหลิวอวี่ถง คืนนั้นทำให้เธอนอนไม่หลับ
“ฮวนฮวน เรื่องนั้นผมผิดไปแล้ว ผมก็ขอโทษคุณแล้ว ผมไม่ควรพูดคำนั้น” เฟิงหานชวนก้มศีรษะลงและจูบริมฝีปากของผู้หญิง
เพียงวินาทีเดียว เขาถอยออกมา
เฉินฮวนฮวนกระพริบตาเพราะการเคลื่อนไหวของเฟิงหานชวนเร็วมาก ถ้าเธอไม่รู้สึกถึงลมเย็นจากริมฝีปากของเธอ เธอคงสงสัยว่าตกลงทั้งสองได้จูบกันแล้วหรือยัง
“แต่…” เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้นอีกครั้ง
“แต่อะไร?” เฉินฮวนฮวนถาม
“คุณไม่เชื่อใจผม นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว? คุณลองพูดมา ว่าผมควรลงโทษคุณอย่างไรดี?” เฟิงหานชวนก้มศีรษะลงและวางหน้าผากของเขาไว้บนศีรษะของเฉินฮวนฮวน
อุณหภูมิเย็นลงเล็กน้อย ทำให้เฉินฮวนฮวนตื่นเต้นและโพล่งออกมา: “คุณจะลงโทษที่นี่ไม่ได้!”
“อือ? คุณหมายถึง…กลับไปลงโทษที่บ้านได้?” เฟิงหานชวนพยายามฝืนยิ้ม
สีหน้าของเฉินฮวนฮวนรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นหน้าแดงอีกทันที เธอหลบสายตา แล้วกล่าวว่า: “ไม่ ไม่ใช่ ฉันหมายถึง คุณ…คุณไม่ควรลงโทษฉัน…”
“ครั้งนี้ฉันเชื่อใจคุณ เพราะงั้นฉันเลยมาถามคุณให้แน่ชัด ฉันไม่ได้แสร้งทำเป็นเข้าใจคุณผิด รอให้คุณกลับบ้านแล้วทะเลาะกัน แบบนั้นถึงเรียกว่าไม่เชื่อใจ”
“ฉันยอมรับว่าตอนแรกฉันไม่เชื่อใจคุณเลย เพราะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันนั้นสั้นมาก แต่ตอนนี้ฉันเชื่อใจคุณมาก เพราะคุณรับลูกของฉัน…”
เฉินฮวนฮวนพูดพล่ามเป็นคำพูดยาว หลังจากที่เฟิงหานชวนได้ยิน เขาก็เอามือออกจากกระจกอย่างเงียบๆ และจับแก้มของเฉินฮวนฮวน
ฝ่ามือที่เย็นเฉียบของเขา ทำให้เฉินฮวนฮวนรู้สึกสบายตัว เพราะแก้มของเธอแดงมาก
“คุณเชื่อผม เพียงเพราะผมรับเด็กคนนี้? ถ้าเป็นเพราะแบบนี้ ผมต้องลงโทษคุณจริงๆ” เสียงของผู้ชายเบาลง ฟังแล้วสบายหู
แต่หลังจากที่เฉินฮวนฮวนฟังแล้ว เธอกลับรู้สึกสึกเกร็ง
“ไม่ ไม่ใช่ ฉันเชื่อใจคุณ เพราะคุณคือเฟิงหานชวน ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น เพราะคุณ!” เพื่อความปลอดภัยของเธอ เธอจึงพูดอย่างช่วยไม่ได้
“ฮวนฮวน คำพูดของคนคำแรกคือสิ่งที่พวกเขาคิดในใจจริงๆ ผมรู้สึกว่าไม่มีความไว้วางใจระหว่างเรา เพราะว่าร่างกายของเรายังสัมผัสแนบชิดกันไม่พอ” เฟิงหานชวนดูจริงจัง
ร่างกาย แนบชิด?
เฉินฮวนฮวนตกตะลึงในทันที เห็นได้ชัดว่ามันต้องเป็นเรื่องลามกแน่ๆ ดังนั้นเขาเลยจริงจังมาก สมแล้วที่เป็นเฟิงหานชวน!
เฉินฮวนฮวนตัดสินใจที่จะไม่สุภาพกับเขาอีก เธอยิ้มอย่างน่ารัก เอามือคล้องคอของชายคนนั้น แล้วพูดด้วยเสียงกระซิบว่า: “อาหาน ฉันก็อยากแนบชิดกับคุณเช่นกัน แต่สภาพร่างกายของฉันตอนนี้มันไม่ได้ ความแนบชิดของเรา คงต้องรออย่างน้อย1ปี”
“ท้องเดือนตุลาคม คลอด อยู่ไฟหลังคลอด หลังจากอยู่ไฟแล้วไม่มีปัญหา ถึงจะ…”
เดิมทีเฉินฮวนฮวนต้องการที่จะล้อเลียนเฟิงหานชวน แต่หลังจากที่เธอพูดจบ เธอกลับเขินหน้าแดง
เฟิงหานชวนรู้สึกเพียงว่าเส้นเลือดระหว่างหน้าผากของเขากระตุก
เขารู้ว่าเฉินฮวนฮวนจงใจพูดเช่นนี้ โดยอาศัยว่าเธอกำลังท้องอยู่ ดังนั้นจึงล้อเลียนเขาว่าเขาอาจจะมีชู้ระหว่างนี้
“ฮวนฮวน คุณอย่าลืมสิ การเสพสุขไม่ได้มีเพียงวิธีเดียว มันยังมีอีกหลายวิธี”
เฟิงหานชวนจับเอวของผู้หญิง ก้มศีรษะลง กดปลายจมูกของเธอด้วยปลายจมูกของเขา ขดมุมริมฝีปากและกล่าวว่า: “ในเมื่อคุณบอกว่าคุณอยาก ถ้างั้นก็ตอนนี้…”
ทันทีที่พูดจบ เขาก็ยื่นศีรษะไปข้างหน้าและจูบริมฝีปากของผู้หญิงอย่างแรง
ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างในทันที
นี่เธอกำลังส่งตัวเองเข้าถ้ำเสือใช่ไหม?
อย่างไรก็ตาม เฟิงหานชวนในตอนนี้ ไม่ทำอะไรมากไปกว่าการจูบ ดังนั้นเฉินฮวนฮวนจึงยอมให้เขาทำต่อ
กลิ้ง พลิก ฉีก กัด ไม่ลืมสักการกระทำ
เมื่อความรักกำลังรุนแรงขึ้น เฟิงหานชวนยังคงคุมสติไว้ แต่เขาก็อยากทำมากกว่านี้ เหยียดฝ่ามือเข้าไปในชายเสื้อของผู้หญิง
สัมผัสที่เย็นเฉียบ ทำให้เฉินฮวนฮวนรู้สึกตื่นเต้น จากที่เธอหลับตา เธอก็ลืมตาขึ้นทันที
เมื่อเธอมีปฏิกิริยาตอบสนอง ผู้ชายได้ปลดเสื้อในของเธอด้วยมือข้างเดียว เธอสัมผัสได้ถึงลมเย็น
เธอรีบวางฝ่ามือบนหน้าอกของผู้ชาย พยายามผลักเขาออกไป แต่เฟิงหานชวนจับมือที่เรียวยาวของเธอด้วยมืออีกข้าง
เขาปล่อยริมฝีปากของเธอและกล่าวเบาๆว่า :”ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ทำอะไรคุณ”
เมื่อเฉินฮวนฮวนได้ยิน ตาทั้งสองก็จ้องเขม็ง นี่เรียกว่าจะไม่ทำอะไร?
ไม่ทำอะไร แต่ปลดเสื้อในของเธอแล้ว?
“เฟิงหาน…” เฉินฮวนฮวนกำลังจะด่า แต่ก็ถูกปิดปากอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เธอแค่รู้สึกว่าเธอกำลังจะมึน และทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ก๊อกก๊อกก๊อก!”
เฉินฮวนฮวนตกใจ และในขณะเดียวกัน เฟิงหานชวนก็ปล่อยเธอ
“ใคร?”
เมื่อถูกขัดจังหวะ เสียงของเฟิงหานชวนเย็นชาและผสมด้วยความโกรธเล็กน้อย
“ประธานเฟิง ฉันเองค่ะ เอกสารสรุปการประชุมเรียบร้อยเแล้ว” เซี่ยฉิงตอบจากนอกประตู
“เอาให้ซูอวี่” เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชา
เซี่ยฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ทั้งๆที่อยู่ในห้องทำงาน แต่กลับให้เธอเอาไปให้ซูอวี่?
เอกสารพวกนี้ เป็นเอกสารที่ประธานเฟิงขอเอง ทำไมถึงต้องให้เธอเอาให้ซูอวี่?
ในขณะที่เซี่ยฉิงประหลาดใจ เธอก็ยิ่งสับสนมากขึ้น เธอรวบรวมความกล้าและพูดต่อไปว่า: “ประธานเฟิง มีบางอย่างที่ฉันต้องการรายงานกับคุณ เกี่ยวกับคุณหนูเฟิงหลานสาวของคุณ”
หลานสาว? คุณหนูเฟิง?
เมื่อเฉินฮวนฮวนได้ยินคำนี้ เธอรู้ทันทีว่าคุณหนูเฟิง น่าจะกำลังหมายถึงตัวเอง
เธอดึงเสื้อผ้าของเธอลงอย่างรวดเร็ว เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว หันหลังและเดินไปที่ประตู
ขณะที่เขาจับที่จับประตู เฟิงหานชวนก็หันศีรษะมอง หลังจากยืนยันว่าเฉินฮวนฮวนใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาก็เปิดประตู