EP 465
By loop
“ หมอหลิง ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลของเราเต็มหมดแล้ว” ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลของโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินกล่าวอย่างจริงจัง
หลิงรันที่เพิ่งผ่าตัดผู้อาวุโสเหม่ยเสร็จ แววตาของเขาเปร่งประกายขณะที่ เขาจ้องไปที่ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาล ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา“ ตอนที่ผมไปที่ห้องไอซียูระหว่างเดินตรวจรอบวอร์ดผมเห็นเตียงว่างอยู่ 3 เตียงถ้าอย่างงั้นผมขอใช้เพิ่มอีกเตียงได้ไหม”
“ หมอหลิงแล้วการที่ห้องไอซียูเหลือเตียงแค่สองเตียง นั้นมันอาจทำให้ห้องไอซียูวุ่นวายมากเลยนะ สำหรับโรงยาบาลของเราตอนนี้เราจะไม่สามารถรับคนไข้รายอื่นๆได้อีกแล้วนั” ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลส่ายหัว เธอเคยเป็นพยาบาลมาก่อนที่จะดำรงตำแหน่งหัวหน้าพยาบาลก่อน ที่จะมาเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลในที่สุด เธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับงานที่พยาบาลต้องทำและเข้าใจคนคลั่งไคล้การผ่าตัดอย่างหลิงรันเป็นอย่างดี
นี้อาจไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับห้องไอซียูที่จะยอมเสียสละเตียงเพิ่มอีกหนึ่งเตียง แน่นอนว่าพวกเขานั้นสามารถหาเตียงได้เสมอ แต่คนบ้าการผ่าตัดอย่างหลิงรันจะพอใจจริงๆหรอกับการเตียงเพิ่มขึ้นมา?
ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลมองไปที่หลิงรันเธอไม่กล้าที่มีปัญหากับหมอที่เพิ่งผ่าตัดผู้อาวุโสเหม่ย นอกจากนี้เธอยังไม่สามารถปล่อยให้เขาเพิ่มภาระงานในแผนกการพยาบาลได้อย่างไม่มีกำหนดเช่นนี้ด้วย เธอเลยตัดสินใจใช้วิธีอ้อม ๆ และแนะนำเขาว่า“ หมอหลิงคุณทำงานอยู่ที่ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนหัว คุณไม่กังวลว่าห้องไอซียูจะขาดแคลนเตียงหรือไม่ถ้าศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินได้รับเหตุฉุกเฉินครั้งใหญ่อย่างกะทันหัน สถานการณ์นี้ คุณคิดว่าจะต้องเตรียมเตียงกี่เตียงมันเป็นสถานการณ์เดียวกันสำหรับโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกหากมีเตียงในห้องไอซียูเหลือเพียงสองเตียงแผนกฉุกเฉินจะต้องกลัวมากว่าจะมีเตียงไม่เพียงพอ ก็คือพวกเขาอาจหัวใจวายตายก่อนได้”
หลิงรันมองไปที่ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลอย่างสงสัยและพูดว่า
โรงพยาบาลหยุนหัวเป็นศูนย์ฉุกเฉินของเมืองหยุนหัว ให้การรักษาฉุกเฉินแก่ผู้ป่วยในเมืองหยุนหัวและผู้คนโดยรอบนับล้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้รับการยกระดับเป็นศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน ตอนนี้ศักยภาพของที่นั้นสูงกว่าโรงพยาบาลขนาดเล็กอยู่มาก แม้ว่าโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินจะเป็นโรงพยาบาลเกรด A แต่ก็ไม่มีศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหรือแผนกฉุกเฉินที่สามารถให้การรักษาฉุกเฉินแก่ผู้คนนับล้านได้ ไม่ว่าโรงพยาบาลนี้จะสามารถรับมือกับผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะวิกฤตได้หรือไม่นั้น ก็เป็นที่ถกเถียงกันอยู่และความกดดันที่แผนกฉุกเฉินที่กระทบไปถึงห้องไอซียูก็อยู่ในอัตราที่ต่ำมากเช่นกัน
ตามทฤษฎีแล้วผู้ป่วยส่วนใหญ่ในห้องไอซียูของโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินจะใช้สำหรับการผ่าตัดทางเลือก หมายความว่าพวกเขาต้องเลือกเวลาที่จะทำการผ่าตัดและต้องแน่ใจว่าจะได้ตำแหน่งเตียงและเรื่องอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง
ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลรู้ดีว่าโรงพยาบาลของเธออยู่ในสถานะใด แต่เธอเองก็ไม่สามรถยอมรับความคิดของหลิงรันได้เช่นกัน เธอรีบพูดว่า “การรักษาฉุกเฉินหมายความว่ามันจะเกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งตัว นั่นคือเหตุผลที่เราต้องเตรียมพร้อมใช่ไหมหากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งใหญ่เราจะทำยังไง … “
หากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งใหญ่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อจะถูกส่งไปยังโรงพยาบาลนั้นถือเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่พวกเขาจะต้องรีบเข้ารักษาในโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด นอกจากนี้ยังมีแผนการจัดวางแยกต่างหาก สำหรับศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนหัว อาจถูกมองว่าสามารถรักษาได้ทุกกรณี แต่กลับกันโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินไม่มีสิทธิ์และไม่สามารถรับผู้ป่วยทุกรายที่ส่งมาที่นี้ได้ทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม หลิงรัน ไม่ได้คิดที่จะโต้แย้งกับอีกฝ่ายเกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้
หลิงรันรู้ดีว่าโดยพื้นฐานแล้วเขาใช้เตียงทั้งหมดในโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินไปแล้ว
“โอเคผมจะไม่ทำการผ่าตัดอีกแล้วผมควรจะพักบ้างหลังจากไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลนี้มานาน” หลิงรันตัดสินใจอย่างรวดเร็วว่าเนื่องจากไม่มีการผ่าตัดเขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ในเมืองอู๋ซิน
ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลถอนหายใจอย่างโล่งอก พยาบาลถูกส่งเข้าไปช่วยในห้องไอซียูจนเต็มนี้ถือเป็นหายนะของฝ่ายการพยาบาลเลยก็ว่าได้ ถ้าหลิงหรันมีความกระตือรือร้นที่จะหาคู่แทน ก็คงจะดีกว่านี้แต่เขาอยู่ในห้องผ่าตัดตลอดทั้งวันและความอดทนของฝ่ายการพยาบาลก็มีขีด จำกัด เช่นกันหากพวกเขาต้องทำงานหนักขนาดนี้!
“ หมอหลิงสามารถพักผ่อนให้เพียงพอสักสองสามวันเมืองของเรามีวิวทิวทัศน์ที่สวยงามในเมืองอู๋ซิน” ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลพยายามปลอบหลิงรันให้มากที่สุด เธอใช้สมองอย่างหนักขณะที่เธอพูดว่า “ฉันยังรู้จักคนไข้หลายคนและครอบครัวของพวกเขาที่อาศัยอยู่ในแถวจุดชมวิว ไม่ก็เป็นโฮมสเตย์คุณสามารถติอต่อพกวเขาได้นะ แถวนั้นที่พักถูกและดูสวยมาก … “
“ ผมคงจะไม่ไป” หลิงรันหมดความสนใจในโรงพยาบาลและเมืองนี้เมื่อไม่มีห้องว่างเหลืออยู่แล้ว
ผู้อำนวยการเริ่มกระอักกระอ่วนและหัวเราะเบา ๆ ด้วยรอยยิ้มสุภาพ “ปกติคุณชอบทำอะไรหมอหลิงฉันสามารถช่วยจัดการได้ฉันต้องบอกว่าฉันเคยร้องเพลงในเคทีวี ทุกที่ในเมืองอู๋ซิน … “
เธอยังคงรู้สึกผิดมากและกลัวว่าหลิงรันจะโกรธเพราะเรื่องนี้
หลิงรันมองไปที่ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลด้วยท่าทางงุนงงและส่ายหัว
“ ไนต์คลับ?” ผู้อำนวยการได้กล่าวถึงเบื้องต้น มันเป็นเรื่องน่าอึดอัดเล็กน้อยที่จะเชิญใครสักคนไปที่ไนท์คลับ เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องชวนใครไปไนท์คลับ เพราะท้ายที่สุดแล้วคนส่วนใหญ่ที่เธอต้องการชวนไปนั้นก็คือวัยกลางคนและคนชรา อย่างไรก็ตามมีคนเหล่านั้นคิดว่า พวกเขายังเด็กอยู่เสมอโดยเฉพาะศัลยแพทย์ในวัยสี่สิบเศษที่ พวกเขามีความเป็นไปได้สูงที่สุดที่จะขอบริการแปลก ๆ เช่นนี้
“ถ้าไม่มีการผ่าตัดผมก็จะไม่ไปเที่ยวที่ไหนเลย ผมจะกลับไปหยุนหัว” หลิงรัน ให้คำตอบที่ชัดเจนมาก
ผู้อำนวยการกลัวว่าสิ่งที่หลิงรันพูดอาจสื่อความหมายอย่างมีนัยยะ เธอเริ่มวิตกกังวลมากขึ้น “หมอหลิงห้องไอซียูของเราไม่สามารถบรรจุคนได้อีกแล้วคุณอยากลองทานอาหารป่าในเมืองอู๋ซินหรือไม่ ฉันต้องบอกว่าอาหารสมุนไพรของแผนกการแพทย์แผนจีนของเราเป็นสิ่งผู้คนมักจพูดถึงะ . คุณเองก็เชิญศาสตร์จารย์หวางมาด้วยกันได้… “
หลิงรัน ได้ฟังประโยคครึ่งแรกของเธอเท่านั้น จากนั้นเขาก็ถามว่า “ถ้าไม่มีเตียงในห้องไอซียูแล้วจะใช้เตียงธรรมดาได้ไหมการรักษาเอ็นร้อยหวายของผมก็ค่อนข้างดีเช่นกัน ถ้าไม่มีเคสนี้ ผมก็สามารถปลูกถ่ายนิ้วได้ด้วย … “
การปลูกถ่ายนิ้วถือเป็นคำขอสุดท้ายของหลิงหรัน
สำหรับการผ่าตัดเช่นการผ่าตัดเทคนิคเอ็มถัง ยังคงมีความต้องการสูงสำหรับการค้นหาเคสทางการแพทย์ ในทางกลับกัน หลิงรัน ทำการผ่าตัดด้วยเทคนิคเอ็มถังได้รวดเร็วมาก ตอนนี้หลิงรันมีประสบการณ์ในการผ่าตัดแขนและขาถึงสามพันครั้งแล้ว เขาได้ประสบการณ์นี้มาจากหีบสมบัติระดับกลางที่เขาเปิดในวันนั้นและร่วมถึงที่ประสบการณ์การผ่าศพด้วย ปัจจุบันเมื่อเขาใช้เทคนิคเอ็มถัง หลิงรันสามารถทำมันให้เสร็จภายในเวลาประมาณสี่สิบนาที เขาไม่จำเป็นต้องขอโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินสำหรับการผ่าตัดใด ๆ ที่ต้องใช้เทคนิคเอ็มมถัง เห็นได้ชัดว่าโรงพยาบาลไม่สามารถให้ได้
ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลไม่เต็มใจที่จะตอบรับคำขอดังกล่าว เธอพูดตะกุกตะกัก“ ตอนนี้สำหรับเตียงปกติแล้วเราไม่มีอำนาจและเรื่องแบบนี้ควรได้รับการอนุมัติจากผู้อำนวยการแผนกศัลยกรรมกระดูก ฉันไม่คิดว่าเราจะสามารถทำการรักษาเอ็นร้อยหวายและการปลูกถ่ายนิ้วในตอนนี้”
“โอ้” หลิงรันพูดด้วยความเสียใจ
ปัจจุบันโรงพยาบาลเกรด A หลายแห่งไม่เต็มใจที่จะทำการผ่าตัดที่ใช่ความละเอียดสูง พวกเขาถูกมองว่ามันเป็นงานหนัก ไม่ใช่ว่าแพทย์ทุกคนจะชอบชั่วโมงการผ่าตัดที่ยาวนานซึ่งต้องทำงานอย่างละเอียด
“ ไม่ใช่แค่โรงพยาบาลของเราเท่านั้นเตียงในโรงพยาบาลทุกแห่งมีจำนวน จำกัด มากเมืองอู๋ซินเป็นแบบนี้มาโดยตลอดผู้ป่วยที่อยู่ใกล้เมืองของเราเข้ามาในเมืองเตียงของเราได้รับอนุญาตตามประชากรในเมืองเช่นกัน…” ผู้อำนวยการ ฝ่ายการพยาบาลยังคงอธิบาย
*ก๊อกก๊อก.*
มีคนมาเคาะประตูห้องรอในพื้นที่ปฏิบัติการสองครั้ง
หมอจินก็เข้ามาและยิ้มเมื่อเห็นหลิงรัน
“หมอหลิงคุณอยู่ที่นี่” หมอจินทักทายเขาและลากศาสตราจารย์หวางที่อยู่ข้างหลังเขาเข้าไปในห้องด้วยเช่นกัน
ศาสตราจารย์หวงกล่าวทักทายอย่างไม่เต็มใจนักและกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “หลิงรันหมอจินขอให้ ผมแนะนำเขาให้รู้จักกับคุณ”
หลิงรันยืนนิ่งและยิ้มให้สังคมเป็นที่ยอมรับ “ หมอจินอาจารย์หวาง”
“เอาล่ะพี่จินเมื่อคุณได้พบเขาด้วยตัวเองแล้วผมควรจะกลับได้แล้ว” ศาสตราจารย์หวางกล่าว
“ อย่าพึง…” หมอจินยิ้มอย่างทะเล้นขณะดึงศาสตราจารย์หวางกลับมาและพูดว่า“ คุณกับหมอหลิงเป็นคนรู้ของคุณ…โอ้ ผมจะพูดกับคุณได้อย่างไร?
หมอจินมองไปที่ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลซึ่งยืนอยู่ข้างๆ
ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลรีบแนะนำตัว
ในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลของโรงพยาบาลเกรดเอเธอเองก็ค่อนข้างเป็นที่ยอมรับ แต่มันอ่อนแอกว่ามากเมื่อเทียบกับหมอประจำตระกูลของเหม่ยเทียนกุ้ย
“ เป็นเวลาที่เหมาะสมผู้อำนวยการอัน จัดเตียงให้พวกเราหลายเตียงและผมก็พาคนไข้มาให้หมอหลิง” หมอจินดูราวกับว่าเขากำลังให้ของขวัญกับหลิงรัน เขายิ้มและพูดว่า “หมอหลิงผมมีเพื่อนสองสามคนที่เป็นโรคตับเหมือนกันพวกเขาอายุมากแล้วช่วยดูแลพวกเขาได้ไหม”
ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลเธอเปิดปาก เธอเจรจากับหลิงรันมานานแล้วเพราะไม่มีเตียงในโรงพยาบาลเหลืออีกแล้ว
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้เธอสามารถต่อรองกับหลิงรันได้เท่านั้น และเธอไม่กล้าทำให้หมอจินขายหน้าด้วย
หลิงรันถามอย่างตื่นเต้น “มีกี่คน”
“สองถึงสี่” หมอจินหัวเราะและพูดว่า “หลายคนไม่อยากผ่าตัดหรือผ่าตัดแล้วอาการกำเริบเนื่องจากคุณทำผลงานได้ดีที่นี่ทุกคนจึงยินดีมาที่นี้”
การผ่าตัดตับเป็นที่รู้จักกันในชื่อโรคของคนยากจนหรือโรคที่พบบ่อยในประเทศกำลังพัฒนา หากคน ๆ หนึ่งได้รับความทุกข์ทรมานจากการขาดโปรตีนเป็นเวลานานหรือกินอาหารจำพวกแป้งมาก ๆ พวกเขาจะเป็นโรคตับโตได้ง่ายมาก
ในช่วงทศวรรษที่เก้าและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงทศวรรษที่แปดสิบมีชาวจีนจำนวนมากในประเทศจีนที่ป่วยเป็นโรคตับในทุกที่ในประเทศและเมื่อโรคนี้ปรากฏขึ้นก็ไม่สามารถย้อนกลับได้ มันมี แต่จะแย่ลงเรื่อย ๆ
เมื่อมีคนถูกบังคับให้เข้ารับการผ่าตัดโรคนี้มักจะร้ายแรงมาก
หลิงรันเองก็ดูเหมือนจะตอบรับคำขอของหมอจิน แต่เขาลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนที่เขาจะพูดว่า “โรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินดูเหมือนจะไม่มีเตียงว่างแล้ว”
“เช่นนั้นก็ไปโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สอง ทุกคนมาที่นี่เพราะชื่อเสียงของคุณไม่สำคัญว่าคุณจะอยู่โรงพยาบาลไหน” เมื่อหมอจินพูดจบเขาก็กระซิบ“ ก่อนหน้านี้ผมเคยบอกว่าค่าธรรมเนียมสำหรับการผ่าตัดหลายอย่างที่คุณทำใน โรงพยาบาลประชาชนแห่งที่หนึ่ง จะคำนวณตามอัตราสำหรับศัลยแพทย์อิสระหลังจากที่เราคำนวณจำนวนเงินที่คุณจะได้รับจาก การรักษาที่คุณให้คุณควรได้รับเงินของคุณ “
หลิงรันฟัง แต่เขาไม่สนใจเงินจริงๆ ผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลข้างๆเขาสีหน้าของเธอค่อยๆแข็งกระด้าง
คนไข้ที่หมอจินเชิญมาอาจเป็นพวกผู้มีอิทธิพล ผู้ป่วยเช่นนี้เป็นคนที่โรงพยาบาลของประชาชนแห่งแรกปรารถนาที่จะรักษาพวกเขาา แต่ตอนนี้พวกเขาจะส่งผู้ป่วยไปที่โรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สอง โดยไม่มีเหตุผล มันอาจทำให้โรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกเสียผลประโยชน์ไป
ผู้อำนวยการ อันจากแผนกการพยาบาลมองไปที่ใยแมงมุมบนขอบหน้าต่างโดยไม่รู้ตัวและพยายามคิดถึงเรื่องนี้ให้มากที่สุด
ใบแมงมุมถูกลมพัดจากเครื่องปรับอากาศและมันสั่นไหวราวกับว่าพวกมันกำลังจะหลุดล่วงลงมาบนพื้น มันพยายามห่อใยของมันเพื่อป้องไม่ให้ใบของมันหลุดลงมาที่พื้น เปรียบเสมือนว่าถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างพวกมันจะจบเห่แน่ เช่นเดียวกันถึงแม้เตียงเสริมที่ถูกยัดเข้ามาในหอผู้ป่วยมันจะดู เกะกะ แต่ถ้าพลาดโอกาสรักษาผู้ป่วยไปมันก็คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ …