หลังจาก​ไท่​จื่อ​เสด็จ​กลับ​ไป​แล้ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จึง​เสด็จ​ไป​ที่​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ ​พลิกตัว​ไปมา​เกือบ​ทั้งคืน​ ​ทำ​เช่นไร​ก็​บรรทม​ไม่ได้​ ​เพิ่งจะ​ผล็อย​หลับ​ไป​ช่วง​ใกล้รุ่ง​สาง​ ​ทำให้​เช้านี้​ไร้​เรี่ยวแรง​ลุก​จาก​เตียง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เกิด​ประชวร​ขึ้น

วันที่​หนึ่ง​ ​วันที่​สอง​ ​วันที่​สาม​…​เหล่า​ขุนนาง​ที่​ไม่ได้​เข้ามา​ถวาย​ฎีกา​ที่​ท้องพระโรง​เริ่ม​เดือดเนื้อร้อนใจ

เหล่า​องค์​ชาย​ก็​เริ่ม​อยู่ไม่สุข​ ​คนที​่​แลดู​อาการหนัก​กว่า​ใคร​ทั้งหมด​คือ​ฉี​อ๋อง

“​เสด็จ​พ่อ​ประชวร​ไม่รู้​เวล​่ำ​เวลา​เอา​เสีย​เลย​…​”​ ​ฉี​อ๋อง​หันไป​กล่าว​แก่​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง

ความผิด​ของ​ไท่​จื่อ​บวก​กับ​เรื่อง​ฉาว​ที่​อำเภอ​เฉียน​เหอ​แผ่หลา​อยู่​ตรงหน้า​ฮ่องเต้​ขนาด​นี้​ ​ตำแหน่ง​องค์​รัชทายาท​ของ​ไท่​จื่อ​คง​สั่นคลอน​เต็มที

แต่​เหตุใด​จู่ๆ​ ​ฮ่องเต้​ถึง​ล้ม​ป่วย​เอา​ตอนนี้

โรค​มา​เยือน​ไว​ปาน​เขา​ถล่ม​ ​โรค​หาย​ใช้เวลานาน​ปาน​เก็บ​ใย​จาก​หนอน​ไหม​ ​ใน​ช่วงเวลา​ที่​ฮ่องเต้​ประชวร​ ​ความโกรธ​เกรี้ยว​ที่​สะสม​ไว้​ก็​จะ​ค่อยๆ​ ​จาง​ไป​ ​หาก​ฮ่องเต้​หวนคิด​เรื่อง​เก่าๆ​ ​อาจ​ทำให้​ความคิด​ที่จะ​ปลด​ไท่​จื่อ​เริ่ม​ลด​น้อย​ถอย​ตาม​ไป​ด้วย

ฉี​อ๋อง​ยิ่ง​คิด​ก็​ยิ่ง​ร้อนใจ

“​หรือว่า​สวรรค์​จะเข้า​ข้าง​ไท่​จื่อ​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​กล่าว​โน้มน้าว​ ​“​ท่าน​อ๋อง​อย่า​คิด​เช่นนั้น​เลย​เพ​คะ​ ​เพราะ​หาก​สวรรค์​เข้าข้าง​ไท่​จื่อ​จริง​ ​จะ​ลิขิต​ให้​เสด็จ​พ่อ​ทราบ​ความผิด​ของ​ไท่​จื่อ​ได้​อย่างไร​ ​ไท่​จื่อ​บั่นทอน​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​พ่อ​ลูก​ไม่หยุดหย่อน​เช่นนั้น​ ​ต้อง​มีสัก​วันที่​เสด็จ​พ่อ​หมดหวัง​ใน​ตัว​เขา​อย่างแน่นอน​เพ​คะ​”

ฉี​อ๋อง​หัวเราะ

เสด็จ​พ่อ​ทรง​ทราบ​ปัญหา​ที่​ไท่​จื่อ​ก่อ​ทุกครั้ง​เช่นนี้​ ​มิได้​เกี่ยวข้อง​อะไร​กับ​สวรรค์​ ​แต่​เป็น​เพราะ​เขา​คอย​บงการ​อยู่​เบื้องหลัง​ต่างหาก

ซึ่ง​ก็​แน่นอน​ว่า​ ​เรื่อง​นี้​มีพี​่​น้อง​คนอื่นๆ​ ​ช่วยกัน​คนละไม้คนละมือ

“​แต่​ยิ่ง​ปล่อย​ให้​ยืดเยื้อ​ ​ก็​อาจมี​การเปลี่ยนแปลง​ ​ผู้ใด​จะ​รู้​ว่า​ ​‘​สักวัน​’​ ​จะ​มาถึง​เมื่อไหร่​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​แววตา​เป็นประกาย​ ​“​ท่าน​อ๋อง​หมายความว่า​?​”

สายตา​ของ​ฉี​อ๋อง​เย็นชา​ขึ้น​มา​โดยพลัน​ ​“​ยิ่ง​เร็ว​ยิ่ง​ดี​ ​ข้า​จะ​ใช้​จังหวะ​ที่​เสด็จ​พ่อ​ประชวร​นี่แหละ​!​”

ในเมื่อ​เสด็จ​พ่อ​ไม่​คว้า​โอกาส​นี้​ไว้​ ​แต่กลับ​ประชวร​ไม่รู้​เวล​่ำ​เวลา​เอา​ตอนนี้​ ​เขา​ก็​จะ​พลิก​วิกฤต​ให้​เป็น​โอกาส​ ​ทำให้​เสด็จ​พ่อ​หมดหวัง​ใน​ตัว​ไท่​จื่อ​โดย​สมบูรณ์

ครั้งนี้​ ​เขา​จะ​เล่นงาน​ไท่​จื่อ​ให้​ถึงแก่ชีวิต​!

แววตา​ขับ​ประกาย​เลือดเย็น​ของ​ฉี​อ๋อง​ทำให้​พระ​ชายา​ไม่กล้า​ซักไซ้​ ​นาง​เพียงแต่​ถาม​ว่า​ ​“​พวกเรา​จะเข้า​ไป​เยี่ยม​เสด็จ​พ่อ​เมื่อไหร่​ดี​เพ​คะ​”

ครั้น​ฮ่องเต้​ประชวร​เช่นนี้​ ​บรรดา​องค์​ชาย​ที่​มี​จวน​อยู่​นอก​วัง​จะ​ต้อง​มา​ขอ​เข้าเฝ้า​ ​แม้​รู้​ว่า​อาจ​ไม่ได้​พบ​หน้า​ก็ตามที​ ​แต่​การ​ทำ​เช่นนั้น​เพื่อ​เป็นการ​แสดงออก​ถึง​ความกตัญญู

“​เตรียมตัว​ให้​เรียบร้อย​ ​จะ​ไป​กัน​เดี๋ยวนี้​แหละ​ ​เรื่อง​เช่นนี้​จะ​ให้​ผู้ใด​ชิง​ตัดหน้า​ไม่ได้​”

สอง​สามีภรรยา​เร่ง​รี่​ไป​ที่​วัง​หลวง​ก่อน​จะ​พบ​ว่า​ ​พี่น้อง​คนอื่นๆ​ ​พาชา​ยา​ของ​ตน​มากัน​เกือบจะ​ครบ​แล้ว​ ​ขาด​ก็​แต่​เยี​่​ยน​อ๋อง​และ​พระ​ชายา​เท่านั้น

ในขณะนั้น​ ​เจียง​ซื่อ​และ​อวี​้​จิ​่​นอยู​่​บน​รถม้า​ที่​กำลัง​มุ่งหน้า​มาที​่​วัง​หลวง

เมื่อเช้า​ขณะที่​กำลังจะ​ออกจาก​จวน​ ​อา​ฮวน​สำรอก​นม​ออกมา​ ​พ่อแม่​มือใหม่​ถึง​ได้​มัว​แต่​วิ่ง​วุ่น​กัน​ยกใหญ่​ ​รอ​จน​แน่ใจ​ว่า​บุตรสาว​ไม่เป็นอะไร​ถึง​ได้​ออกจาก​จวน

ใน​ตอนนี้​ทั้งสอง​กำลัง​สนทนา​เรื่อง​อาการป่วย​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

“​เสด็จ​พ่อ​ประชวร​มาตั​้ง​หลาย​วัน​ ​แต่กลับ​ไม่ยอม​ให้​ใคร​เข้า​เยี่ยม​ ​ไม่รู้​ว่า​พระ​อาการ​ตอนนี้​เป็น​เช่นไร​”

อวี​้​จิ​่น​เย้ยหยัน​ ​“​ก็​คง​เพราะ​กริ้ว​เรื่อง​ไท่​จื่อ​นั่นแหละ​”

แม้ว่า​เรื่อง​สตรี​ชาว​จิ๋น​หลี​่​หอบ​ลูก​ใน​ท้อง​มาตา​มหา​พ่อ​ของ​เด็ก​ยัง​ไม่​กระจาย​ออก​ไป​ ​แต่​เนื่องจาก​เขา​สนิท​กับ​คนใน​ศาลา​ว่าการ​พระนคร​ ​จึง​ได้​ทราบ​เรื่อง​นี้​ตั้งแต่​เนิ่นๆ​

ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​ ​เขา​ ​‘​แอบ​’​ ​เล่าเรื่อง​ของ​สตรี​นาง​นี้​ให้​ฉี​อ๋อง​ฟัง​โดย​มิได้​ทิ้งร่องรอย​เอาไว้​ ​จึง​พอ​เดา​ได้​ว่า​จะ​เกิดเรื่อง​เช่นนี้

เจียง​ซื่อ​เลิก​ม่าน​หน้าต่าง​ดู​ทิวทัศน์​ด้านนอก

ใน​ฤดูใบไม้ร่วง​ ​ท้องฟ้า​โปร่งใส​ไร้​เมฆ​ ​นำพา​ให้​ใจ​ของ​ผู้คน​เบิกบาน​ตาม​ไป​ด้วย

นาง​ปล่อย​ม่าน​ลง​ที่​เก่า​พลาง​เอ่ย​ ​“​ไท่​จื่อ​คงจะ​อยู่​ใน​ตำแหน่ง​ได้​อีกไม่นาน​”

นาง​ยัง​ไม่เคย​พูด​เรื่อง​ปลด​ไท่​จื่อ​ครั้ง​ที่สอง​กับ​อวี​้​จิ​่​นอย​่าง​จริงจัง​เลย​สักครั้ง​ ​และ​ดูเหมือนว่า​นี่​จะ​ถึง​แก่​เวลา​แล้ว

อวี​้​จิ​่น​หัวเราะ​ ​“​เจ้า​สี่​รีบ​กว่า​พวกเรา​เป็น​ไหน​ๆ​ ​เสด็จ​พ่อ​ประชวร​คราวนี้​ ​ไม่แน่​ว่า​เจ้า​สี่​คง​วางแผน​จะ​เอาชีวิต​ไท่​จื่อ​”​

เจียง​ซื่อ​ถอนหายใจ​แผ่วเบา​ ​“​จริง​สิ​ ​หาก​ไท่​จื่อ​ถูก​ปลด​อีกครั้ง​ ​โอกาส​รอดชีวิต​ก็​เหลือ​น้อย​นัก​”

เมื่อ​ชาติที่แล้ว​ ​ปลด​ไท่​จื่อ​ครั้ง​ที่สอง​ใน​โทษ​ฐาน​ก่อ​กบฏ​ ​ฮ่องเต้​พระราชทาน​สุรา​พิษ​ ​ส่วน​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​ก็​ต้องโทษ​ประหาร​ดุจ​กัน​ ​มี​เพียง​ไท่​ซุน​และ​ธิดา​อีก​สอง​คนที​่​ยัง​มีชีวิตรอด​ ​ไท่​ซุน​ถูก​คุมขัง​ ​ส่วน​ธิดา​อีก​สอง​คน​ไม่ทราบ​ว่า​ถูก​ส่ง​ไป​อยู่​ที่ใด

เจียง​ซื่อ​มิได้​รู้สึก​อาลัยอาวรณ์​จุดจบ​ของ​ไท่​จื่อ​ ​นาง​เพียงแต่​เสียดาย​แทน​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​เท่านั้น

ทั้งสอง​สนทนา​จนกระทั่ง​รถม้า​มา​จอด​อยู่​ที่​หน้า​ประตู​วัง​ ​เมื่อ​ลง​จาก​รถม้า​แล้วก็​มุ่งหน้า​ไป​ที่​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ทันที

“​น้อง​เจ็ด​ ​เจ้า​มาช​้า​สุด​เลย​”​ ​หลู่​อ๋อง​ตะโกน​บอก​ทันทีที่​เห็น​อวี​้​จิ​่น​เดิน​เข้ามา

อวี​้​จิ​่น​ชำเลือง​มอง​ไป​ที่​หลู่​อ๋อง​แวบ​หนึ่ง​ก่อน​จะ​กล่าว​เนิบนาบ​ ​“​ในเมื่อ​ยัง​ไม่มีใคร​ได้​เข้าเฝ้า​เสด็จ​พ่อ​ ​แล้ว​จะ​ให้​รีบ​มา​เพื่อนั​่ง​สนทนา​เรื่องไร้สาระ​งั้น​หรือ​”

หลู่​อ๋อง​ลูบ​จมูก​เงียบงัน

ชวน​เจ้า​เจ็ด​คุย​ด้วย​ทีไร​ ​เป็น​ต้อง​ถูก​ตอกหน้า​หงาย​ไป​เสีย​ทุกครั้ง​ ​สู้​เก็บ​ปาก​เงียบ​จะ​ดีกว่า

เสียง​เคลื่อนไหว​ลอยมา​จาก​ทาง​ประตู​ ​พร้อม​การปรากฏ​ตัว​ของ​พาน​ไห่

“​พาน​กง​กง​ ​เสด็จ​พ่อ​อาการ​เป็น​เช่นไร​บ้าง​”​ ​เหล่า​องค์​ชาย​ออกปาก​ถาม​ยกใหญ่

พวกเขา​มา​เข้าเฝ้า​หลาย​วัน​ติดต่อกัน​ ​แต่​จนกระทั่ง​วันนี้​ยัง​ไม่มี​ผู้ใด​ได้​เข้าพบ​เลย​สัก​คน

พาน​ไห่​กวาดตา​มอง​รอบ​ๆ​ ​ก่อน​จะ​ค้อมตัว​ถวาย​ความเคารพ​ ​“​ฝ่า​บาท​ทรง​มี​รับสั่ง​ให้ท่า​นอ​๋​อง​พาพระ​ชายา​เข้าไป​ได้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ทั้งหมด​ถอนหายใจ​ออกมา​พร้อมกัน

ในที่สุด​วันนี้​ก็ได้​พบ​หน้าเสีย​ที

ไท่​จื่อ​กระตือรือร้น​กว่า​ใคร

หลาย​วัน​มานี​้​เขา​จมอยู่กับ​ความ​หวั่นวิตก​จน​ไม่​เป็นอัน​นอน​ ​เฝ้า​ขบคิด​ว่า​เสด็จ​พ่อ​จะ​ลงโทษ​เขา​เช่นไร​ ​การ​ที่​ไม่ได้​พบ​หน้า​เสด็จ​พ่อ​ ​ยิ่ง​ทำให้​เขา​รู้สึก​ไม่สบายใจ

ไท่​จื่อ​ร้อนใจ​ถลา​ตัว​ไป​ยืน​อยู่​หน้า​สุด

พาน​ไห่​อึกอัก​ชั่วครู่​ก่อน​จะ​กล่าว​ ​“​องค์​รัชทายาท​คอย​ก่อน​เถิด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ทั้งหมด​ชะงักงัน​ ​มอง​สลับ​ระหว่าง​ไท่​จื่อ​และ​พาน​ไห่

ไท่​จื่อ​ถาม​ด้วย​ความกระวนกระวายใจ​ ​“​เสด็จ​พ่อ​เรียก​พวกเรา​ให้​เข้าไป​มิใช่​หรือ​ ​พาน​กง​กง​จะ​รั้ง​ข้า​ไว้​ด้วย​เหตุ​อัน​ใด​”

พาน​ไห่​ยิ้มแห้ง​ ​“​องค์​รัชทายาท​ ​ฝ่า​บาท​รับสั่ง​ให้ท่า​นอ​๋​อง​และ​พระ​ชายา​เข้าไป​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

ไท่​จื่อ​ผงะ​และ​เอ่ย​ถาม​ด้วย​ความประหลาดใจ​ ​“​เสด็จ​พ่อ​ไม่​ให้​ข้า​เข้าเฝ้า​?​”

พาน​ไห่​ผงกศีรษะ​เล็กน้อย

ใบหน้า​ของ​ไท่​จื่อ​เปลี่ยนเป็น​สีแดง​เข้ม​โดยพลัน​ ​ริมฝีปาก​สั่น​ระริก​อยาก​จะ​ถาม​ ​แต่​ได้​แต่​กลืน​ถ้อยคำ​เหล่านั้น​ลงคอ​ไป

แต่ละคน​ละสายตา​กลับ​ไป​แล้ว​เดินตาม​พาน​ไห่​เข้าไป​ด้านใน​ ​ภายใน​ห้อง​รับรอง​จึง​เหลือ​แต่​ไท่​จื่อ​และ​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​สอง​คน

“​เหตุใด​เสด็จ​พ่อ​ถึง​ไม่​ให้​ข้า​เข้าเฝ้า​”​ ​รอ​จนกระทั่ง​ทุกคน​เดิน​เข้าไป​ ​ไท่​จื่อ​จึง​หันไป​ถาม​พระ​ชายา​เสียง​เบา​อย่าง​อด​ไม่ได้​ ​น้ำเสียง​นั้น​เจือ​ไป​ด้วย​ความโกรธ​จัด

พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​หันมา​มอง​พระ​สวามี​ ​ใบหน้า​ยังคง​ราบเรียบ​ไม่​สื่อ​อารมณ์​ ​“​พระองค์​ก็​น่าจะ​ทราบ​เหตุผล​นี่​เพ​คะ​”

ไท่​จื่อ​ชะงักงัน​ ​มือ​ของ​เขา​กำหมัด​แน่น​จน​เสียง​ข้อ​กระดูก​ลั่น

ต่อหน้า​คน​มากมาย​เช่นนี้​ ​เสด็จ​พ่อ​ปฏิเสธ​ไม่​ให้​เขา​เข้าเฝ้า​คนเดียว​ ​ช่าง​ขายหน้า​ยิ่งนัก

ไม่​ ​มิใช่​แค่​เรื่อง​ขายหน้า​เท่านั้น​ ​นี่​เสด็จ​พ่อ​กำลังจะ​ทอดทิ้ง​เขา​อย่างนั้น​หรือ

ไท่​จื่อ​ตัวสั่น​ ​ใบหน้า​สีแดง​เข้ม​เมื่อ​ครู่​เริ่ม​ขาด​เลือด

เมื่อ​เห็น​ว่า​ไท่​จื่อ​มิได้​โต้ตอบ​ ​พระ​ชายา​ก็​มิได้​สนใจ

สำหรับ​นาง​แล้ว​ ​บุรุษ​ที่​ถูก​ส่ง​ไป​ช่วย​บรรเทาทุกข์​ราษฎร​แต่กลับ​ไป​นอน​กก​อยู่​กับ​หญิง​อื่น​ ​นาง​มิได้​รู้สึก​ผิดหวัง​กับ​เรื่อง​นี้​เลย​สักนิด​ ​ตอนนี้​มีสิ​่ง​เดียว​ที่นาง​เฝ้ารอ​คือ​ ​รอ​เสด็จ​พ่อ​หาย​ดี​เมื่อไหร่​ ​พระองค์​จะ​ปลด​ไท่​จื่อ​ที่​ไร้คุณ​ธรรม​ออกจาก​ตำแหน่ง​ ​เพราะ​อย่างน้อย​ๆ​ ​ครอบครัว​ของ​นาง​จะ​ได้​ใช้ชีวิต​อย่าง​สุขสงบ​ ​นาง​ไม่ต้องการ​ให้​ไท่​จื่อ​อยู่​เป็น​ภัย​ต่อ​แผ่นดิน​ต้า​โจว​อีกแล้ว

ทั้งสอง​นั่ง​เงียบ​ไม่พูดไม่จา

แม้ว่า​จะ​ถูก​ปฏิเสธ​การ​เข้า​เยี่ยม​ ​แต่​พวกเขา​ก็​ควร​อยู่​รอก​่อน​เพราะ​เป็นมา​รยาท

อาการป่วย​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มิได้​ร้ายแรง​ ​หรือ​จะ​กล่าวอีกนัยหนึ่ง​คือ​อาการ​ทั้งหมด​เกิด​จาก​อารมณ์​โกรธ​ที่​ถูก​ไท่​จื่อ​กระตุ้น​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ฮ่องเต้​สอดส่าย​สายตา​มอง​ไป​ยัง​เหล่า​โอรส​ทั้งหลาย​ ​กล่าว​กับ​พวกเขา​เพียง​เล็กน้อย​ก่อน​จะ​บอก​ให้​ทั้งหมด​กลับ​ไป

วันนี้​ที่​อนุญาต​ให้​เข้าเฝ้า​ก็​เพื่อ​จะ​บอก​ไอ้​ลูก​ตัวดี​ทั้งหลาย​ว่า​เขา​ยัง​ไม่​ตาย​ ​ฉะนั้น​อย่า​เพิ่ง​จินตนาการ​วาด​ฝัน​ไป​ไกล

“​ขอบคุณ​สวรรค์​ ​สี​พระพักตร์​ของ​เสด็จ​พ่อ​แลดู​ดีขึ้น​มาก​ ​อีกไม่นาน​ก็​คง​หาย​ดี​”

ไท่​จื่อ​ที่​ได้ยิน​เช่นนั้น​กลับ​รู้สึก​กังวล​ ​เพราะ​ไม่รู้​ว่า​ตน​ควรจะ​ยินดี​หรือ​ทุกข์ใจ

พาน​ไห่​กระแอม​กระไอ​ ​“​องค์​รัชทายาท​ ​เชิญ​พระองค์​เสด็จ​กลับ​ตำหนัก​เถิด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ท่าน​อ๋อง​ทั้งหลาย​ก็​เตรียม​เสด็จ​กลับกัน​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

ไท่​จื่อ​เดินหน้า​บึ้งตึง​กลับ​ออก​ไป​ ​ส่วน​พระ​ชายา​ก็​เดินตาม​หลัง​ไป​เงียบๆ

เจียง​ซื่อ​มอง​ไป​ที่​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​ ​ครุ่นคิด​ชั่วครู่​ก่อน​จะ​ชะลอ​ฝีเท้า