ตอนที่ 455 โจรสลัดผู้ตื่นตระหนก
ตอนที่ 455 โจรสลัดผู้ตื่นตระหนก
เสี่ยวอวี๋ทำได้เพียงลูบไล้เสี่ยวอ้ายและไม่ได้พูดอะไรออกมา มันบาดเจ็บสาหัส และแม้ว่ามันจะฟื้นคืนชีพแล้ว แต่ก็ยังต้องใช้เวลาเพื่อรักษาร่างกาย มันสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเสี่ยวอ้าย และลอยละล่องขึ้นไปอย่างแผ่วเบา
เสี่ยวอวี๋ลอยเข้าไปในร่างของเสี่ยวอ้าย เพื่อนเก่าทั้งสองรวมตัวกันอีกครั้ง แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะต้องมาเจอกันในสภาพแวดล้อมแบบนี้
แต่แค่นี้เสี่ยวอ้ายก็พอใจมากแล้ว! อย่างน้อยเสี่ยวอวี๋ก็ยังมีชีวิตอยู่ และฝังรากเข้าไปในจิตใจของมัน ดังนั้นในอนาคตอีกฝ่ายจะต้องแข็งแรงขึ้นแน่นอน!
สวี่หลิงอวิ๋นลูบหัวเสี่ยวอ้าย “ไม่ต้องเป็นห่วงนะ! ตอนนี้คนทั้งห้วงดวงดาวรู้จักเสี่ยวอวี๋แล้ว ความศรัทธาในตัวของเสี่ยวอวี๋จะไม่ลดน้อยลงอีก และอาจจะเพิ่มขึ้นเยอะเลยก็ได้ จะต้องมีอนาคตที่สดใสอีกครั้งแน่!”
เสี่ยวอ้ายพยักหน้า ดวงตาของมันเหมือนกับท้องฟ้าสีครามที่มีสายฝนโปรยปรายลงมา มันทั้งสดใสและน่ารัก
ผู้คนมองดูเสี่ยวอวี๋ที่มีชีวิตอยู่ในกล้องถ่ายทอดสด ก่อนจะลอยเข้าไปในจิตใจของเสี่ยวอ้าย และเอ่ยถามว่า
[ฟื้นคืนชีพแล้วเหรอ? วิกฤตจบลงแล้วใช่ไหม?]
[องค์หญิงสาม ต้นไม้แห่งชีวิตเป็นยังไงบ้าง?! มันรอดไหม?!]
[พรุ่งนี้ผมจะให้คนไปเปลี่ยนรูปลักษณ์ของทวยเทพ เมื่อครู่นี้ผมแคปรูปหน้าตาของทวยเทพเอาไว้แล้วล่ะ!]
ผู้คนเคยกล่าวไว้ว่า ตอนนั้นทวยเทพถูกแทนที่ด้วยรูปลักษณ์ต่าง ๆ แต่ตอนนี้มาสถิตอยู่ในร่าง ‘เสี่ยวอวี๋’ ต้นไม้แห่งชีวิตนี่เอง
ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่คาดหมายอย่างสมบูรณ์แบบ
สวี่หลิงอวิ๋นถอนหายใจเมื่อเห็นว่าต้นไม้แห่งชีวิตของเธอได้เข้ามายึดครองงานของ ‘เสี่ยวอวี๋’ อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว เป็นอีกครั้งที่ปกป้องเผ่าพันธุ์มนุษย์เอาไว้ได้สินะ
“ฉันจะเล่าเรื่องของพวกแกทั้งสองให้ทุกคนฟังแน่นอน เสี่ยวอวี๋เป็นผู้พิทักษ์ในอดีต ส่วนพวกแกจะเป็นผู้พิทักษ์ในอนาคต”
เสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโอมองดูอย่างเฉยเมย “ไม่ต้องหรอก นายท่าน!”
พวกมันพูดว่า “พลังศรัทธาไม่มีประโยชน์อะไรกับพวกเรานักหรอก เอาให้รุ่นพี่เสี่ยวอวี๋เถอะ! นอกจากนี้พวกเรามีพลังจิตกับพลังดวงดาวจากทั้งเผ่าพันธุ์อยู่แล้ว จะมีพลังศรัทธาหรือไม่ก็ไม่สำคัญอะไร”
ทว่าสวี่หลิงอวิ๋นไม่เห็นด้วย
“พวกแกคือผู้พิทักษ์ในอนาคตของมนุษย์ พวกเขาควรจะได้รับรู้ว่าใครปกป้องพวกเขาอยู่!”
อย่าปล่อยให้จิตใจของวีรบุรุษเยือกเย็นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!
แต่เสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโอกลับไม่สนใจ
สวี่หลิงอวิ๋นถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หลังจากเรื่องทั้งหมดกำลังคลี่คลายลง
โจรสลัดส่วนใหญ่ถูกเถาวัลย์งูเข้ามาพัวพันดึงให้จมดิ่งลงไปในยมโลก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รอดชีวิต เพราะเถาวัลย์งูพวกนี้ดูดเลือดไปจนหมดสิ้น!
หลังจากนั้น มันก็แปรเปลี่ยนให้เหลือแต่ผิวหนังที่ตกลงไปยังพื้นดิน!
ทหารจำนวนมากตกใจกับผิวหนังมนุษย์ที่ตกลงมาจากฟากฟ้า! โหดเหี้ยมได้ขนาดนี้เลยเหรอ? !
เถาวัลย์งูที่ได้รับการฝึกฝนจากต้นไม้แห่งชีวิตกลายมาเป็นเมล็ดจิ๋วอีกครั้ง ในขณะเดียวกันเถาวัลย์งูที่ได้รับการฝึกฝนจากสวี่หลิงอวิ๋นเล็งเห็นว่าวิกฤตการณ์ได้คลี่คลายลง มันจึงแอบย่องกลับมาที่เดิมอีกครั้ง แต่กลับพบว่า…
เอ๊ะ? เกิดอะไรขึ้น? ทำไมที่นี่ถึงน่ากลัวขนาดนี้! ดูเหมือนว่าจะเป็นพลังของนายท่าน!
นี่ไม่ใช่พลังที่นายท่านแบ่งปันให้พวกมันจนพวกมันวิวัฒนาการหรอกเหรอ?!
ผู้ยิ่งใหญ่กลายมาเป็นบาเรียที่พวกมันเคยฝังรากมาก่อนได้อย่างไร?!
เถาวัลย์งูพวกนี้ยังคงไม่เข้าใจ แต่ทันใดนั้นมันก็รู้สึกราวกับว่าบางสิ่งบางอย่างจับเข้าที่รากของมัน จนพวกมันลอยข้ามฟากและถูกทุบตีอีกครั้ง!
เถาวัลย์งูถูกทุบตีจนแทบจะร้องไห้หาพ่อหาแม่ โชคดีที่พวกมันพูดไม่ได้ ถ้าเกิดพวกมันพูดได้ พวกมันคงจะร้องไห้เสียใจมาก!
เถาวัลย์งูรับรู้ได้ว่าบาเรียที่พวกมันหยั่งรากลงไปในตอนนี้ถูกนายท่านสับเปลี่ยนไป!
เจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว มันก็แค่แอบหนีออกไปเองไม่ใช่หรือไง? ทำไมถึงได้โหดเหี้ยมขนาดนี้?
เถาวัลย์งูเสียใจ แต่พวกมันไม่รู้ว่าจะต้องระบายอารมณ์ออกไปอย่างไร? หลังจากถูกทุบตีอยู่บนบาเรียเป็นเวลานาน มันก็กลายเป็นเมล็ดพืชและกลับคืนสู่แกนกลางของต้นไม้แห่งชีวิต
เสี่ยวอวิ๋นพูดกับเสี่ยวโอว่า “เก็บเถาวัลย์งูพวกนี้ไว้ก่อน มันยังมีประโยชน์อยู่ เอาไว้ให้มันมาเป็นแนวหน้าแทนพวกเรา!”
สำหรับต้นที่หนีออกจากสมรภูมิรบอย่างง่ายดาย พวกมันจะคอยจับตาดู เถาวัลย์งูต้นไหนที่อู้งานจะต้องถูกทุบตีจนตาย!
ต้นไม้แห่งชีวิตกล้าหาญมาก! กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในจักรวาลแห่งนี้มีเพียงผู้เป็นนายเท่านั้นที่พวกมันจะเหลียวมอง ส่วนคนอื่นจะเป็นเพียงเศษขยะในสายตาของต้นไม้แห่งชีวิตเท่านั้น!
ยังมีโจรสลัดอีกมากมายที่ยังไม่ตาย เนื่องจากต้นไม้แห่งชีวิตออกคำสั่งไม่ให้เถาวัลย์งูกลืนกินพวกเขา นั่นก็เพื่อการแก้ปัญหาเกี่ยวกับโจรสลัดเหล่านี้ ดังนั้นเถาวัลย์งูที่ตะกละตะกลามจึงถูกเรียกตัวกลับมาและกลายร่างเป็นเมล็ดพันธุ์ก่อนที่จะมีเวลาได้ดูดเลือด
โจรสลัดทั้งหลายนอนเกลื่อนอยู่บนพื้น ถึงอย่างนั้นเหล่าทหารก็ไม่ได้ฉวยโอกาสนี้ฆ่าพวกเขา เพียงแต่พาพวกเขาเข้าไปยังห้องพยาบาลเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ
สวี่หลิงอวิ๋นกับโอคาซีมีจิตใจที่โหดเหี้ยม พวกเขาตัดสินใจจะออกไปฆ่าทุกคนบนดาวโจรสลัด!
ถึงจะตามฆ่าทั้งหมดไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ควรสร้างปัญหาให้กับพวกมัน
ถามว่าจะใช้วิธีการไหนน่ะเหรอ? ง่ายมาก ก็ใช้เถาวัลย์งูยังไงล่ะ!
ตอนนี้เสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโอมีพละกำลังมหาศาล พวกมันจะฝึกฝนเถาวัลย์งูพวกนี้เพื่อให้มั่นใจว่าโจรสลัดบนดาวโจรสลัดจะต้องรับมือไม่ไหว!
โจรสลัดที่รอดตายพวกนี้แข็งแกร่งและอ่อนปวกเปียก ถึงกระดูกของพวกเขาจะแข็งแรง แต่ภายในกลับทุกข์ทรมานกับคำขู่กรรโชก และพวกเขาก็กลายเป็นซากศพในทันที
“วาดเส้นทางดาวโจรสลัดของพวกแกซะ หรือว่าจะให้เราตัดขาพวกแก!”
เหล่าโจรสลัดมองดูกลุ่มมนุษย์ตรงหน้าด้วยร่างกายที่สั่นเทา พวกเขาเคยมองดูมนุษย์พวกนี้ราวกับมองดูลูกแกะเนื้อนุ่ม แต่ตอนนี้เผ่าพันธุ์มนุษย์กลับกลายเป็นอสุรกายร้ายที่อยู่ภายใต้ผิวหนังมนุษย์!
“ทำไม ไม่พูดใช่ไหม?” ทหารมนุษย์หยิบดาบพลังดวงดาวของเขาขึ้นมาและฟันเข้าที่ขาข้างหนึ่งของโจรสลัด จนกระทั่งอีกฝ่ายเปียกชุ่มไปด้วยเลือด กรีดร้องอย่างทุกข์ทรมาน และหมดสติลง
การกระทำดังกล่าวทำให้โจรสลัดที่เหลือหวาดกลัว หยาดเหงื่อไหลลงมาจากหัว
“ฉันพูดแล้ว! ฉันจะพูด! อย่าตัดขาฉัน!” เผ่าพันธุ์ที่มีหัวกิ้งก่าสองหัวโพล่งขึ้น “แผนที่ดาวโจรสลัดอยู่ในกระเป๋าฉัน!”
โจรสลัดคนอื่นพากันจ้องมอง ไอ้สารเลวนี้พูดในสิ่งที่พวกเขาอยากจะพูด แล้วตอนนี้พวกเขาจะทำให้เผ่ามนุษย์ประทับใจได้อย่างไร?
“ฉันมีรหัสผ่านกับคำแนะนำเข้าออกทั้งหมดของดาวโจรสลัด!”
บัดซบ! ไอ้สารเลวนี้ร้ายกาจ โจรสลัดคนอื่นต่างพากันตกตะลึง!
ทุกคนเอ่ยถามว่า “ทำไมแกถึงมีของพวกนั้นได้?”
“เอ่อ คือว่า ผู้บัญชาการประจำเรือรบเป็นเพื่อนกับฉัน ฉันก็เลยรู้เรื่องพวกนั้นด้วย!”
โจรสลัดหัวกิ้งก่าสองหัวพูดออกมาด้วยความอับอาย
“ดีมาก ตอนนี้โจรสลัดสองคนนั้นให้เบาะแสสำคัญมาแล้ว แล้วพวกแกล่ะ ถ้าพวกแกอยากจะมีชีวิตรอด ก็พูดเบาะแสหรือเอาของมีค่าออกมาซะ!”
โจรสลัดทั้งหลายมึนงง อะไรคือเบาะแสกับของมีค่า?
“ฉันซ่อนเหรียญทองอินทนิลไว้ที่ดาวโจรสลัด แบบนี้นับไหม?” โจรสลัดคนหนึ่งพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเทา