บทที่ 477 ความลับของตระกูลฉู่
บทที่ 477 ความลับของตระกูลฉู่
“วิธีอะไร?” ฉู่จงเทียนถามกลับอย่างเร่งรีบ
หวางฝูกล่าวว่า “ข้าได้สั่งให้ปิดข่าวเกี่ยวกับใบอนุญาตค้าเกลือที่ถูกขโมยไปไม่ให้รั่วไหลแล้ว ข้าจะไม่ยอมรับมันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นข้าจะแสร้งทำเป็นว่าใบอนุญาตค้าเกลือยังคงอยู่ แล้วจากนั้นพวกเราจะใช้ใบอนุญาตของปีหน้าก่อนเพื่อให้ผ่านวิกฤตนี้ไป นี่น่าจะเป็นทางออกเดียวของเรา”
กิจการค้าเกลือมีขนาดใหญ่ บางครั้งใบอนุญาตค้าเกลือที่ถูกจัดสรรมาในปีนั้น ๆ ก็ไม่เพียงพอต่อความต้องการ นี่คือเหตุผลที่ราชสำนักขายใบอนุญาตค้าเกลือเผื่อไว้เป็นเวลาสามปีล่วงหน้า
อย่างไรก็ตาม ใบอนุญาตค้าเกลือเหล่านี้ก็ไม่ได้มาโดยไม่มีราคา แค่ค่าใช้จ่ายอย่างเดียวก็สูงมาก
เกลือปกติอนุญาตให้ค้าขายกันได้ในราคา 1.5 เท่าของเงิน ในขณะที่เกลือในอนาคตจะอนุญาตให้ใช้เงินเพิ่มเติม 2.1 เท่าต่อใบอนุญาต ซึ่งเทียบเท่ากับดอกเบี้ยเงินกู้ ทางการยังใช้สิ่งนี้เพื่อควบคุมกิจการค้าเกลือในวงกว้าง เพื่อป้องกันไม่ให้พ่อค้าเกลือเทขายสินค้าออกสู่ตลาดมากเกินไปในคราวเดียว
“แต่ค่าใช้จ่ายในการใช้ใบอนุญาตค้าเกลือของปีถัดไปจะสูงขึ้นมาก” ฉู่จงเทียนกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
หวางฝูส่ายหัว “พี่ฉู่เข้าใจความตั้งใจของข้าผิดไปแล้ว สิ่งที่ข้าเสนอคือแสร้งทำเป็นว่าใบอนุญาตค้าเกลือปีถัดไปเป็นของที่ถูกขโมยไป ด้วยวิธีนี้ เมื่อทุกอย่างคลี่คลาย ในปีหน้าเราจะสามารถกลับไปทำธุรกิจได้ตามปกติ ทุกอย่างจะถูกเก็บเป็นความลับ สิ่งนี้สามารถช่วยเราให้พ้นจากสถานการณ์ที่สิ้นหวังในตอนนี้ได้”
ฉู่จงเทียนรู้สึกท้อแท้ “เราทำไม่ได้! นี่มันเท่ากับเราหลอกลวงราชสำนัก! ถ้าเรื่องนี้รั่วไหลออกไป มันจะกลายเป็นว่าเราก่ออาชญากรรมครั้งใหญ่!”
หวางฝูกล่าวต่อว่า “ด้วยอิทธิพลของพี่ฉู่ในเมืองจันทร์กระจ่าง และประสบการณ์หลายปีของตระกูลหวาง ไม่มีทางที่สิ่งต่าง ๆ จะควบคุมไม่ได้ นอกจากนี้ การใช้ใบอนุญาตค้าเกลือล่วงหน้าเป็นสิ่งที่ทุกตระกูลทำมาตลอดอยู่แล้ว จะมีกี่คนที่จ่ายภาษีครบกำหนดตลอด?”
“ตามปกติเราใช้ใบอนุญาตของปีถัดไปแค่เพียงจำนวนน้อยนิดเท่านั้น ซึ่งทุกคนสามารถเมินเฉยและปล่อยให้ผ่านไปได้ แต่คราวนี้ด้วยเกลือจำนวนมากที่ต้องส่ง มันจะกลายเป็นว่าเราต้องใช้ใบอนุญาตเกือบตลอดทั้งปีหน้า! ซึ่งอันตรายเกินไป ข้าไม่เห็นด้วยแน่ ๆ” ฉู่จงเทียนยืนยัน
หวางฝูถอนหายใจ “พี่ฉู่ โปรดยกโทษให้ข้าที่พูดตรง ๆ แต่เราจะทำอะไรได้อีก?
“อย่างที่ทุกคนรู้ การค้าเกลือผิดกฎหมายมีมากขึ้นเรื่อย ๆ และตระกูลฉู่ ของท่านไม่สามารถขายเกลือของตัวเองได้มากเหมือนแต่ก่อนแล้วถูกต้องไหม?
“ตระกูลของท่านแทบจะไม่สามารถขายเกลือได้อยู่แล้วด้วยราคาของใบอนุญาตแต่ละใบเป็นเงิน 1.5 ตำลึง ดังนั้นหากราคาของใบอนุญาตแต่ละใบเพิ่มขึ้นเป็นเกือบ 4 ตำลึง ท่านจะขายเกลือของท่านได้ยังไง? ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าท่านจะขายมันได้ แต่ตระกูลฉู่ของท่านจะทำกำไรได้สักแค่ไหนกัน? ตระกูลฉู่ของท่านเป็นตระกูลที่ใหญ่มาก ซึ่งรายจ่ายของท่านก็มีมากมายมหาศาล หากไม่มีรายได้จากการค้าเกลือ ท่านจะต้องตกต่ำอย่างรวดเร็ว มันไม่จริงเหรอ?”
ฉู่จงเทียนยืนขึ้นทันที “ตระกูลฉู่ของเราอดทนมาหลายร้อยปีแล้ว การสูญเสียนี้ยังคงเป็นสิ่งที่ข้าสามารถแบกรับได้!”
แม้ว่าพวกเขาจะต้องทนทุกข์อยู่บ้าง แต่ที่แย่ที่สุด พวกเขาก็ยังสามารถขายทรัพย์สินของบรรพบุรุษบางส่วนได้
แต่แล้วในขณะที่ฉู่จงเทียนกำลังจะเดินจากไป หวางฝูก็ทรุดตัวลงแทบเท้าแล้วจับขาของเขาไว้ “พี่ฉู่!” เขาร้องไห้ “ตระกูลฉู่ของท่านสามารถแบกรับภาระนี้ได้ แต่ตระกูลหวางของเราทำไม่ได้! หลังจากที่กองขบวนสินค้าถูกปล้นแล้ว ตระกูลหวางของเราก็ใกล้จะล่มสลาย! หากข่าวใบอนุญาตค้าเกลือของเราถูกขโมยแพร่สะพัดออกไปล่ะก็ ตระกูลหวางของข้าจะต้องจบสิ้นแน่นอน! พี่ฉู่ ตลอดระยะเวลาหลายปีแห่งมิตรภาพของเรา ข้าไม่เคยขออะไรจากท่านเลย ตอนนี้ข้าขอร้องท่านจริง ๆ!”
“น้องหวาง ได้โปรดยืนขึ้น! ทำไมเจ้าต้องทำอะไรแบบนี้?!” ฉู่จงเทียน รีบพยายามทำให้เขาลุกขึ้นยืน ในบรรดาตระกูลที่ยิ่งใหญ่ทั้งหมด ทั้งสองตระกูลใกล้ชิดกันมานานหลายสิบปี
“ตระกูลหวางกำลังจะล่มสลาย จะมีประโยชน์อะไรให้ข้าผู้นี้รักษาศักดิ์ศรีเอาไว้อีก?” หวางฝูยังคงนั่งอยู่บนพื้นไม่ยอมลุกขึ้น
ฉู่จงเทียนมีสีหน้ามืดมน “ให้ข้าคิดทบทวนอีกทีก่อนก็แล้วกัน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่เกินไป”
เมื่อได้ยินการเปลี่ยนแปลงในน้ำเสียงของฉู่จงเทียน หวางฝูก็มีความสุขขึ้นในทันที “ขอบคุณมากพี่ฉู่ ข้าไม่รู้จะขอบคุณท่านยังไง! ทุกสิ่งจะสำเร็จหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับเจตจำนงของสวรรค์!”
ฉู่จงเทียนกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฉู่ เมื่อเขาหารือเรื่องนี้กับฉินหว่านหรู ใบหน้าของนางก็มืดลงในทันที
“ไม่มีทางที่เราจะทำได้! ที่รัก ทำไมท่านถึงสับสนขนาดยอมตกลงในเรื่องนี้?”
ฉู่จงเทียนถอนหายใจ “ข้าตระหนักดีถึงอันตรายที่อยู่เบื้องหลัง แต่คำพูดของหวางฝูไม่ได้ไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง หากเราจ่ายภาษีล่วงหน้าสำหรับใบอนุญาตค้าเกลือของปีถัดไป ค่าใช้จ่ายก็จะสูงเกินไป ไม่มีคนทั่วไปคนไหนที่จะซื้อเกลือของเราได้ในราคาที่เราขายไม่ขาดทุน”
ฉินหว่านหรูถามกลับทันที “ถ้าไม่มีใครซื้อแล้วมันจะเป็นอะไรไป? ตระกูลฉู่ของเรายังคงสามารถแบกรับภาระของรายได้ต่อให้ต้องสูญเสียรายได้จากค้าเกลือไปหนึ่งปี ราชสำนักส่งซ่างหงมาเฝ้าเรา ขืนเราทำอะไรผิดไปแล้วเขารู้เรื่อง ปัญหาใหญ่จะเกิดขึ้นแน่นอน!”
“สถานการณ์ตระกูลฉู่ตอนนี้ไม่ได้ดีอย่างที่เจ้าเข้าใจเลย” ฉู่จงเทียนกล่าว “เราประสบสภาวะขาดทุนมาหลายปีติดต่อกันแล้ว และต่อให้เมื่อไม่นานมานี้ สิ่งต่าง ๆ ได้เริ่มพลิกผันไปในทางที่ดีขึ้นบ้าง ถึงอย่างนั้น เราก็ไม่สามารถแบกรับภาระนี้ได้!”
“อันที่จริง ข้าอยากถามท่านเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอด” ฉินหว่านหรูตอบ “แม้ว่ากิจการของเราจะไม่ได้ดำเนินไปอย่างราบเรียบมาโดยตลอด แต่ตระกูลฉู่ยังคงมีส่วนแบ่งมหาศาลในกิจการค้าเกลือและเหล็ก เงินทั้งหมดจากกิจการเหล่านี้ไปอยู่ที่ไหน? เหตุใดเราจึงขาดทุนอยู่ทุกปี?”
“ข้าไม่ได้คิดจะปิดบังเรื่องนี้จากเจ้า แต่ข้าเห็นว่าเจ้ามีเรื่องอื่นในใจมากมายอยู่แล้ว ข้าก็เลยไม่อยากเอาเรื่องนี้มาคุยกับเจ้าให้เจ้าหนักใจมากขึ้นไปอีก” ฉู่จงเทียนหยุดชั่วคราว “เจ้าน่าจะเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับหน่วยงานตรวจสอบเกลือใช่ไหม?”
“ข้ารู้” ฉินหว่านหรูตอบ
ฉู่จงเทียนได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้นางฟังต่อไป
เนื่องจากผลกำไรที่ไม่เหมาะสมในกิจการค้าเกลือ ศาลจึงได้จัดตั้งหน่วยงานตรวจสอบเกลือขึ้น และมีหน้าที่ตรวจสอบการผลิต การขนส่ง และการลักลอบขายเกลือ
หน่วยงานตรวจสอบเกลือของมณฑลหลินชวน ดูแลกิจการค้าเกลือในเมืองจันทร์กระจ่าง ตำแหน่งเจ้าหน้าที่ในหน่วยงานนี้เป็นตำแหน่งที่มีกำไรมหาศาลซึ่งขุนนางมากมายต่างปรารถนาที่จะดำรงตำแหน่งนี้
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตระกูลฉู่รับผิดชอบการค้าเกลือในเมืองจันทร์กระจ่างมาหลายปี ทุกคนที่ต้องการตำแหน่งนี้จะต้องได้รับการตรวจสอบและอนุมัติจากตระกูลฉู่ก่อน
เจ้าหน้าที่หน่วยงานตรวจสอบเกลือทั้งหลายจึงมักจะเป็นสมาชิกของตระกูลฉู่ หรือบุคคลที่ใกล้ชิดกับตระกูลฉู่
อย่างไรก็ตาม ราชสำนักเต็มไปด้วยการเมือง มีเจ้าหน้าที่เพียงไม่กี่คนที่ซื่อตรง ในขณะที่ส่วนใหญ่ต่างเกี่ยวข้องกับการทุจริตแสวงหาผลประโยชน์ร่วมกันกับคนอื่น ๆ
เจ้าหน้าที่ตรวจสอบทุกคน ผู้ช่วยของพวกเขา และแม้แต่เจ้าหน้าที่ระดับล่างล้วนต้องการส่วนแบ่งทั้งสิ้น
เจ้าหน้าที่จากตระกูลฉู่จึงทำได้เพียงแสร้งไม่รู้ไม่เห็นเมื่อการทุจริตเพิ่มขึ้น
และยิ่งไปกว่านั้น เจ้าหน้าที่ระดับสูงของหน่วยงานตรวจสอบเกลือมักจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นหน่วยงานส่วนกลางหรือย้ายออกไปเป็นเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นตำแหน่งสูง จนเกิดเป็นเครือข่ายขนาดใหญ่ทั่วทั้งราชสำนัก
หากตระกูลฉู่กล้าที่จะพูด มันก็จะกลายเป็นการท้าทายอำนาจอิทธิพลที่กว้างขวางกว่า
ในขณะที่การทุจริตนี้แพร่ระบาดเป็นเวลานาน จำนวนเงินที่หน่วยงานตรวจสอบเกลือได้รับก็เป็นตัวเลขที่มหาศาล
ในอดีต ตระกูลฉู่ยังคงสามารถปกปิดได้ผ่านการทำบัญชีที่ชาญฉลาด อย่างไรก็ตาม เมื่อมาถึงรุ่นของฉู่จงเทียน เงินจำนวนนี้ได้เติบโตขึ้นจนไม่สามารถซ่อนไว้ได้อีกต่อไป
ใบหน้าของฉินหว่านหรูถึงกับซีดเมื่อได้ยินเรื่องราวของเขา “ท่านกำลังพูดว่าเงินทั้งหมดที่ตระกูลฉู่หามาได้ไม่กี่ปีมานี้ ถูกใช้เพื่อเป็นสินบนให้แก่พวกโลภของหน่วยงานตรวจสอบเกลือหรือ?”
ฉู่จงเทียนยิ้มอย่างขมขื่น “ถูกต้อง”
“ทำไม?!” ฉินหว่านหรูโกรธมาก “ทำไมตระกูลฉู่ของเราจึงต้องจ่ายด้วย?”
“เจ้าคิดว่า ตระกูลฉู่ของเราสามารถครอบครองกิจการค้าเกลือและเหล็กของเมืองจันทร์กระจ่างมาเป็นเวลานานได้ยังไง?” ฉู่จงเทียนโต้กลับอย่างเคร่งขรึม “สิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้ด้วยผลของความพยายามของบรรพบุรุษของเราล้วน ๆ หรือเป็นเพราะเราพึ่งพาการคุ้มครองจากเจ้าหน้าที่หน่วยงานตรวจสอบเกลือทั้งหมด?
“ก่อนหน้านี้เราไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจักรพรรดิก็มีแนวโน้มที่จะต่อต้านตระกูลฉู่ เราจึงต้องระวังให้มากขึ้น ดังนั้นเราจึงต้องพึ่งพาหน่วยงานตรวจสอบเกลือ เพื่อที่เราจะสามารถรอดการตรวจสอบของราชสำนักได้”
ฉู่จงเทียนหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “นี่คือเหตุผลที่ข้ามั่นใจมากว่าเรายังคงเป็นกลางได้แม้จะมีแรงกดดันจากทั้งจักรพรรดิ และฝ่ายของราชันลมปราณ มันเป็นเพราะเรามีผู้สนับสนุนจำนวนมากในราชสำนัก! ด้วยสินบนจำนวนมหาศาลที่พวกเขาได้รับจากเรา พวกเขาจึงไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลฉู่อย่างแน่นอน เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น จะไม่มีใครสามารถเอาตัวรอดไปได้!”
ฉินหว่านหรูตัวสั่น “ท่านเคยมอบสมุดบัญชีให้ชูเหยียนมาก่อน ย้อนกลับไป ท่านบอกว่ามันเป็นสมุดบัญชีที่บันทึกพันธมิตรทางธุรกิจและข้อตกลงของเรา แต่จากสิ่งที่ท่านเพิ่งบอกข้า ข้าเดาว่าในสมุดบัญชีนั้นมันน่าจะเป็นหลักฐานที่เกี่ยวกับการทุจริตของหน่วยงานตรวจสอบเกลือหลายชั่วอายุคนใช่ไหม?”
ฉู่จงเทียนพยักหน้า “ใช่แล้ว ตราบใดที่สมุดบัญชีนี้ไม่สูญหาย ตระกูลฉู่ ของเราก็จะอยู่รอดต่อไป แม้ว่าเราจะถูกจักรพรรดิหรือราชันลมปราณคุกคามก็ตาม!”