บทที่ 437 บัตรเชิญจากสาวงาม
บทที่ 437 บัตรเชิญจากสาวงาม
นอกจากเจียวซานเหอและคนอื่น ๆ แล้ว ยังมีทหารคุ้มกันอีกกลุ่มที่รออยู่ที่ทางเข้าสถาบันจันทร์กระจ่าง ซึ่งผู้นำทหารคุ้มกันกลุ่มใหม่คือ ฉู่ฮงไฉ
“โอ้! ฮงไฉ ยินดีที่ได้พบเจ้า!”
ฉู่ฮงไฉผู้นี้มักจะดูเย็นชาและจริงจังอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้เห็นอีกด้านของอีกฝ่ายในคืนวันที่ไปหอสุขนิรันดร์ ซูอันก็พบว่าตัวเองชื่นชอบอีกฝ่ายมากขึ้น
“เมื่อได้รับข่าวการลอบสังหาร ท่านลุงได้ออกคำสั่งส่งทหารคุ้มกันมาคอยอารักขาพวกเจ้าสองคนกลับคฤหาสน์หลังเลิกเรียนเพิ่มขึ้น” ตอนนี้เขารู้ว่าแล้วว่าเทพธิดาของเขาไม่ได้ร่วมเตียงกับซูอันในคืนก่อนนั้น ดังนั้นท่าทางของฉู่ฮงไฉที่มีต่อซูอันจึงดูผ่อนคลายมากขึ้น…
ก่อนหน้านี้เขาเคยดำรงตำแหน่งรองผู้บัญชาการกองทหารคุ้มกันคฤหาสน์ และเคยรับหน้าที่เป็นหัวหน้ากองทหารดูแลความปลอดภัยรอบ ๆ บ่อน้ำแห่งจิตวิญญาณ แต่หลังจากเกิดเรื่องการปนเปื้อน ด้วยความรู้สึกผิด เขาจึงขอลาออกจากตำแหน่งนั้นไป
อย่างไรก็ตาม ในสายตาของสมาชิกของตระกูลฉู่ เขาก็ยังคงน่าเชื่อถืออย่างยิ่ง นั่นคือเหตุผลที่ฉู่ฮงไฉได้รับมอบหมายงานนี้
“ถ้างั้นข้าคงต้องรบกวนพี่ฮงไฉและคนอื่น ๆ แล้ว” ซูอันรู้ว่าแม่ยายของเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของฉู่ชูเหยียนมากที่สุด ด้วยสภาพปัจจุบันของนาง และเหตุการณ์บุกรุกของซือเล่อจื่อ ผู้บัญชาการเยว่ซานจึงต้องอยู่ที่คฤหาสน์เพื่อคอยคุ้มกันฉู่ชูเหยียน
ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้แค่ส่งรองผู้บัญชาการคนก่อนมารับซูอันและฉู่ฮวนเจา
แม้ว่าความแข็งแกร่งของฉู่ฮงไฉจะไม่ได้ใกล้เคียงกับเฉินเซวียนเลย แต่เมื่อรวมกับกลุ่มทหารคุ้มกันทั้งหมดนี้ที่ถูกส่งมาเพิ่ม มันก็ย่อมเป็นเรื่องยากสำหรับเฉินเซวียนที่จะจัดการกับพวกเขาทั้งหมดหากพวกเขาร่วมมือกัน
แน่นอน นี่เป็นเพียงกรณีที่เฉินเซวียนมาแค่คนเดียวโดยที่ไม่ได้พาลูกน้องมาด้วย แต่หลังจากเหตุการณ์ในคืนหอสุขนิรันดร์ ตระกูลฉู่และเจ้าเมืองก็ได้ช่วยกันปราบปรามผู้คนที่น่าสงสัยทั้งหมดในเมืองแล้ว ดังนั้นขณะนี้เฉินเซวียนจึงน่าจะซ่อนตัวอยู่ในเมืองเพียงลำพัง เขาไม่กล้านำคนของตัวเองเข้ามาในเมืองเพิ่มแน่ ๆ เพราะมันจะทำให้กลุ่มของเขาดูสะดุดตาเป็นอย่างมาก และนั่นมันไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตายอย่างชัดเจน
…
เฉิงโซวผิงยืนรออยู่ที่ทางเข้าอยู่แล้วตอนพวกเขากลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฉู่ เมื่อข้ารับใช้ตัวน้อยเห็นซูอัน ก็รีบวิ่งมาอย่างตื่นเต้นพร้อมกับโบกบัตรเชิญในมือ “นายน้อย ๆ! แม่นางชิวของหอสุขนิรันดร์…”
แต่เมื่อเขากำลังจะพูดต่อ ทันใดนั้นเขาก็เห็นฉู่ฮวนเจาที่ยืนอยู่ข้างหลัง ซูอันก็หยุดยิ้มทันที ก่อนจะเอามือของตัวเองไพล่ไปไว้ด้านหลัง ความเจ็บปวดของแส้ของนางยังชัดเจนในความทรงจำของเขา
แม้ว่าเขาจะได้รับของชดเชยจากซูอัน แต่ความเจ็บปวดจากแส้คร่ำครวญก็ไม่ใช่สิ่งที่เฉิงโซวผิงต้องการสัมผัสอีกครั้ง แม้จะได้อะไรเป็นการชดเชยก็ตาม
“หอสุขนิรันดร์คืออะไร?” ฉู่ฮวนเจามองเขาอย่างสงสัย
“ม…ไม่มีอะไรคุณหนูรอง!” เฉิงโซวผิงกล่าวอย่างเร่งรีบ
“อย่างนั้นเหรอ? แล้วสิ่งที่เจ้าซ่อนอยู่ข้างหลังคืออะไร?” ฉู่ฮวนเจา พยายามมองไปข้างหลังเขา
เฉิงโซวผิงรีบกล่าว “คุณหนูรองที่เคารพเข้าใจผิดแล้ว! มันไม่มีอะไรจริง ๆ!”
แต่แล้วจู่ ๆ มือของเขาก็ว่างเปล่า ของที่เขาถืออยู่ก็ถูกกระชากไปอย่างรวดเร็ว เขาหันกลับมาและกำลังจะเรียกร้องคืน แต่เขาก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าเขากำลังถูกจ้องมองโดยฉินหว่านหรู
คำพูดติดอยู่ในลำคอของเขาทันที และทำได้แต่ก้มหน้าแล้วถอยหลังไป
ฉินหว่านหรูไม่ได้สนใจเขาเลย นางเปิดบัตรเชิญนั้นออกอ่านและต่อมาการแสดงออกของนางก็เย็นชาทันที นางจ้องมองซูอันและพูดว่า “ฮึ! นี่เป็นจดหมายเชิญจากชิวฮัวเล่ยแห่งหอสุขนิรันดร์! เจ้านี่มันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ!”
พวกผู้ชายทั้งหลายที่ยืนอยู่รอบ ๆ แสดงสีหน้าอิจฉาอย่างรุนแรงทันทีเมื่อได้ยินว่าเป็นบัตรเชิญของชิวฮัวเล่ย
ชื่อเสียงของชิวฮัวเล่ย แม้แต่ทหารคุ้มกันของตระกูลฉู่ก็รู้จัก
ชิวฮัวเล่ยเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่โด่งดังที่สุดในเมืองจันทร์กระจ่าง และบางทีอาจจะแม้แต่ในมณฑลหลินชวนทั้งหมดด้วยซ้ำ ไม่มีชายใดที่ไม่ต้องการเข้าใกล้นาง
“นายน้อยนี่สุดยอดจริง ๆ แม้แต่แม่นางชิวก็ยังอยากเข้าหานายน้อย!”
“การที่ข้าคิดไม่ออกว่าทำไมคุณหนูใหญ่ที่งดงามของเราถึงชอบนายน้อยนั้นมันน่าจะเป็นข้าเองที่โง่เง่าเกินไป!”
“แต่นายหญิงเข้ามาพัวพันเช่นนี้…หลังจากนี้นายน้อยจะต้องมีปัญหาแน่…”
…
บ้างก็ดีใจและบ้างก็กังวล แต่ทหารคุ้มกันเหล่านี้ส่วนใหญ่พอใจที่จะดูละครเรื่องนี้จากด้านข้าง แต่เมื่อฉู่ฮงไฉได้ยินว่าชิวฮัวเล่ยเป็นผู้ส่งบัตรเชิญให้ซูอันเป็นการส่วนตัว ตาของเขาก็เกือบจะถลนออกจากเบ้าด้วยความหึงหวง
เขาเป็นสาวกตัวยงของชิวฮัวเล่ย แต่ไม่เคยได้ยินว่านางจะเคยส่งบัตรเชิญส่วนตัวไปให้ใคร!
ตามปกติแล้วมีแต่คนอื่นส่งบัตรเชิญไปให้นาง เพื่อขอให้นางไปแสดงบทเพลงหรือเพียงแค่ไปปรากฏตัวชั่วครู่ในงานเลี้ยง ซึ่งถ้านางตอบรับมันก็ถือได้ว่าเป็นเกียรติแก่งานอย่างเหลือเชื่อแล้ว
แม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองในคืนก่อน แต่การที่แม่นางชิวเริ่มติดต่อมาหาซูอันเช่นนี้ มันก็หมายความว่าเหลือแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นเองที่พวกเขาจะ…
ท้ายที่สุดเขาไม่คิดว่าจะมีใครสามารถต้านทานความงามและเสน่ห์ของชิวฮัวเล่ยได้
แค่คิดว่าเทพธิดาในฝันของเขาจะถูกซูอันทำลายในไม่ช้า ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาน้ำตาไหล
บัดซบ ๆๆๆๆๆ! ให้ข้าเข้าใจไปว่าพวกเจ้านอนร่วมเตียงเดียวกันตั้งแต่เมื่อคืนนั้นมันยังดีกว่าซะอีก! ทำไมพวกเจ้าถึงทรมานข้าแบบนี้!
—
ท่านยั่วยุฉู่ฮงไฉสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 233!
—
ซูอันเหลือบมองด้วยความประหลาดใจ ชายหนุ่มทำอะไรไม่ได้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าต้องขอโทษที่ทำลายความหวังของท่านครั้งแล้วครั้งเล่า
“ข้ากำลังคุยกับเจ้า! ทำไมเจ้าถึงเอาแต่ยืนเหม่อลอย!” ฉินหว่านหรูอยู่ในอารมณ์ที่แย่มาก ลูกเขยคนอื่น ๆ ล้วนเป็นคนดีและอ่อนน้อมถ่อมตน กลัวที่จะทำร้ายตระกูลของภรรยา แต่ทำไมไอ้เด็กนี่มันถึงชอบหาเรื่องปวดหัวให้กับนางได้ทุกวี่วันแบบนี้!
เด็กนี่กล้าแม้แต่จะเล่นกับสาวคณิกา แถมนางบริการนั่นก็ยังไล่ตามเขาไม่เลิก!
หากมีข่าวออกไป ตระกูลฉู่จะเหลือศักดิ์ศรีอะไร?
—
ท่านยั่วยุฉินหว่านหรูสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 404!
—
การแจ้งเตือนดังกล่าวทำให้ซูอันตื่นจากภวังค์ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงชอบอารมณ์ร้ายอยู่เสมอ?
เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อสายตาของเขาจับจ้องไปที่ร่างกายของแม่ยายตัวเอง ฉากเมื่อคืนที่ผ่านมาหรือมันเรียกได้ว่า ‘อุบัติเหตุเล็กน้อย’ ก็ปรากฏขึ้นในใจของเขาอย่างช่วยไม่ได้
การแสดงออกของเขาเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดในทันที
“เข้าไปพูดกับข้าเรื่องนี้ข้างใน!” ฉินหว่านหรูขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาจ้องมองนางอย่างว่างเปล่าโดยไม่ตอบสนอง นางไม่ต้องการจัดการกับเขาที่ทางเข้าคฤหาสน์เพราะมันมีแต่จะทำให้ตระกูลถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ
ทหารคุ้มกันทั้งหมดมองดูซูอันแบบทั้งให้กำลังใจและสงสารในเวลาเดียวกัน เฉิงโซวผิงพยายามซ่อนอยู่ด้านหลังฝูงชน
ซูอันหรี่ตามองไปที่เด็กชายทรงผมซาลาเปา ไอ้เด็กนี่เมื่อไหร่มันจะระวังปากได้สักที? มันจำเป็นต้องพูดพล่ามเกี่ยวกับเรื่องนี้ตรงทางเข้าและป่าวประกาศให้ทุกคนทราบโดยถ้วนทั่วกันด้วยหรือไง?
พวกเขาตรงไปที่ห้องหนังสือในคฤหาสน์ และฉินหว่านหรูก็นั่งลง หลังจากที่ทุกคนถอยออกไป นางก็ตบโต๊ะอย่างแรง “เจ้ารู้ตัวไหมว่าเจ้าทำอะไรผิด!?”
“ข้าไม่รู้ว่าข้าทำอะไรผิด” ซูอันตอบพร้อมกับขมวดคิ้ว “แต่เนื่องจากเราพูดถึงการกระทำผิด การที่ท่านเปิดจดหมายส่วนตัวของคนอื่นมันไม่แย่กว่าเหรอ?”
ผู้หญิงคนนี้พยายามจะหาเรื่องเขาอยู่เสมอ มันช่างน่ารำคาญจริง ๆ
ดวงตาของฉินหว่านหรูเบิกกว้างอย่างตกตะลึง
นางคิดว่านางได้ยินอะไรผิดไปเมื่อครู่นี้ เด็กนี่กล้าย้อนถามข้าได้ยังไง?
“เจ้าเสียสติไปแล้ว!” ร่างกายของฉินหว่านหรูสั่นระริก “เจ้าเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน! ทรัพย์สมบัติทั้งหมดรวมถึงร่างกายของเจ้าเป็นของตระกูลฉู่! ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าจดหมายส่วนตัวถึงเจ้า!”
—
ท่านยั่วยุฉินหว่านหรูสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 530!
—