นอกจากจิ้งอ๋องและจิ้งอ๋องซื่อจื่อแล้ว อีกคนที่เดินเข้ามาพร้อมกันคือฉีอ๋อง
เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ฉุนเกอเอ๋อร์ จิ้งอ๋องซื่อจื่อยังดำรงตำแหน่งไท่ซุนในองค์จักรพรรดิ เขาเติบโตขึ้นในวังหลวง ฉะนั้นยามที่เห็นจิ่งหมิงฮ่องเต้ นอกจากจะไม่มีท่าทีขัดเขินอย่างฝูเกอเอ๋อร์เเล้ว ยังดูสนิทชิดเชื้อกว่ามาก
หลังจากถวายความเคารพจิ่งหมิงฮ่องเต้อย่างนอบน้อมแล้ว ฉุนเกอเอ๋อร์ก็แหงนหน้ามองพระพักตร์จิ่งหมิงฮ่องเต้พลางกล่าว “เสด็จปู่ ฉุนเกอเออร์คิดถึงเสด็จปู่เหลือเกิน”
จิ่งหมิงฮ่องเต้ได้ยินดังนั้น น้ำตาแทบไหล
ความเป็นห่วงเป็นใยจากบรรดาลูกชายตัวดีทั้งหลายเป็นของจริงหรือปลอม เขาไม่รู้ รู้แต่ว่าสิ่งที่ฉุนเกอเอ๋อร์พูดเป็นความจริง
อย่างไรเสีย นี่ก็เป็นหลานชายที่เขารักมากที่สุด เกิดมาก็ได้ครองตำแหน่งไท่ซุน และเขาเองก็ไม่เคยคิดว่าจะยกตำแหน่งนี้ให้ใครหน้าไหน…
จิ่งหมิงฮ่องเต้พิศมองไปที่อดีตไท่จื่อแวบหนึ่ง
เป็นเพราะไอ้ลูกชายตัวดีก่อเรื่องไว้แท้ๆ เด็กดีอย่างฉุนเกอเอ๋อร์ถึงได้ถูกบังคับให้ออกจากวัง และไปอยู่ในที่เงียบเชียบอย่างจิ้งหยวน
จิ่งหมิงฮ่องเต้เลิกสนใจบรรดาโอรสของตัวเอง พลางหันไปกล่าวแก่ฉุนเกอเอ๋อร์ด้วยใบหน้าอ่อนโยน “ฉุนเกอเอ๋อร์ มาหาปู่นี่มา”
ฉุนเกอเอ๋อร์ขยับเข้าไปใกล้ พร้อมกับสายตาที่จดจ้องไปที่ใบหน้าของจิ่งหมิงฮ่องเต้ “เสด็จปู่ ได้ยินว่าเสด็จปู่ไม่สบาย หายดีหรือยังพ่ะย่ะค่ะ”
จิ่งหมิงฮ่องเต้คลี่ยิ้ม “ปู่ดีขึ้นแล้วล่ะ”
ใบหน้าซีดเซียวที่แต่งขึ้นของจิ่งหมิงฮ่องเต้รู้สึกผิดต่อเด็กน้อย
“เสด็จปู่ไม่เป็นอะไรแล้ว ฉุนเกอเอ๋อร์ก็ดีใจพ่ะย่ะค่ะ” ฉุนเกอเอ๋อร์กล่าวเหมือนพวกผู้ใหญ่ พลางหยิบห่อกระดาษออกมา
“นี่อะไรรึ”
ฉุนเกอเอ๋อร์คลี่ห่อพลางบอก “ลูกกวาดกุ้ยฮวาพ่ะย่ะค่ะ เสด็จปู่เสวยโอสถไปแล้วต้องเสวยลูกกวาดดอกกุ้ยฮวา จะได้ไม่ขมพ่ะย่ะค่ะ”
จิ่งหมิงฮ่องเต้รู้สึกเจ็บปวด เขารับลูกกวาดนั้นไปก่อนจะลูบศีรษะฉุนเกอเอ๋อร์ “ฉุนเกอเอ๋อร์เป็นเด็กดีจริงๆ”
จิ้นอ๋องเห็นสายตาเย็นชายามที่จิ่งหมิงฮ่องเต้มององค์ชายอย่างพวกเขา แตกต่างจากสายตาอ่อนโยนยามมองมาที่ฉุนเกอเอ๋อร์ เขาจึงแอบใช้มือดันฝูเกอเอ๋อร์
ฝูเกอเอ๋อร์ขยับเข้าไปด้านหลังมากกว่าเก่า
จิ้นอ๋องหงุดหงิดงุ่นง่าน แต่ในสถานการณ์เช่นนี้เขาทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เพียงเฝ้าดูฉุนเกอเอ๋อร์กู้หน้าให้อดีตไท่จื่อไปอย่างนั้น
ฉีอ๋องอิจฉาตาร้อนยิ่งกว่า
บุตรชายของเจ้าสามอาจจะเอาอกเอาใจไม่เก่ง แต่เขาสิ ไม่มีบุตรชายสักคน
เมื่อคิดเช่นนั้น ความเกลียดที่มีต่อจิ้นอ๋องก็ทวีมากขึ้น
“ฉุนเกอเอ๋อร์ชอบอยู่ที่จิ้งหยวนหรือเปล่า” จิ่งหมิงฮ่องเต้เอ่ยถาม แม้ในใจจะรู้สึกตะขิดตะขวง
ฉุนเกอเอ๋อร์ทำท่าคิด “ชอบ แล้วก็ไม่ชอบพ่ะย่ะค่ะ”
“หื้ม? ทำไมกันล่ะ”
“จิ้งหยวนใหญ่กว่าตงกง ฤดูหนาว ถ้าหิมะตกก็จะได้จับนกกระจอก แล้วก็เอาเจ้าแมวเหมียวไปซ่อนไว้ที่ไหนก็ได้” ฉุนเกอเอ๋อร์กล่าวตาใส
ความสุขของเด็กนี่น้า เรียบง่ายเสียจริง
จิ่งหมิงฮ่องเต้ยิ่งสงสัย “แล้วอย่างนั้นเจ้าไม่ชอบอะไรล่ะ”
ฉุนเกอเอ๋อร์เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยแผ่วเบา “ที่จิ้งหยวนไม่มีเสด็จปู่…”
ใจของจิ่งหมิงฮ่องเต้ร่วงตุ๊บ มีความรู้สึกเปียกชื้นที่บริเวณขอบตา
อดีตไท่จื่อจ้องเขม้นไปที่บุตรชาย “อย่าพูดจาไร้สาระซิ!”
ครั้นส่งสายตาตำหนิฉุนเกอเอ๋อร์แล้ว ก็หันไปกล่าวแก่จิ่งหมิงฮ่องเต้ “เสด็จพ่อ ฉุนเกอเอ๋อร์ยังไม่รู้ความ ขอเสด็จพ่อโปรดอย่าถือสาเลยพ่ะย่ะค่ะ”
จิ่งหมิงฮ่องเต้ตอบด้วยอารมณ์ “ที่ข้าเห็น ฉุนเกอเอ๋อร์รู้ความกว่าเจ้าเสียอีก!”
อดีตไท่จื่อที่ถูกต่อว่าลูบจมูกเงียบๆ
จิ้นอ๋องเฝ้ามองสายตาเมตตาที่จิ่งหมิงฮ่องเต้มองไปทางฉุนเกอเอ๋อร์แล้วในสมองก็เริ่มทำงานหนักขึ้น
ฉุนเกอเอ๋อร์คงไม่ทำให้อดีตไท่จื่อได้กลับสู่ตำแหน่งหรอกกระมัง
ความคิดแวบผ่านเข้ามา พร้อมกับจิ้นอ๋องที่ส่ายหัวให้กับความสงสัยของตัวเอง
ไม่มีทางหรอกน่า
การปลดไท่จื่อมิใช่เรื่องเล่นๆ ที่นึกจะปลดก็ปลด นึกจะแต่งตั้งใหม่ ก็แต่ตั้งใหม่
เขายิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม
สองสามวันมานี้ จิ่งหมิงฮ่องเต้ไม่ได้เสด็จว่าราชการ เป็นเหตุให้ม้วนฎีกาเทินขึ้นเป็นกองสูง
มีขุนนางบางคนเสนอให้คืนตำแหน่งไท่ซุนให้แก่ฉุนเกอเอ๋อร์ซึ่งเป็นจิ้งอ๋องซื่อจื่อ
ข้อเสนอนี้ช่างพิสดารยิ่งนัก
หากจิ่งหมิงฮ่องเต้ในวัยกลางคน ข้ามตำแหน่งไท่จื่อ ไปแต่งตั้งตำแหน่งไท่ซุน ก็หมายความว่าหากจิ่งหมิงฮ่องเต้สิ้นพระชนม์ไปแล้ว ไท่ซุนจะเป็นผู้ที่ขึ้นครองราชย์ต่อทันที
จิ่งหมิงฮ่องเต้จดจ้องกองฎีกาเงียบงัน
ช่วงหลังมานี้ การแก่งแย่งยื้อยุดระหว่างจิ้นอ๋องและฉีอ๋อง มีขุนนางบางส่วนเอนเอียงไปทางจิ้นอ๋อง
ตามธรรมเนียมปฏิบัติ หากมีบุตรที่ชอบธรรมด้วยกฎหมายก็แต่งตั้งบุตรคนนั้น แต่หากไม่มี ก็ต้องเลือกบุตรชายคนโต แต่ถึงกระนั้นภูมิหลังของจิ้นอ๋องกลับมิได้ส่งเสริม เนื่องจากมารดาของเขามีชาติกำเนิดต่ำต้อย นั่นเป็นเหตุผลให้มีบางคนเอนเอียงไปทางฉีอ๋อง
แต่หากคืนตำแหน่งให้ไท่ซุน ก็แลดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของจิ้นอ๋องและฉีอ๋อง
ฉุนเกอเอ๋อร์เป็นบุตรชายคนโตที่เกิดแก่ภรรยาเอก อีกทั้งยังเป็นเลือดเนื้อขององค์ฮ่องเต้และฮองเฮาพระองค์ก่อน ฉะนั้นบรรดาราชนัดดาทั้งหมดจึงไม่มีผู้ใดมีตำแหน่งทัดเทียมฉุนเกอเอ๋อร์อีกแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นคือ ฉุนเกอเอ๋อร์ถูกเลี้ยงดูขึ้นตามแบบฉบับของไท่ซุน แม้อาจจะไม่ได้เคร่งครัดอยู่ในมารยาทเท่าพระราชนัดดาองค์อื่นๆ แต่ก็ยืนยันได้ว่า หากเทียบกับจิ้งอ๋องผู้เป็นบิดาแล้ว ถือว่าประเสริฐกว่ามาก
ฉะนั้นการจะข้ามไปแต่งตั้งไท่ซุนเลยก็ถือเป็นข้อเสนอที่ไม่เลวทีเดียว…
ในเวลาไม่นาน เสียงสนับสนุนให้แต่งตั้งจิ้งอ๋องซื่อจื่อขึ้นเป็นไท่ซุนก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ
และเมื่อมีเสียงสนับสนุนเช่นนี้ จิ้นอ๋องที่เคยมีความมั่นใจหนักหนาก็เริ่มอยู่ไม่สุข อยากจะพุ่งตัวไปกุดหัวขุนนางที่เสนอเรื่องนี้เป็นคนแรกให้รู้แล้วรู้รอด
แต่เมื่อข้อเรียกร้องมีมากขึ้น ต่อให้กุดหัวใครก็คงไม่เป็นผล… จิ้นอ๋องชะงักไปชั่วครู่เพราะมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา
ใครบอกว่ากุดหัวใครก็ไม่เป็นผล ก็ถ้าไม่มีจิ้งอ๋องซื่อจื่อสักคน?
เพราะหากเหลือแค่เขาและเจ้าสี่ ต่อให้เจ้าสี่จะเคยได้เปรียบ แต่เมื่อพระชายาฉีอ๋องแท้งบุตรไปแล้ว นั่นก็เท่ากับว่าเขาเป็นฝ่ายที่มีแต้มต่อ
บางคราว ความเป็นความตายของใครคนหนึ่งอาจทำให้สถานการณ์พลิกผัน เพราะแม้แต่เด็กในท้องของพระชายาฉีอ๋องที่อวัยวะในร่างกายยังไม่ครบส่วนก็เป็นเช่นนี้ ฉะนั้นจิ้งอ๋องซื่อจื่อก็คงเป็นแบบเดียวๆ กัน
จิ้นอ๋องผู้เคยลิ้มรสหวานนั้นแล้ว ไม่อาจทนต่อสิ่งล่อใจนี้ได้
การกำจัดจิ้งอ๋องซื่อจื่อถือเป็นการแก้ปัญหาที่ตรงจุด อีกทั้งยังเป็นทางลัดไปสู่ความสำเร็จ เป็นวิธีที่เขาแทบจะไม่ต้องลงแรงให้เหนื่อยเปล่า
ความคิดชั่วร้ายก่อตัวขึ้น ไม่นานความบูดเน่าก็พองฟูขึ้นในใจจนกลายเป็นมหาสมุทรที่ไร้ขอบเขต
จิ้นอ๋องคำนวณแผนชั่วไว้ในใจ
……
หน้าประตูจวนฉีอ๋องสงบเงียบอยู่นานหลายวัน ฉีอ๋องที่นั่งอยู่ในห้องตำรา ละเลียดชาในถ้วยพลางยิ้มเยาะ
จากรูปการณ์ เจ้าสามคงติดกับเสียแล้ว
องครักษ์คนสนิทกล่าวเยินยอ “ท่านอ๋องทรงปราดเปรื่องยิ่งนัก เพียงแค่ส่งจดหมายไม่ลงนามไปให้ผู้ตรวจการหลิว ย้ำเตือนว่ายังสามารถแต่งตั้งไท่ซุนได้ เพียงเท่านั้นจิ้นอ๋องก็ว้าวุ่นใจไม่เป็นสุขแล้วพ่ะย่ะค่ะ…”
ฉีอ๋องหัวเราะพร้อมกล่าวเสียงต่ำ “มิใช่เพราะจิ้นอ๋องเป็นพวกใจร้อน แต่เพราะเหยื่อล่อชิ้นนี้มันเย้ายวนมากต่างหากเล่า…”
เมื่อตำแหน่งขยับเข้ามาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ผู้ใดจะอดใจไหว
เพราะหากเป็นเขา เขาก็จะกำจัดศัตรูตัวฉกาจโดยไม่ลังเลเช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้นคือ เมื่อจิ้นอ๋องเคยลงมือมาแล้วครั้งหนึ่ง การลงมือครั้งที่สองจึงมิได้ยากเย็น
ฉีอ๋องเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อว่าจิ้นอ๋องจะจัดการอย่างไร
แผนชั่วของจิ้นอ๋องเกิดขึ้นที่จิ้งหยวน
เมื่อเข้าเดือนสี่ บรรยากาศโดยรอบจิ้งหยวนงดงามจับตา ประจวบเหมาะกับวันฉลองราชสมภพของอดีตไท่จื่อพอดี
การที่หลู่อ๋องถูกลดยศเหตุเพราะทำร้ายอดีตไท่จื่อทำให้ทุกคนทราบถึงสถานะของอดีตไท่จื่อ ประกอบกับเสียงสนับสนุนให้คืนตำแหน่งไท่ซุนให้แก่จิ้งอ๋องซื่อจื่อ ฉะนั้นงานเลี้ยงในวันนี้เหล่าองค์ชายจึงมาร่วมกันครบหน้า
ส่วนอวี้จิ่นก็ตัดสินใจว่าจะตามทุกคนไป เพราะไม่อยากพลาดเรื่องเด็ดในวันนี้
ครั้นได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรี่ บวกกับเสียงร้องขอความช่วยเหลือของจิ้งอ๋องซื่อจื่อที่ตกลงไปในน้ำ เขาก็รีบตามทุกคนออกไปที่ริมทะเลสาบทันที
ฉุนเกอเอ๋อร์ถูกนำร่างขึ้นมาจากน้ำ ดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิท บริเวณทรวงอกพองสูงกว่าปกติ
พระชายาจิ้งอ๋องในเวลานั้นสูญความสง่างามไปสิ้น มารดาที่หวงแหนบุตรชายเหนือสิ่งใดร่ำไห้ครวญครางแทบขาดใจ