“ซือเหยี่ยน ฉันเกรงว่าคุณเป๋าคนนี้จะไม่ใช่เพื่อนของคุณ?” ไกด์ที่ตรงไปตรงมาถามอย่างกระตือรือร้น
“ไม่ใช่ไม่ใช่ พวกเราเป็นเพื่อนกัน” เป๋าฮวนรีบปฏิเสธ เธอไม่ต้องการให้เหตุผลของตัวเองส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของเวินซือเหยี่ยน
เมื่อได้ยินการปฏิเสธของเป๋าฮวน เวินซือเหยี่ยนขมวดคิ้ว ร่องรอยของการสูญเสียนั้นแวบเข้ามา แต่มันก็หายวับไป เขาเบ้ปากและพูดแผ่วเบาว่า: “ใช่ เพื่อน คบกันมาหลายชั่วอายุคน”
“เฮ้อ ฉันคิดว่าต้นเหล็กอายุหมื่นปีอย่างนายกำลังจะเบ่งบาน!” เนื่องจากผู้กำกับได้ร่วมงานกับเวินซือเหยี่่ยนสามครั้ง ถือว่าเป็นหุ้นส่วนร่วมที่คุ้นเคยกันมาก ดังนั้นจึงพูดตรงมาก
ต้นเหล็กหมื่นปี?
เป๋าฮวนหันไปมองเวินซือเหยี่ยน ดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“มองผมทำไม?” เวินซือเหยี่่ยนก็มองมาที่เธอและถามด้วยความสนใจ
“ต้นเหล็กหมื่นปีหมายถึงโสดจากแม่สู่ลูกใช่ไหม? คุณ……ไม่เหมือนเลย!” เป๋าฮวนแสดงออกถึงความสับสน
ในความเห็นของเธอ เวินซือเหยี่ยนรวย เป็นที่นิยม และอยู่ในวงการบันเทิงสถานที่ที่ความสัมพันธ์วุ่นวาย ถึงแม้จะเป็นคนบริสุทธิ์ผุดผ่อง อย่างน้อยก็ต้องเคยมีแฟนสองสามคนถึงจะเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า?
“หรือว่าผมดูเหมือนหนุ่มเจ้าชู้ไก้แจ้?” ใบหน้าของเวินซือเหยี่่ยนก็เต็มไปด้วยความสับสน
เมื่อเป๋าฮวนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมเพื่อเป็นการยืนยัน รอยยิ้มบนใบหน้าของเวินซือเหยี่่ยนก็หายไปทันที
สีหน้าเขาคร่ำเคร่งและถามอีกครั้งว่า: “คุณแน่ใจหรือ?”
เป๋าฮวนไม่ใช่คนโง่ ต้องรู้ถึงความเคร่งขรึมบนใบหน้าของเวินซือเหยี่ยนโดยธรรมชาติ เธอจึงเกาศีรษะและถามว่า “หรือไม่ใช่?”
“ไม่ใช่แน่นอน! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…. .” จู่ๆผู้กำกับก็หัวเราะจนตัวเอนไปหน้าหลัง ตบต้นขาแล้วพูดว่า: “เขาเคยสนุกกับผู้หญิงหรือเปล่าผมไม่รู้ แต่พอเขาเข้ามาวงการนี้ผมก็รู้จักเขา ไม่เคยมีแฟนจนถึงตอนนี้ โดยส่วนตัวมีเพื่อนวิ่งหรือไม่ อันนี้ไม่แน่ใจ”
“ไม่มี” เวินซือเหยี่่ยนปฏิเสธตรงๆ: “ฉันไม่มีนิสัยชอบนัดหมาย”
“อันนี้ฉันเชื่อ!” เป๋าฮวนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เพราะว่าคุณเป็นดาราใหญ่ จึงไม่สามารถนัดหมายได้ ถ้าคุณโดนผู้หญิงที่สมรู้ร่วมคิดจับได้ คุณก็จบเห่!”
เวินซือเหยี่ยน “……”
“ไม่ใช่สักหน่อย ผมบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่ใช่เพราะอาชีพของผม” เขาอธิบาย
“ขอโทษด้วย ฉัน……ฉันไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกคุณ” เป๋าฮวนรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที
เวินซือเหยี่ยนมองมาที่เธอและยิ้มเบาๆ: “ผมชี้แจง ไม่ได้บอกว่าคุณดูถูกผม”
เป๋าฮวนเกาศีรษะอย่างเขินอาย
ทันทีหลังจากนั้น เสียงอ่อนโยนของเวินซือเหยี่ยนก็ดังขึ้นอีกครั้ง: “ผมเคยมีแฟน ตอนเรียนมหาวิทยาลัย หลังจากเรียนจบก็เข้าวงการ ไม่ได้คบหากันต่ออีก ความรู้สึกในชีวิตของผมเรียบง่ายมาก”
“ผมไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ถึงทำให้คุณคิดว่าผมเป็นคนเจ้าชู้” เขาถามออกมาตรงๆ
“เวินซือเหยี่ยน ฉันขอโทษจริงๆ…” เป๋าฮวนยิ่งทำตัวไม่ถูกมากขึ้นและต้องอธิบายว่า “ไม่ใช่ว่าคุณทำอะไรไป แต่ในความรู้สึกของฉัน ผู้ชายเป็นสัตว์ที่ไม่สามารถควบคุมได้……”
“พรวด——”
ผู้กำกับกำลังดื่มไวน์แดง ก็พ่นออกมาโดยตรง
“ผู้กำกับจาง คุณนี่……เกินไปหน่อยนะ หรือฉันพูดอะไรผิด?” เป๋าฮวนพูดอย่างมีมารยาทมาก และอายที่จะพูดคำหยาบคาย
ยิ่งกว่านั้น ประโยคนี้คลาสสิกมาก ทุกคนคุ้นเคย ทุกคนน่าจะเคยได้ยิน ก็ไม่รู้ว่าผู้กำกับใหญ่จางทำไมเกินจริงขนาดนี้
“ประโยคนี้ถึงจะไม่ผิด แต่ไม่ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะเป็นแบบนี้” ผู้กำกับจางหัวเราะสองครั้ง ตบไหล่เวินซือเหยี่ยนแล้วพูดว่า: “ถนนยาวค่อยๆสร้าง มันค่อนข้างยากลำบากนะ!”
อันที่จริงเขาหมายความถึงบางอย่าง
ก็ประโยคง่ายๆเมื่อครู่นี้ จากคำตอบของเวินซือเหยี่่ยนและรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เขาดูออกว่า เวินซือเหยี่ยนชอบเด็กผู้หญิงที่ชื่อเป๋าฮวนคนนี้อย่างแน่นอน