บทที่ 396 เป็นเรือนสี่ประสานที่ดูดีเลยนะ
บทที่ 396 เป็นเรือนสี่ประสานที่ดูดีเลยนะ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา อวี่รุ่ยหยวนมาหาหลานสาวก่อนจะบอกว่าเครื่องเคลือบสามสีทั้งสามขายออกไปแล้ว และได้เงินมาทั้งหมดสองหมื่นสามพันสองร้อยหยวน
แน่นอนว่าของที่มีค่าที่สุดคือเครื่องเคลือบสามสี ได้มาในราคาถึงสองหมื่นแปดร้อยหยวนเลย
ส่วนอีกสองอันรวมกันได้สองพันสี่ร้อยหยวน โดยสองพันสองร้อยหยวนคือคางคกทองคำ ทว่ามันไม่ใช่แค่ตัวเป็นทองคำเฉย ๆ เพราะในปากยังมีลูกแก้วที่เป็นหยกใสลูกหนึ่งด้วย
“มันมีค่าขนาดนั้นเลยหรือคะ?” เสี่ยวเถียนแปลกใจมาก
ก่อนหน้านี้คิดว่าครั้งนี้น่าจะหาเงินมาได้ในราคาสามพันหยวนเสียอีก ดูเหมือนเธอจะยังเด็กไปจริง ๆ ของสองชิ้นนี้อาจจะโดนคนหลอกก็ได้
เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้ ใบหน้าเล็ก ๆ ก็ยับยู่ยี่ ทว่าในใจพลันรู้สึกโล่งอก
แต่มันก็เป็นแบบนี้ไปแล้วนี่นา?
เดิมทีก็ซื้อจากคนที่ไม่ได้อยู่ในแวดวงธุรกิจ แถมได้มาในราคาที่ต่ำอีก ถ้าคนที่รู้เรื่องธุรกิจซื้อมันจากเธอด้วยราคาต่ำเหมือนกันก็ไม่แปลกอยู่แล้ว
“เสี่ยวเถียน สีหน้าหลานเปลี่ยนไปนะ คิดอะไรอยู่หรือ? กำลังคิดว่ามันขายถูกไปหรือจ๊ะ?” อวี่รุ่ยหยวนลอบสังเกต พอเห็นสีหน้าหลานพลันเปลี่ยนก็ถามด้วยรอยยิ้ม
เสี่ยวเถียนรีบส่ายหัว “ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ หนูคิดว่าของดีที่เจอในครั้งนี้เหมือนจะขายขาดทุนค่ะ”
ของทั้งสองชิ้นกลับมีราคาไม่มากเท่าที่ควร
นับเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
ถ้าก่อนหน้านี้รู้สักหน่อยคงจะเก็บไว้ก่อน ตอนนี้กล่องเก็บของเธอใหญ่กว่าตอนแรกแล้ว เป็นรางวัลเพิ่มเติมที่ตั้งใจอ่านหนังสือ และเสี่ยวเถียนชอบมันมาก
อีกอย่างถ้าเก็บไว้ในนี้ คนอื่นก็จะไม่รู้ด้วย
อวี่รุ่ยหยวนหัวเราะ เด็กคนนี้นี่!
“มันผ่านไปแล้ว ไม่ต้องกังวลไปหรอก หลานยังเด็ก เป็นเรื่องปกติที่จะโดนเขาหลอกเอาน่ะ”
ประโยคท้ายหญิงชราไม่ได้พูดออกไปว่า ไม่ใช่เพราะหลานก็เด็กหรอกหรือ ถึงได้หลอกคนอื่นเหมือนกันน่ะ?
เสี่ยวเถียนยิ้ม “ใช่ค่ะคุณย่า หนูคิดไว้แล้วน่ะ จากนี้ถ้าได้ของดี ๆ จะเอามาให้ย่านะ ย่าจะได้ช่วยหนูขาย!”
อวี่รุ่ยหยวนมีความสุขนักที่หลานเชื่อมั่นในตัวเธอ ก่อนจะพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของย่าเอง ย่าจะไม่ให้หลานลำบากใจแน่นอน”
“ขอบคุณค่ะคุณย่า” เด็กหญิงคลี่ยิ้มหวาน
“เออใช่ เรื่องเรือนสี่ประสานย่าไปถามมาแล้วนะ มันอยู่ในตรอกไฮว่ชูไม่ห่างจากบ้านเรา ย่าเห็นว่าทำเลและตัวบ้านดีมากเลย” อวี่รุ่ยหยวนจำเรื่องสำคัญขึ้นได้ก่อนบอกพลางหัวเราะ
เสี่ยวเถียนพยักหน้าเมื่อได้ฟัง “คุณย่าตาดีค่ะ มันต้องดีแน่ ๆ เลย”
ความไว้วางใจของเสี่ยวเถียนทำให้หญิงชรามีความสุขมาก
“คุณย่า บ้านหลังนี้จะไม่มีคนมาแย่งใช่ไหมคะ? แบบพี่ ๆ มาแย่งทรัพย์สมบัติอะไรแบบนี้ ไม่งั้นจะยุ่งยากมากเลยค่ะ”
“ตระกูลเราสืบทอดมาสี่ชั่วอายุคนแล้ว และไม่มีใครแย่งทรัพย์สมบัติกันเลย เราแบ่งไว้ชัดเจนอย่างดี” หญิงชราตอบ
เรื่องพวกนี้เธอทำให้ชัดเจนจะดีที่สุด
หลังจากลำบากลำบนทำงานหาเงินซื้อบ้านได้หมื่นสองหมื่น แต่สุดท้ายโดนคนเอาเปรียบขึ้นมา ใครมันจะไปทนได้!
“ขอบคุณคุณย่าที่อุตส่าห์ลำบากนะคะ!” เสี่ยวเถียนรู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะไปสอบถามเรื่องพวกนี้มา จึงรีบกล่าวขอบคุณทันที
อวี่รุ่ยหยวนจิ้มหน้าผาก “ยัยหนู เกรงใจกับย่าอีกแล้ว”
เสี่ยวเถียนสัมผัสถึงฝ่ามือหยาบกร้านของย่า แล้วจู่ ๆ ก็นึกได้ว่าในหนังสือเหมือนจะมีวิธีทำครีมเพื่อเสริมความงามด้วยนะ
ไว้จัดการเรื่องบ้านเสร็จเมื่อไร ทำครีมบำรุงให้คุณย่าดีกว่า
“ไม่ใช่ว่าเกรงใจสักหน่อยค่ะ แค่อยากสุภาพกับย่านี่นา”
“เข้าใจแล้ว ๆ หลานย่าเป็นเด็กดีสุภาพเรียบร้อยนะ” อวี่รุ่ยหยวนหัวเราะจนตาปิด
“คุณย่าไม่รู้ราคาบ้านหลังอื่นแล้วหรือคะ?”
ตอนนี้เธอมีเงินมากกว่าสี่หมื่นแล้วหยวนแล้ว ซื้อเรือนสี่ประสานได้สองหลังเลยใช่ไหมเนี่ย?
จำได้ว่าในยุคหลัง เธอเคยอ่านเจอในหนังสือพิมพ์ว่าในช่วงต้นปี 80 มีชายคนหนึ่งยืมเงินเพื่อนสี่หมื่นไปซื้อเรือนสี่ประสานสามหลัง
แล้วตอนนี้เธอมีเงินสี่หมื่นแล้ว จะซื้อได้สักสองหลังไหมนะ
เสี่ยวเถียนไม่คิดที่จะซื้อเรือนสี่ประสานหลังเล็ก เธอชอบอยู่ที่ลานบ้านกว้าง ๆ จะใช้เงินมากหน่อยก็ย่อมได้
“ราคาดีเลยล่ะ ย่าไปคุยมาแล้ว ราคาอยู่ที่หมื่นเก้านะ” หญิงชราตอบ
เด็กคนนี้ชอบเรือนสี่ประสานมาก แต่ไม่คิดจะเอาเงินสี่หมื่นในมือไปแลกกับมันใช่ไหม?
“งั้นไปดูกันค่ะ!” เสี่ยวเถียนคิดจะออกไปทันที
“เรื่องนี้ไม่บอกปู่กับย่าหลานก่อนหรือ?” อวี่รุ่ยหยวนรีบหยุดเอาไว้
หลานสาวส่ายหัว “ไม่ต้องค่ะ มันจะเป็นสมบัติของหนูคนเดียว”
เสี่ยวเถียนไม่อยากให้คนอื่นสับสนเรื่องนี้
พี่ ๆ จะพยายามช่วยเธออยู่แล้ว แต่ไอ้เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ เนี่ย จัดการให้ชัดเจนล่วงหน้าไปเลยดีกว่า
เรื่องเงินทอง แม้แต่พี่น้องจักต้องคิดให้ถี่ถ้วน!
เสี่ยวเถียนพยายามทำให้มันชัดเจน ถ้าซื้อบ้านในนามของเธอ อนาคตข้างหน้าจะได้ไม่มีปัญหากัน
แต่ถ้าซื้อในนามของพวกผู้ใหญ่ ทุกคนจะแบ่งกันไม่ค่อยได้ ต้องเผื่อเรื่องทรัพย์สินด้วย ไม่งั้นความสัมพันธ์อาจจะแย่เอาได้
หญิงชราคิดว่าคำพูดของหลานไม่ได้มีปัญหาอะไร จึงพยักหน้ารับรู้
อันที่จริงเธอก็กังวลเรื่องนี้เหมือนกัน เสี่ยวเถียนยังเด็ก แถมยังยึดติดกับพี่ ๆ มาก ถ้าพวกพี่ ๆ เกิดเห็นแก่ตัวขึ้นมาล่ะ? หลานสาวจะลำบากใจเอาได้
แต่ตอนนี้ไม่มีปัญหาแล้ว เพราะเสี่ยวเถียนเข้าใจตัวปัญหาจริง ๆ
แม้สองสามีภรรยาตู้จะชอบเด็กคนอื่น ๆ ในบ้านซูหมือนกัน แต่กับเสี่ยวเถียนมันแตกต่าง
ถึงเสี่ยวเถียนจะไม่ใช่หลานทางสายเลือด แต่ก็ยังมีฐานะเป็นหลานบุญธรรมอยู่
สองคนย่าหลานรีบไปยังเรือนสี่ประสานที่ว่าด้วยความว่องไว
เรือนที่อวี่รุ่ยหยวนมองอยู่นั้นมันแตกต่างจากเรือนทั่วไป มีลานหน้าและหลังสองลาน ตัวเรือนกว้างขวางมากและไม่เก่าจนเกินไป ถ้าซื้อก็สามารถอยู่ได้เลย ไม่ต้องซ่อมแซมอะไรมาก
ที่น่าเสียใจอย่างเดียวก็คือไม่ได้หันหน้าเข้าถนน แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะอย่างไรเสียเรือนแห่งนี้ก็เป็นเรือนที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อาศัยมากที่สุด รอให้คนมีกำลังทรัพย์มาซื้ออยู่
อวี่รุ่ยหยวนไปต่อรองราคามาได้คือหมื่นเก้า แต่หลังจากที่เสี่ยวเถียนเห็น เธอคิดว่าเราสามารถคุยกันได้อีก
ทว่าเจ้าของยืนกรานไม่ลดให้ สุดท้ายก็ทำได้แค่ทิ้งเฟอร์นิเจอร์ไว้ให้เสี่ยวเถียนแทน
เสี่ยวเถียนพอใจกับมันมาก ถึงมันจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ไม้เนื้อแข็งทั่วไป ไม่ได้เป็นของเก่าหรือไม้มีค่า ทว่าสำหรับบ้านเราด้านการใช้งานสำคัญกว่า
เจ้าของบ้านไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะซื้อเรือนหลังนี้จริง ๆ เขาตกใจมาก
เมื่อไรหนอที่เด็กน้อยมีความสามารถขนาดนี้น่ะ?
เขาเป็นผู้ใหญ่แท้ ๆ กลับเพิ่งจะเอาทรัพย์สมบัติของวงตระกูลมาซื้อตัวอาคารได้เอง…
ชั่ววูบหนึ่งที่รู้สึกเสียใจ
บ้านดีขนาดนี้ ขายทำไมกันนะ?