เมื่อเห็นว่าลี่หยูนห่วนพ่อลูกกลับไปแล้ว ลี่จุนซินก็หัวเราะขึ้นมา คนพวกนี้ก็เก่งแต่รังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่กลับไม่กล้ากับคนจริง
วันนี้เห็นเจียงหยุนเอ๋อเด็ดเดี่ยวและไม่ขลาดกลัวอะไรแบบนี้ ลี่จุนซินก็เข้าใจ ความอ่อนแอของเธอทำให้ลี่หยูนห่วนพ่อลูกไม่คิดเห็นใจเธอเลยสักนิด หนำซ้ำพวกเขายังได้คืบจะเอาศอก
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ลี่จุนซินเห็นว่าเรื่องนี้ต้องรายงานให้ท่านปู่ลี่ได้ทราบ และรายงานความประพฤติของเจียงหยุนเอ๋อด้วย
“พอแค่นี้ก่อน เจียงหยุนเอ๋อ เมื่อกี้ที่พี่พูดไปเธอจดบันทึกเอาไว้ด้วย แล้วไปดำเนินการจัดการได้เลย จำไว้อะไรที่ทำไม่ได้หรือว่าไม่แน่ใจก็ให้ถามพี่ทันที”
ลี่จุนซินแทบรอไม่ไหวที่อยากจะกลับให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุด
“ได้ค่ะ พี่จุนซิน”เจียงหยุนเอ๋อเก็บแฟ้มเอกสารในมือ แล้วเดินออกจากห้องทำงานของลี่จุนซินไป
ลี่จุนซินเก็บข้าวของแล้วเดินทางไปที่คฤหาสน์ตระกูลลี่ทันที
ท่านปู่ลี่กำลังนั่งดูข่าวในห้องรับแขก ช่วงนี้มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นที่บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป ท่านปู่ลี่เองก็ให้ความสนใจกับข่าวธุรกิจ เพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่ไม่อาจจะควบคุมได้
“จุนซิน ไม่ทำงานเหรอ ? ทำไมถึงได้กลับมาแล้ว ?”เมื่อเห็นลี่จุนซินกลับมาท่านปู่ลี่เองก็แปลกใจ นึกว่าบริษัทเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก หัวใจก็พลันวูบโหวงขึ้นมาทันที
“คุณปู่หนูก็ต้องมารายงานสถานการณ์ให้ฟังสิคะ” ลี่จุนซินเอ่ยพูดไปอย่างอารมณ์ดีแล้วนั่งลงข้างๆท่านปู่ลี่ คล้องมือไปที่แขนของชายชรา
ลี่จุนซินที่เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยก็นั่งอยู่ด้วย สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที :“แม่ แม่มาอยู่นี่ได้ยังไงคะ ? ”
เมื่อโม่เสี่ยวฮุ่ยเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของลูกสาวก็ไม่พอใจขึ้นมา：“ทำไม ฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ ？”
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่”ลี่จุนซินรู้ว่าสีหน้าเธอแสดงออกชัดเจนเกินไป จึงได้รีบส่ายหัวเป็นพัลวัน
“หรือมีอะไรที่ฉันอยู่ฟังด้วยไม่ได้？”โม่เสี่ยวฮุ่ยรู้สึกเหมือนลี่จุนซินมีอะไรปิดบังเธออยู่
ลี่จุนซินก็รีบส่ายหัวขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่ใช่เพราะลี่จุนซินให้โม่เสี่ยวฮุ่ยรู้ไม่ได้ แต่เรื่องที่เธอจะพูดมันเกี่ยวข้องกับเจียงหยุนเอ๋อ และโม่เสี่ยวฮุ่ยเองก็ไม่ชอบหน้าเจียงหยุนเอ๋อเท่าไรนัก
ลี่จุนซินกลัวว่าการที่เขาพูดอะไรต่อหน้าโม่เสี่ยวฮุ่ย หากเขาพูดเอาดีให้กับเจียงหยุนเอ๋อ แล้วผลที่ได้ตรงกันข้ามกับที่คาดเอาไว้เธอเองจะทำยังไงกับมัน ?
“เอาเถอะ พูดมาเถอะ มีเรื่องอะไร เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วงั้นเหรอ? ” ท่านปู่ลี่ก็ยังคงไม่วางใจ
แม้จะประกาศตัวไปว่าเป็นผู้ดูแลบริหาร แต่เพราะปัญหาสุขภาพ ทุกอย่างจึงเป็นลี่จุนซินที่คอยรับหน้าเอาไว้ทั้งหมด
อีกอย่างเธอก็เป็นผู้หญิง ไม่รู้จะแบกรับมันเอาไว้ได้นานแค่ไหน
“คุณปู่ หนูอยากจะพูดเรื่องของเจียงหยุนเอ๋อ”ลี่จุนซินเหมือนรู้สึกผิด จึงพูดเสียงให้เบาลง
เมื่อโม่เสี่ยวฮุ่ยได้ยินชื่อของเจียงหยุนเอ๋อ ก็มีเสียงไม่พอใจขึ้นมา：“ทำไม ? มีอะไรที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นแล้วฉันไม่ควรรู้อย่างนั้นเหรอ ? ”
“พูดมาเถอะ ไม่เป็นไร ”ท่านปู่ลี่กระแอมไอเสียงเบา “หรือเพราะเจียงหยุนเอ๋อทนต่อไปไม่ไหวแล้วใช่ไหม？”
แม้ก่อนหน้าจะได้ยินมาว่าเจียงหยุนเอ๋อมีความประพฤติที่ดี แต่ตอนนี้ก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว จึงไม่รู้ว่าคนท้องจะทนได้อีกนานแค่ไหน
“ไม่ค่ะ คุณปู่ เจียงหยุนเอ๋อไม่เพียงมุ่งมั่น แต่ยังยืนหยัดได้เป็นอย่างดี”เวลาที่ลี่จุนซินพูดถึงเจียงหยุนเอ๋อ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
โม่เสี่ยวฮุ่ยที่นั่งอยู่ใกล้ๆพอได้ยินก็รู้สึกงุนงงสับสน มุ่งมั่นเรื่องอะไร ?
“ออ?”ดวงตาของท่านปู่ลี่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ “จริงเหรอ？”
ลี่จุนซินพยักหน้า：“เธอเรียนรู้ได้เร็วมาก บางเรื่องอธิบายนิดเดียวเธอก็เข้าใจ และบางเรื่องเธอก็จัดการด้วยตัวเองได้แล้ว ”
ท่านปู่ลี่พยักหน้า ：“ใช้ได้”
“คุณปู่วันนี้ที่มามีอีกเรื่องหนึ่งที่จะรายงาน” ลี่จุนซินรู้สึกว่าจำเป็นต้องรายงานพฤติกรรมของลี่หยูนห่วนพ่อลูกให้ท่านปู่ได้ทราบ
“อืม”
“อันที่จริงหลังจากที่ลี่จุนถิงหายตัวไป ลุงรองกับหยูนห่วนก็มาหาหนูอยู่ตลอด ” ขณะที่ลี่จุนซินพูดก็คอยสังเกตอาการของท่านปู่ลี่ไปด้วย และพบว่าเขาได้แต่ตั้งใจฟัง ก็เอ่ยพูดต่อไปอีกว่า “ลุงรองบอกว่าต้องการสิทธิ์ในการดูแลบริหารบริษัท”
ทันทีที่ลี่จุนซินพูดจบ โม่เสี่ยวฮุ่ยก็ปฏิเสธขึ้นมาทันที：“ฝันไปเถอะ”
หลังจากที่โม่เสี่ยวฮุ่ยต้องมาเจอกับเรื่องที่ลี่เจี้ยนหวาทรยศหักหลัง อารมณ์ก็หงุดหงิดง่ายขึ้น กิริยาท่าทางที่เคยอ่อนโยนของเธอก่อนหน้าก็ไม่มีเหลืออยู่อีกต่อไป
ท่านปู่ลี่จ้องมองไปที่โม่เสี่ยวฮุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์นัก โม่เสี่ยวฮุ่ยก็ก้มหน้าลง และไม่พูดอะไรต่อ
“แล้วยังไงต่อ”
“ตอนแรกหนูก็ปฏิเสธเพราะมันคือหยาดเหงื่อแรงกายของจุนถิง และที่เขาทำแบบนี้มันก็เกินไป” ลี่จุนซินรู้เพียงว่ามันไม่ยุติธรรมกับลี่จุนถิง
ท่านปู่ลี่ก็ถอนหายใจ ลูกชายสองคนของเขาไม่ค่อยจะลงรอยกันเรื่องนี้เขาเองก็รู้ดี เพียงแต่ไม่เคยจะพูดถึงมันก็เท่านั้น ลูกชายคนเล็กไม่พอใจที่เขายกมอบอำนาจให้ลี่จุนถิงแต่ไม่ให้อะไรกับหยูนห่วนก็คงไม่พอใจเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ไม่คิดว่าจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ แสดงตัวออกมาในตอนที่บริษัทกำลังวุ่นวายมีปัญหา ช่างน่าผิดหวังจริงๆ
“แล้วหนูให้พวกเขาไปหรือเปล่า？” ท่านปู่ลี่ไม่ประสงค์จะยกสิทธิ์ในการบริหารนี้ให้กับลี่เจี้ยนเย่ เพราะเขารู้นิสัยของลูกชายตัวเองดี เขาไม่เหมาะกับการทำธุรกิจ ถึงแม้จะเป็นคนที่ฉลาด แต่ก็ไม่มีความน่ายำเกรง
“ไม่ให้แน่นอนค่ะ”ลี่จุนซินหัวเราะแล้วส่ายหัวไปมา สภาพจิตใจเธอดีขึ้นมาก“วันนี้พวกเขามาหาหนูที่บริษัท แต่ก็ผิดหวังกลับไป และเรื่องนี้ก็ต้องยกความดีความชอบให้เจียงหยุนเอ๋อ ”
“หืม？”ท่านปู่ลี่ก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้นไปอีก “เจียงหยุนเอ๋อทำไม？”
“คุณปู่ ไม่ใช่ว่าหนูจะฟ้องอะไรนะคะ สถานการณ์ในตอนนั้นลุงรองกับหยูนห่วนก็ทำเกินไป คำพูดคำจาก็ไม่น่าฟัง หนูโมโหจนพูดอะไรไม่ออก ก็ได้เจียงหยุนเอ๋อนั่นแหละที่พูดแทนให้ เธอเข้มแข็งมาก ต่อปากต่อคำจนพวกเขาหมดคำพูด” ลี่จุนซินพึมพำ คิดไปถึงตอนนั้นเจียงหยุนเอ๋อที่ท้องโต ใบหน้าแดงก่ำ ลี่จุนซินรู้สึกว่าเธอนั้นเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งจริงๆ
“จริงเหรอ?”แม้จะเป็นประโยคคำถามของท่านปู่ลี่ แต่ในใจเขาก็เชื่ออย่างสนิทใจไปแล้ว ใบหน้าก็แสดงถึงความชื่นชม
ดูๆไปแล้วหลานชายของตัวเองก็ตาถึงจริงๆ
“นี่กำลังพูดอะไรกันอยู่ ? แล้วทำไมเจียงหยุนเอ๋อถึงไปอยู่ที่บริษัท？”โม่เสี่ยวฮุ่ยยังไม่รู้เรื่องที่เจียงหยุนเอ๋อไปทำงานที่บริษัท
ดังนั้นจึงไม่เข้าใจเรื่องที่ท่านปู่ลี่กับลี่จุนซินพูดคุยกันจึงยังรู้สึกมึนงงสับสนเล็กน้อย
ท่านปู่ลี่หัวเราะแล้วพูดว่า ：“เรื่องนี้ฉันยังไม่ได้บอกเธอ ก่อนหน้านี้เจียงหยุนเอ๋อมาขอร้องฉันว่าอยากจะไปทำงานที่บริษัท”
ไม่ใช่ว่าผู้ท่านปู่ลี่ไม่ทันได้พูด แต่เขาไม่คิดที่จะบอกโม่เสี่ยวฮุ่ยต่างหาก เขารู้ว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยรู้สึกยังไงกับเจียงหยุนเอ๋อ พูดไปแล้วโม่เสี่ยวฮุ่ยก็ต้องคัดค้านอย่างแน่นอน
“คุณพ่อ ยอมเหรอคะ?”โม่เสี่ยวฮุ่ยประหลาดใจเล็กน้อย เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
“อืม”
“พ่อยอมตกลงไปได้ยังไง? ”โม่เสี่ยวฮุ่ยก็อยู่ไม่สุขขึ้นมาทันที “เธอต้องมีแผนร้ายอะไรแน่ๆ ”
“เจียงหยุนเอ๋อมีแผนร้ายจริงๆ เธอต้องการจะทำอะไรเพื่อจุนถิงบ้าง”ท่านปู่ลี่ขึ้นเสียง“เธอก็อคติกับเจียงหยุนเอ๋อเกินไป”
โม่เสี่ยวฮุ่ยไม่ได้พูดอะไร ได้แต่เพียงหันหน้าไปทางอื่นแทน