ระหว่างทางกลับ เป๋าฮวนกลัวมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เธอนั่งอยู่ในรถ มันทำให้เธอนึกถึงอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ3ปีที่แล้ว นึกถึงความรู้สึกขาดอากาศหายใจ
เธอตัวสั่นมาก เฟิงหานชวนเห็นแล้วเจ็บปวดมาก กอดเธอแน่นไว้ในอ้อมแขนของเขา ปลอบโยนเธอตลอดเวลา
“ฮวนฮวน เขากำลังตรวจสอบหมายเลขโทรศัพท์ที่ติดต่อกับหลิวอวี่ถง เมื่อเรารู้แล้ว เราก็จะจับตัวคนที่อยู่เบื้องหลังได้!”
“ฉันไม่รู้จริงๆว่าเป็นใคร ใครกันแน่ที่จะฆ่าฉัน ใครที่อยากให้ฉันตาย…” จิตใจของเป๋าฮวนกระวนกระวาย
กลับไปถึงคฤหาสน์ จิ่งมั่วและจิ่งเหลิ่งได้มารอก่อนแล้ว รอเปิดประตูให้เป๋าฮวน
หลังจากเห็นทั้งคู่ เป๋าฮวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“คุณหนูใหญ่ เมื่อกี้ซูอวี่ได้บอกสถานการณ์กับพวกเราแล้ว พวกเราเองก็ได้ส่งคนไปหาคนที่อยู่เบื้องหลังแล้วเช่นกัน” จิ่งมั่วก้าวไปข้างหน้าและก้มหน้าลงเพื่อรายงาน
“อืม” เป๋าฮวนพยักหน้า
เธอไม่เชื่อว่าตระกูลเฟิงและตระกูลเป๋าทั้งสองตระกูลใหญ่ จะไม่สามารถหาคนที่คิดจะฆ่าเธอได้!
เธออยากรู้ว่า เธอไปทำให้ใครขุ่นเคือง ทำให้เขาทำถึงขนาดนี้!
…
จิ่งมั่วและจิ่งเหลิ่งถูกมอบหมายให้อยู่ชั้นสอง
แต่เป๋าฮวนกลับไปที่ห้องนอนชั้นสาม พร้อมกับเฟิงหานชวน
“ฮวนฮวน ไม่ต้องห่วง ช่วงที่ยังจับฆาตกรไม่ได้ ผมจะปกป้องคุณเอง” หลังจากปิดประตู เฟิงหานชวนกอดเธอและปลอบโยนเธอ
เขาพยายามทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย
เป๋าฮวนไม่ขัดขืน และกอดผู้ชายกลับ เธอพิงหน้าอกของเขาและพยักหน้าเบาๆ: “อืม คุณต้องปกป้องฉัน”
เธอไม่ได้ปฏิเสธ ตอนนี้เธอกลัวมาก เพราะตอนนี้เธอเป็นคนที่กลัวความตายมาก
“ ผมจะปกป้องคุณอย่างแน่นอน” มองลงไป เฟิงหานชวนรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นรูปลักษณ์ของผู้หญิงที่พึ่งพาตัวเอง
อย่างน้อยในเวลานี้ ในสายตาของเป๋าฮวนมีเพียงเขาคนเดียว ไม่มีเวินซือเหยี่ยน
ไม่รู้ว่ากอดไปนานแค่ไหนแล้ว เป๋าฮวนกลับมารู้สึกตัวและพูดว่า: “งั้นฉันจะไปอาบน้ำก่อน”
“อืม” เฟิงหานชวนปล่อยเธอ
เป๋าฮวนเดินไปที่ห้องเปลี่ยนชุด หยิบชุดนอนแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ
แม้ว่าห้องน้ำจะไม่มีประตู แต่เธอก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ไม่ให้เฟิงหานชวนหันหลัง เธออาบน้ำอย่างเป็นกันเอง
เฟิงหานชวนตั้งใจจะหันหลังกลับ แต่ผู้หญิงไม่พูดอะไร เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เขานั่งบนโซฟาหน้าต่าง รอเงียบๆ รอเธออาบน้ำ
“เฟิงหานชวน คุณห้ามออกไปนะ~” เสียงน้ำยังคงไหล และเสียงที่นุ่มนวลของผู้หญิงก็ดังออกมา
“ผมไม่ได้ออกไปไหน ผมอยู่ที่โซฟา” เฟิงหานชวนมองไปที่ห้องน้ำ เห็นหมอกในห้องอาบน้ำและเรือนร่างของผู้หญิง
เย้ายวนคน
เย้ายวนจิตวิญญาณของเขา
แต่ตอนนี้ ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องพวกนี้
“อืม งั้นคุณนั่งรอที่โซฟา ห้ามไปไหนทั้งนั้น!” เป๋าฮวนตะโกนใส่เขา
อาจเป็นเพราะเธอรู้สึกไม่ปลอดภัย กังวลอยู่เสมอว่าฆาตกรจะเข้ามาฆ่าเธอ ดังนั้นเธอจึงกระตือรือร้นเป็นพิเศษ ต้องการใครสักคนอยู่กับเธอ
“ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น” เฟิงหานชวนตอบด้วยรอยยิ้มจางๆที่มุมริมฝีปากของเขา
เขาชอบความรู้สึกนี้มาก ความรู้สึกที่เป๋าฮวนต้องการเขา
เดิมทีเป๋าฮวนอยากจะแช่ในอ่าง แต่เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย ดังนั้นเธอจึงรีบไปอาบน้ำ ใส่ชุดนอนแล้วเดินออกไป
ทันทีที่เธอเดินออกมา เธอก็หน้าแดง
เฟิงหานชวนนั่งบนโซฟาตามปกติ แต่เป๋าฮวนนึกถึงตำแหน่งจากโซฟา เขาสามารถเห็นทุกอย่างในห้องน้ำได้
ดังนั้น ตอนที่เธออาบน้ำ เฟิงหานชวนเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจน?
ถึงจะไม่คิดอะไร แต่พอคิดแล้วก็รู้สึกเขิน
“ฉัน…ฉันอาบเสร็จแล้ว คุณจะอาบไหม?” เสียงของเธอแหบ
“อืม ผมจะเข้าไปอาบ คุณนั่งรอผมที่โซฟา” เฟิงหานชวนลุกขึ้น เดินไปตามทางของเธอ และเข้าไปในห้องน้ำ
จนกระทั่งเสียงน้ำไหล เป๋าฮวนก็ยังยืนอยู่ที่ประตูห้องน้ำ เพียงแต่หันหลัง
เธอมองไปที่โซฟาที่อยู่ไม่ไกล ห่างจากประตูห้องน้ำอย่างน้อย 10 เมตร ทันใดนั้นเธอก็ตกใจเล็กน้อย จึงหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เดินเข้าไปในห้องน้ำ และนั่งบนฝาชักโครก
ห้องอาบน้ำอยู่ข้างๆเธอ
แต่เธอไม่ได้มองไปทางนั้น
แต่วินาทีต่อมา เสียงน้ำก็หยุดลง
เป๋าฮวนลืมตาขึ้นด้วยความประหลาดใจ แค่ไม่กี่นาที เฟิงหานชวนก็อาบเสร็จแล้วเหรอ?
มันเร็วเกินไปหรือเปล่า?
“เฟิงหานชวน ทำไมคุณอาบน้ำเร็วจัง? คุณต้องอาบให้สะอาดสิ!” เป๋าฮวนพึมพำเบาๆ เธอก้มศีรษะลงเพียงแค่มองที่พื้น ไม่มองไปทางอื่น
เมื่อมองดูท่าทางที่น่ารักและขี้อายของเธอ เฟิงหานชวนก็อดไม่ได้ที่จะถามเธอว่า: “คุณกลัวเหรอ?”
ตามนิสัยของเป๋าฮวน เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเข้ามาในห้องน้ำ ขณะที่เขากำลังอาบน้ำ และเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะติดกับเขาขนาดนี้
เฟิงหานชวนมีความคิดสกปรกในใจ แม้ว่าเขาจะพบฆาตกรแล้ว เขาจะแอบจัดการกับฆาตกร โดยไม่บอกฮวนฮวน
แบบนี้ฮวนฮวนก็จะต้องการเขาตลอด ติดกับเขาเสมอ เป็นเด็กน้อยของเขาตลอดไป
เขารีบขจัดความคิดนี้ทิ้งทันที เขาไม่อยากเห็นแก่ตัวขนาดนั้น
เขาไม่ควรเห็นแก่ตัวเกินไป
แม้ว่าเขาจะชอบเป๋าฮวนในตอนนี้มาก แต่เขาก็ต้องจับฆาตกรให้เร็วที่สุด ให้ฆาตกรได้รับโทษ!
“อืม ฉันกลัว ฉันก็เลยเข้ามาหาคุณ” เป๋าฮวนก้มหน้าลงไม่กล้ามองเฟิงหานชวน เพราะเธอมองไม่ได้
ทันทีที่หันไปทางเฟิงหานชวน เธอจะเห็นเรือนร่างของเฟิงหานชวนที่กำลังอาบน้ำ
“โอเค” เฟิงหานชวนตอบอย่างเฉยเมยและพูดว่า: “ไม่ว่าจะเวลาไหน ผมก็จะอยู่ข้างๆคุณ ผมเคยบอกแล้ว”
“ฉันรู้ คุณรีบไปอาบเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน ไม่ต้องคุยกับฉัน” เป๋าฮวนยังคงก้มหน้า รู้สึกเมื่อยคอ แต่เธอทำได้เพียงรักษาท่าทางนี้ไว้
มิฉะนั้น จะเป็นตากุ้งยิง
“อืม” หลังจากที่เฟิงหานชวนตอบ เขาก็อาบน้ำต่อ
เสียงน้ำดังก้องกังวาน
ประมาณ10นาทีต่อมา ตอนนี้เป๋าฮวนมองขึ้นไปบนเพดาน
ในช่วง10นาทีนี้ หันหน้าไปทางพื้นในช่วง 5 นาทีแรกและเพดาน 5 นาทีถัดไป กล่าวโดยสรุป แนวสายตาจะยึดในที่เดียว เพื่อป้องกันไม่ให้สายตาของเธอมองไปทางอื่น
ทันทีหลังจากนั้น ผ้าม่านกั้นห้องอาบน้ำก็เปิดออก ผู้ชายเดินออกมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ และเริ่มเช็ดร่างกายของเขา
เป๋าฮวนสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของเฟิงหานชวน แต่ไม่ได้มองเขา เธอหลับตาอย่างรวดเร็ว หันหลังของเธอ หันหลังให้กับเฟิงหานชวน
ด้วยวิธีนี้ ใบหน้าของเธอหันไปทางผนังและคอของเธอตั้งตรง ซึ่งทำให้เธอรู้สึกสบายขึ้น
จู่ๆก็มีเสียงหัวเราะดังมาจากด้านหลัง
เป๋าฮวนรู้ว่าเฟิงหานชวนหัวเราะ เธอขดริมฝีปากและถามว่า: “คุณหัวเราะอะไร? ฉันไม่ได้…แอบมองคุณ”
“ฮวนฮวน ผมไม่ว่าหรอกถึงคุณจะแอบมองผม” เฟิงหานชวนขดริมฝีปาก มองที่ด้านหลังศีรษะของผู้หญิงและพูดด้วยเสียงเบา