ตอนที่ 368 การเลือกสถานที่ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ (2)
ในช่วงข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ การใช้พลังเซียนที่เหมาะสมนั้น เป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยเพิ่มอัตราความสำเร็จในการข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์
ผู้ฝึกบำเพ็ญจำนวนมากไม่อาจรอดพ้นจากทัณฑ์สวรรค์ได้เพราะ พวกเขาใช้พลังเวทและพลังเซียนไปในทัณฑ์สวรรค์ช่วงก่อนหน้านี้มากเกินไป และเมื่อต้องเผชิญกับการทดสอบที่แท้จริงในภายหลัง พวกเขาก็ไม่เหลือพลังและไม่อาจฟื้นคืนพลังได้แล้ว
เพื่อให้คงพลังเซียนไว้เต็มเปี่ยม ผู้ฝึกบำเพ็ญจึงมักจะเลือกใช้โอสถวิญญาณที่ฟื้นฟูพลังเซียนและพลังเวทอย่างรวดเร็วเพื่อ”สร้างพลังขึ้นมาใหม่” ให้ตัวเองได้อย่างต่อเนื่อง
แน่นอนว่า หลี่ฉางโซ่วย่อมเตรียมโอสถวิญญาณชนิดนี้ และยังเตรียมโอสถชนิดต่างๆ ซึ่งสามารถนำไปใช้ร่วมกันได้ในช่วงเมื่อข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์และ เติมเต็มพลังให้ตัวเองได้อย่างรวดเร็ว
บนพื้นฐานของการใช้โอสถ เขาจะใช้ประโยชน์จากช่องว่างในช่วงระหว่างทัณฑ์สวรรค์โดยมีตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ที่คอยถ่ายเทพลังเซียนที่มีต้นกำเนิดและรากฐานเดียวกันเข้าสู่ร่างหลักของเขา เขาต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่พบกับสถานการณ์ที่ไม่มีพลังเซียนเหลือเพียงพอ…
เขาต้องขุดศักยภาพของพลังเวทของตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ให้ออกมาได้อย่างเต็มที่
หลี่ฉางโซ่วได้จัดให้ ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์บางส่วนไปกับบรรดาถั่วเซียนเพื่อฝังค่ายกลขนาดเล็กทั่วทุกหนทุกแห่ง…
เขาได้ทำมันสองครั้งในช่วงข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ครั้งก่อนหน้านี้
หลี่ฉางโซ่วยังจัดให้ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ไปเตรียมพื้นที่ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ที่สอง ซึ่งอยู่ห่างออกไปสามพันลี้ และพื้นที่ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ที่สาม ซึ่งอยู่ห่างออกไปหกพันลี้ ซึ่งมีแผนผังการจัดวางสิ่งต่างๆ ด้อยกว่าสถานที่แห่งนี้เล็กน้อย
หากครั้งนี้เขาข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ไปได้สำเร็จ เขาต้องขอบคุณต้นไม้วิญญาณบนยอดเขาหยกน้อยที่ให้การสนับสนุนอย่างไม่เห็นแก่ตัว!
แน่นอนว่า เขายังต้องขอบคุณวังมังกรที่ให้การสนับสนุนทางการเงินแก่เขา…
เพื่อจัดการกับทัณฑ์สวรรค์เซียนจิน หลี่ฉางโซ่วได้ทุ่มเทเต็มที่จริงๆ
หากเขาตายแล้ว จะมีประโยชน์อะไรในการเก็บสมบัติเอาไว้?
ต่อจากนั้น หลี่ฉางโซ่วก็เริ่มถอดอุปกรณ์ที่สวมอยู่บนร่างหลักของเขาและลบคาถาลับของเผ่าเวทที่เขาจารึกไว้ชั่วคราว
หลังจากที่ปรมาจารย์จอมปราชญ์ช่วยปกปิดร่องรอยของเขา และสมบัติ ‘ต่อต้านการหยั่งรู้’ เหล่านี้ของเขา ก็ได้สูญเสียจุดประสงค์ไปแล้วจริงๆ
ทว่าหลี่ฉางโซ่วก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ เขาไม่คิดว่าเขาปลอดภัยเพราะได้รับการคุ้มครองจากปรมาจารย์จอมปราชญ์ เพราะเผื่อว่าหากวันหนึ่งวิธีการของปรมาจารย์จอมปราชญ์จะล้มเหลวเขาก็ยังมีแผนสำรองฉุกเฉินใช้ได้…
มันย่อมปลอดภัยกว่าที่จะเขาควบคุมชีวิตของตัวเขาเองได้
ด้วยบทเรียนจากคราวก่อน เขาคิดว่าย่อมดีกว่าที่กำจัดสิ่งเหล่านี้ออกไปก่อนการข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์เพื่อไม่ให้ผิดเหมือนครั้งก่อนที่วิธีประหยัดพลังงานของปรมาจารย์เต๋าสวรรค์ได้ปล่อยทัณฑ์สวรรค์ออกมาโดยไม่ตั้งใจ และเกือบทำให้เขาต้องตัดแขนขาออกไป
เอ่อ ข้าทนมองย้อนกลับไปไม่ได้ ทนมองย้อนกลับไปไม่ได้จริงๆ
หลี่ฉางโซ่วยุ่งมาเป็นเวลานานแล้ว เขาต้องมั่นใจว่าการเตรียมการทั้งหมดนั้น ปลอดภัยดี
แต่เมื่อถึงเวลาที่กำหนด ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังไม่ปรากฏตัว…
ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ไปอยู่ที่ใดกัน?
ไม่ต้องรีบ ทัณฑ์สวรรค์เซียนจินนั้นไม่ได้ใกล้เข้ามา และหลี่ฉางโซ่วก็ยังพอเหลือเวลาให้ตัวเขาเองอยู่บ้าง
เขานับได้ว่าเขาได้ตัดขอบเขตเต๋าไปแล้วแปดครั้ง และวิธีตัดเต่าก็แทบจะไม่มีประโยชน์ใดๆ เลย แต่ก็ไม่ถือว่าไร้ประโยชน์
หากทัณฑ์สวรรค์ของเขามาถึงแล้ว และปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ยังไม่มา เขาก็จะตัดเต๋าครั้งที่เก้าแล้ว
การทำเช่นนั้น อาจทำให้ล่าช้าไปหนึ่งถึงสองชั่วยาม ร่างจำแลงของเขาที่อยู่ในศาลสวรรค์ก็ยังสามารถรีบไปขอความช่วยเหลือที่วังดุสิตได้…
บัดนี้ ทุกอย่างทางนี้พร้อมแล้ว รอเพียงปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่มาถึงเท่านั้น
หลี่ฉางโซ่วถอนหายใจอย่างโล่งอก จึงหยิบคำกล่าวขอบคุณต่อทัณฑ์สวรรค์ที่เขาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ แล้วเริ่มทบทวนทีละคำ
ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้ตั้งใจจะมาสาย
ก่อนถึงเวลาที่ตกลงกับหลี่ฉางโซ่ว ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ก็ได้ออกจากวังดุสิตแล้ว
แต่เมื่อปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ออกจากศาลสวรรค์ไป ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงหันกลับไปที่ทะเลบูรพาก่อน…
ความจริงแล้ว ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ให้ค่าต่อการข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ของหลี่ฉางโซ่วมากทีเดียว
น่าจะกล่าวได้ว่าหลังจากสมัยโบราณแล้ว สิ่งหนึ่งที่ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตูห่วงกังวลมากที่สุดก็คือ ทัณฑ์สวรรค์เซียนจินของหลี่ฉางโซ่ว
เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการที่เขาจะเกษียณตัวเองในวังดุสิตก่อนกำหนดได้หรือไม่ รวมถึงความถี่ทีเขาจะได้รับคำสั่งจากท่านอาจารย์ของเขาในอนาคตอีกด้วย…
ยิ่งกว่านั้น ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ยังถูกใจหลี่ฉางโซ่วมาก เขาคิดว่า หลี่ฉางโซ่วเป็นรุ่นเยาว์ที่น่ารักยิ่ง ซึ่งต่อให้ไม่มีข้อพิจารณาเหล่านี้ เขาก็ยินดีที่จะช่วยหลี่ฉางโซ่ว
ดังนั้น ก่อนที่ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่จะไปหาหลี่ฉางโซ่ว เขาจึงลอยไปยังทะเลบูรพาจนมาถึงเกาะซานเซียน หลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ได้พบศิษย์น้องหญิงอวิ๋นเซียวอีกครั้ง…
จากนั้นคู่หูแอบฟังก็รีบทำงานอย่างรวดเร็ว
เมื่ออวิ๋นเซียวออกมาพบปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตู นางก็ถอนหายใจเบาๆ ในใจ
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ศิษย์พี่เสวียนตูใช้อุบายกับนาง นางก็รู้สึกกระวนกระวายใจ และมีความคิดบางอย่างอยู่ในใจเสมอ
อวิ๋นเซียวยังรู้ว่านี่เป็นเพราะนางฝึกบำเพ็ญเต๋ามานานเกินไป และจู่ๆ หัวใจเต๋าของนางก็ถูกรบกวน นางจึงเพียงอยากเข้าปิดด่านสักหมื่นปีเพื่อระงับความวุ่นวายนี้เท่านั้น
คราวนี้ เมื่อปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่มาที่นี่ อวิ๋นเซียวก็ไม่อยากพบหน้าเขาอีก แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็ยังเดินออกมาจากศาลาอันอบอุ่น…
“ศิษย์พี่เสวียนตู มีเรื่องสำคัญอันใดหรือเจ้าคะ?”
ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตูกล่าวอย่างจริงจังว่า “ครั้งนี้ ข้าอยากขอให้ศิษย์น้องอวิ๋นเซียวช่วยเหลือ ข้าอยากขอยืมใช้งานถังทองฮุ่นหยวนของเจ้าสักหน่อย”
เทพธิดาอวิ๋นเซียวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและหัวเราะเบา ๆ พลางกล่าวว่า “ศิษย์พี่เสวียนตูมีสมบัติปรมาจารย์ลุงใหญ่มากมายที่ใช้ปกป้องตัวเองได้ แล้วเหตุใดจึงจะยังใช้ถังทองฮุ่นหยวนของข้าหรือเจ้าคะ?”
ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวว่า “หากข้าต่อสู้กับผู้ใด ข้าก็เพียงขอยืมสมบัติของอาจารย์บางส่วนเท่านั้น แต่นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะจัดการกับสถานการณ์ต่างๆ ได้ ทว่า ครั้งนี้ข้าต้องปกป้องใครบางคน จึงจำเป็นต้องขอยืมถังทองของศิษย์น้องหญิง”
เมื่อได้ยินคำพูดของปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ อวิ๋นเซียวก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเช่นกัน
“ศิษย์พี่ ท่านช่วยชี้แจงรายละเอียดให้มากกว่านี้สักหน่อยได้หรือไม่เจ้าคะ? ทั้งแผนภาพไท่จี๋ และเจดีย์เสวียนหวง ล้วนเป็นสมบัติสายป้องกันที่อยู่เหนือถังทองของข้ามากนะเจ้าคะ”
ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตูใคร่ครวญเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “กล่าวตามตรง คราวนี้ ข้าอยากให้ศิษย์น้องหญิงร่วมมือกับข้า ช่วยศิษย์ผู้หนึ่งให้ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์
แม้แผนภาพไทจี๋และเจดีย์เสวียนหวงจะแข็งแกร่ง แต่หากใช้พวกมัน ก็ทำได้เพียงต้านทานหรือสลายทัณฑ์สวรรค์ด้วยพลังของมันเท่านั้น
การข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์นั้น เป็นทั้งการทดลองของเต๋าสวรรค์ และยังเป็นโอกาสสำหรับผู้ที่ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์อีกด้วย หากใช้สมบัติเช่นนี้ปกป้องคนผู้นั้นพร้อมๆ กัน ก็จะเป็นการชะลอการฝึกบำเพ็ญของเขาให้ล่าช้าไปอีกด้วย
แต่ถังทองฮุ่นหยวนของศิษย์น้องหญิงนั้นแตกต่างออกไป มันสามารถพลิกสถานการณ์และขัดเกลาสิ่งมีชีวิตที่เก็บไว้ในนั้นได้ ดังนั้น ด้วยความช่วยเหลือของถังทอง ถังทองฮุ่นหยวนสามารถรักษาเยียวยาและเติมเต็มพลังให้สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในนั้นได้ ยิ่งไปกว่านั้น ถังทองฮุ่นหยวนยังตัดแยกสวรรค์และปฐพีและตัดธาตุทั้งห้าได้ ทั้งยังช่วยชะลอเวลาให้เวลาทัณฑ์สวรรค์ลงมาล่าช้าอีกด้วย ดังนั้น ข้าจึงอยากขอให้ศิษย์น้องหญิงช่วยเหลือและเดินทางไปกับข้าในครั้งนี้ด้วย ”
ขณะกล่าว ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตูก็หยิบขวดหยกสองขวดออกมาพลางยิ้มแล้วกล่าวว่า “นี่เป็นโอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนและโอสถหยกเก้าแปรเปลี่ยนที่เหล่าจื้อหลอมขึ้นมาเอง ศิษย์น้องหญิงโปรดรับมันไว้ด้วย ถือเป็นของขวัญขอบคุณที่ข้าขอให้ศิษย์น้องหญิงช่วยเหลือในครั้งนี้ ”
อวิ๋นเซียวพึมพำเล็กน้อย แต่ดวงตาของนางไม่ได้อยู่ที่โอสถเลย นางเพียงแค่กล่าวว่า “ศิษย์พี่ ใช่ว่าข้าไม่อยากช่วย แต่จะเป็นการดีกว่าที่จะไม่เข้าไปแทรกแซงกับทัณฑ์สวรรค์ของผู้ฝึกบำเพ็ญ ไม่ต้องทำอะไร เพียงปล่อยให้เป็นไปตามกระแสธรรมชาติ นั่นมิใช่หลักการขององค์ไท่ชิง หรือเจ้าคะ? ”
“ไม่ทำอะไร เพียงปล่อยให้เป็นไปตามกระแสธรรมชาติ องค์ไท่ชิงไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ท่านก็ไม่ได้อยู่เหนือทุกสรรพสิ่งเช่นกัน”
ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ และกล่าวว่า “ศิษย์ผู้นี้สำคัญต่อสำนักบำเพ็ญเต๋าหยินมาก หากท่านอาจารย์ไม่เห็นด้วยกับข้าที่ทำเช่นนี้ ก็ย่อมจะเตือนข้าก่อนที่ข้าจะมาถึงเกาะซานเซียนแล้ว”
อวิ๋นเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ จะกล่าวถึงปรมาจารย์จอมปราชญ์ก็ตาม แต่นางก็ไม่อยากเพิ่มกรรมอีก
ทว่า…ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตูก็โยนไพ่ไม้ตายของเขาออกมาว่า “ผู้ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ในครั้งนี้คือ เทพแห่งท้องทะเล”
“เช่นนั้น ศิษย์พี่โปรดรอก่อนเจ้าค่ะ ข้าจะไปบอกน้องสาวทั้งสองคนของข้าก่อนแล้วจะรีบไปพร้อมกับศิษย์พี่ คราวนี้ ถึงเวลาที่ข้าควรจะตอบแทนความช่วยเหลือ และกรรมของสหายเทพแห่งท้องทะเลด้วย”
………………………………………………………………..