บทที่ 462 ประตูมังกรแก้ไขได้แล้ว
เว่ยฉิงไม่สนใจจางตงพ่าน เขามองไปที่ฉางหยู
“คุณชายฉางลงมือเถอะ ข้าจะสนับสนุนเจ้าเอง”
ดวงตาของฉางหยูแดงเรื่อ เขารู้สึกสะเทือนใจอย่างอธิบายไม่ได้ ฉางหยูไม่คิดเลยว่าท่านทูตจะใช้คำแนะนำของเขา เมื่อเขาได้รับความไว้วางใจถึงเพียงนี้ ฉางหยูจะไม่ทำให้ใต้เท้าอู่ผิดหวัง
ฉางหยูพยักหน้ารับ เขาไม่รอช้ารีบเข้าไปจัดการทันที
เขาพาช่างหลายสิบคนไปที่เขื่อน ชี้ตำแหน่งทั้งสองแห่ง ขอให้ช่างลงมือทุบออกเพื่อสร้างประตูมังกร กว่าจะทำเสร็จก็มืดค่ำแล้ว
พวกเขาจุดคบเพลิงเพื่อให้แสงสว่าง จากนั้นจึงได้มาถึงขั้นตอนที่สำคัญที่สุดนั่นคือการปิดประตูมังกร
เนื่องจากประตูมังกรมีอยู่สามทางและต้องปิดพร้อมกันสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือจะสำเร็จหรือล้มเหลว?
“การปิดประตูมังกรต้องใช้ช่างที่มีประสบการณ์…” ฉางหยูกล่าว
“ข้าจะดูแลประตูมังกรที่อยู่ตรงกลางเอง” ช่างที่อายุมากกล่าว เขาวางอคติที่มีต่อฉางหยูลง เขาเห็นด้วยกับความคิดของชายผู้นี้
“พวกเจ้าตามข้ามา” หัวหน้าช่างเอ่ยขึ้น คนงานหลายคนเดินไปเคียงข้างเขาทันที เขาสั่งการให้คนงานที่เหลือไปประจำที่ประตูมังกรอีกสองแห่งเพื่อรอปิด
“ใต้เท้า พวกเราจะเริ่มทันทีที่ท่านสั่ง” หัวหน้าช่างพูด เว่ยฉิงพยักหน้า ตอนนี้พวกเขากำลังจดจ่อกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิด
“ปิดประตูมังกร!” เว่ยฉิงพูดเสียงดัง
สิ้นคำสั่ง คนงานทุกคนก็ลงมือพร้อมกันทันที ริมฝีปากของเว่ยฉิงขบเม้มเข้าหากันแน่น ชายหนุ่มรู้สึกร้อนใจ
แม้ว่าถังหลี่จะเชื่อใจฉางหยูก็ตาม แต่ก็อดไม่ได้ที่จะกระวนกระวายใจ
หวังว่าการปิดมังกรจะประสบความสำเร็จ!
จางตงพ่านยืนอยู่บนที่สูงเพื่อเฝ้ามองเรื่องตลกที่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขาจะล้มเหลว คนแซ่อู่จะหมดอนาคต!
คนงานพากันเร่งมือไม่มีหยุดหย่อน ไม่นานนักประตูมังกรก็ปิดลงได้สำเร็จ
“สำเร็จแล้วขอรับนายท่าน!”
“มันได้ผล!”
“เยี่ยม ปิดประตูมังกรได้แล้ว!”
พวกเขาโห่ร้องขึ้นมาด้วยความยินดี ในที่สุดความลำบากใจที่ผ่านมาหลายวันก็ได้รับการแก้ไข ความกังวลของพวกเขาก็สลายหายไป ด้วยความสำเร็จในครั้งนี้ทำให้ทุกคนเปลี่ยนมุมมองต่อฉางหยูใหม่
“คุณชายฉางท่านเก่งจริงๆ” คนงานผู้หนึ่งส่งยิ้มให้เขา
“เหล่าฉาง!” พวกเขาเรียกอย่างเคารพ
ฉางหยูตื่นเต้นมาก หลังจากผ่านมาหลายปีในที่สุดคำดูถูก คำประนามหยามเหยียดก็หายไป เขากลายเป็นที่ยอมรับจากผู้คน ในที่สุดวันที่เขาเฝ้ารอก็มาถึง
“คุณชายฉาง ดึกมากแล้วข้าจะให้คนพาท่านไปพักผ่อน” เว่ยฉิงพูด
“พรุ่งนี้ข้าจะคุยกับเจ้าเกี่ยวกับวิธีจัดการน้ำท่วมในอี้โจว”
นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ฉางหยูระงับความตื่นเต้นเอาไว้ เขาพยักหน้าแล้วก้มคำนับเว่ยฉิงและถังหลี่ก่อนจะหันหลังเดินไป
ตอนนี้พวกเขาพักอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ใกล้เคียงกับการสร้างเขื่อน
“ฮูหยิน ไปกันเถอะ” เว่ยฉิงพูด
ไม่ไกลจากที่นั่นมากนัก จางตงพ่านกำลังจ้องมองเขื่อนอย่างครุ่นคิด
เว่ยฉิงมองดูเขาจากนั้นจึงได้จับมือภรรยาเดินไป
จางตงพ่านมีสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยโทสะ
เป็นไปได้อย่างไร? พวกเขาปิดประตูมังกรได้! คำแนะนำของคนแซ่ฉางประสบความสำเร็จได้อย่างไร?
“เหล่าจาง…” ในตอนนั้นเองมีคนมายืนอยู่ข้างเขา
“เหล่าจาง ท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องอุทกภัยและการควบคุมน้ำ แต่ตอนนี้ใต้เท้าอู่ไว้วางใจคนแซ่ฉางผู้นี้ ทำให้ข้ารู้สึกเศร้าใจกับท่านเหลือเกิน” นายเฉียนพูดขึ้น
ใบหน้าของจางตงพ่านยิ่งทวีความโกรธ ใช่แล้ว! ใต้เท้าอู่ไม่สนใจคำแนะนำของเขาเลยสักนิด! หากทำตามคำพูดของเขาแล้ว ผลลัพธ์ย่อมดีกว่านี้เป็นแน่ เป็นเพราะคำแนะนำของฉางหยู ทุกอย่างจึงสำเร็จลงได้ ทำให้ใต้เท้าอู่ยิ่งเชื่อใจในตัวของฉางหยูมากยิ่งขึ้น ต่อไปเขาจะมีโอกาสได้พูดอีกหรือ?
…
เว่ยฉิงพาถังหลี่กลับไปยังที่พักซึ่งเป็นบ้านชาวนาผู้หนึ่ง ตอนนี้ดึกมากแล้ว ทุกคนในบ้านหลับไปกันหมด
ทั้งสองเดินเข้าห้องไปเงียบๆ พวกเขาไม่ได้อาบน้ำ ต่างก็นอนหลับพักผ่อนไปทั้งเสื้อผ้าแบบนั้น
“ฮูหยิน พรุ่งนี้เจ้ากลับไปเถอะ” เว่ยฉิงพูด
เขาไม่กลัวความยากลำบาก แต่ไม่อยากให้ภรรยาจะต้องมาทนลำบากกับเขา
“อะไรนะ ท่านไม่อยากเจอข้าอีกแล้วหรือ?” ถังหลี่เย้าเขา
“ไม่มีทาง ข้าแทบรอเจอหน้าเจ้าทุกวันไม่ไหว ฮูหยินของข้าสวยขนาดนี้ แค่ได้มองเจ้าข้าก็รู้สึกมีพลังเพิ่มขึ้นมากแล้ว” เว่ยฉิงรีบแก้ตัวจนลิ้นเกือบพันกัน
ถังหลี่หัวเราะออกมาเบาๆ เว่ยฉิงจึงรู้ว่านางแกล้งหยอกเย้าเขา เขาจึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ฮูหยิน เจ้าอย่ารังแกข้านักเลย” เว่ยฉิงพึมพำ ถังหลี่จุมพิตที่ริมฝีปากของเขา
“ฮูหยินรีบพักผ่อนเถอะ”
สามีของนางคงเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ทั้งสองคนกุมมือกันก่อนจะผล็อยหลับไป
วันถัดมา
เมื่อถังหลี่ตื่นขึ้น คนรอบตัวนางก็หายไปแล้ว นางลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาก่อนจะกินอาหารที่ชาวนาเตรียมไว้ให้แล้วเดินทางไปที่เขื่อน
ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม ปกคลุมด้วยเมฆสีดำเหมือนกับฉากในฝันของถังหลี่
นางคิดว่าวันนี้จะเกิดเหตุน้ำท่วมเหมือนในความฝัน ถ้าเขื่อนสามารถทนต่อกระแสน้ำได้ ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี
เมื่อถังหลี่เดินไปถึง ท่ามกลางผู้คนมีชายร่างสูงผู้หนึ่งยืนอยู่ เขาคือสามีของนาง หญิงสาวเดินไปหาเว่ยฉิง เขาหันมาเห็นเข้าพอดี จึงได้คลี่ยิ้มแล้วจับมือภรรยาเอาไว้
หลายคนที่ยืนอยู่ได้ตระหนักว่า ยามที่ใต้เท้าอู่อยู่กับฮูหยิน ท่าทางเคร่งขรึมจริงจังของเขาเปลี่ยนไป กลายเป็นคนอ่อนโยนขึ้นมาแทน
บุรุษนั้นไม่ว่าจะแข็งแกร่งหรือเย็นชาเพียงไหน จะมีด้านที่อ่อนโยนนุ่มนวลอยู่เสมอ
ความอ่อนโยนของใต้เท้าอู่มีให้แต่เฉพาะภรรยาของเขาเท่านั้น ถังหลี่และเว่ยฉิงมองดูเขื่อนด้วยกัน
“อาจจะมีน้ำท่วมเกิดขึ้น” เว่ยฉิงพูดขึ้นมา
ในความฝันของถังหลี่ ทุกอย่างได้ถูกทำนายไว้ล่วงหน้าแล้ว
หลังจากที่รออยู่พักใหญ่มวลน้ำขนาดใหญ่ก็ไหลทะลักเข้ามา ทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียด น้ำป่าไหลบ่ามาจนท่วมเขื่อน ทว่าไม่ได้ทะลักไปข้างนอก! เมื่อเห็นว่ามวลน้ำไหลไปในทิศทางที่ถูกต้องทุกคนจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก นี่เป็นเพียงความสำเร็จขั้นแรกเท่านั้น
เว่ยฉิงตบไหล่ของฉางหยู
โชคดีเหลือเกินที่พวกเขาเจอวิธีป้องกันก่อนได้ ถ้าตอนนี้พวกเขาไม่สามารถปิดประตูมังกรได้อย่างทันท่วงที วันนี้หมู่บ้านหลายแห่งอาจโดนน้ำท่วม เขาไม่อยากนึกถึงผลที่ตามมาเลย!
“ฮูหยิน เจ้ากลับไปก่อนเถอะ?” เว่ยฉิงพูด
ถังหลี่พยักหน้าแต่แล้วเหมือนฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ นางขยับตัวไปใกล้เว่ยฉิงกระซิบที่ข้างหูของเขา เว่ยฉิงพยักหน้ารับทันที
“ไม่ต้องกังวล ข้าจะระวัง”
หญิงสาวพยักหน้าก่อนที่กลับไป
เว่ยฉิงหารือเกี่ยวกับแผนการรับมือกับอุทกภัยในครั้งต่อไปกับฉางหยู ผู้เชี่ยวชาญน้ำคนอื่นทำได้เพียงแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเท่านั้น
การป้องกันอุทกภัยที่เกิดขึ้นกับมณฑลอี้โจวยังมีหนทางอีกยาวไกลถึงจะสำเร็จลงได้อย่างสมบูรณ์
ถังหลี่กลับไปยังเมืองเหอกู่ นางไม่รู้สึกเหนื่อยสักเท่าไหร่ จึงได้มุ่งหน้าไปที่ชุนเหมียนเพื่อดูว่าจะแบ่งเบาภาระช่วยเหลือได้บ้าง
แต่กลับเห็นฟ่านเยว่ซีมีทีท่าทีรีบร้อนราวกับเกิดเหตุบางอย่างขึ้น
“เยว่ซีเกิดอะไรขึ้นหรือ?” ถังหลี่คว้าตัวนางไว้