พวกเขาทั้งหมดคิดว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสามปีที่แล้วเป็นอุบัติเหตุ……
เนื่องจากคนขับเมาแล้วขับ ตอนนั้นเป๋าฮวนยังเป็นเฉินฮวนฮวน ไม่มีความแค้นกับผู้อื่นและไม่มีใครคิดถึงเรื่องซื้อตัวฆาตกรแบบนี้
อารมณ์ของเฟิงหานชวนในตอนนี้ราวกับว่าบ้าไปแล้ว ตอนนั้นทำไมเขาถึงประมาทขนาดนั้น ไม่แม้กระทั่งสอบสวนเพิ่มเติมให้ลึกลงไปอีก……
ฆาตกรคนนั้นกลับพุ่งไปที่ฮวนฮวน ตอนนี้ฮวนฮวนตัวคนเดียว จะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า!
“ฮวนฮวน ฮวนฮวน——”
เฟิงหานชวนตะโกนเรียกชื่อเป๋าฮวนขณะวิ่งไปตามถนน
เป๋าฮวนในขณะนี้ได้วิ่งไปถึงที่หน้าประตูใหญ่คฤหาสถ์แล้ว เธอมองไปที่ถนนกว้างตรงหน้าและสติหลุดไป
ตาเธอแดงมากๆ เพิ่งร้องไห้จนสุดทาง และตอนนี้ไม่ได้ร้องไห้แล้ว แต่มีคราบน้ำตาปรากฏที่แก้มทั้งสองข้างชัดเจน
ตอนนี้เธอจะกลับโรงแรม เธอไม่อยากเจอเฟิงหานชวนอีก ไม่อยากเจอเขาอีกแล้ว……
เธอยืนอยู่ข้างถนน ล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และใช้แอพเรียกแท็กซี่ คนขับแท็กซี่คนหนึ่งรับคำสั่งและต้องรอประมาณ10นาทีถึงจะมาถึงบริเวณคฤหาสถ์
เป๋าฮวนยืนอยู่ที่เดิมอย่างนั้น มองดูรถที่แล่นไปๆมาๆข้างหน้าโดยไม่กะพริบตา ในขณะนั้นเอง เสียงเรียกเธอดังขึ้นจากที่ไม่ไกลนัก
“ฮวนฮวน!”
เป๋าฮวนมองย้อนกลับไป เวินซือเหยี่ยนยืนอยู่ที่ประตูหน้าซุปเปอร์มาร์เก็ต กำลังยิ้มและโบกมือให้เธอ
วินาทีต่อมาจากนั้น หลังจากที่เห็นดวงตาบวมแดงของเป๋าฮวน เวินซือเหยี่ยนก็ตกใจ ขณะที่เขากำลังจะเดินไปหาเธอ ร่างสีดำก็วิ่งไปทางเป๋าฮวนอย่างรวดเร็ว
เป๋าฮวนถูกเฟิงหานชวนกอดแน่นในอ้อมแขน อยากจะถูเธอเข้าไปในร่างกายของเขา ราวกับกลัวว่าถ้าปล่อยมือ เธอจะจากเขาไปไกล
เป๋าฮวนตะลึงไปครู่หนึ่ง แม้กระทั่งเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตามเมื่อเธออยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม กลิ่นที่คุ้นเคยทำให้เธอรู้ว่าชายที่จู่ๆกอดเธอนั้นคือเฟิงหานชวน
“เฟิงหานชวน คุณยังมาหาฉันทำไม! ก็เมื่อในสายตาคุณดูว่าฉันเหลือทนแล้ว งั้นก็อย่ามารบกวนฉันอีก!” เป๋าฮวนดิ้นรนอย่างสุดชีวิต ตะโกนอยู่ในอ้อมอกของชายหนุ่ม
เฟิงหานชวนกอดเธอแน่น ตั้งใจที่จะไม่ปล่อยและพูดทันทีว่า: “ฮวนฮวน กลับไปกับผม มีเรื่องที่สำคัญมากจะบอกคุณ”
“ปล่อยมือ ฉันอยากกลับโรงแรม ฉันจะไม่กลับไปกับนายอีก!” เป๋าฮวนตะโกนเสียงแหบแห้ง แต่เพราะไม่มีแรง เสียงของเธอจึงดูอิดโรย
ไม่เหมือนทะเลาะกัน เหมือนกับกล่าวหากันเบาๆ
“ฮวนฮวน อุบัติเหตุทางรถยนต์ที่คุณได้รับที่ประตูค่ายฝึกเมื่อสามปีก่อนไม่ใช่อุบัติเหตุ!” เฟิงหานชวนเป็นกังวลและโพล่งออกมาอย่างเร็ว
วินาทีถัดมา เป๋าฮวนก็ชะงัก ในสมองเธอว่างเปล่าขึ้นทันที ริมฝีปากซีดเซียวของเธอถามพึมพำว่า: “คุณ……คุณพูดว่าอะไรนะ?”
ไม่ใช่อุบัติเหตุหมายความว่าอะไร?
เธอไม่รู้จักคนขับคนนั้น จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะจงใจชนเธอ?
ตอนนั้นได้ยินเฟิงหานชวนบอกว่าอีกฝ่ายเมาแล้วขับ จึงเชื่อเพียงว่าตัวเองโชคไม่ดี
ส่วนตอนนี้…
“ฮวนฮวน ผมขอโทษ ตอนนั้นผมไม่ได้สืบให้ชัดเจน ผู้ชายคนนั้นขับรถชนคุณไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่ได้มีคนสั่งการ” หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเฟิงหานชวน ดวงตาของแดงก่ำและเกือบจะร้องไห้ออกมา
ทั้งหมดเป็นความผิดของเขา!
หากไม่ใช่เพราะเขาประมาท คนขับที่ก่อเหตุก็จะไม่ตาย และเบาะแสก็จะไม่ถูกตัดขาด
ฆาตกรที่ทำร้านฮวนฮวนคนนั้น ตอนนี้ยังคงเป็นอิสระอยู่นอกกฎหมาย
ฟังเสียงหายใจติดขัดของชายหนุ่ม เป๋าฮวนยืนโง่ไปแล้ว มีคนเจตนาฆ่าเธอ เรื่องนี้……ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!
“เฟิงหานชวน ใครกันที่อยากจะฆ่าฉัน? ตอนนี้คนขับคนนั้นอยู่ที่ไหน? ฉันอยากเจอเขา! ฉันอยากถามให้ชัดเจน!” เป๋าฮวนถามอย่างใจร้อน
เฟิงหานชวนเพียงแค่กอดเธอไว้แน่นและส่ายหัวไม่หยุดพร้อมอธิบายว่า: “คนขับเสียชีวิตแล้วเมื่อสามปีก่อน”
“อะไรนะ!” ดวงตาของเป๋าฮวนเบิกกว้าง
ตายแล้ว งั้นก็ตายไร้หลักฐานพิสูจน์แล้วเหรอ?
เธอจำได้ว่าตอนนั้นคนขับไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาจะตายได้ยังไง?
“เขาถูกมือมืดเบื้องหลังสั่งฆ่าเหรอ?” เป๋าฮวนถามต่อทันที
“ใช่ หลังจากที่เขาถูกผมส่งเข้าคุก เขาถูกคนรอบทำร้ายและเสียชีวิตในคุก” เฟิงหานชวนไม่เคยคาดคิดว่าจะมีใครทำแบบนี้ใต้จมูกของเขา
ตอนนั้นเขาส่งคนไปลงโทษคนขับที่ก่อเหตุ หลังจากนั้นก็ดูแลเป๋าฮวนสุดหัวใจ และไม่ได้สนใจคนขับอีก
ตอนนี้เขาโทษตัวเองที่ประมาทและโง่เกินไป……
“ใครกันแน่! เป็นใครกันแน่!” เป๋าฮวนดูหวาดกลัว ร่างทั้งร่างเย็นยะเยือก และเหงื่อเย็นๆยังออกทั่วตัวอย่างต่อเนื่อง
จู่ๆเธอก็รู้สึกหวาดกลัวมากๆ ที่ประเทศฮัวมีคนต้องการจะฆ่าเธอ เป็นใครกันแน่……
ถ้าในตอนนั้นเธอไม่ได้แกล้งทำเป็น “ฆ่าตัวตาย” ถ้าไม่ใช่เพราะสามปีนี้เธอหายตัวไปและอาศัยอยู่ที่ประเทศเฉินในฐานะเป๋าฮวน เธอคงกลายเป็นคนตายไปแล้วจริงๆใช่ไหม?
“เฟิงหานชวน ฉันกลัวมาก ฉันไม่อยากตาย……” เป๋าฮวนร้องไห้ออกมาทันที เธอยังมีคุณตา ตอนนี้เธอไม่ใช่ตัวคนเดียว เธอไม่อยากตายจริงๆ
ตอนนี้เธอกลัวความตายมาก กลัวมากจริงๆ
เธอต้องมีชีวิตที่ดีให้ได้ เพราะเธอต้องให้เป็นคนเลี้ยงดูและส่งคุณตาในบั้นปลายชีวิต……
“ฮวนฮวน วางใจเถอะ ผมจะไม่ปล่อยให้คุณถูกทำร้าย คนของผมกำลังพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสืบค้นเรื่องนี้ ช่วงนี้คุณอยู่ที่นี่กับผม ผมจะส่งคนปกป้องคุณ” เฟิงหานชวนก้มศีรษะลง ริมฝีปากบางแตะหน้าผากของเธอและพยายามทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย
“ฉันต้องการจิ่งมั่วและติ่งเหลิ่ง ฉันต้องการให้พวกเขามา…… ” เป๋าฮวนสั่นไปหมดทั้งตัว
“ได้ ผมจะติดต่อพวกเขาและให้พวกเขามา ผมจะพาคุณกลับก่อน ตกลงไหม?” เฟิงหานชวน พยายามปลอบของเป๋าฮวน
เป๋าฮวนพยักหน้าอย่างเร็วในอ้อมแขนของเขา
ขาทั้งสองของเธออ่อนแรงมาก รู้สึกว่าจะเดินไม่ไหวแล้ว และตอนนี้เธอรู้สึกกลัวมาก เธอเอื้อมมือไปโอบคอของชายหนุ่มแล้วกระซิบ: “เฟิงหานชวน คุณอุ้มฉันกลับที……”
เฟิงหานชวนชะงักอยู่ครู่หนึ่ง ผู้หญิงตัวเล็กๆตรงข้างหน้าเขาเต็มไปด้วยการพึ่งพาตัวเขา นี่คือสิ่งที่เขาคาดหวัง แต่ว่าตอนนี้เขากลับไม่มีความสุข
ตราบใดที่มือมืดที่อยู่เบื้องหลังค้นหาไม่เจอหนึ่งวัน เขาก็จะไม่มีความสุขหนึ่งวัน
เขาพยักหน้า อุ้มเป๋าฮวนขึ้นและพาเธอตรงไปเขตคฤหาสถ์
เวินซือเหยี่ยนยืนเงียบๆแบบนี้อยู่ที่ทางเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ต มองดูร่างพวกเขาหายไปท่ามกลางความมืด เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ไม่ได้ตามไป แต่เปิดขวดน้ำแร่และจิบสองสามอึก
เขาไม่ได้ยินการสนทนาของพวกเขาเมื่อครู่นี้ ท่าทางของเฟิงหานชวนและเป๋าฮวนดูเหมือนคู่สามีภรรยาที่ทะเลาะกันแล้วก็คืนดีกัน
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคืนดีกันจริงๆ เวินซือเหยี่ยนคิด
……
หลังจากกลับมาที่คฤหาสถ์
เฟิงหานชวนอุ้มเป๋าฮวนตรงไปที่ห้องนอนที่ชั้นสาม แล้ววางเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่
เป๋าฮวนกอดคอชายหนุ่มแน่น พูดอะไรก็ไม่ยอมปล่อยมือ ในสมองของเธอเต็มไปด้วยเรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์นั้น เธอนอนอยู่ในกองเลือด เธอเจ็บทั้งตัว เจ็บมากจนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตาย……
ต่อมาหลังจากได้รับการช่วยเหลือ ระหว่างที่รักษาตัวในโรงพยาบาล เธอยังคงปวดตามร่างกายเป็นอย่างมาก และมีรอยแผลเป็นตามตัวของเธอซึ่งเกิดจากการผ่าตัดในปีนั้น
เงาตามตัวหลังจากอุบัติเหตุ สามปีมานี้ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้มันหายไป และตอนนี้กำลังกลับมาเป็นซ้ำอีกครั้ง……ดูเหมือนว่าร่างกายไม่มีพละกำลังและหนาวเย็นเป็นอย่างมาก
“ฮวนฮวน ไม่ต้องกลัวไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่ ผมจะอยู่กับคุณตลอดไป” เฟิงหานชวนก้มตัวให้หญิงสาวโอบรอบคอของตัวเอง เขากอดเธอและปลอบเบาๆ พยายามสงบอารมณ์กลัวของหญิงสาว
“ทำไมถึงมีคนอยากฆ่าฉัน ฉันไม่มีศัตรู หรือว่า……” ดวงตาของเป๋าฮวนเบิกกว้างทันทีและอุทานว่า “หรือว่าจะเป็นเธอ!!!”