เข้า​วัง​?

เพียง​ได้ยิน​หัวใจ​ของ​เจียง​ซื่อ​ก็​ยิ่ง​เต้น​แรง​ขึ้น​โดยพลัน

ตั้งแต่​เฉิน​เหม่ย​เห​ริน​ใช้​พิษ​กู่​ทำร้าย​องค์​หญิงฝู​ชิง​ ​นาง​ก็​สงสัย​ว่า​ใน​วัง​จะ​ต้อง​มี​คนที​่​รู้​วิชา​พิษ​กู่​ ​เพียงแต่ว่า​มี​ฮองเฮา​คอย​รับผิดชอบ​องค์หญิฝู​ชิง​อยู่​ ​นาง​จึง​ไม่จำเป็น​ต้อง​ยื่นมือ​เข้าไป​แทรก

แต่​หาก​เกี่ยวข้อง​กับ​การตาย​ท่าน​แม่นั​่​นมั​นก​็​อีก​เรื่อง​หนึ่ง

หาก​กู่​กาฝาก​ที่​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ใช้​ทำร้าย​ท่าน​แม่​ได้มา​จาก​ผู้อาวุโส​เผ่า​อู​เหมียว​ที่​เข้า​วัง​มา​ ​นาง​ก็​ต้องตาม​หา​ตัว​คน​ผู้​นั้น​จน​เจอ​ให้​ได้

“​นาง​เข้า​วัง​ไป​ทำงาน​รับใช้​ที่ใด​”

หญิง​ชรา​ส่ายหน้า​ ​“​ตั้งแต่​นาง​เข้า​วัง​ไป​พวก​ข้า​ก็​ไม่เคย​เจอ​หน้า​กัน​อีก​ ​ข้า​ไม่รู้​หรอก​ว่า​เวลานี้​นาง​ทำงาน​รับใช้​อยู่​ที่ใด​”

“​ในเมื่อ​พวก​เจ้า​รับคำ​สั่ง​มาจาก​ผู้อาวุโส​ใหญ่​จึง​มาที​่​นี่​ ​นาง​เข้า​วัง​ไป​ไม่มีผล​กระทบ​ต่อ​ภารกิจ​ที่​ต้อง​ทำ​หรือ​”

หญิง​ชรา​มอง​เจียง​ซื่อ​ ​ไม่ได้​ตอบกลับ​ไป​ในทันที

เจียง​ซื่อ​ตื่น​รู้​ขึ้น​มาทัน​ที

ที่​ผู้อาวุโส​ท่าน​นั้น​เข้า​วัง​ไป​ ​เกรง​ว่า​คง​เป็น​เพราะ​ภารกิจ​ที่​ผู้อาวุโส​ใหญ่​มอบให้

ความสงสัย​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​ใจ​เจียง​ซื่อ

ชาติ​ภพ​ที่แล้ว​นาง​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​เผ่า​อู​เหมียว​มานาน​หลาย​ปี​ ​ ​ไม่เคย​ได้ยิน​ว่า​ผู้อาวุโส​ใหญ่​เอ่ยปาก​พูดถึง​เลย​ว่า​ส่ง​คน​มาป​ฏิ​บัติ​ภารกิจ​ที่​ต้า​โจว

หนาน​เจียง​เป็น​ชื่อ​เรียก​รวมทั้งหมด​ ​อู​เหมียว​เป็น​เพียง​เผ่า​หนึ่ง​ที่​มีสัน​ติ​ไมตรี​กับ​ต้า​โจว​มาโดยตลอด​ ​ตั้งแต่​ชาติ​พบ​ที่แล้ว​จน​ปัจจุบัน​ก็ได้​ช่วย​เป็น​อีก​แรง​หนึ่ง​ที่​ทำให้​ต้า​โจว​เอาชนะ​หนาน​หลาน​ได้

เหตุใด​สิบ​กว่า​ปีก่อน​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ถึง​ได้​ส่ง​คน​มายัง​เมืองหลวง​ของ​ต้า​โจว​อย่าง​ลับ​ๆ​ ​ด้วย

เจียง​ซื่อ​ข่ม​ความสงสัย​ไว้​ชั่วคราว​ ​พลาง​เอ่ย​ถาม​ออก​ไป​ ​“​พวก​เจ้า​ไม่ได้​เจอ​หน้า​กัน​มาสิ​บก​ว่า​ปี​ ​แล้ว​ปกติ​ติดต่อกัน​อย่างไร​”

หญิง​ชรา​มอง​เจียง​ซื่อ​ด้วย​สายตา​ประหลาดใจ​เล็กน้อย​ ​“​เหตุใด​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ถึง​ถาม​เรื่อง​นี้​”

เจียง​ซื่อ​นึก​กลัว​ขึ้น​มา​ ​ทว่า​สีหน้า​ยังคง​เรียบ​เฉย​ ​“​ถาม​เรื่อยเปื่อย​น่ะ​”

“​ไม่ทราบ​ว่า​เหตุใด​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ถึง​ได้มา​อยู่​ที่นี่​”

เจียง​ซื่อ​มอง​หญิง​ชรา​ ​เอ่ย​พูด​พร้อมกับ​รอยยิ้ม​ที่​เหมือน​ไม่​ยิ้ม​ ​“​เช่นเดียวกับ​ผู้อาวุโส​ ​ข้ามี​เหตุผล​ที่​บอก​ไม่ได้​”

หญิง​ชรา​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​แล้ว​พูด​ออกมา​ ​“​ข้า​ใช้ชีวิต​อยู่​ที่นี่​มานาน​หลาย​ปี​ ​เห็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​แต่งตัว​เหมือน​คนที​่​แต่งงาน​แล้ว​…​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ ​“​เรื่อง​นี้​เป็นความลับ​ ​ข้า​ไม่​อาจ​พูด​ได้​”

“​ข้า​ปากมาก​ไป​เอง​เจ้าค่ะ​”​ ​หญิง​ชรา​แสดง​ความ​ขอโทษ

เจียง​ซื่อ​เห็นท่า​ว่า​หาก​ถาม​ต่อไป​อาจจะ​หลุด​เผย​ตัวตน​ออกมา​ได้​ ​จึง​หยุด​บทสนทนา​ไว้​เพียงเท่านี้​ ​แล้ว​ถามไถ่​เรื่อง​เผ่า​อู​เหมียว​สัก​สอง​สาม​ประโยค​ ​จากนั้น​ก็​เดิน​ออก​ไป​จาก​ร้าน

เด็กสาว​เดิน​ไป​ส่ง​เจียง​ซื่อ​ที่​หน้า​ประตู​ร้าน​ด้วย​ท่าที​นอบน้อม​แล้ว​กลับมา​ ​เอ่ย​พูด​กับ​หญิง​ชรา​ด้วย​ความตื่นเต้น​ดีใจ​ ​“ฮ​วาวั​่ว​ ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ไม่เพียงแต่​มากั​บสา​วรับ​ใช้​ ​แต่​ยัง​มี​องครักษ์​และ​ชาย​รับใช้​ที่​มีอายุ​มาก​อีก​คน​หนึ่ง​”

หญิง​ชรา​แอบ​รู้สึก​ว่า​มัน​แปลก​ๆ

“​องครักษ์​กับ​บ่าว​รับใช้​แต่งตัว​เป็น​คน​ต้า​โจว​ใช่​หรือไม่​”

“​ใช่​เจ้าค่ะ​”​ ​เด็กสาว​ไม่เข้าใจ​ว่า​เหตุใด​หญิง​ชรา​ถึง​ได้​ถาม​เช่นนี้

ในเมื่อ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ใช้ชีวิต​ใน​ฐานะ​คน​ต้า​โจว​ ​แน่นอน​ว่า​คน​ข้าง​กาย​ก็​ต้อง​แต่งตัว​เป็น​คน​ต้า​โจว

หญิง​ชรา​ขมวดคิ้ว​แน่น​ ​จู่ๆ​ ​ก็​ลุก​เดิน​ไป​ด้านหลัง

“ฮ​วาวั​่ว​ ​ท่าน​จะ​ไป​ไหน​”​ ​เด็กสาว​เดินตาม​ไป

หญิง​ชรา​หยุดชะงัก​ลง​ ​พลาง​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​เขียนจดหมาย​ส่งกลับ​ไป​ที่​เผ่า​”

ระหว่างทาง​อาหมาน​ถาม​ด้วย​ความอยากรู้​ ​“​คุณหนู​ ​ท่าน​กับ​สตรี​ผู้​นั้น​พูด​ภาษา​อะไร​กัน​หรือ​เจ้า​คะ​”

เจียง​ซื่อ​ชำเลือง​มอง​อาหมาน​ ​แล้ว​พูด​ขึ้น​ ​“​ภาษา​อู​เหมียว​”

“​ท่าน​พูด​ภาษา​อู​เหมียว​ได้​ด้วย​หรือ​เจ้า​คะ​”

“​อืม​”

“​แต่​ไม่เคย​เห็นท่าน​เรียน​เลย​นะ​เจ้า​คะ​”

“​พูด​ได้​ตั้งแต่​เกิด​น่ะ​”

สาว​รับใช้​เกา​หัว​ด้วย​ความ​งุนงง

ไม่ใช่​เรื่อง​ชั่วร้าย​หรือ​กำเริบเสิบสาน​สักหน่อย​ ​ไม่ต้อง​ใช้​อาจารย์​สอน​ก็​สามารถ​เข้าใจ​ได้​เอง​งั้น​หรือ

ทว่า​คุณหนู​พูด​ปร​๋อ​เช่นนี้​ ​ไม่ได้​ก็​ต้อง​ได้​แล้ว​ล่ะ

อาหมาน​เลิก​รู้สึก​ลำบากใจ​อย่างรวดเร็ว​ ​เหลือ​เพียงแต่​ความเลื่อมใส​ใน​ตัว​เจ้านาย​ของ​ตนเอง

เจียง​ซื่อ​เงียบ​มาต​ลอด​ทาง​จนถึง​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง

“​ถวายบังคม​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​พระ​ชายา​”

“​ถวายบังคม​เพ​คะ​พระ​ชายา​”

เจียง​ซื่อ​เดิน​กลับ​ไป​ยัง​ห้องนอน​ท่ามกลาง​คำกล่าว​ทักทาย​ ​แล้ว​ถาม​อา​เฉี่ยว​ออก​ไป​ ​“​วันนี้​ท่าน​อ๋อง​อยู่​ที่​เรือน​หรือไม่​”

องค์​ชาย​ที่​ไม่ได้​อยู่​ใน​ฐานะ​ผู้สืบทอด​บัลลังก์​ ​อยู่​ทำตัว​ว่าง​ไป​วัน​ๆ​ ​ก็​เพียงพอ​แล้ว​ ​ทว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เกลียด​ที่​องค์​รัชทายาท​ทำตัว​ธรรมดา​ ​เพื่อ​กระตุ้น​ขอนไม้​ผุ​ท่อน​นี้​ ​จึง​ได้​ให้​ลูกชาย​ทั้งหลาย​แยกกัน​ฝึกฝน​ตนเอง​กับ​เจ้าหน้าที่​ผู้ตรวจการ​แต่ละ​แขนง

“​ก่อนหน้านี้​ท่าน​อ๋อง​ได้​ส่ง​คน​มาบ​อก​แล้ว​ว่า​ออก​ไป​ข้างนอก​แล้ว​”

เจียง​ซื่อ​มอบหมาย​งาน​ให้​อา​เฉี่ยว​ออก​ไป​ ​“​เจ้า​ไป​บอกทาง​นั้น​ว่า​หาก​ท่าน​อ๋อง​กลับมา​ ​ให้​เชิญ​เขา​มาหา​ข้า​ด้วย​”

อา​เฉี่ยว​รับคำ​สั่ง​แล้ว​ปลีกตัว​ออก​ไป

เจียง​ซื่อ​นั่งลง​บน​เตียง​ ​คว้า​หมอน​มาก​อด​ไว้​ด้านหน้า​พลาง​ครุ่นคิด​เรื่อง​ใน​ใจ

เรื่องราว​มากมาย​ซับซ้อน​มาก​เสีย​ยิ่งกว่า​ที่นา​งคิด​ไว้​ซะ​อีก​ ​และ​เป็น​อะไร​ที่​ใน​ชาติ​ภพ​ที่แล้ว​นาง​สัมผัส​ไม่​ถึง​ด้วย

มีเสียง​ดัง​ขึ้น​มาจาก​ทาง​หน้าต่าง

เจียง​ซื่อ​เงยหน้า​มอง​ ​ก็​เห็น​ว่า​ตรง​บานหน้าต่าง​ที่​เปิดกว้าง​มี​ศีรษะ​ปุกปุย​โผล่​ออกมา

เอ้อร​์​หนิว​ใช้​อุ้งเท้า​ตะกุย​ที่​ริม​ขอบ​หน้าต่าง​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​เจียง​ซื่อ​มอง​มา​ ​จึง​ส่าย​อุ้งเท้า​ข้าง​หนึ่ง​ไปมา

เจียง​ซื่อ​หัวเราะ​ออกมา​แล้ว​เดิน​ออก​ไปนอก​ห้อง​อ้อม​ไป​ด้านนอก​หน้าต่าง​ ​พร้อมกับ​โบกมือ​ให้​กับ​เอ้อร​์​หนิว

เอ้อร​์​หนิ​ววิ​่ง​ปรี่​เข้ามา​ ​นั่งลง​ตรงหน้า​เจียง​ซื่อ​อย่างว่า​นอน​สอนง่าย

“​ทำไม​ถึง​วิ่ง​มาหา​ตอน​เวลา​กินข้าว​ล่ะ​”

เอ้อร​์​หนิว​ส่าย​หาง​ไปมา​ ​ส่งเสียงฟึด​ฟัด​อยู่​ใน​ลำคอ​ ​ดูรำ​คาญ​ใจ​เล็กน้อย

“​หรือว่า​เนื้อ​ติด​กระดูก​ไม่พอ​กิน​”

โฮ่ง​…​ ​เอ้อร​์​หนิว​เห่า​ออกมา​ ​พร้อมกับ​ส่าย​หาง​ตี​กับ​พื้น

เจียง​ซื่อ​เข้าใจ​ได้​เลย​ ​ไม่ใช่​เพราะ​เนื้อ​ติด​กระดูก​ไม่พอ​กิน

ตั้งแต่​มีนาย​หญิง​ ​เอ้อร​์​หนิ​วก​็​ใช้ชีวิต​อย่าง​มีความสุข​เพราะ​ได้​กิน​เนื้อ​ติด​กระดูก​อยู่​เรื่อยๆ

“​หรือว่า​รสชาติ​เนื้อ​ติด​กระดูก​ของ​วันนี้​ไม่ถูกปาก​หรือ​”​ ​เจียง​ซื่อ​เดา

เอ้อร​์​หนิว​ส่าย​หาง​กระทบ​ลง​บน​พื้น​อีกครั้ง

เจียง​ซื่อ​กระพริบตา​ปริบๆ​ ​เดา​ไม่​ออก

เสียงดัง​โพล่ง​ออกมา​ ​“​เจ้า​นี่​อยาก​กิน​เนื้อ​ขา​ท่อน​บน​ปรุงรส​น่ะ​”

เอ้อร​์​หนิ​วรีบ​พยักหน้า​ลง​ ​ยาก​ที่จะ​เห็น​มัน​ร้องเรียก​ประจบสอพลอ​อวี​้​จิ​่น

อวี​้​จิ​่น​เห็น​ก็​รู้สึก​โกรธ

เมื่อก่อน​เจ้า​สุนัข​ตัว​นี้​ยัง​มีประโยชน์​เล็กน้อย​ ​ช่วย​เขา​ส่ง​สาส์น​ให้​อา​ซื่อ​อะไร​ทำนอง​นั้น​ ​ทว่า​ตอนนี้​รู้จัก​เอาแต่​ออดอ้อน​แย่ง​ความรัก

เอ้อร​์​หนิ​วจับ​ได้​อย่างรวดเร็ว​ว่า​อารมณ์​ของ​เจ้านาย​เปลี่ยนไป​ ​ใบหน้า​ของ​เจ้า​สุนัข​เคร​่ม​ขรึม​ขึ้น​มา​ ​จู่ๆ​ ​ก็​วิ่ง​เข้าไป​ใน​ที่​ของ​มัน

เจียง​ซื่อ​กับ​อวี​้​จิ​่​นม​อง​หน้า​กัน​เลิ​่​กลั​่ก

ไม่นาน​เอ้อร​์​หนิ​วก​็​วิ่ง​ออกมา​ ​พร้อมกับ​คาบ​ดอก​เก๊กฮวย​ดอก​หนึ่ง​มายัด​ใส่​มือ​เจียง​ซื่อ

อวี​้​จิ​่น​สีหน้า​แย่​ลง​โดยพลัน

ไม่​นึก​เลย​ว่า​เจ้า​นี่​จะ​รู้จัก​มอบ​ดอกไม้​ให้​อา​ซื่อ​!

เจียง​ซื่อ​ถือ​ดอก​เก๊กฮวย​สีม่วง​ที่​เอ้อร​์​หนิว​ให้​ไว้​ ​พลาง​ยิ้ม​ออกมา​โดยไม่รู้ตัว​ ​“​อาหมาน​ ​เจ้า​ไป​ถาม​ที่​ครัว​ดู​หน่อย​ว่า​มี​เนื้อ​ขา​ท่อน​บน​ปรุงรส​อยู่​หรือไม่​ ​ถ้า​มี​ก็​เอา​ให้​เอ้อร​์​หนิว​”

อาหมา​นขา​นรับ​เสียงใส​แล้ว​เดิน​ออก​ไป​ ​เอ้อร​์​หนิ​ววิ​่ง​ล้มลุก​คุกคลาน​ตาม​ไป

สายตา​ของ​อวี​้​จิ​่น​จ้องมอง​ตามหลัง​เอ้อร​์​หนิว​ไป​อย่าง​อำมหิต​ ​พลาง​ลูบ​คาง​เหมือน​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่

“​คิด​อะไร​อยู่​หรือ​”

“​ข้า​กำลัง​คิด​ว่า​ถึง​เวลา​อัน​ควร​ที่จะ​หา​ภรรยา​ให้​เอ้อร​์​หนิว​แล้ว​หรือไม่​”

หลังจาก​พูดคุย​หยอก​เล่น​กัน​จบ​ ​ทั้งคู่​ก็​เดิน​เข้าไป​ใน​ห้อง

อวี​้​จิ​่น​จ้องมอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ​ ​พลาง​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​อา​ซื่อ​ ​วันนี้​เจ้า​ดูเหมือน​ไม่มี​ความสุข​…​”

เขา​บอก​แล้ว​ว่า​อย่า​ได้​ไป​จวน​อี๋​หนิง​โหว​ ​ทุกครั้ง​ที​ไป​อา​ซื่อ​ล้วน​ไม่มี​ความสุข

ได้ยิน​อวี​้​จิ​่​นพูด​เช่นนี้​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ตาแดง​ก่ำ​ ​น้ำตา​รื้น​ขึ้น​มา

ความ​อัดอั้น​เจ็บปวด​และ​น้อยใจ​ที่​ข่ม​ไว้​ใน​ใจ​พวก​นั้น​ถาโถม​เข้ามา

ผู้คน​มักจะ​แสดง​ด้าน​ที่​เปราะบาง​ขอตัว​เอง​ออกมา​อย่างง่ายดาย​ต่อหน้า​คนที​่​พวกเขา​เอาใจใส่​มาก​ที่สุด

“​เป็น​อะไร​ไป​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ดึง​เจียง​ซื่อ​เข้ามา​กอด​ไว้​ ​“​ตอนนี้​คน​ของ​จวน​อี๋​หนิง​โหว​ยัง​กล้า​ทำให้​เจ้า​น้อยเนื้อต่ำใจ​อีก​รึ​”

เจียง​ซื่อ​ซุก​หน้า​เข้ากับ​แผง​อก​อวี​้​จิ​่น​ ​พร้อมกับ​เช็ดน้ำ​ตา​ที่​เสื้อผ้า​ของ​เขา​ ​แล้ว​กัดฟัน​พูด​ออก​ไป​ ​“​อาจิ​่น​ ​ท่าน​แม่​ของ​ข้า​ถูก​โหยว​ซื่อ​ทำร้าย​จนตาย​”

แผง​อก​อัน​แข็งแรง​ของ​ผู้ชาย​รัด​ตึง​ขึ้น​มาค​รู่​หนึ่ง​ ​เขา​วางมือ​ลง​บน​ผม​นาง​ ​“​มัน​เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน​แน่​”

เจียง​ซื่อ​ดึง​อวี​้​จิ​่​นล​งมา​นั่ง​ ​แล้ว​เล่า​ต้นสายปลายเหตุ​ของ​เรื่องราว

“​หมายความว่า​ ​แม่ยาย​ถูก​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ทำร้าย​จนตาย​งั้น​หรือ​”

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า

“​เจ้า​วางแผน​จะ​ทำ​อย่างไร​ ​หรือว่า​พวกเรา​ส่ง​นาง​ไป​พบ​กับ​ลูกสาว​ของ​นาง​ดี​”​ ​อวี​จิ​่น​ใช้​น้ำเสียง​ปรึกษาหารือ

เจียง​ซื่อ​อมยิ้ม​ออกมา​ ​“​ข้า​ก็​คิด​เช่นนั้น​”

ไม่​กี่​วัน​ต่อมา​ ​จวน​อี๋​หนิง​โหว​ส่ง​คน​มาแจ้ง​ข่าว​การตาย​ ​ต้า​ไท่​ไท่​โหยว​ซื่อ​จากไป​ด้วย​โรคภัยไข้เจ็บ

อวี​้​จิ​่น​หยิบ​เทียบ​เชิญ​งานศพ​ขึ้น​มาดู​ ​หัวเราะ​พลาง​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​จวน​อี๋​หนิง​โหว​จัดการ​ได้​เร็ว​ดี​เสีย​จริง​”
เพิ่มขนาดช่อง ดึงมุมขวามือลง