ตอนที่ 551 เอ้อร์หนิวไม่ใช่สุนัขธรรมดา

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

​เมื่อ​ปลอบขวัญ​ประชาชน​ใน​เมือง​ได้​ชั่วคราว​ ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ก็ตาม​อวี​้​จิ​่​นลง​ไป​ด้านล่าง​กำแพงเมือง​ ​ทั้ง​คณะ​เดิน​กลับ​ไป​ยัง​เมือง​จิ๋น​หลี​่

​ไท่​จื่อ​รอ​จน​รู้สึก​หงุดหงิด​มาตั​้ง​นาน​แล้ว​ ​เมื่อ​เห็น​อวี​้​จิ​่น​และ​คณะ​กลับมา​ ​จึง​ขมวดคิ้ว​พูด​ขึ้น​ ​“​ฟ้า​เกือบจะ​มืด​แล้ว​ ​พวก​เจ้า​เพิ่งจะ​กลับมา​กัน​หรือ​”

​ทุกคน​กลอกตา​ใส่​อย่าง​จนปัญญา

​ไท่​จื่อ​แอบ​กลับมา​ตั้งแต่แรก​โดย​ไม่​บอกกล่าว​ ​แถม​ยัง​ไม่พอใจ​ที่​พวกเขา​กลับมา​ช้า​อีก

​เวลานี้​ทุกคน​ต่าง​ก็​รู้สึก​ว่า​อวี​้​จิ​่น​ดีกว่า​เห็น​ๆ​ ​ต่าง​คิด​เหมือนกัน​โดย​มิได้​นัดหมาย​ ​อันที่จริง​องค์​ชาย​ของ​ราชวงศ์​ทั้ง​เก้า​ก็​แตกต่าง​กัน​หมด​ ​ล้วน​เป็น​องค์​ชาย​แท้ๆ​ ​เหตุใด​ถึง​แตกต่าง​กัน​เพียงนี้

​“​อีก​ตั้ง​นาน​กว่า​ฟ้า​จะ​มืด​”​ ​อวี​้​จิ​่​นวาง​ถ้วย​น้ำชา​ที่​ดื่ม​หมด​แล้ว​ลง​ ​พลาง​ลุกขึ้น​ ​“​ข้า​จะ​ไป​เดิน​ใน​เมือง​”

​ไท่​จื่อ​รู้สึก​สนอกสนใจ​ขึ้น​มา​ ​“​น้อง​เจ็ด​จะ​ไป​เดินเล่น​ที่ไหน​หรือ​ ​ข้า​ไป​ด้วย​สิ​”

​อวี​้​จิ​่น​เหลือบมอง​ไท่​จื่อ​ ​ลังเลใจ​อยู่​ครู่หนึ่ง​แล้ว​พยักหน้า​ลง

​เดิม​ไท่​จื่อ​คิดออก​แล้ว​ว่า​จะ​พูด​อย่างไร​หาก​ถูก​ปฏิเสธ​ ​แต่​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​อวี​้​จิ​่น​จะ​ตอบ​ตกลง​ ​จึง​รู้สึก​ซาบซึ้งใจ​แปลก​ๆ​ ​เล็กน้อย​ ​จากนั้น​รีบ​สาวเท้า​เดิน​เข้าไป​หา​ ​ยกมือ​ขึ้น​เตรียม​จะ​ตบ​ลง​บน​บ่า​ของ​อีก​ฝ่าย

​อวี​้​จิ​่น​เอี้ยว​ตัว​หลบ​ท่าทาง​เฉยชา​ ​พลาง​ชำเลือง​มอง​ไท่​จื่อ

​ไท่​จื่อ​ทำท่า​ลูบ​จมูก​ ​ยิ้ม​พูด​ขึ้น​ ​“​ไป​กัน​เถอะ​น้อง​เจ็ด​”

​เมื่อ​เห็น​พี่น้อง​สอง​คน​เดิน​เคียงคู่​กัน​ออก​ไป​ ​ทุกคน​ที่​เหลืออยู่​รู้สึก​ไม่​อยาก​จะ​เชื่อ​เล็กน้อย

​ไม่​นึก​เลย​ว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​กับ​ไท่​จื่อ​จะ​อยู่​ด้วยกัน​ได้

อะ​แฮ่ม​อะ​แฮ่มไม่​ควรคิด​อย่างนี้​ ยังไง​พวกเขา​ก็​เป็น​พี่น้อง​แท้ๆ​ ​กัน​อีก​อย่าง​ไท่​จื่อ​ยัง​เป็น​องค์​รัชทายาท​อีก​…

​ทุกคน​รีบ​เดินตาม​ไป

​เมื่อ​เทียบ​กับ​ชาวบ้าน​ใน​เมือ​เฉียน​เหอ​ที่​สิ้นหวัง​ ​ท่าทาง​หมดอาลัยตายอยาก​ ​เมือง​จิ๋น​หลี​่​ราวกับ​เป็น​อีก​โลก​หนึ่ง

​ชาวบ้าน​ภายใน​เมือง​มักจะ​วุ่น​อยู่​กำกับ​การทำงาน​หาเลี้ยงชีพ​ ​เสียง​ตะโกนเรียก​ลูกค้า​ ​เสียง​คน​เถียง​กัน​ ​เสียง​ต่อรองราคา​กับ​พ่อค้า​ ​เสียง​ตำหนิ​เด็ก​…​ทั่วทุก​พื้นที่​เต็มไปด้วย​ความคึกคัก​เหมือน​อย่าง​ทั่วไป

​ไท่​จื่อ​สังเกต​ดู​ทุกอย่าง​ด้วย​ความสนใจ​ ​จากนั้น​ก็​หันมา​มอง​อวี​้​จิ​่น​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ไม่​นึก​เลย​ว่า​เมือง​เล็ก​ๆ​ ​จะ​ครึกครื้น​ได้ขนาด​นี้​…​น้อง​เจ็ด​เจ้า​ดู​สิ​ ​สตรีที​่​สวม​ชุด​สีชมพู​ตรงนั้น​ช่าง​งดงาม​เสีย​จริง​ ​ข้า​นึก​ว่า​มี​แค่​ใน​เมืองหลวง​เท่านั้น​ที่​มีสา​วงาม​ให้​มอง​…​”

​ไท่​จื่อ​ลูบ​คาง​เบา​ๆ​ ​ใน​ใจ​รู้สึก​หวั่นไหว​ขึ้น​มา

ไม่รู้​ว่า​จะ​ต้อง​อยู่​ที่นี่​อีก​นาน​เท่าไหร่​ ​ถ้าหากว่า​ได้​แม่นาง​เสื้อ​ชมพู​คน​นั้น​มา​อยู่​เคียงข้าง​ก็​ไม่ต้อง​กังวล​ว่า​จะ​ไม่มี​อะไร​ทำ​ฆ่าเวลา​แล้ว

​อวี​้​จิ​่น​ไม่ได้​พูด​อะไร​ต่อ​จาก​ไท่​จื่อ​ ​เขา​ตบ​ที่​หลัง​เอ้อร​์​หนิว​ ​“​ไป​เล่น​เถอะ​”

​เอ้อร​์​หนิว​สะบัด​ตัว​ ​วิ่ง​ออก​ไป

​เมื่อ​เห็น​สุนัข​ตัว​ใหญ่​วิ่ง​ออก​ไป​ไกล​ด้วย​ท่าทาง​คล่องแคล่ว​แข็งแรง​ ​ไท่​จื่อ​ก็​รู้สึก​อิจฉา​เล็กน้อย​ ​“​น้อง​เจ็ด​ ​สุนัข​ของ​เจ้าตัว​นี้​ช่าง​แสนรู้​เสีย​จริง​”​

​“​เอ้อร​์​หนิว​”​ ​อวี​้​จิ​่น​เหลือบมอง​ไท่​จื่อ​ ​พร้อมกับ​พูด​ย้ำ​เตือน

​ไท่​จื่อ​กลอกตา​ ​“​เอ้อร​์​หนิว​ช่าง​แสนรู้​เสีย​จริง​”

​อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​ขึ้น​บาง​ๆ​ ​“​ใช่​ ​เอ้อร​์​หนิว​ไม่ใช่​สุนัข​ธรรมดา​”

​“​ทำไม​ถึง​ไม่ธรรมดา​”​ ​ไท่​จื่อ​เอ่ย​ถาม​ด้วย​ความอยากรู้​อยาก​เห็น

​มุม​ปาก​อวี​้​จิ​่น​ยกขึ้น​เล็กน้อย​ ​รอยยิ้ม​ดู​ลึกลับ​ ​“​ตอนที่​ข้า​ถูก​กลบ​อยู่​ใน​กอง​คนตาย​ ​ก็​เป็น​เอ้อร​์​หนิ​วนี​่​แหละ​ที่​ขุด​ข้า​ออกมา​…​อีกทั้ง​เอ้อร​์​หนิว​สามารถ​รู้​เหตุ​อันตราย​ล่วงหน้า​ได้​ด้วย​…​”

​ไท่​จื่อ​ตกตะลึง​เมื่อ​ได้ยิน​ ​“​สามารถ​รู้​เหตุการณ์​ล่วงหน้า​ได้​งั้น​หรือ​ ​นี่​มัน​ไม่น่าเชื่อ​เลย​”

​อวี​้​จิ​่น​หุบ​ยิ้ม​ ​สีหน้า​เย็นชา​ ​“​พี่​รอง​ไม่เชื่อ​ก็แล้วแต่​”

​“​ไม่ใช่​ว่า​ข้า​ไม่เชื่อ​เจ้า​ ​เพียงแต่​ข้า​ไม่เคย​ได้ยิน​ว่า​มีสุนัข​ที่สามา​รถ​ล่วงรู้​เหตุการณ์​ล่วงหน้า​ได้​”​ ​ไท่​จื่อ​พูด​ไป​พลาง​หันหน้า​ไป​ถาม​พวก​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ ​“​ใต้เท้า​ทุกท่าน​เคย​ได้ยิน​หรือไม่​”

​จ้าว​ซื่อ​หลาง​และ​พวก​ส่ายหน้า​ออกมา​ ​พร้อมกับ​ทยอย​พูด​ขึ้น​ ​“​นอกจาก​ชื่อ​เอ้อร​์​หนิว​ ​ทุกท่าน​ไม่เคย​ได้ยิน​ ​สุนัข​ขุนนาง​ขั้น​ห้า​หรือ​”

​ทุกคน​เอา​มือ​ลูบ​ปลายจมูก​ ​ไร้​ซึ่ง​คำตอบ

​เมื่อ​เห็น​ว่า​ไท่​จื่อ​เอาแต่​มอง​สตรี​ผู้​นั้น​ ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ก็​รีบ​พูด​ขึ้น​ ​“​ไท่​จื่อ​ ​ท่าน​อ๋อง​ ​ใกล้​ถึง​เวลาอาหาร​ค่ำ​แล้ว​ ​พวกเรา​กลับ​ไป​ที่พัก​กัน​ก่อน​ดี​หรือไม่​”

ขืน​เดิน​ต่อไป​ไท่​จื่อ​เข้าไป​ฉุด​หญิง​ชาวบ้าน​มา​จะ​ทำ​อย่างไร

​ที่มา​ที่นี่​ก็​เพื่อ​สงเคราะห์​ผู้ประสบภัย​ ​ไม่ได้​มา​เที่ยวเตร่​ ​หาก​ก่อเรื่อง​เช่นนี้​ ​ฮ่องเต้​จะ​ต้อง​ลาก​เขา​ไป​ดุด่า​อย่างหนัก​เป็นแน่

​ไท่​จื่อ​ไม่​อยาก​กลับ​ไป​ ​จึง​เหลือบมอง​อวี​้​จิ​่น

​“​เช่นนั้น​ข้า​ขอ​เรียก​เอ้อร​์​หนิ​วก​ลับ​มาก​่อน​”​ ​อวี​้​จิ​่​นวาง​นิ้วมือ​ลง​บน​ริมฝีปาก​ ​จากนั้น​ก็​ผิวปาก​ออกมา​เสียงดัง​ก้องกังวาน

​ไม่นาน​ ​สุนัข​ตัว​ใหญ่​รูปร่าง​สง่างาม​ก็​วิ่ง​มาจาก​ที่​ไกลๆ​ ​ด้านหลัง​ยัง​มี​ฝูง​สุนัข​ขน​ปุย​หลากหลาย​สี​ ​หลากหลาย​ขนาด​อีก​หลาย​ตัว​วิ่ง​ตามมา​

​เมื่อ​เห็น​สุนัข​จำนวนมาก​วิ่ง​เข้ามา​ ​ทุกคน​ต่าง​ก็​ตกใจ​ขวัญกระเจิง

​เอ้อร​์​หนิว​หยุด​ลง​ ​หันกลับ​ไป​เห่า​หนึ่ง​ครั้ง​ ​สุนัข​พวก​นั้น​หยุด​ลง​ทันที​ ​พร้อมกับ​นั่ง​นิ่ง​อย่าง​เชื่อฟัง

​“​เอ้อร​์​หนิว​ ​นี่​เจ้า​…​”

​เอ้อร​์​หนิว​พุ่ง​เข้ามา​หา​อวี​้​จิ​่​นพร​้​อม​กับ​เห่า​สอง​ที​ ​พร้อมกับ​งับ​ขากาง​เกง​เขา

​อวี​้​จิ​่​นขมวด​คิ้ว​แน่น

​ทุกคน​ไม่เข้าใจ​ ​จึง​เอ่ย​ถาม​ออก​ไป​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ ​สุนัข​ตัว​นี้​…​เอ่อ​ ​เอ้อร​์​หนิว​เป็น​อะไร​ไป​”

​“​เอ้อร​์​หนิ​วน​่า​จะ​ค้นพบ​อะไร​บางอย่าง​เข้า​”​ ​อวี​้​จิ​่​นพู​ดน​้ำ​เสียง​จริงจัง

​เอ้อร​์​หนิว​ได้ยิน​ก็​เห่า​ออกมา​เยอะ​กว่า​เดิม​ ​ราวกับว่า​เห็นด้วย​กับ​ที่​เจ้านาย​พูด

​ทุกคน​ทั้ง​รู้สึก​อยากรู้​และ​ประหลาดใจ

​อยากรู้​ว่าที่​เอ้อร​์​หนิ​ววิ​่​งอ​อก​ไป​สักพัก​ไป​เจอ​อะไร​เข้า​ ​ส่วน​ที่​ประหลาดใจ​คือ​สุนัข​ตัว​นี้​ฟัง​ที่​เจ้าของ​พูด​ออก​จริง​หรือ

​“​เอ้อร​์​หนิว​ ​เจ้า​เจอ​อะไร​เข้า​”​ ​อวี​้​จิ​่​นก​้​มลง​ลูบ​หัว​สุข​ตัว​ใหญ่​ตรงหน้า​ ​พร้อมกับ​เอ่ย​ถาม​ออก​ไป​ด้วย​น้ำเสียง​จริงจัง

​เอ้อร​์​หนิว​เดิน​วน​อวี​้​จิ​่น​หนึ่ง​รอบ​ ​จู่ๆ​ ​ก็​ยก​ขา​หน้า​ข้าง​หนึ่ง​ขึ้น​มา​แล้ว​ออกแรง​กระทืบ​ลง​บน​พื้น​ ​จากนั้น​ก็​นอนหงาย​ท้อง​แผ่หลา​บน​พื้น​ ​ทำท่า​ตัว​แข็งทื่อ

​อวี​้​จิ​่น​สีหน้า​เปลี่ยน​ ​ใน​ใจ​กลับ​อด​ขำ​ออกมา​ไม่ได้​ ​เอ้อร​์​หนิว​แสดง​ได้ดี​มาก​จริงๆ​ ​ไม่​เสียแรง​ที่​เขา​สอน​มัน​เอง​กับ​มือ

​เมื่อ​เห็น​สีหน้า​ของ​อวี​้​จิ​่น​เปลี่ยนไป​ ​ไท่​จื่อ​ก็​แย่ง​ถาม​ขึ้น​มาก​่อ​นค​นอื​่น​ ​“​น้อง​เจ็ด​ ​เอ้อร​์​หนิว​บอกว่า​อะไร​หรือ​”

​อวี​้​จิ​่​นม​อง​ไป​ที่​ไท่​จื่อ​ ​สีหน้า​ซีดเผือด​ ​คิ้ว​ที่​ดก​ดำ​ขมวด​แน่น​ขึ้น​ยิ่งขึ้น​ ​“​เอ้อร​์​หนิว​บอก​ข้าว​่า​ ​อีกไม่นาน​ที่นี่​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​”

​เมื่อ​ได้ยิน​คำ​ว่า​ ​‘​แผ่นดินไหว​’​ ​ทุกคน​ก็​หน้า​ถอดสี​ทันที

​“​ท่าน​อ๋อง​ ​ท่าน​ไม่ได้​ล้อเล่น​ใช่​หรือไม่​”​ ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​พูดโพล่ง​ออกมา

​อวี​้​จิ​่น​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​“​เรื่อง​เช่นนี้​ข้า​จะ​เอา​มา​ล้อเล่น​ได้​อย่างไร​”

​“​แต่ว่า​…​”​ ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​เหลือบมอง​สุนัข​ตัว​ใหญ่​ที่​กำลัง​ทำท่า​แกล้ง​ตาย​ ​แล้ว​ส่ายหน้า​ออกมา​ ​“​ถึงแม้ว่า​เอ้อร​์​หนิ​วจะ​หมายความว่า​เช่นนี้​ ​แต่​อาศัย​เพียงแค่​ปฏิกิริยาตอบโต้​ของ​สุนัข​แค่นี้​ก็ได้​ข้อสรุป​ว่า​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ ​มัน​จะ​ไม่​รอบคอบ​เกินไป​หรือไม่​”

​“​เอ้อร​์​หนิว​ไม่ใช่​สุนัข​ธรรมดา​ ​มัน​สามารถ​ล่วงรู้​อันตราย​ล่วงหน้า​ได้​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ย้ำ​เรื่อง​ที่​พูด​ก่อนหน้านี้​อีกครั้ง

​หาก​ได้ยิน​อวี​้​จิ​่​นพูด​เป็นครั้งแรก​ทุกคน​ก็​จะ​ยัง​รู้สึก​ประหลาดใจ​และ​สนใจ​อยู่​ ​ทว่า​ตอนนี้​ไม่​เหมือนเดิม​แล้ว​ ​ทั้ง​ความรู้สึก​ตกใจ​ ​หวาดกลัว​ ​สงสัย​ล้วน​ได้​ผ่าน​ไป​ ​สุดท้าย​เหลือ​แต่​ความคิด​ว่า​มัน​เหลวไหล

​“​ท่าน​อ๋อง​ ​สุนัข​แค่​ตัว​เดียว​จะ​รับรู้​ได้​อย่างไร​ว่า​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​ ​ถึงแม้ว่า​จะ​เป็น​สุนัข​ตำแหน่ง​ขุนนาง​ขั้น​ห้า​ก็​เป็นไปไม่ได้​หรอก​!​”

​อวี​้​จิ​่น​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​“​งั้น​หรือ​ ​ตาม​บันทึก​ประวัติศาสตร์​หลาย​ฉบับ​เขียน​ไว้​ว่า​ ​ก่อนที่จะ​เกิด​ภัยพิบัติ​ไก่​จะ​ขัน​ ​สุนัข​จะ​เห่า​ ​งู​และ​หนอน​จะ​ออกมา​จาก​รู​ ​มีท​่า​ที​หลายอย่าง​ที่​ส่อ​ให้​เห็น​ว่า​สัตว์​พวก​นี้​รับรู้​ถึง​อันตราย​ได้ดี​กว่า​มนุษย์​ ​และ​เอ้อร​์​หนิ​วก​็​เป็น​สัตว์​ที่อยู่​เหนือกว่า​จำพวก​เดียวกัน​ ​ทำไม​ถึง​จะ​รับรู้​เรื่อง​แผ่นดินไหว​ไม่ได้​”

​เพียง​พูด​เท่านี้​ก็​ทำให้​ทุกคน​เงียบกริบ

​เอ้อร​์​หนิว​ได้ยิน​เจ้านาย​ชม​ว่า​มัน​เป็น​สัตว์​ที่อยู่​เหนือกว่า​จำพวก​เดียวกัน​ ​ก็​รีบ​ลุกขึ้น​มาจาก​ท่า​แกล้ง​ตาย​ ​ส่าย​หาง​ด้วย​ความ​ลำพองใจ

​อวี​้​จิ​่น​เดิน​อ้อม​ทุกคน​ออก​ไป​ตรงๆ​ ​แล้ว​เอ่ย​ถาม​ไท่​จื่อ​ ​“​พี่​รอง​ ​ที่นี่​กำลังจะ​เกิด​แผ่นดินไหว​ ​พวกเรา​จะ​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​หรือไม่​”

​ไท่​จื่อ​พยักหน้า​ทันควัน​ ​“​ก็​ต้อง​ไป​สิ​!​ ​รอ​อะไร​ล่ะ​ ​รีบ​ไป​เร็ว​เข้า​!​”

ล้อเล่น​หรือเปล่า ​ประสบการณ์​การ​เกิด​แผ่นดินไหว​ที่​ด้านหน้า​วัด​ไท่​ทำเอา​เขา​อก​สั่น​ขวัญหาย​ ​น่ากลัว​เกินไป​แล้ว​ ​เขา​อยาก​จะ​หนี​จาก​ภัยอันตราย​ทุกอย่าง​ไป​ให้​ไกล​ที่สุด​!