ตอนที่ 530 เดินทางไกล

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

“​เมื่อ​เห็น​ว่า​เสด็จ​พ่อ​ลงโทษ​เจ้า​ห้า​สถาน​หนัก​ ​เพียง​เพราะ​เจ้า​ห้า​ไป​ต่อย​หน้า​อดีต​ไท่​จื่อ​ ​เจ้า​สาม​คง​ทบทวน​สถานะ​ของ​อดีต​ไท่​จื่อ​ใน​ความคิด​ของ​เสด็จ​พ่อ​เสีย​ใหม่​ ​ส่วน​ลูก​จะ​แสร้งทำ​เป็น​ถอนตัว​จาก​การแย่งชิง​ครั้งนี้​ ​โดย​อ้าง​เหตุผล​ที่​หลี​่​ซื่อ​แท้ง​บุตร​ ​เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​เจ้า​สาม​ก็​จะ​พุ่ง​เป้า​ไป​ที่​อดีต​ไท่​จื่อ​แทน​…​”​ ​ฉี​อ๋อง​คาดคะเน

เสียน​เฟ​ยพ​ยัก​หน้า​ก่อน​จะ​กำชับ​ ​“​เรื่อง​นี้​เจ้า​จะ​รีบร้อน​ไม่ได้​ ​จำไว้​ว่า​ห้าม​ให้​เสด็จ​พ่อ​รู้​เป็นอันขาด​ว่า​เป็นฝี​มือ​เจ้า​…​”

“​แน่นอน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ขอ​เสด็จ​แม่​ทรง​วาง​พระทัย​”

เสียน​เฟย​ถอนหายใจ​ยาว​ออกมา​ ​“​แค่​เห็น​ว่า​เจ้า​มิได้​เศร้าสร้อย​ ​ข้า​ก็​ค่อย​สบายใจ​หน่อย​”

“​เศร้าสร้อย​?​”​ ​ฉี​อ๋อง​หัวเราะ​ ​“​เสด็จ​แม่​วาง​พระทัย​ได้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ลูก​มิได้​ใจเสาะ​เพียงนั้น​”

หาก​เด็ก​ที่​อวัยวะ​ยัง​ไม่ทัน​ครบ​สมบูรณ์​ยัง​ทำให้​เขา​เป็นทุกข์​ได้​ ​เขา​จะ​เอา​ปัญญา​ที่ไหน​ไป​สู้​คนอื่นๆ​ ​คงได้​เหมือน​เจ้า​เจ็ด​ที่​วัน​ๆ​ ​สาละวน​อยู่​แต่​กับ​เมีย​กับ​ลูก

“​ฮ่องเต้​เสด็จ​…​”

ข้าหลวง​ที่​เฝ้า​อยู่​ด้านนอก​ตะโกน​รายงาน​ ​เสียน​เฟย​และ​ฉี​อ๋อง​รีบ​ออก​ไป​ต้อนรับ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หันไป​เห็น​ฉี​อ๋อง​ที่​เดิน​มา​ข้างๆ​ ​เสียน​เฟย​จึง​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“​เจ้า​สี่​ก็​อยู่​ที่นี่​ด้วย​หรือ​”

ฉี​อ๋อง​ถวาย​ความเคารพ​ฮ่องเต้​พลาง​บอก​ ​“​เสด็จ​แม่​ทรง​ทราบ​เรื่อง​ที่​หลี​่​ซื่อ​แท้ง​บุตร​เมื่อคืน​เลย​เป็นห่วง​ ​ถึง​ได้​เรียก​ลูก​เข้ามา​ถามไถ่​อาการ​ของ​หลี​่​ซื่อ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​แล้ว​ชายา​ของ​เจ้า​เป็น​อย่างไรบ้าง​เล่า​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เอ่ย​ถาม​พลาง​เดิน​เข้าไป​ด้านใน

แม้ว่า​เขา​ไม่ได้​อยาก​มา​เหยียบ​ที่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​เท่าใด​นัก​ ​แต่​เนื่องจาก​สะใภ้​ของเสียน​เฟย​แท้ง​บุตร​ ​จึง​ควร​มา​เยี่ยมเยียน​นาง​เสียหน่อย

“​เมื่อคืน​ก็​หนักหนา​เอา​การ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​แต่ทว่า​เสด็จ​พ่อ​ไม่ต้อง​กังวล​พระทัย​ไป​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​หญิง​ใด​ที่แท้​งบุ​ตร​ก็​อาการ​เป็น​เช่นนี้​ทั้งนั้น​ ​หาก​บำรุง​ร่างกาย​ให้​แข็งแรง​ ​เดี๋ยว​ก็​คง​หาย​ดี​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​ฉี​อ๋อง​กล่าว​เนิบนาบ​ ​พยายาม​เก็บ​ซ่อน​ความเจ็บปวด​ไว้​ภายใน

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ถอนหายใจ​พลาง​เอ่ย​ ​“​เดือน​นี้​กิจการ​มิได้​มากมาย​ ​เจ้า​ก็​อยู่​ดูแล​นาง​เถิด​”

“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ลูก​รับทราบ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​เจ้า​กลับ​ไป​ได้​แล้ว​”

ฉี​อ๋อง​โค้ง​คำนับ​ก่อน​จะ​กล่าว​ลา

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หันไป​ปลอบใจ​เสียน​เฟย​ ​“​ลูก​กับ​พ่อแม่​ย่อม​มี​วาสนา​ต่อกัน​ ​ถึง​เวลา​ก็​มา​เอง​แหละ​”

“​ที่​ฝ่า​บาท​ตรัส​ ​หม่อมฉัน​เข้าใจ​ดี​เพ​คะ​ ​เพียงแต่​อด​ทุกข์ใจ​ไม่ได้​…​”​ ​เสียน​เฟย​ฉวยโอกาส​ทำตัว​น่าสงสาร

ฮ่องเต้​ไม่ได้​มา​พัก​อยู่​ที่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​นาน​แล้ว

แม้​อายุ​ของ​นางใน​ตอนนี้​จะ​หมด​ความ​น่า​เสน่หา​ไป​แล้ว​ ​แต่​การ​ที่​ฮ่องเต้​ประทับ​อยู่​ที่​ตำหนัก​ใด​ก็​เป็นการ​แสดงถึง​ความสำคัญ​ของ​บุคคล​ผู้​นั้น​ ​อย่าง​ใน​วันที่​สิบห้า​ของ​เดือน​แรก​ ​ฮ่องเต้​ก็​จะ​พัก​อยู่​ที่​ตำหนัก​คุน​หนิง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ไม่​ถนัด​เรื่อง​การ​ปลอบใจ​ ​เอ่ยปาก​ออกมา​จึง​มี​เพียง​ ​“​อย่า​ทุกข์ใจ​ไป​เลย​ ​อีกไม่นาน​สะใภ้​เจ็ด​คง​คลอด​หลานชาย​น่ารักน่าชัง​ออกมา​ให้​เจ้า​”

เสียน​เฟย​ ​“​…​”​ ​ถ้า​ตบ​ปาก​ฮ่องเต้​ได้​ ​นาง​คง​ทำ​ไป​แล้ว​!

เสียน​เฟ​ยพ​ยายา​มห​้าม​ใจ​ตัวเอง​ ​ปากของ​นาง​กระตุก​เล็กน้อย​ ​“​ขอบ​พระทัย​ฝ่า​บาท​ที่​ทรง​อวยพร​เพ​คะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ลอบ​ถอนหายใจ​ ​เสียน​เฟย​คงจะ​ทุกข์ใจ​มาก​ซินะ​ ​นาง​พยายาม​เก็บ​ซ่อน​ความขมขื่น​จน​ปาก​ซีดเซียว​ไป​หมด​แล้ว​ ​เอาเถอะ​ ​รีบ​กลับ​ก่อน​จะ​ดีกว่า​ ​นาง​จะ​ได้​มี​เวลา​เป็น​ส่วนตัว

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ออกมา​จาก​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน

ปล่อย​ให้​เสียน​เฟย​ที่​อัดอั้น​ไป​ด้วย​ความ​ขับ​แค้นใจ​ยืน​กลอกตา​กุม​หน้าอก​อยู่​ตรงนั้น​ ​นาง​หันไป​หยิบ​ถ้วย​ชา​ไร้​ฝา​ปาลง​พื้น

ฝ่าย​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กลับ​ไป​ที่​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​ ​เขา​หย่อน​ตัว​นั่งลง​อ่าน​ตำนาน​นิทานพื้นบ้าน​ที่​เพิ่ง​ออก​ใหม่​ได้​ไม่นาน​ก็​เห็น​พาน​ไห่​รี่​เข้ามา

“​มีเรื่อง​อีกแล้ว​รึ​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มี​ลางสังหรณ์

พาน​ไห่​ก้ม​ศีรษะ​ต่ำ​พยายาม​หลบตา​ฮ่องเต้​ ​“ตั​่วห​มัว​มัว​ทน​ทัณฑ์​ทรมาน​ไม่ไหว​ ​เสียชีวิต​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หลับตา​ ​ก่อน​จะ​ลืมตา​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​เขา​หยิบ​บท​นิทานพื้นบ้าน​ขึ้น​มา​ฉีก​ระบาย​โทสะ

“​ฝ่า​บาท​ ​อย่า​ทรง​กริ้ว​ไป​เลย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”​ ​ทันทีที่​เห็น​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ฉีก​หนังสือ​ ​พาน​ไห่​ก็​อด​ตัวสั่น​ไม่ได้

ฝ่า​บาท​กริ้วย​ยิ่งนัก​ ​แต่ว่า​นิทาน​เล่ม​นั้น​ ​บุปผา​ขาว​เพิ่งจะ​ออก​วางขาย​เมื่อ​ปลายปี​ที่แล้ว​เอง​นะ​!

เมื่อ​โยน​ตำรา​ที่​ขาดวิ่น​ลงพื้น​ไป​แล้ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ถึง​ค่อยๆ​ ​สงบ​ลง​ ​“​ไป​ตาม​หง​หลู​ซื่อ​ชิง​มา​พบ​ข้า​”

แม้ว่า​เขา​จะ​ทำใจ​ไว้​แล้ว​ว่า​อาจ​ไม่ได้ความ​จริง​จาก​ปากตั​่วห​มัว​มัว​ ​แต่​เมื่อ​ได้ยิน​ว่านาง​ตาย​ไป​เช่นนี้​ ​เขา​ไม่ได้​รู้สึก​โกรธแค้น​ปาน​นั้น​ ​เพียงแต่​รู้สึก​คับข้องใจ​ ​เป็นความ​คับข้องใจ​เสียมา​กก​ว่า​!

เผ่า​อู​เหมียว​ใน​สายตา​ของ​จักรพรรดิ​ต้า​โจว​คือ​กลุ่มคน​ลึกลับ​ที่​ไม่​ควร​ไป​ข้องแวะ​หรือ​ยั่วยุ​ ​และ​เนื่องจาก​ต้า​โจว​และ​หนาน​หลาน​ทำสงคราม​สู้รบ​กัน​มาต​ลอด​ ​ฉะนั้น​หาก​หลีกเลี่ยง​กลุ่มชน​เผ่า​ที่อยู่​คั่น​กลาง​ระหว่าง​ต้า​โจว​และ​หนาน​หลาน​ได้​ ​ต้า​โจว​ก็​พยายาม​จะ​เลี่ยง​เสีย

แต่ทว่า​ตอนนี้​ ​อีก​ฝ่าย​กลับ​ยื่นมือ​เข้ามา​ก่อน​ ​หาก​เขา​ไม่​จัดการ​อะไร​ ​ตำแหน่ง​จักรพรรดิ​ก็​คง​แลดู​ไร้​อำนาจ​โดยสิ้นเชิง

หง​หลู​ซื่อ​ชิง​ที่​กำลัง​ไป​เยี่ยมเยือน​ญาติสนิท​มิตรสหาย​ถูก​บ่าว​รับใช้​ตาม​กลับมา​ ​เขา​เร่ง​รี่​เข้ามา​ที่​วัง

“​กระหม่อม​ถวายบังคม​ฝ่า​บาท​”

ครั้น​เห็น​หง​หลู​ซื่อ​ชิง​ใน​ชุด​อาภรณ์​สีสด​ใส​ที่​นิยม​ใส่​ใน​งานเทศกาล​ ​อารมณ์​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็ดี​กว่า​เดิม​มาก​ ​“​ไป​คารวะ​ปีใหม่​มารึ​”

หง​หลู​ซื่อ​ชิง​ผงะ​ไป​ชั่วครู่​ก่อน​จะ​รีบ​ตอบ​ ​“​เอ่อ​ ​ไป​คารวะ​ปีใหม่​มา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

ก็​นี่​เพิ่งจะ​เข้า​วันที่​สอง​ของ​ศักราช​ใหม่​ ​ไม่​ให้​ไป​คารวะ​ปีใหม่​แล้ว​จะ​ให้​ไป​ไหน​ ​ว่าแต่​ฝ่า​บาท​เรียก​มามี​ธุระ​อัน​ใด​งั้น​หรือ

ครั้น​ได้ยิน​คำตอบ​ห้วนๆ​ ​ของ​ขุนนาง​ ​พาน​ไห่​ก็​บุ้ยปาก​ทันที

“​เดี๋ยว​อากาศ​ก็​จะ​เริ่ม​อุ่น​ขึ้น​แล้ว​”

“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​หง​หลู​ซื่อ​ชิง​เริ่ม​เหงื่อ​ตก

อากาศ​อุ่น​ขึ้น​รวดเร็ว​เพียงใด​เขา​ไม่ทราบ​ ​รู้​เพียง​ว่า​ตอนนี้​ร้อน​จน​แทบ​อยาก​จะ​เปลื้องผ้า​อยู่​แล้ว

“​พอ​แม่น้ำ​ที่​ก่อตัว​เป็นน้ำ​แข็ง​ละลาย​ ​ให้​เจ้า​คัด​คน​ฝีมือดี​ล่องเรือ​ไป​ที่​เผ่า​อู​เหมียว​”

ดวงตา​ของ​หง​หลู่​ซื่อ​ชิง​พลัน​เบิก​กว้าง

ให้​ไป​ทำ​ภารกิจ​ที่​เผ่า​อู​เหมียว​งั้น​หรือ​ ​นี่​ไม่ใช่​ภารกิจ​ที่​น่า​อภิรมย์​เอา​เสีย​เลย​ ​เพราะ​ไม่ว่า​จะ​เลือก​ใคร​ไป​ ​ก็​คง​ไม่มีใคร​ยอม​ไป​ ​สุดท้าย​เขา​คง​จนปัญญา​ ​ต่อให้​ทำงาน​นี้​จะ​ได้เงิน​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​แต่​คนใต้​บังคับบัญชา​ของ​เขา​คง​ยินดี​ไป​ต่อเมื่อ​มีเงิน​ยัด​ใส่​มือ​…​มาก​หน่อย

ขณะที่​กำลัง​ครุ่นคิด​เพียงลำพัง​ก็ได้​ยิน​ฮ่องเต้​ตรัส​ขึ้น​ว่า​ ​“​ถึง​เวลา​นั้น​อ้าย​ชิง​จะ​ไป​กับ​เจ้า​ด้วย​ ​เพื่อให้​เห็น​ว่า​พวกเรา​ต้า​โจว​ให้ความสำคัญ​กับ​เรื่อง​นี้​เพียงใด​”

ร่าง​ของ​หง​หลู่​ซื่อ​ชิง​โยกเยก​ไปมา​ ​พยายาม​ฝืน​ตัวเอง​ไม่​ให้​ร้องไห้​ ​เขา​ได้​แต่​ปลอบใจ​ตัวเอง​ ​ให้​เป็น​หัว​ไก่​ยังดี​กว่า​เป็น​หาง​หงส์​ ​ทันทีที่​ไป​ถึง​เผ่า​อู​เหมียว​ ​เขา​คงได้​รับ​ปฏิบัติ​อย่างดี​เยี่ยง​แขก​คนสำคัญ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กล่าว​เสริม​ ​“​ส่วน​เรื่อง​อ้าย​ชิง​ทาง​นั้น​เจ้า​ก็​ไม่ต้อง​เป็นกังวล​ ​คน​จาก​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​จะ​เดินทาง​ไป​กับ​เจ้า​ด้วย​”

หนทาง​ข้างหน้า​ช่าง​มืดมิด​ ​หง​หลู่​ซื่อ​ชิง​ได้​แต่​ทำใจ​ยอมรับ​ความจริง​อัน​โหดร้าย

……

เดือน​แรก​ของ​ปี​ผ่าน​ไป​พร้อม​กลุ่ม​เมฆ​มืด​ทะมึน

เมื่อ​เข้าสู่​เดือน​ที่สอง​ ​อุณหภูมิ​อุ่น​ขึ้น​ ​หง​หลู่​ซื่อ​ชิง​นำ​ทัพ​ออกจาก​เมืองหลวง​ ​มุ่งหน้า​สู่​ดินแดน​เผ่า​อู​เหมียว

อีก​คนที​่​เดินทางออก​จาก​เมืองหลวง​ไป​พร้อม​กอง​ขบวน​นี้​คือ​เจียง​จั้น

วันที่​ออกเดินทาง​ ​มี​ฝูงชน​คลาคล่ำ​ยืนออ​อยู่​เต็ม​ศาลา​นอกเมือง

“​น้อง​รอง​อยู่​ที่นั่น​ ​เจ้า​ก็​อย่า​อวดเก่ง​ให้​มาก​ ​จำไว้​ว่า​ไม่มี​อะไร​สำคัญ​เท่ากับ​ความปลอดภัย​ของ​เจ้า​อีกแล้ว​”​ ​เจียง​อี​ที่​ตาแดง​เล็กน้อย​ส่ง​ห่อ​ผ้า​ให้​เจียง​จั้น

เจียง​จั้น​หัวเราะ​พลาง​ถาม​ ​“​พี่ใหญ่​เตรียม​สิ่งใด​ให้​ข้า​อย่างนั้น​หรือ​”

“​มี​ชุด​สอง​ชุด​ ​แล้วก็​รองเท้า​สอง​คู่​”

“​ดีจริง​ๆ​ ​เป็น​ของ​ที่จะ​ได้​ใช้​ทั้งนั้น​ ​รอ​ข้า​กลับมา​เมื่อไหร่​ ​ข้า​จะ​ซื้อของ​ดี​ๆ​ ​กลับมา​ฝาก​ทุกคน​เลย​”

“​ที่​แบบ​นั้น​จะ​มี​ของดี​อะไร​ ​เจ้า​กลับมา​แต่​ตัว​ก็​พอ​!​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​กลอกตา​พร้อม​เสียงหัวเราะ​ไม่จริงใจ​ ​พลาง​ยกมือ​ขึ้น​ฟาด​บุตรชาย

เจียง​จั้น​ลูบ​แขน​ที่​ถูก​ฟาด​พร้อม​บ่น​ปอดแปด​ ​“​ท่าน​พ่อ​ ​ตอนนี้​ลูก​เป็น​ถึง​แม่ทัพ​ขั้น​ที่สี่​แล้ว​นะ​ขอรับ​ ​พวก​ลูกน้อง​ก็​ยืน​ดู​อยู่​นะ​ขอรับ​”

เจียง​อัน​เฉิง​กวาดตา​มอง​กอง​ขบวน​ที่​ยืน​อยู่​ด้านนอก​ศาลา​ก่อน​จะ​หันมา​จ้อง​เจียง​จั้น​ ​แต่​คราวนี้​กลับ​ไม่ได้​ต่อว่า​อะไร

เจียง​จั้น​มอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ​แล้ว​ยกมือ​ขึ้น​เตรียม​จะ​ลูบ​ไหล่​ของ​นาง​ ​แต่​แล้วก็​ลด​มือ​ลง​เพราะ​สบ​เข้ากับ​สายตา​อาฆาต​ของ​ใคร​อีก​คน

“​น้อง​สี่​ ​ข้า​คง​ต้อง​ฝาก​เจ้า​ดูแล​จวน​ด้วย​ ​หาก​มีเรื่อง​อะไร​ก็​อย่า​ลืม​เขียนจดหมาย​มาบ​อก​ข้า​”

“​พี่​รอง​วางใจ​ได้​เจ้าค่ะ​”

เจียง​จั้น​หลุบ​ตาม​อง​ลง​ ​พลาง​ส่ง​ยิ้ม​ ​“​หลาน​ของ​ข้า​คลอด​เมื่อไหร่​ ​ก็​อย่า​ลืม​เขียนจดหมาย​มาบ​อก​ข้า​ด้วย​ล่ะ​”

เจียง​ซื่อ​รับปาก​ก่อน​จะ​ส่ง​ห่อ​ผ้า​ขนาดเล็ก​ให้​พี่ชาย​ ​“​ของ​ที่​เตรียม​ไว้​ข้างใน​เป็น​ของ​ที่​พี่​รอง​น่าจะ​ได้​ใช้​ ​พี่​รอง​ห้าม​ทำ​หาย​เด็ดขาด​นะ​เจ้า​คะ​”

“​ข้า​ไม่มีทาง​ทำ​หาย​แน่นอน​”

เจียง​จั้น​เป็น​คน​เรียบง่าย​ ​สิ่ง​ที่​ต้อง​พูด​ก็​พูด​ไป​หมด​แล้ว​ ​เมื่อ​รับ​เชือก​จูง​ม้า​จาก​คนดู​แล​ม้า​แล้ว​ ​เจ้าตัว​ก็​กระโดด​ขึ้นไป​บน​อานม้า​ ​โบกมือ​ให้​คนใน​ครอบครัว​ ​ก่อน​จะ​กระตุก​เชือก​ให้​ม้า​วิ่ง​ออก​ไป