จาการปลอบใจของซูม่านลี เจียงหยุนเอ๋อค่อยๆสงบลง เธอค่อยๆเช็ดน้ำตาบนหน้าออก ยิ้มเเล้วพูดว่า: “ เเม่คะ เเม่พูดถูกเเล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ควรคิดไปในทางที่ดี หนูจะไม่คิดไปเองอีกเเล้ว เพื่อลูกของเรา หนูก็จะอดทนต่อไป!”
เห็นใบหน้าที่แน่วแน่ของเธอ ซูม่านลีเองก็โล่งใจ บนใบหน้าก็มีรอยยิ้มที่สบายใจ
“ลูกคิดแบบนี้ดีที่สุด เห็นเธอเข้มแข็งได้ขนาดนี้ แม่ภูมิใจในตัวลูกจริงๆ ถ้าทนต่อไปไม่ไหวแล้วก็บอกแม่นะ แม่จะคิดหาทุกวิถีทางต้องช่วยลูกแน่นอน”
“แม่ แม่ครับ ทำไมแม่ถึงอยู่ที่นี่? ไหนว่าจะเล่นกับถวนจื่อ?”
มีเสียงใสๆเสียงหนึ่งดังมา ถวนจื่อวิ่งมาเหมือนกับลม เขากอดเจียงหยุนเอ๋อไว้ พูดเสียงใส รู้สึกถึงการพึ่งพาตัวเองของถวนจื่อ เจียงหยุนเอ๋อกุมมือของถวนจื่ออย่างอ่อนโยน ยิ้มอ่อนๆ
“ดูลูกพูดสิ เรื่องที่รับปากลูกไว้แม่จะลืมได้ยังไง? แค่รู้สึกว่าในห้องอุดอู้ ก็เลยออกมาสูดอากาศแค่นั้นเอง นี่ก็ว่าจะหาลูกแล้ว?”
ถวนจื่อกะพริบอย่างไม่ค่อยเชื่อ สุดท้ายก็พยักหน้า
“ก็ได้ครับ งั้นผมเชื่อแม่ก็ได้ ข้างนอกอากาศหนาว เรารีบเข้าไปในบ้านกันเถอะ แม่อย่าให้เป็นหวัดล่ะ”
กำลังพูดอยู่ ก็กุมมือของเจียงหยุนเอ๋อไว้ ให้เธออบอุ่น
เธอรู้สึกซาบซึ้งใจกับการกระทำของถวนจื่อ เจียงหยุนเอ๋อพยักหน้า จากการช่วยเหลือของซูม่านลีก็ค่อยๆลุกขึ้น มือข้างหนึ่งจับมือของถวนจื่อ อีกข้างหนึ่งก็จับมือของซูม่านลีไว้ ค่อยเดินไปทางคฤหาสน์
เห็นทั้งสามคนเดินไป ลี่จุนถิงก็ไอออกมาเสียงเบา
ที่พวกเธอคุยกันเมื่อสักครู่เขาได้ยินหมดเลย สำหรับความรักและการรอคอยที่ข่มขืน เขาเองก็ตื้นตันใจมาก ในใจก็รู้สึกทรมาน
ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ก็รู้สึกอัดอั้นใจ
“ตั้งแต่ผมเกิดเรื่องเธอก็พยายามดูแลจัดการบริษัทเหรอ?”
เสียงที่เงียบไปนานพูดขึ้น
ชิงโม่พยักหน้าเบาๆ
“ใช่ครับ เริ่มแรกคุณผู้หญิงก็รับไม่ได้กับข่าวที่เกิดเรื่องของคุณ ตอนที่ได้ข่าวก็เป็นลมเลย ได้แอดมินโรงพยาบาลไปหลายวัน เหมือนว่าคิดเรื่องอะไรได้อย่างกะทันหัน แล้วก็ขอเข้ามาทำงานในบริษัททันที ท่านประธานเองก็ตกลง เพราะฉะนั้นคุณนายเลยดูแลจัดการเรื่องในบริษัทอยู่ตลอด”
“งั้นคงจะลำบากมากแน่เลย? เธอไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อนไม่ใช่เหรอ? ลี่ซื่อกรุ๊ปใหญ่ขนาดนี้ เธอจะดูแลไหวได้ยังไง?”
ลี่จุนถิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดออกมา
“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ? ถึงแม้จะมีการช่วยเหลือจากคุณหนูใหญ่ แต่ว่าคนในบริษัทไม่เชื่อใจคุณนายและคุณหนูใหญ่ พวกเขาเองก็เลือกที่จะไปอยู่กับลี่หุยและลี่หยูนห่วน ต่างก็คิดว่าคุณคงไม่กลับมาแล้ว แต่ว่าคุณนายยังพยายามและอดทนอยู่ตลอด บางครั้งผมเห็นเธอก็รู้สึกชื่นชมเธอมาก”
ชิงโม่พูด
หลังจากที่ฟังชิงโม่พูด ลี่จุนถิงก็แค่พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรต่อ
นึกถึงภาพที่เตียงหนุนเอ๋อเมื่อสักครู่ที่รู้สึกเหงาไป ในใจของเขาก็รู้สึกเจ็บ ไม่สบายใจ
……..
โรงแรม
หลังจากที่ไปกับชิงโม่ ลี่จุนถิงก็กลับไปที่โรงแรมโดยตรง
พอเข้าไปถึงห้องพัก ซูซานก็พูดอย่างไม่พอใจ
“จุนถิง นายไปไหนมา? ทำไมฉันกลับมานายก็ไม่อยู่แล้ว? หรือว่าไปกินเหล้าคลายเครียดอีกแล้ว? แต่ว่าทำไมนายไม่บอกฉันล่ะ?”
ในใจร้อนรน ลี่จุนถิงก็ไม่มีอารมณ์คุยกับซูซาน เขาพูดอย่างรำคาญ: “วันนั้นฉันบอกกับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ? ฉันก็แค่ออกไปเดินเล่นเท่านั้นเอง อีกอย่างฉันเองก็มีสิทธิ์อิสระ ไปไหนก็เหมือนว่าไม่ต้องรายงานเธอ?”
เห็นว่าลี่จุนถิงไม่พอใจ ซูซานก็รีบเก็บความไม่พอใจในใจไว้ บนใบหน้าก็มีรอยยิ้มออกมา
“จุนถิง ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ก็นายอยู่ที่นี่ก็ไม่รู้จักที่ไม่รู้จักคน ฉันเองก็เหมือนกัน ฉันกลัวว่านายออกไปจะเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่รู้ กลัวว่าฉันจะไปช่วยนายไม่ได้?”
อาจจะรู้สึกว่าท่าทางของตัวเองไม่ดี ลี่จุนถิงก็กดความโมโหในใจไว้ พูดอย่างไร้สีหน้า: “เมื่อกี้ผมพูดไม่ดี ผมขอโทษ หวังว่าคุณจะไม่คิดมาก เพราะว่าเมื่อกี้ไปจัดการเรื่องไม่ดีเรื่องหนึ่งมา ผมเองก็ไม่ได้หมายถึงว่าจะโทษคุณ คุณอย่าคิดมากนะ”
“ฉันไม่ได้คิดมากอะไร ก็แค่เป็นห่วงนายเท่านั้นเอง จุนถิง ฉันคิดว่าเราอยู่ในประเทศจีนนานเกินไปแล้ว ถึงเวลากลับบ้านแล้วล่ะ? ต้องการให้ฉันไปซื้อตั๋วตอนนี้เลยมั้ย?”
ซูซานถามอย่างระมัดระวัง
พอได้ยินที่ซูซานพูด ลี่จุนถิงก็เกาที่คิ้ว ปัดมือ: “ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการในประเทศจีนอีก ยังไม่กลับ อีกอย่างกลับไปก็ไม่มีอะไรให้ทำ อยู่ที่นี่ดีกว่า ถ้าคุณอยากจะกลับไปแล้ว งั้นก็กลับไปก่อนเลย!”
“ไม่ๆๆ ในเมื่อนายไม่กลับไป งั้นฉันก็ยังไม่กลับ ฉันอยู่กับนายที่ตรงนี้ จนกว่านายจะจัดการเสร็จ ดีไหม?”
ซูซานดึงแขนเสื้อของลี่จุนถิงเบาๆ ถามเสียงเบา
“ได้อยู่แล้ว ผมไม่ได้หมายความว่าไล่คุณ ถ้าคุณอยากอยู่ที่นี่ก็อยู่ที่นี่ ผมไปอาบน้ำก่อนนะ คุณอยู่คนเดียวเถอะ!”
พอพูดจบ ลี่จุนถิงก็เดินผ่านซูซาน เดินไปทางห้องอาบน้ำ รู้สึกถึงความเฉยชาของลี่จุนถิงที่มีต่อตัวเอง ในใจของซูซานเองก็เสียใจ ดูลี่จุนถิงที่เดินจากไป แววตาของเธอก็มืดหม่นลง แสงหนึ่งที่ไม่เข้าใจส่องผ่านไป
หลายวันมานี้ลี่จุนถิงแปลกๆไป เขามักจะแอบหายไปในตอนที่เธอไม่อยู่ บวกกับที่วันนั้นเขาติดต่อชิงโม้อีก ยิ่งทำให้ในใจของซูซานสงสัยเข้าไปอีก
เธอมักจะรู้สึกว่าประเทศจีนมีความเกี่ยวข้องอะไรกับลี่จุนถิง ไม่อย่างนั้นลี่จุนถิงทำไมถึงไม่อยากกลับจากที่นี่? เพราะฉะนั้นเธอเองก็แอบสื่ออยู่ลับๆ แล้วก็รู้ฐานะที่แท้จริงของลี่จุนถิงย่างรวดเร็ว
รู้ว่าเขาเป็นทายาทของบริษัทลี่ซื้อกรุ๊ป เมื่อก่อนยังเป็นคนที่เก่งมาก นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ซูซานยิ่งอยากจะจับลี่จุนถิงไว้ย่างแน่นๆ
ผู้ชายที่เก่งดีขนาดนี้ ใครจะไปต้านทานต่อการยั่วยวนไหว? ผู้ชายที่เหมาะสมกับเธอซูซานได้ ก็มีแค่ลี่จุนถิงเท่านั้น!
แน่นอน เธอเองก็รู้ถึงการดำรงอยู่ของเจียงหยุนเอ๋อ ซูซานเองก็รู้ว่าเจียงหยุนเอ๋อนั้นเป็นภัยที่ใหญ่สำหรับเธอ และอีกอย่างตอนนี้เธอยังท้องอีก
จากนั้นก็คิด เธอก็ตัดสินใจว่าจะลงมือกับเจียงหยุนเอ๋อ ให้เจียงหยุนเอ๋อหายไป
“เจียงหยุนเอ๋อ ฉันไม่สนว่าเมื่อก่อนพวกเธอจะรักกันมากแค่ไหน แต่ผู้ชายที่ฉันชอบ ไม่มีทางให้คนอื่นแน่นอน อย่าโทษฉันเลย พูดได้แค่ว่าลี่จุนถิงเก่งและดีเกินไป ฉันชอบเขามาก เธอในฐานะภรรยาของเขา ฉันก็ต้องกำจัดทิ้งอยู่แล้ว!”
บีบนิ้วมือเบาๆ ซูซานยิ้มที่มุมปาก แสดงรอยยิ้มที่แปลกๆออกมา