ตอนที่ 478 การเปลี่ยนแปลงของจักรวรรดิดวงดาว
ตอนที่ 478 การเปลี่ยนแปลงของจักรวรรดิดวงดาว
“ฉันเคยเจอรุ่นพี่ที่เก่งมากคนหนึ่ง เธอเป็นรุ่นพี่ผู้หญิงที่มีพลังจิตกับพลังดวงดาวแข็งแกร่ง แข็งแกร่งมากจนสามารถทุบตีเด็กผู้ชายทุกคนในโรงเรียนได้ แต่สุดท้ายแล้วเธอไปเป็นนักรบได้ไหมล่ะ? ไม่ได้!”
แมรี่พูดต่อ “เธอเก่งมาก แต่สุดท้ายก็เปล่าประโยชน์ ต้องมาเป็นครูพละที่โรงเรียนอยู่ดี”
“ฉันเคยแวะไปหาเธอ และถามว่าทำไมเธอถึงล้มเลิกความฝัน?”
“ท่านเดาดูซิว่าเธอตอบว่าอะไร?”
แมรี่มองไปที่อวี้ซินด้วยสายตาเยาะเย้ย “เธอบอกว่าต่อให้เธอเก่งแค่ไหน ต่อให้เธอจะเป็นสิบห้าดาว แต่เธอก็จะไม่มีวันออกไปจากจักรวรรดิดวงดาวนี้ได้!”
“แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่น่าเศร้าที่สุด สิ่งที่น่าเศร้าก็คือเธอยอดเยี่ยมมากจนไม่มีผู้ชายคนไหนอยากจะแต่งงานกับเธอ!” แมรี่หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น “ท่านนึกภาพออกไหม? พอผู้หญิงเก่งขึ้นมาหน่อย พวกผู้ชายก็ไม่อยากแต่งงานกับเธอ มันไม่น่าขำไปหน่อยเหรอ?”
“พวกผู้ชายน่ะมักมองว่าตัวเองไม่ยอดเยี่ยมพอที่จะคู่ควรกับผู้หญิงเก่ง และคิดว่าพวกผู้หญิงควรต้อยต่ำกว่าพวกเขา เก่งเกินไปก็จะทำให้ผู้ชายรู้สึกกดดันและเสียหน้า! แล้วแบบนี้เธอจะมีคู่ครองได้ยังไง?”
ดวงตาของแมรี่เริ่มหนักอึ้ง เธอรู้ว่าเวลาของเธอกำลังจะหมดลง
เธอนั่งลงและจ้องมองอวี้ซินเงียบ ๆ “ท่านเป็นชายในฝันของผู้หญิงหลายคน เป็นรุ่นพี่คนฉลาดที่เราวิ่งไล่ตาม”
“ฉันรู้ว่าฉันทำผิดมหันต์กับเผ่ามนุษย์ และแม้แต่ขี้เถ้าของฉันก็ไม่อาจชดเชยความสูญเสียของมนุษย์ได้ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังอยากจะถามว่าท่านคิดยังไงกับพวกผู้หญิง?”
“ผู้หญิงจะเป็นคนเก่งในสายตาท่านได้ไหม?”
อวี้ซินพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “แน่นอนสิ ผู้หญิงเป็นคนเก่งได้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมได้เจอผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมมากมายข้างนอกนั่น”
“คุณรู้ไหมว่าครั้งนี้ใครช่วยเผ่ามนุษย์ของเราไว้?”
แมรี่ส่ายหัว เธอไม่สนใจว่าใครเป็นคนช่วยเผ่ามนุษย์ เธอจะสนใจทำไม? เธอก็แค่อยากรู้ว่าผู้หญิงในสายตาของอวี้ซินเป็นยังไง?
“คนที่ช่วยชีวิตพวกเราคือองค์หญิงสามแห่งจักรวรรดิชิงเหย้าที่อยู่ในต้นไม้แห่งชีวิต” น้ำเสียงของอวี้ซินเต็มเปี่ยมไปด้วยความชื่นชม เขาจ้องมองแมรี่ “คุณรู้ไหม? องค์หญิงสามเริ่มต้นจากการเป็นคนไม่ดีที่ทุกคนพูดขึ้น ทุกคนเกลียดเธอ แต่สุดท้ายเธอกลับกลายเป็นองค์หญิงคนโปรดของทุกคน”
“คุณรู้ไหมว่าเธอพึ่งพาอะไร?”
แมรี่ส่ายหัว ดวงตาของเธอยังเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “เธอเป็นองค์หญิง อีกอย่างเธอมีอำนาจพอที่จะทำให้ความฝันของตัวเองเป็นจริงได้”
“ไม่ คุณคิดผิดแล้ว เธอไม่ได้ใช้อำนาจแบบนั้นเลย และต่อให้เธอเป็นองค์หญิง ทุกคนก็ไม่ชอบเธออยู่ดี ทุกคนร้องตะโกนและทุบตีเธอทุกที่ที่เธอไป แต่ที่เธอประสบความสำเร็จอย่างทุกวันนี้เพราะเธอพึ่งพาทักษะการทำอาหารและความกล้าได้กล้าเสียของตัวเอง”
“ต่อให้คนอื่นไม่ชอบเรา หรือว่าเรามีอำนาจไม่มากพอ เราก็ต้องหาหนทางเปลี่ยนมันซะ นี่คือสิ่งที่เธอสอนผม” อวี้ซินถอนหายใจขณะจ้องมองแมรี่
“เมื่อร้อยกว่าปีที่แล้วสถานภาพของมนุษย์ผู้หญิงเป็นที่น่ากังวลมาก ต้องกลายไปเป็นของเล่นชิ้นโปรดของพวกชนชั้นสูงต่างดาว พวกเขาบีบบังคับให้พวกผู้หญิงผสมพันธุ์กับสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดทุกชนิด ผู้หญิงพวกนั้นมีชะตากรรมที่น่าสลดใจมาก และตั้งแต่จักรวรรดิดวงดาวถูกก่อตั้งขึ้น เราก็สั่งห้ามไม่ให้ผู้หญิงออกไปจากจักรวรรดิดวงดาวอีก”
“ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เราได้ช่วยเหลือผู้หญิงที่แอบเดินทางออกไปจากจักรวรรดิดวงดาวแล้วตั้งหลายคน ชะตากรรมของพวกเธอน่าเศร้ามาก”
“รุ่นพี่ที่คุณพูดถึง ต่อให้เธอจะเป็นสิบห้าดาว แต่มันก็ไม่เพียงพอสำหรับการออกไปดูเขตดาวรอบนอกอยู่ดี” อวี้ซินพูด “การอยู่ในจักรวรรดิดวงดาวจะเป็นการปกป้องพวกคุณได้ดีที่สุด”
เปลือกตาของแมรี่เริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ เธอหันไปพูดกับอวี้ซินขณะที่เปลือกตาปิดลงมาครึ่งหนึ่ง “มีสิทธิ์อะไร? ทำไมถึงต้องทำแบบนั้น?”
ถ้าเป็นตามคำพูดของอวี้ซิน นั่นก็หมายความว่าผู้หญิงไม่ได้รับโอกาสที่ยิ่งใหญ่ใช่ไหม?
“ถึงคุณจะอยู่บนจักรวรรดิดวงดาวแต่คุณก็สามารถแสดงบทบาทของตัวเองได้ มีคนเอาผลงานของคุณไป มีคนขโมยความสำเร็จของคุณ คุณก็ป่าวประกาศมันออกมาสิ คุณสามารถใช้เทคโนโลยีเพื่อแจ้งผู้หญิงในจักรวรรดิดวงดาวให้ค้นหาวิธีการเปลี่ยนแปลงสถานภาพของผู้หญิงได้ แต่ดูซิว่าคุณทำอะไรลงไป?”
ฉันทำอะไรลงไป? แม่รี่ครุ่นคิด ฉันทำลายจักรวรรดิดวงดาว
เธอทำผิดไปใช่ไหม?!
“แล้วคุณช่วยบอกฉันทีได้ไหม ว่าต่อจากนี้ไปพวกผู้หญิงควรทำยังไง?” แมรี่ถาม “พวกเธอยังจะได้ใช้ความสามารถของตัวเองไหม?”
“แน่นอน เมื่อก่อนเราต้องคอยปกป้องผู้หญิง แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว เพราะพวกเรามาถึงต้นไม้แห่งชีวิต และพวกคุณสามารถใช้ความสามารถของตัวเองได้เท่าที่ต้องการ”
“ดีจังเลย น่าเสียดายมาก”
เปลือกตาของแมรี่ค่อย ๆ ปิดลงจนสนิท และในที่สุดก็ไม่มีเสียงตอบรับอีกต่อไป
อวี้ซินถอนหายใจ พลังจิตของเขาแข็งแกร่งมาก แต่ทำไมเขาถึงไม่ได้สังเกตเลยว่าลมหายใจของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าแผ่วลงเรื่อย ๆ?
เขาก้มมองเธอ และพึมพำกับตัวเอง “ไปสู่สุขคตินะ”
หากยอดฝีมือคนนี้ยังมีชีวิตอยู่ เขาคงจะรู้สึกแย่กับเผ่ามนุษย์ในจักรวรรดิดวงดาวเป็นอย่างมาก แต่ถ้าเธอตาย มันก็จะกลายเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของเผ่ามนุษย์
ผู้คนในจักรวรรดิดวงดาวค่อย ๆ เดินออกจากบ้าน พวกเขาได้รับการแจ้งเตือนจากอวี้ซินแล้ว โดยบอกว่าตอนนี้จักรวรรดิดวงดาวของพวกเขาได้ย้ายมาบ้านหลังใหม่ และต่อจากนี้ไปจะไม่มีการกดขี่ข่มเหง ไม่มีการรุกรานจากต่างดาวอีก ผู้หญิงสามารถเดินทางไปที่พักผ่อนที่ดาวเคราะห์ดวงอื่นเหมือนกับพวกผู้ชาย และที่สำคัญผู้หญิงสามารถเป็นนักรบได้
[นี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม?]
ผู้คนจากจักรวรรดิดวงดาวแสดงความคิดเห็นลงบนกระทู้ หนึ่งวินาทีที่แล้วพวกเขายังคงกังวลว่าเผ่ามนุษย์จะพังพินาศลงหรือไม่ แต่ตอนนี้พวกเขากลับได้ยินว่าพวกเขาได้บ้านหลังใหม่แล้ว
ต่อจากนี้ไปพวกเขาจะได้รับโอกาสใหม่ ความท้าทายแบบใหม่ และความหวังใหม่
[ผมคิดว่าผมกำลังฝันไป แต่ความฝันนี้ดูจริงมาก พอผมใช้เข็มจิ้มขาตัวเอง มันเจ็บมากจนผมร้องลั่นบ้านเลย แต่ผมไม่ได้ตื่นจากความฝันแฮะ!]
[เรื่องมนุษย์ในต้นไม้แห่งชีวิต มันไม่ใช่แค่เรื่องเล่าใช่ไหม? ผมนึกว่ามันเป็นเรื่องเล่ามาตลอดเลย! ขอบคุณฮะพระเจ้า!]
[ฉันอยากออกไปดูข้างนอกจัง อยากเห็นว่ามนุษย์ข้างนอกนั่นจะเป็นยังไง จะมาจากแม่พิมพ์แบบเดียวกันกับพวกเราหรือเปล่า?]
[คอมเมนต์บนพูดเล่นหรือไง?! ต่อให้คุณเกิดจากพ่อแม่ของคุณ แต่ก็ไม่น่ามาจากแม่พิมพ์เดียวกันได้หรือเปล่า?!]
…
จักรวรรดิชิงเหย้าเข้ามาครอบงำเผ่ามนุษย์ในจักรวรรดิดวงดาว ชาวเน็ตจำนวนนับไม่ถ้วนจากจักรวรรดิชิงเหย้าให้ความสนใจกับเผ่ามนุษย์ที่มาจากเขตดาวต่างแดนอย่างมาก
[เมื่อไหร่สองประเทศของพวกเรา เอ๊ย! สองประเทศอะไร? เราคือครอบครัวเดียวกัน! เมื่อไหร่จะได้ไปเล่นกับคนในจักรวรรดิดวงดาวสักที?]
[ใช่ ๆๆ! มาเป็นเพื่อนกันเถอะ ผมได้ยินมาว่าผู้หญิงจากจักรวรรดิดวงดาวอ่อนโยนและสวยกันมาก ไม่รู้ว่าจริงไหมนะ?]
[เชี่ย!! คอมเมนต์บนเพิ่งโผล่มาจากถ้ำหรือไง? ยังชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนและสวยอยู่อีกเหรอ? ต้องผู้หญิงที่แข็งแกร่งและทรงพลังสิ ได้รับความนิยมจากเราเยอะมาก!]
[ฉันก็แค่พูดไปเรื่อยไหม! แฟนผมเป็นถึงเทพีแห่งสงครามคนแรกในสถาบันทางทหารของเราเลยนะ!]
[เฮ้ย! ผมจะบอกให้นะ อย่าได้ดูถูกผู้หญิงจากจักรวรรดิดวงดาวเชียว! ถึงพวกเธอจะดูอ่อนโยน แต่ข้างในแข็งแกร่งกันมาก!]