บทที่ 468 ทุบของในบ้านเจ้า
บทที่ 468 ทุบของในบ้านเจ้า
“เจ้าบอกว่ามันเป็นเจตนาดีของท่านลุง เพื่อประโยชน์ของเขาหรือ?” กู้เสี่ยวหวานชี้ไปยังฉินเย่จือที่อยู่ข้างหลัง ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความดูถูก “ท่านพี่กับท่านลุงมีจิตใจดีมาก ไม่น่าเชื่อว่าพวกเขาจะพยายามเพื่อชายแปลกหน้าได้เช่นนี้ ท่านลุงและซินเถาก็เป็นคนใจดีอย่างไม่คาดคิดเช่นกัน เดิมทีข้าคิดว่าหัวใจของท่านลุงทำมาจากหิน! ในตอนที่พ่อแม่ของข้าเสียชีวิต พวกข้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากครอบครัวของท่านลุงเลยแม้แต่น้อย แม้แต่น้ำข้ายังไม่เคยได้กินสักหยด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเขาจะหาทางรอดให้พวกข้า แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าครอบครัวของข้าที่เป็นหลานของเขาจะเทียบไม่ได้กับชายผู้นี้? คิดแล้วก็เหลือเชื่อ!”
คำพูดประชดประชันของกู้เสี่ยวหวาน ทุกประโยคราวกับมีดที่ทิ่มแทงกู้ซินเถาและหัวหน้าหมู่บ้านเหลียง
กู้ฉวนลู่และกู้ซินเถาต้องการปูทางให้ฉินเย่จือ หรือพวกเขาวางแผนที่จะรับฉินเย่จือไปเป็นแรงงานแบบไม่จ่ายค่าตอบแทน เพราะพวกเขาเห็นว่าฉินเย่จือสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ได้!
หรือจะเป็นเพราะกู้ซินเถาชื่นชอบฉินเย่จือ และต้องการพาเขาไปเป็นผู้ดูแลส่วนตัวของนาง!
ฉินเย่จือที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “ข้ามีความสามารถอะไรที่ต้องตาแม่นางผู้นี้กัน เกรงว่าข้าคงจะไม่ได้มีโชคขนาดนั้น!”
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงหันศีรษะและเหลือบมองกู้ซินเถา ความสงสัยอัดแน่นในใจ
นางใช้ตนเองเป็นมีดเพื่อให้ตนเองตำหนิกู้เสี่ยวหวานหรือไม่?
หากเป็นเช่นนี้จริง ๆ ตนเองก็คงจะถูกหลอกแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ทำให้กู้เสี่ยวหวานขุ่นเคือง และแม้แต่กู้ฉวนลู่ก็ประจบประแจงไม่ได้!
หรือบางทีกู้ฉวนลู่อาจไม่รู้จักฉินเย่จือเลย และมันเป็นความปรารถนาของกู้ซินเถา แล้วจุดประสงค์ในการพาฉินเย่จือไปคืออะไรกันล่ะ?
ถ้ากู้ฉวนลู่มีแผนนี้จริง ๆ ทำไมเขาไม่มาเองล่ะ เขาจะปล่อยให้ลูกสาวของตัวเองที่ยังไม่ถึงวัยแต่งงานไปติดต่อกับชายแปลกหน้าได้อย่างไร น่าเหลือเชื่อเกินไป
บางทีกู้ฉวนลู่อาจคิดไม่ถึงว่ากู้ซินเถาจะมาพัวพันกับชายแปลกหน้าผู้นี้ อย่ารอถึงตอนนั้นที่กู้ซินเถาพาฉินเย่จือไปจริง ๆ และทำให้กู้ฉวนลู่รู้สึกขุ่นเคือง
“กู้ซินเถา พ่อของเจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังมาหาคนผู้นี้อยู่!” หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงกล่าวด้วยสีหน้ามืดมน เขาไม่ต้องการทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง ในเวลานั้น เขาจะทำลายชื่อเสียงของกู้ซินเถาและทำให้กู้ฉวนลู่เกลียดตนเอง
กู้ซินเถารู้สึกกลัวเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าที่มืดมนของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียง แต่นางก็ยังดึงดันอย่างดื้อรั้น “ท่านพ่อของข้าไม่รู้ แต่ข้าทำเพื่อประโยชน์ของเสี่ยวหวาน ไม่อยากให้เสี่ยวหวานอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าทั้งวันและทำลายชื่อเสียงของนางไป”
“โอ้ จริงหรือ?” กู้เสี่ยวหวานพ่นลมอย่างเย็นชา คำพูดของกู้ซินเถาไม่ได้เชื่อมโยงกันเลย และยังกล่าวอีกว่าเพื่อประโยชน์ของกู้เสี่ยวหวาน นางต้องการพาฉินเย่จือไปอยู่กับตนเอง เป็นไปได้ไหมว่า นางต้องการนำสิ่งที่ทำลายชื่อเสียงไปไว้กับตนเอง?
กู้ซินเถาใจดีขนาดนี้เลยหรือ?
ใบหน้าของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงเปลี่ยนเป็นสีเข้ม
ด้วยใบหน้าที่มืดมน เขาพูดกับกู้ซินเถาอย่างไม่อดทน “ซินเถา เมื่อเจ้ากลับมาที่หมู่บ้านอู๋ซีในครั้งนี้ พ่อและแม่ของเจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ามาทำอะไรที่นี่?”
ใบหน้าของกู้ซินเถาเปลี่ยนไปอย่างมาก แต่หลังจากนั้นนางก็เต็มไปด้วยความโกรธ กู้เสี่ยวหวานผู้นี้พูดเก่งเกินไป และนางก็โยนสิ่งเลวร้ายมาให้ด้วยคำพูดไม่กี่คำ
เมื่อกู้ซินเถาได้ยินสิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงหมายถึง นางก็รู้สึกผิดเล็กน้อย
ครั้งนี้นางเกลี้ยกล่อมให้ซุนซื่อส่งนางกลับมา นางทำเหมือนกลับมาพักผ่อน ถ้าพวกเขารู้ว่าตั้งแต่วันแรกที่ตนเองมาที่หมู่บ้านอู๋ซี นางก็อยู่ที่บ้านของกู้เสี่ยวหวาน และยังจะพาชายผู้นั้นไปจากครอบครัวของพวกเขา เกรงว่าทั้งพ่อและแม่จะไม่ปล่อยนางไปแน่
กู้ซินเถาไม่กล้าพูดคำที่ไร้ยางอายเช่นนี้ นางจึงเตือนเฉาซื่อว่าอย่าบอกซุนซื่อเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด เฉาซื่อต้องการจับจุดอ่อนของกู้ซินเถา นางจึงไม่พูดอะไร
อย่างไรก็ตาม หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงเป็นเพื่อนที่ดีกับกู้ฉวนลู่ เมื่อเห็นลูกสาวของเพื่อนเขาทำเช่นนี้ เขาจะเป่าหูของกู้ฉวนลู่อย่างแน่นอน
ในใจกู้ซินเถาทั้งโกรธทั้งหวาดกลัว นางมองฉินเย่จืออย่างเศร้าสร้อย
ถ้าคนผู้นี้ไปกับนางโดยไม่พูดอะไรสักคำจะดีแค่ไหนกันนะ และตนเองจะเกลี้ยกล่อมซุนซื่อและกู้ชวนลู่ว่ามีคนงานในครอบครัวมากขึ้น ถึงแม้จะอึดอัดเล็กน้อย แต่หลังจากผ่านไปนาน พ่อกับแม่จะต้องยอมรับเขาอย่างแน่นอน
กู้ซินเถาถือความคิดนี้ แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากต่อสู้มาหลายวันก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวเลย
ฉินเย่จือไม่ได้มองไปทางด้านข้างตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามา และจ้องไปที่พื้นข้างหน้า ยกเว้นคำพูดที่เขาปฏิเสธ เกรงว่าเขาจะไม่แม้แต่จะมองตนด้วยซ้ำ
กู้ซินเถารู้สึกละอายใจและโกรธ นางสวยมากและฐานะครอบครัวของก็ดีมาก นางดีกว่ากู้เสี่ยวหวานมาก
ฉินเย่จือ ทำไมเขาถึงไม่สนใจตัวนางกัน ทำไม ทำไม!
หัวใจของกู้ซินเถาราวกับทะเลที่มีพายุ และหน้าอกของนางก็กระเพื่อม
ทำไม ทำไม!
เลือกสาวน่าเกลียดในหมู่บ้านมากกว่าผู้หญิงสวยอย่างข้า
ใบหน้าของฉินเย่จือไม่แสดงอารมณ์ หลายวันมานี้เมื่อนึกถึงตัวเองเหมือนตัวตลกกระโดดบนคานที่อยู่ในหมู่บ้านอู๋ซีมาหลายวัน นางสูญเสียเงินไปจำนวนมากและยังจบลงอย่างไร้ยางอายอีก!
ยิ่งกู้ซินเถาคิดเรื่องนี้มากเท่าไร นางก็ยิ่งรู้สึกเกลียดมากขึ้นเท่านั้น นางตะโกนอย่างบ้าคลั่งทันที “กู้เสี่ยวหวาน อย่าหลอกลวงให้มากนัก เจ้ากับฉินเย่จือมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่ ทำไมถึงลังเลที่จะปล่อยเขาไป เจ้าสองคนผิดประเวณีกันหรือ!”
ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึง ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง กู้ซินเถาผู้นี้สามารถพูดคำที่น่าเกลียดได้จริง ๆ!
กู้เสี่ยวหวานยิ้มอย่างเย็นชา และในที่สุดกู้ซินเถาก็ถูกยั่วยุให้โกรธแล้ว ในขณะนี้ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความดุร้าย นางจะยังคงแสร้งทำเป็นว่าอ่อนโยนได้อย่างไร นี่เป็นเวลาสำหรับกู้เสี่ยวหวาน
“กู้เสี่ยวหวาน เจ้าไร้ยางอาย เจ้ารับชายแปลกหน้ามาอยู่เป็นส่วนตัวและบอกว่ามีเจตนาดี ความลับซ่อนเร้นระหว่างเจ้าสองคนก็คงหนีไม่พ้นการผิดประเวณี!”
เมื่อกู้เสี่ยวหวานได้ยินกู้ซินเถาไล่กัดไปทั่วราวกับสุนัขบ้า นางลุกขึ้นทันทีและเดินไปที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว จากนั้นหยิบชุดกาน้ำชาบนโต๊ะและเหวี่ยงลงบนพื้นอย่างแรงในที่ที่กู้ซินเถายืนอยู่ กาน้ำชาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยตรงเท้าของกู้ซินเถา
ระหว่างเสียงกรีดร้องของเฉาซื่อและกู้ซินเถา นางก็เหวี่ยงถ้วยชาทั้งสี่ใบลงกับพื้นทีละใบจนแตกละเอียด
“ข้าจะสู้กับเจ้า!” เมื่อเฉาซื่อเห็นว่ากู้เสี่ยวหวานเหวี่ยงกาน้ำชาและถ้วยชาสี่ใบของนางลงบนพื้นจนแตกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ในพริบตา นางรู้สึกเป็นทุกข์มาก หลังจากกรีดร้อง นางก็รีบไปสู้กับกู้เสี่ยวหวาน
…………………………………………………………………………………………………………………………สารจากผู้แปล
ปากคอเราะร้ายเหลือเกินกู้ซินเถา ใครกันแน่ที่ไร้ยางอาย
ไหหม่า(海馬)