ตอนที่ 413 ปรากฏกาย

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

มี​คน​กลุ่ม​หนึ่ง​ที่​ยัง​ไม่ได้​สอบถาม​อย่าง​งั้น​หรือ

เมื่อ​ทุกคน​ได้ยิน​อวี​้​จิ​่​นก​ล่าว​ดังนั้น​ ​ก็​พากัน​ตกใจ​และ​มอง​ไปร​อบ​ๆ​

โต๊ะ​ที่​จัด​ไว้​สำหรับ​สตรี​มีทั​้ง​สิ้น​แปด​โต๊ะ​ ​เมื่อ​ครู่​แม้แต่​เสียน​เฟ​ยกั​บองค​์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ก็​ไม่มี​การยกเว้น​ ​แต่ละคน​ล้วน​ถูก​ถาม​จน​สิ้น​แล้ว​ ​ยัง​มี​ผู้ใด​อีกที​่​ยัง​ไม่ได้​ถาม

“​ช้าก่อน​ ​เยี​่​ยน​อ๋อง​กล่าวว่า​มี​คน​บาง​กลุ่ม​ที่​ยัง​ไม่ได้​สอบถาม​…​”

ใคร​บางคน​ไม่​อาจจะ​ทน​ได้​อีกต่อไป​จึง​เอ่ย​ถาม​ว่า​ ​“​เป็นไปไม่ได้​ ​หาก​ขาด​ตกไป​เพียงแค่​คน​สอง​คน​อาจจะ​ยัง​เป็นไปได้​บ้าง​ ​เมื่อ​ครู่​ทุกคน​ล้วน​จับตามอง​อยู่​ ​จะ​เป็นไปได้​อย่างไร​ว่า​มี​คน​กลุ่ม​หนึ่ง​ยัง​ไม่​ถูก​สอบถาม​ ​คิด​ว่า​ทุกคน​ตาบอด​หรือ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เป็น​ผู้​มี​อารมณ์ดี​ ​อีกทั้ง​นี่​เป็น​งานเลี้ยง​ของ​ตระกูล​ ​ทุกคน​ที่อยู่​ใน​งานเลี้ยง​ล้วน​เป็น​ราชวงศ์​ ​ด้วยเหตุนี้​การ​พูดจา​จึง​ไม่เป็นทางการ​มากขึ้น

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​มอง​ไปหา​อวี​้​จิ​่​นอย​่าง​ลึกล้ำ​รอคำ​อธิบาย

อวี​้​จิ​่น​หรี่​ตาลง​เล็กน้อย​ราวกับ​กำลัง​ครุ่นคิด

ผู้คน​ที่อยู่​ใน​ห้องโถง​เริ่ม​หมด​ความอดทน

ทันใดนั้น​เอง​เขา​ก็​ยื่น​นิ้ว​ออกมา​ ​ชี้​ไป​แล้ว​กล่าว​อย่าง​เย็นชา​ว่า​ ​“​ยัง​มี​คน​กลุ่ม​หนึ่ง​ที่​ยัง​ไม่​ถูก​ตรวจสอบ​”

เดิมที​ทุกคน​ใน​ห้อง​นั้น​ก็​ให้ความสำคัญ​กับ​ทุก​กิริยา​ของ​เขา​ ​จึง​ได้​มอง​ไป​ทาง​นิ้วชี้​ซึ่ง​อวี​้​จิ​่น​ชี้​ไป​ ​ก่อน​จะ​ผงะ​และ​ตกตะลึง​ ​ทิศทาง​ที่​เยี​่​ยน​อ๋อง​ชี้​ไป​นั้น​คือ​สตรี​กลุ่ม​หนึ่ง​สวม​ชุด​เปิด​บ่า​เล็กน้อย​สีสัน​สดใส​ ​กระโปรง​ยาว​ลาก​พื้น​ ​พวก​นาง​ก็​คือ​นางรำ​ที่​เริ่ม​ร่ายรำ​ตั้งแต่​เปิดงาน​นั่นเอง

บรรดา​นางรำ​เมื่อ​ถูก​อวี​้​จิ​่น​ชี้​มา​เช่นนั้น​ ​อีกทั้ง​มีสาย​ตานับ​ไม่​ถ้วน​ที่จับ​จ้อง​ ​พวก​นาง​ล้วน​ตกใจ​แล้ว​คุกเข่า​ลง​ทันที​ ​ทุกคน​ตื่นตระหนก​ไม่กล้า​กล่าว​สิ่งใด​ออกมา​สัก​คำ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ประหลาดใจ​เล็กน้อย​ ​“​เจ้า​เจ็ด​ ​เจ้า​หมายความว่า​ ​ผู้​วางยาพิษ​เป็นหนึ่ง​ใน​นางรำ​เหล่านี้​หรือ​”

นางรำ​เหล่านี้​ไม่ได้​ถูก​คัดเลือก​มาจาก​คน​ทั่วไป​ ​แต่​พวก​นาง​ถูก​คัดเลือก​มาตั​้ง​แต่​ยัง​เยาว์วัย​ให้​เข้ามา​เรียนรู้​ทักษะ​การร่ายรำ​ใน​วัง​ ​โดยทั่วไปแล้ว​พวก​นาง​จะ​ไปร​่าย​รำ​ตาม​งานเลี้ยง​ต่างๆ​ ​ใน​พระราชวัง​ไม่ว่า​จะ​งาน​เล็ก​งานใหญ่

หาก​จะ​บอกว่า​ผู้​วางยาพิษ​คือ​หนึ่ง​ใน​นางรำ​ ​ดู​ช่าง​เหลือเชื่อ​จริงๆ​

ปฏิกิริยา​แรก​ของ​บุคคล​ทั่วไป​ก็​คือ​ไม่เชื่อ

มีบา​งคน​เอ่ย​ถาม​ด้วย​ความสงสัย​ว่า​ ​“​นางรำ​เหล่านี้​ล้วน​เป็น​ผู้​ต่ำต้อย​ ​มีเหตุผล​ใด​ที่จะ​ทำร้าย​องค์​หญิง​ผู้สืบทอด​”

อวี​้​จิ​่​นม​อง​ไป​ยัง​ต้นเสียง​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​แรงจูงใจ​ใน​การทำร้าย​องค์​หญิง​จะ​ถูก​พิจารณา​ใน​ภายหลัง​ ​บัดนี้​สิ่ง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ก็​คือ​การ​สืบหา​ตัวผู้​ร้าย​ ​เมื่อ​ครู่​ทุกท่าน​ก็​กล่าว​เอง​ว่า​สตรีทั​้ง​แปด​โต๊ะ​ได้​เอ่ย​ถาม​ทีละ​คน​แล้ว​ ​ไม่มี​ผู้ใด​ขาดตกบกพร่อง​เลย​ ​แต่​ฆาตกร​คือ​หนึ่ง​ใน​สตรีที​่​อยู่​ใน​ห้องโถง​นี้​ ​เช่นนั้น​ต่อให้​คิด​ว่า​ไม่​อาจ​เป็นไปได้​ ​ก็​คง​ไม่​อาจ​หลีกเลี่ยง​ได้​”

ขณะที่​เขา​กล่าว​ออกมา​นั้น​ ​ดวงตา​ก็​กวาด​มอง​ไป​ยัง​ใบหน้า​ของ​ทุกคน​ ​และ​พบ​กับ​แววตา​ที่​หลากหลาย​อารมณ์

นางรำ​เหล่านี้​ร่ายรำ​ไป​ทั่ว​ห้องโถง​ ​ผู้ใด​เล่า​จะ​สามารถ​เคลื่อนไหว​ไป​ยัง​ที่ใด​ก็ได้​โดย​ไม่​ถูก​ผู้อื่น​สงสัย​ได้​เช่น​พวก​นาง

เมื่อ​ถูก​อวี​้​จิ​่น​เอ่ย​ถาม​เช่นนั้น​ ​ทุกคน​ก็​ตกตะลึง​แล้ว​เริ่ม​รู้สึก​หนาวเย็น

ไม่จำเป็น​ต้อง​หวน​ระลึกถึง​ ​แต่​ใน​งานเลี้ยง​ทุก​งาน​ ​นางรำ​จะ​ไม่ได้​เต้นรำ​อยู่​เพียง​กลาง​ห้องโถง​ ​พวก​นาง​จะ​โลดแล่น​ไป​ทั่ว​ห้อง​เพื่อ​เพิ่ม​ความสนุก​สนาน​ครึกครื้น

เมื่อ​คิดได้​ดังนั้น​ ​ก็​รู้สึก​ว่า​สิ่ง​ที่​เยี​่​ยน​อ๋อง​กล่าว​มานั​้น​ดู​สมเหตุสมผล

ใน​งานเลี้ยง​ ​ทุกคน​ที่​เดินทางออก​จาก​ที่นั่ง​ของ​ตน​มักจะ​ถูกจับ​ตาม​อง​ ​มี​เพียง​นางรำ​เหล่านี้​ที่​เคลื่อนไหว​ไป​ได้​โดย​ไม่มีใคร​สังเกตเห็น​ ​เพราะ​ไม่ว่า​จะ​เคลื่อนไหว​ไป​ทาง​ใด​ล้วน​ไม่มีใคร​จับตามอง

สิ่ง​ที่​มองข้าม​ได้​ง่าย​ ​มักจะ​เป็น​เพียง​เรื่อง​ธรรมดา​ที่​พบเห็น​ไป​ทั่ว

ในไม่ช้า​นางรำ​ทั้งหลาย​ก็​คุกเข่า​ลง​เป็นแถว​ ​อวี​้​จิ​่น​เดินผ่าน​หน้า​พวก​นาง​ไป​อย่าง​ช้าๆ

นางรำ​เหล่านี้​ไม่ว่า​จะ​เป็น​ทรงผม​หรือ​เครื่อง​เเต่​งกา​ยก​็​ล้วน​เหมือนกัน​แม้กระทั่ง​รูปร่าง​สัดส่วน​ ​เมื่อ​นาง​ทั้งหลาย​คุกเข่า​อยู่​ต่อหน้า​เช่นนี้​ยัง​ยาก​ที่จะ​แยกแยะ​ได้

หาก​ผู้​วางยาพิษ​จะ​เป็นหนึ่ง​ใน​บรรดา​นางรำ​เหล่านี้​ ​แต่​เยี​่​ยน​อ๋อง​จะ​รู้​ได้​อย่างไร

ทุกคน​ล้วน​ตื่นตระหนก​ด้วย​ความอยากรู้​อยาก​เห็น

บรรดา​เชื้อพระวงศ์​ล้วน​ไร้​หัว​จิต​หัวใจ​ ​บัดนี้​มี​องค์​หญิง​สิ้นพระชนม์​ไป​โดย​ไม่รู้​เรื่อง​รู้​ราว​ ​แต่​จะ​มีสั​กกี​่​คน​กันที่​เสียใจ​จริงๆ​ ​ผู้คน​ที่อยู่​ใน​เหตุการณ์​เมื่อ​ตน​รอดพ้น​จาก​การถูก​สงสัย​ ​ผู้คน​ส่วนใหญ่​ที่อยู่​ใน​ที่​นั้น​ก็​ล้วน​รู้สึก​ตื่นเต้น​เหมือน​ถูก​กระตุ้น

อวี​้​จิ​่น​ยังคง​เดิน​วนเวียน​อยู่​รอบ​ๆ

ใน​ครั้งนี้​ไม่มี​ผู้ใด​เอ่ย​ขึ้น​ขัดจังหวะ​เลย

ไม่รู้​ว่า​เวลา​ผ่าน​ไป​นาน​เท่าไร​ ​ฝีเท้า​ของ​เขา​จึง​ได้​หยุด​ลง​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เมื่อ​ครู่​ข้า​ได้​พิจารณา​ดูแล​้ว​ ​พวก​นาง​ทุกคน​ทำ​ทรงผม​ทรง​สูง​ ​สวม​เสื้อผ้า​สีสัน​สดใส​และ​ใส่​กระดิ่ง​ที่​ข้อเท้า​ ​นอก​เสีย​จาก​คน​นำ​ ​คนอื่น​ล้วน​ไม่มี​ผู้ใด​แต่งตัว​แตกต่าง​ออก​ไป​ ​แต่​ข้า​กำลัง​ครุ่นคิด​ว่า​หนึ่ง​ใน​พวก​นาง​แอบ​ไป​วางยา​ได้​อย่างไร​”

เมื่อ​คำถาม​นี้​เอ่ย​ถาม​ออกมา​ก็​ทำให้​ทุกคน​นิ่งเงียบ​ ​มี​คน​บาง​กลุ่ม​สายตา​เป็นประกาย​ขึ้น​ดูเหมือน​จะเข้า​ใจ​ใน​บางอย่าง​ ​แต่​พวกเขา​ไม่​สามารถ​พูด​ได้​ ​เฉกเช่น​เดียว​กับ​ดอกไม้​ที่อยู่​ท่ามกลาง​สาย​หมอก​ปกคลุม​เลือนราง

นั่นสิ​ ​นางรำ​เหล่านี้​วางยาพิษ​อย่างไร​โดยที่​ไม่มี​ผู้ใด​สังเกตเห็น

อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​ดวงตา​ของ​เขา​เย็นเยียบ​ราว​น้ำแข็ง​ ​“​กิริยาท่าทาง​นั้น​จะ​ต้อง​รวดเร็ว​มาก​ ​และ​จะ​ต้อง​ไม่​ทำ​สิ่งผิดปกติ​ใด​ให้​ผู้คน​สามารถ​มองเห็น​ได้​ ​ดังนั้น​…​”

เขา​ก้าว​ไป​ข้างหน้า​แล้ว​หยุด​ยืน​อยู่​ตรงหน้า​นางรำ​ที่​สวม​รองเท้า​ส้น​เตี้ย​ปัก​ด้วย​ลวดลาย​สีทอง​คน​หนึ่ง

“​ดังนั้น​อะไร​เล่า​ ​น้อง​เจ็ด​เจ้า​อย่า​ได้​ทำ​ชักช้า​ลังเล​ไป​”​ ​หลู่​อ๋อง​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ตะโกน​ออกมา

สายตา​อัน​เคร่งขรึม​กวาด​มอง​ไป​จน​ทำให้​หลู่​อ๋อง​ชะงัก​ลง​แล้ว​ก้มหน้า​นิ่ง

เขา​ก็​เพียงแค่​อยากรู้​จึง​เอ่ย​ถาม​ไม่ได้​หรือ​ไร​ ​เสด็จ​พ่อ​คง​เห็น​เขา​ไม่​เข้าตา​เอา​เสีย​เลย

“​ดังนั้น​ข้า​จึง​เดา​ว่า​ ​ไม่ว่า​ผู้​วางยาพิษ​นั้น​ใน​เดิมที​จะ​ซ่อน​พิษ​ไว้​ที่ใด​ ​แต่​วินาที​ที่จะ​วาง​พิษ​นั้น​ลง​ไป​ ​คงจะ​ซ่อน​ไว้​ใน​เล็บ​เป็นแน่​ ​เนื่องจาก​ด้วยเหตุนี้​เพียง​นาง​สะบัด​นิ้ว​เล็กน้อย​ ​ก็​สามารถ​เคลื่อนไหว​ได้​โดย​ไม่รู้ไม่ชี้​และ​ใส่ยา​พิษ​ลง​ไป​สำเร็จ​ก่อน​จะ​ถอย​ออกมา​”​ ​อวี​้​จิ​่​นก​ล่า​วจ​บก​็​มอง​ไป​ทาง​หมอ​หลวง​ ​“​หากว่า​เล็บ​ของ​สตรี​เหล่านี้​ยัง​มีพิษ​ติดค้าง​อยู่​ ​หมอ​หลวง​สามารถ​ตรวจ​พบ​ได้​หรือไม่​”

หมอ​หลวง​ทั้งหลาย​พากัน​ตอบรับ​ว่า​ ​“​ได้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

อวี​้​จิ​่น​จึง​ละสายตา​กลับมา​มอง​ไป​ยัง​นางรำ​ทั้งหลาย​ ​แล้ว​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​ไม่แยแส​ว่า​ ​“​พวก​เจ้า​ทุกคน​ยื่นมือ​ออกมา​ให้​หมอ​หลวง​ตรวจดู​ ​ผู้บริสุทธิ์​จะ​ได้รับ​การยกเว้น​จาก​การถูกลงโทษ​”

เมื่อ​กล่าว​ออกมา​เช่นนี้​ ​นางรำ​ทุกคน​ก็​ลังเลใจ​เล็กน้อย​ ​ก่อน​จะ​ยื่นมือ​ออกมา​ทีละ​คน​ ​คนอื่นๆ​ ​เห็น​ดังนั้น​จึง​ได้​ยื่น​ออกมา​ด้วย

สายตา​ของ​อวี​้​จิ​่​นค​่อ​นข​้าง​แหลมคม​ ​เขา​สังเกตเห็น​นางรำ​คนที​่​หก​จาก​ทางซ้าย​ซึ่ง​คุกเข่า​อยู่

นางรำ​ผู้​นี้​รูปร่าง​ผอมบาง​กว่า​คนอื่น​ ​บัดนี้​ไม่รู้​ว่านา​งก​ลัว​หรือ​รู้สึก​ผิด​ ​มือ​ที่​ยื่น​ออกมา​ของ​นาง​สั่น​ไม่​หยุด

ปลายนิ้ว​ของ​นาง​สั่นคลอน​ ​แต่​ก็​ไม่ได้​ปรากฏ​ออกมา​อย่างชัดเจน​ ​เห็นได้ชัด​ว่านา​งกำ​ลัง​พยายาม​ยับยั้ง​ตัวเอง​ไม่​ให้​แสดงท่าทาง​กิริยา​ได้ที่​ผิดปกติ​ออกมา

อวี​้​จิ​่น​เดิน​ตรง​เข้าไป​แล้ว​หยุด​ยืน​อยู่​หน้า​ร่าง​นางรำ​ผู้​นั้น

นางรำ​เงยหน้า​ขึ้น​เหลือบมอง​ดู​เขา​ ​ทันใดนั้น​นาง​ก็​กระโดด​ขึ้น​มา​แล้ว​ตั้งใจ​จะ​วิ่ง​ไป​ที่​เสา

การเปลี่ยนแปลง​กะทันหัน​เช่นนี้​ ​เมื่อ​ทุกคน​ได้สติ​ตอบสนอง​กลับคืน​มาก​็​พบ​ว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​กุม​ข้อมือ​ของ​นางรำ​ผู้​นั้น​เอาไว้​อย่าง​แน่นหนา​ ​นาง​ไม่​อาจ​ขยับ​หรือ​ดิ้นรน​ได้​เลย

การเปลี่ยนแปลง​เหล่านี้​ไม่ได้​มีผลกระทบ​ใด​ต่อ​อวี​้​จิ​่น​แม้แต่น้อย​ ​เขา​ยังคง​กล่าว​อย่างใจ​เย็น​ว่า​ ​“​หมอ​หลวง​เข้ามา​ตรวจสอบ​ได้​”

หมอ​หลวง​เหล่านั้น​จึง​ได้​รีบ​ก้าว​เข้ามา​ด้านหน้า​เพื่อ​ตรวจดู​เล็บ​ของ​นาง

ผ่าน​ไป​ไม่นาน​นัก​ ​หมอ​หลวง​คน​หนึ่ง​ก็​อุทาน​ออกมา​ว่า​ ​“​มือ​ข้าง​ซ้าย​นิ้ว​ที่สี่​!​”

นิ้ว​ที่สี่​ก็​คือ​นิ้วนาง​นั่นเอง

“​ถูกต้อง​แล้ว​ ​นางรำ​ผู้​นี้​มี​ผง​หญ้า​ไส้​ขาด​หลงเหลือ​อยู่​ใน​ซอก​เล็บ​นิ้วนาง​…​”

“​นำ​ตัว​มา​!​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กล่าว​ขึ้น​อย่าง​เคร่งขรึม

จากนั้น​ก็​มีท​หาร​รับใช้​สอง​คน​เดิน​ตรง​เข้าไป​ลาก​นางรำ​ผู้​นั้น​มา​อยู่​ตรงหน้า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มองดู​นางรำ​รูปร่าง​ผอม​เพรียว​นาง​นี้​ ​เขา​ไม่เข้าใจ​เสีย​จริง​ว่า​เหตุใด​สตรีที​่​ดู​อ่อนแอ​เช่นนี้​จึง​ต้องการ​วางยาพิษ​องค์​หญิง

“​ข้า​ขอ​ถาม​เจ้า​ว่า​ ​เหตุใด​เจ้า​จึง​ต้อง​วางยา​องค์​หญิง​”

ใบหน้า​ขนาด​เท่า​ฝ่ามือ​ของ​นางรำ​ดู​ขาวซีด​ ​นาง​ตัวสั่น​และ​ไม่กล้า​กล่าว​สิ่งใด​ออกมา

ไม่รู้​ว่า​อวี​้​จิ​่น​เดิน​ตรง​เข้ามา​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​ ​เขา​เอ่ย​ถาม​ด้วย​ความ​เย็นชา​ว่า​ ​“​ผู้ใด​สั่ง​ให้​เจ้า​ทำ​”

เป้าหมาย​ของ​ฆาตกร​ก็​คือ​องค์​หญิงฝู​ชิง​ ​ช่วงเวลา​ที่​เลือก​นั้น​คือ​หลังจากที่​องค์​หญิงฝู​ชิง​กลับมา​มองเห็น​ได้​อีกครั้ง​ ​นี่​เป็นเรื่อง​ที่​น่าประหลาด​ใจ​ยิ่งนัก​หาก​จะ​บอกว่า​ไม่มี​ผู้ใด​คอย​บงการ​อยู่​เบื้องหลัง​นางรำ​คน​นี้​ ​คาด​ว่า​คง​เป็นไปไม่ได้

“​ไม่มี​ ​ไม่มี​ผู้ใด​สั่ง​ข้า​”​ ​นางรำ​ตะโกน​ขึ้น​อย่าง​ตื่นตระหนก

เมื่อ​นาง​ตะโกน​ออกมา​เช่นนี้​ ​อวี​้​จิ​่น​จึง​เข้าใจ​และ​ยืนยัน​ใน​การคาด​เดา​ของ​ตน​ ​เขามอง​ไป​ทาง​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ทันที

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เข้าใจ​ ​และ​ตะโกนเรียก​พาน​ไห่​ด้วย​ความโมโห

พาน​ไห่​ยกมือ​ขึ้น​โบก​ ​ก่อน​จะ​มีบ​่า​วรับ​ใช้​สอง​คน​รีบ​ตรง​เข้ามา​ลาก​ตัวนาง​รำ​ผู้​นั้น​ออก​ไป​ทันที