ตอนที่ 552 เหตุใดจึงไม่สละตนเล่า

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ไท่​จื่อ​แทบจะ​ทนไม่ไหว​แล้ว​ ​“​น้อง​เจ็ด​จะ​รอ​อะไร​เล่า​ ​รีบ​ไป​กัน​เถอะ​”

ความ​ครึกครื้น​หรือ​สาวงาม​อะไร​กัน​ ​ความปลอดภัย​ต่างหาก​ที่​สำคัญ​ที่สุด

เขา​เป็นไท​่​จื่อ​ ​รอก​ลับ​ไป​ที่​เมืองหลวง​อยากได้​อะไร​ก็​มี​ประเคน​ให้​หมด​ ​ไม่ว่า​สุนัข​ของ​เจ้า​เจ็ด​จะ​สามารถ​ล่วงรู้​อันตราย​ได้​จริง​หรือไม่​ ​ในเมื่อ​พูด​ออกมา​แล้ว​ ​เขา​ก็​ไม่​อยาก​จะ​เสี่ยงอันตราย​ใดๆ​ ​ทั้งสิ้น

ยังคง​ยืนยัน​คำ​เดิม​ ​ถ้าหากว่า​เขา​เป็น​อะไร​ไป​งั้น​ไอ้​พวก​สวะ​ทั้งหลาย​ก็ได้​ใจ​แย่​สิ

จ้าว​ซื่อ​หลาง​ที่​เป็น​ผู้นำ​ของ​ทุกคน​มองหน้า​กัน​ไปมา

ต้อง​หนี​ไป​เพราะ​สุนัข​ตัว​เดียว​จริง​หรือ​ ​คิดดู​มัน​ช่าง​ไร้สาระ​สิ้นดี

ไท่​จื่อ​เริ่ม​รู้สึก​ไม่พอใจ​แล้ว​ ​จึง​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​เอ่ย​เย็นชา​ ​“​ใต้เท้า​จ้าว​ ​หาก​พวก​ท่าน​ไม่เชื่อ​ ​เช่นนั้น​ก็​อยู่​ที่​เมือง​นี้​ต่อไป​ ​ส่วน​ข้า​กับ​เยี​่​ยน​อ๋อง​จะ​ออก​ไป​อยู่​ที่อื่น​”

จ้าว​ซื่อ​หลาง​ได้ยิน​ ​จึง​ส่งสายตา​เป็น​สัญญาณ​ให้​ทุกคน​ ​จากนั้น​ยิ้ม​พูด​ขึ้น​ ​“​สุภาษิต​กล่าว​ไว้​ว่าย​อม​เชื่อ​เสียดี​กว่า​ไม่ยอม​เชื่อ​ ​ในเมื่อ​เอ้อร​์​หนิว​มี​ปฏิกิริยา​เช่นนี้​ ​เช่นนั้น​พวกเรา​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​กัน​”

ยังไง​ไป​พัก​ที่ไหน​ก็​ต้อง​พัก​เหมือนกัน​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​แสดงท่าที​เห็น​ต่าง​กับ​ไท่​จื่อ​หรอก

ไท่​จื่อ​รู้สึก​พอใจ​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​“​น้อง​เจ็ด​ ​พวกเรา​ไป​กัน​เถอะ​”

ทว่า​อวี​้​จิ​่​นก​ลับ​ไม่​ขยับเขยื้อน

ไท่​จื่อ​ประหลาดใจ​ขึ้น​มา​ ​“​น้อง​เจ็ด​ ​เหตุใด​ถึง​ไม่​ไปล่ะ​”

อวี​้​จิ​่​นม​อง​ไท่​จื่อ​ ​แล้ว​มอง​ไป​ยัง​ทุกคน​ ​พร้อมกับ​เอ่ย​ถาม​ออก​ไป​ ​“​แค่นี้​ก็​จะ​ไป​แล้ว​หรือ​”

ไท่​จื่อ​ได้ยิน​คำถาม​ก็ได้แต่​งง​ ​“​ไม่เช่นนั้น​ล่ะ​”

หรือว่า​จะ​ให้​พา​หญิงสาว​ชุด​สีชมพู​ที่​เขา​สนใจ​เมื่อ​ครู่​ไป​ด้วย

เขา​มี​ความคิด​นี้​ผุด​ขึ้น​มา​ ​แต่ว่า​เรื่อง​แบบนี้​ต้อง​พิถีพิถัน​ ​ไม่​อาจ​ทำให้​มัน​เอิกเกริก​จน​ถูก​คน​จับได้​

“​แล้ว​จะ​ทำ​อย่างไร​กับ​คนใน​เมือง​ล่ะ​”

จ้าว​ซื่อ​หลาง​จริงจัง​ขึ้น​มา​ ​มอง​ไป​ที่​อวี​้​จิ​่น​ด้วย​ความเกรงกลัว​เล็กน้อย

เยี​่​ยน​อ๋อง​หมายความว่า​อย่างไร​ ​หรือว่า​จะ​ระดม​พล​พา​คนใน​เมือง​ทั้งหมด​หนี​ไป​ด้วย

เพียง​เพราะ​แค่​สุนัข​ตัว​เดียว​เนี่ยนะ

เหลวไหล​ ​นี่​มัน​เหลวไหล​สิ้นดี​!

อวี​้​จิ​่น​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ใต้เท้า​ทุกท่าน​ ​หาก​แผ่นดินไหว​เกิดขึ้น​ที่​เมือง​เฉียน​เหอ​ ​ชาวบ้าน​จะ​ต้อง​บาดเจ็บ​ล้มตาย​นับ​หมื่น​คน​ ​เนื่องจาก​โรคระบาด​ทำให้​เรา​เสีย​ประชากร​ไป​นับ​หมื่น​คน​ ​ผู้คน​ทั่วทั้ง​เมือง​หาย​เป็น​เกือบ​ครึ่ง​ ​คิดดู​ว่า​ผลลัพธ์​จะ​ร้ายแรง​ขนาด​ไหน​”

เพียงแค่​คำถาม​ไม่​กี่​ประโยค​ทำเอา​ทุกคน​รู้สึก​ทุกข์ใจ​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​บรรยากาศ​เงียบงัน

อวี​้​จิ​่น​ชี้นิ้ว​ออกมา​ ​“​ถ้าหาก​เมือง​จิ๋น​หลี​่​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ ​ชาวบ้าน​ใน​เมือง​พวก​นี้​ก็​จะ​เดินตาม​หลัง​ชาวบ้าน​ของ​เมือง​เฉียน​เหอ​ไป​ ​ซึ่ง​นี่​จะ​เป็น​ภัยพิบัติ​ที่​ไม่​อาจ​กู้​คืน​กลับมา​ได้​อีกครั้ง​…​”

จ้าว​ซื่อ​หลาง​เอ่ยปาก​พูด​ออกมา​ ​“​แต่ว่า​…​”

อวี​้​จิ​่น​เอ่ย​ขัด​ขึ้น​มา​เสียง​เรียบ​ ​“​ไม่มี​แต่​ ​ข้า​รู้​ว่า​ทุกท่าน​ต่าง​คิด​ว่า​มัน​เหลวไหล​เกินไป​ที่จะ​เชื่อ​ปฏิกิริยาตอบโต้​ของ​สุนัข​ตัว​หนึ่ง​แล้ว​ระดม​พล​ไป​ขนย้าย​ผู้คน​ให้​หนี​ออกจาก​เมือง​ ​ซึ่ง​พวก​ท่าน​ก็​แทบ​ไม่เชื่อ​ด้วยซ้ำ​ว่า​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ ​เมื่อ​ครู่​ที่​เห็นด้วย​กับ​การ​เปลี่ยน​ที่พัก​ ​นั่น​ก็​เพียง​เพราะ​รู้สึก​ว่า​ไม่จำเป็น​ต้อง​ขัดใจ​ไท่​จื่อ​ ​อีก​อย่าง​การ​เปลี่ยน​ที่พัก​ก็​ไม่ใช่​เรื่อง​ยุ่งยาก​อะไร​ ​แตกต่าง​กับ​การ​ระดม​พล​เคลื่อนย้าย​ชาวบ้าน​ทั้งเมือง​”

ทุกคน​ยิ้ม​หน้า​เหยเก​ออกมา

ที่แท้​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก็​รู้อยู่​แล้ว​ ​รู้​ว่า​พวกเขา​ประจบสอพลอ​ไท่​จื่อ

“​แต่ว่า​ถ้า​มัน​เกิดขึ้น​มา​จริงๆ​ ​ล่ะ​”​ ​อวี​้​จิ​่น​เอ่ย​ถาม

ทุกคน​มอง​ไป​ที่​เขา

อวี​้​จิ​่​นม​อง​ออก​ไป​ไกล​ ​“​ถ้าหาก​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ ​สุดท้าย​จะ​ไม่​สามารถ​กู้​คืน​เอา​อะไร​กลับมา​ได้​ ​การ​ระดม​พล​เคลื่อนย้าย​ประชาชน​เหล่านี้​ออก​ไป​จาก​เมือง​ชั่วคราว​นั้น​ยุ่งยาก​เล็กน้อย​ ​แต่​จะ​ยุ่งยาก​ยิ่งกว่า​นี้​ ​มัน​ก็​คุ้มค่า​ที่จะ​ทำ​หาก​เทียบ​กับ​ความ​เป็นความ​ตาย​ ​ใต้เท้า​ทุกคน​ว่า​อย่างไร​”​

ทุกคน​นิ่งเงียบ

พวกเขา​ไม่​อาจ​ปฏิเสธ​ได้​เลย​ว่า​รู้สึก​เห็นใจ​เพราะ​คำพูด​ของ​เยี​่​ยน​อ๋อง

หาก​เทียบ​กับ​ความ​เป็นความ​ตาย​ดูแล​้ว​ ​ยุ่งยาก​นิดหน่อย​มัน​ก็​คุ้มค่า

“​แล้ว​จะ​พูด​กับ​ชาวบ้าน​ว่า​อย่างไร​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ส่ายหน้า​ไปมา​ ​“​คง​ไม่​อาจ​พูด​ได้​ว่า​เป็น​เพราะ​เอ้อร​์​หนิว​สังเกตเห็น​ว่า​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ ​แล้ว​ให้​พวกเขา​ทิ้ง​ทรัพย์สมบัติ​ใน​บ้าน​เพื่อ​หนี​ไป​งั้น​หรือ​”

“​ใช่​ ​หาก​ไม่มี​วิธี​พูด​ที่​ทำให้​คน​เชื่อ​ ​ชาวบ้าน​ไม่ยอม​ไป​ด้วย​แน่​…​”

“​อีก​อย่าง​ ​จะ​ต้อง​ย้าย​ไป​กี่​วัน​ ​ท่าน​อ๋อง​เพียง​พูดว่า​เพราะ​เอ้อร​์​หนิว​สังเกตเห็น​ว่าที่​นี่​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​ ​แล้ว​เวลา​ที่จะ​เกิด​ล่ะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ทุกคน​ยิ่ง​พูด​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ว่า​ข้อเสนอ​ของ​อวี​้​จิ​่น​ไม่​อาจ​ทำให้​เป็นจริง​ได้

ไท่​จื่อ​กระวนกระวายใจ​เล็กน้อย​ ​จึง​พูด​เร่ง​ออกมา​ ​“​น้อง​เจ็ด​ ​พวกเรา​รีบ​หนี​ไป​ก่อน​ค่อย​ว่า​กัน​เถอะ​”

แผ่นดินไหว​นั้น​ไม่​รอ​ใคร​ ​หาก​จู่ๆ​ ​เกิดขึ้น​มา​จะ​ทำ​อย่างไร​ ​การ​หนี​ออก​ไป​โดยเร็ว​เป็น​สิ่ง​ที่​ถูกต้อง

อวี​้​จิ​่​นลูบ​หัว​เอ้อร​์​หนิ​วอ​ย่าง​ไม่มี​ท่าที​รีบร้อน​ ​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​อย่างมาก​ไม่​เกิน​ห้าวัน​”

“​ห้าวั​นงั​้น​หรือ​”

“อื​้ม​ ​เอ้อร​์​หนิ​วทำ​ได้​เพียงแค่​รู้​อันตราย​ล่วงหน้า​เล็กน้อย​ ​เช่นนั้น​จึง​อาจ​เกิดขึ้น​ใน​อีกไม่นาน​ ​ใต้เท้า​ทุกท่าน​ ​หาก​จะ​ระดม​พล​คน​มา​เคลื่อนย้าย​ชาวบ้าน​ออก​ไป​จาก​เมือง​ห้าวัน​ ​ตั้งค่าย​พัก​ที่​เขต​นอกเมือง​เพื่อ​พักอาศัย​ชั่วคราว​ ​พวก​ท่าน​มี​ความมั่นใจ​ที่จะ​ทำได้​มาก​น้อย​เพียงใด​”

จ้าว​ซื่อ​หลาง​ลูบ​เครา​ ​“​ยาก​ที่จะ​พูด​ได้​ ​อย่าง​แรก​ท่าน​อ๋อง​จะ​ต้อง​ให้เหตุผล​ที่​ทำให้​ประชาชน​ยอม​เชื่อ​ ​หาก​ท่าน​บอกว่า​เป็น​เพราะ​เอ้อร​์​หนิว​ค้นพบ​ ​เกรง​ว่า​อาจ​ไม่มี​ผู้ใด​ยอม​ไป​”

ชาวบ้าน​ทั้ง​รัก​ทั้ง​ทะนุถนอม​ ​อาลัยอาวรณ์​บ้าน​ของ​ตัวเอง​มากกว่า​สิ่งใด​ ​มี​คน​มากมาย​ที่​ลำบาก​อดออม​มาทั​้ง​ชีวิต​กว่า​จะ​สร้างบ้าน​สอง​สาม​หลัง​นี้​ออกมา​ได้​ ​แถม​ยัง​ซื้อ​ทรัพย์สิน​ไว้​ใน​บ้าน​เหล่านั้น​อีก​ ​คง​ไม่​ไป​ง่ายๆ​ ​เพราะ​คำพูด​เพียง​ไม่​กี่​คำ​หรอก

อวี​้​จิ​่​นม​อง​ไป​ที่​ไท่​จื่อ​ ​“​บอก​ไป​ว่า​เมื่อคืน​ไท่​จื่อ​ฝัน​ว่า​พัก​อยู่​ที่​เมือง​จิ๋น​หลี​่​ ​ยามดึก​มี​เทพ​องค์​หนึ่ง​มา​เข้าฝัน​เพื่อ​เตือน​ไท่​จื่อ​ให้​ทราบ​”

บรรพบุรุษ​เชื่อ​ว่า​ ​การ​รวมตัว​ของ​อำนาจ​ฮ่องเต้​และ​สวรรค์​จะ​มีประโยชน์​ใน​การปกครอง​บ้านเมือง​ยิ่งขึ้น

เมื่อ​ได้ยิน​ข้อเสนอ​ของ​อวี​้​จิ​่น​ ​ทุกคน​ก็​มอง​ไป​ที่​ไท่​จื่อ​อย่าง​อด​ไม่ได้

ไท่​จื่อ​รีบ​ส่ายหน้า​ปฏิเสธ​ทันควัน​ ​“​ไม่ได้​!​”

นี่​ล้อ​กัน​เล่น​หรือ​ ​เขา​ไม่เอา​ด้วย​กับ​เรื่อง​นี้​หรอก​นะ

“​น้อง​เจ็ด​รับประกัน​ได้​หรือไม่​ว่า​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​”

อวี​้​จิ​่​นลัง​เล​ใจ​ ​พร้อมกับ​ส่ายหน้า​ออกมา

ถ้าหาก​เขา​แสดงออก​ว่า​มั่นใจ​เกินไป​ ​แต่กลับ​ไม่​จริง​ขึ้น​มา​ล่ะ

ยิ่งไปกว่านั้น​นี่​เป็น​เพียง​ความฝัน​ของ​อา​ซื่อ​ ​ถึงแม้​เขา​จะ​ยอม​เชื่อ​และ​ทุ่มเท​พยายาม​ทำ​ ​มัน​ก็​อาจ​เกิด​การ​คลาดเคลื่อน​ได้

หาก​ดู​ใน​มุมมอง​ของ​คนอื่น​ ​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​จาก​ความฝัน​นั้น​มีโอกาส​น้อยมาก

“​เช่นนั้น​ ​ถ้าหากว่า​ใช้​ชื่อ​ของ​ข้า​ไป​โน้มน้าวใจ​ชาวบ้าน​ใน​เมือง​ให้​เคลื่อนย้าย​หนี​ไป​ ​สุดท้าย​กลับ​ไม่​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​จะ​ทำ​อย่างไร​ ​ถึง​ตอนนั้น​ประชาชน​ทั่วหล้า​จะ​ไม่รู้​สึก​ว่า​ข้า​พูด​ซี้ซั้ว​ ​หรือ​อาจ​พูดว่า​เทพ​หยอกล้อ​ข้า​ที่​เป็นไท​่​จื่อ​ใน​ยุค​นี้​เอา​รึ​”​ ​ไท่​จื่อ​พูด​อย่าง​มีเหตุผล

เรื่อง​ที่​เกี่ยวข้อง​กับ​ชื่อเสียง​ของ​ตัวเอง​ ​ไท่​จื่อ​ไม่​อาจ​ยอม​ได้

ทุกคน​ได้ยิน​ต่าง​ก็​พยักหน้า​เห็นด้วย

ที่​ไท่​จื่อ​พูด​นั้น​ก็​มีเหตุผล​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​ประชาชน​ทั่วหล้า​รู้สึก​ว่า​ไท่​จื่อ​ก่อเรื่อง​วุ่นวาย​ ​หรือว่า​เทพ​เข้าฝัน​เพื่อ​หยอกล้อ​ไท่​จื่อ​ ​ล้วน​แสดงให้เห็น​อย่างชัดเจน​ว่า​ไท่​จื่อ​ไม่เหมาะสม​จะ​เป็น​องค์​รัชทายาท​…

เมื่อ​เห็น​อวี​้​จิ​่น​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​ไท่​จื่อ​จึง​ถอนหายใจ​พูด​ขึ้น​ ​“​น้อง​เจ็ด​ ​เจ้า​ต้อง​คิด​เผื่อ​พี่ชาย​อย่าง​ข้า​ด้วย​สิ​ ​ข้า​เพิ่งจะ​กลับคืน​สู่​บัลลังก์​ ​คนอื่น​ก็​ยัง​เฝ้า​จับตาดู​อยู่​ ​หาก​พาชาว​บ้าน​ย้าย​ไป​ย้าย​มา​ ​สุดท้าย​ไม่​เกิด​แผ่นดินไหว​ ​เสด็จ​พ่อ​จะ​ด่า​ข้า​เอา​นะ​…​”

อวี​้​จิ​่น​เงียบ​ไป​พัก​หนึ่ง​ ​แล้ว​เอ่ย​พูด​ด้วย​สีหน้า​เรียบ​เฉย​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ก็​บอกว่า​เทพ​ได้​เข้าฝัน​ข้า​เพื่อ​เตือน​ให้​ทราบ​ก็ได้​”

เขา​พูด​ไป​ ​พลาง​เหลือบมอง​ไท่​จื่อ​ ​“​ถ้าหากว่า​พี่​รอง​ไม่ถือสา​ล่ะ​ก็​…​”

ไท่​จื่อ​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ไม่ถือสา​ ​ไม่​ถือว่า​ ​เอา​แบบ​ที่​เจ้า​ว่า​ก็ได้​”

เจ้า​เจ็ด​ยอม​เอา​ตัวเอง​เขา​ไป​แทรก​ใน​เรื่อง​นั้น​ดีที​่​สุด​แล้ว​ ​ขอ​แค่​ไม่​ให้​เขา​รับผิดชอบ​ก็​พอ

ถ้า​ให้​เขา​พูด​ ​เจ้า​เจ็ด​นั้น​แส่หาเรื่อง​เอง​…

ทุกคน​ประหลาดใจ​เล็กน้อย

เทพ​เข้าฝัน​เยี​่​ยน​อ๋อง​แทนที่จะ​เป็นไท​่​จื่อ​ ​ไม่รู้​ว่า​ควรจะ​พูดว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​ไม่​หวั่นเกรง​ต่อ​สิ่งใด​ ​หรือว่า​ไท่​จื่อ​ปัญญาอ่อน​เกินดี

ถ้าหาก​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​มา​จริงๆ​ ​เกรง​ว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​อาจจะ​ไม่ได้​รับ​ผลดี​ ​ในอนาคต​จะ​ต้อง​ถูก​ฝ่า​บาท​กับ​ไท่​จื่อ​จ้อง​ระแวง​เป็นแน่

อวี​้​จิ​่​นพ​ยายา​มม​อง​สีหน้าท่าทาง​ของ​ทุกคน​ ​แล้ว​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​อย่างไร​้​กังวล​ ​“​ข้า​เข้าใจ​ใต้เท้า​ทุกท่าน​ว่า​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่​ ​ถ้าหาก​สามารถ​ช่วย​ชาวบ้าน​ใน​เมือง​ได้​ ​เหตุใด​จะ​ต้อง​เสียดาย​ตนเอง​ด้วย​เล่า​”