คำพูดของอลันเหมือนเข็มฉีดยาที่สร้างภูมิคุ้มกันให้กับลี่หยูนห่วนกับลี่หุย ดังนั้นพวกเขาจึงทิ้งการโจมตีครั้งนี้ของลี่จีถองไว้เบื้องหลัง
ตอนนี้พวกเขาก็รอกู้เฟยหลินตั้งหลักในแผนกของลี่จุนซินให้ได้อย่างมั่งคงก่อน จากนั้นโจมตีลี่จุนซินไม่ให้เหลือซาก และทำลายกำลังใจของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปให้ยับเยิน
ถึงแม้ตอนนี้อลันจะรู้ว่าเกลกรุ๊ปเทียบไม่ได้กับบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป แต่ว่าก็ยังให้ลูกน้องไปแย่งธุรกิจกับบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป และยังแย่งชิงกับลี่ซื่ออย่างซูซี เพื่อเบี่ยนแบนความสนใจของลี่จีถอง
ถ้าเป็นแบบนี้ ลี่หุยกับลี่หยูนห่วนจะได้มีโอกาสจัดวางคนของตัวเองไว้ในบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปได้
แต่ว่า ลี่หยูนห่วนรู้สึกว่าถ้าจัดคนเข้าไปอยู่ในลี่ซื่อโดยตรงจะโจ่งแจ้งเกินไป และในระยะเวลาที่สั้นแบบนี้ก็ไม่สามารถหาคนช่วยเหลือพวกเขาได้ ดังนั้นการหาพนักงานเก่าภายในบริษัทจะเหมาะสมกว่า หาพนักงานที่ไม่ค่อยโดดเด่นอะไร อีกอย่างคนประเภทนี้ก็ควบคุมง่ายด้วย
และในขณะที่ลี่หุยกับลี่หยูนห่วนมีความทะเยอทะยานอยู่นั้น ทางด้านของชิงโม่ได้สืบเจอนักฆ่าที่ทำร้ายลี่จีถองจนสูญเสียความทรงจำที่ต่างประเทศ และเกือบกลับมาไม่ได้ ซึ่งนักฆ่าคนนั้นเป็นคนของ องค์กรชีซ่า
หลังจากที่ชิงโม่สืบหาหลักฐานได้แล้ว ก็รีบรายงานให้กับลี่จีถองทราบ ลี่จีถองมองคนที่นั่งอย่างเรียบร้อยอยู่ตรงข้ามตัวเอง สีหน้าเคร่งขรึม ในใจรู้สึกซาบซึ้งเขามาก ทุกเรื่องที่ลี่จีถองมอบหมายให้เขาช่วยสืบ ชิงโม่จะทำอย่างเต็มที่ อีกอย่างในระหว่างที่เขาสูญเสียความทรงจำนั้นถ้าไม่ใช้เป็นเพราะความเพียรพยายามของ ชิงโม่ ตัวเขาคงไม่มีโอกาสได้กลับมาหาหยุนเอ๋ออีก
ชิงโม่เห็นลี่จีถองที่มองตัวเองอย่างเหม่อลอยตาไม่กะพริบ ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วโบกมือตรงหน้าของเขา
“เฮ้อ นายฟังที่ฉันพูดไหม？เรื่องนี้สำคัญมาก นายกลับมาให้ฉันเม่อลอย พูดสิ นายหลงรักฉันแล้วหรือเปล่า？”
ลี่จีถองมองชิงโม่ตรงหน้าเขายังคงเป็นชิงโม่คนเดิม ยิ้มออกมาเล็กน้อย “ฟังอยู่สิ นายพูดต่อเลย”
ชิงโม่เห็นลี่จีถองเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นทำแต่หน้าเย็นชาแต่กลับยิ้มให้ตัวเขาเพียงผู้เดียว อดไม่ได้ที่จะขนลุกเล็กน้อย เอ็นหลังไปข้างหลัง แล้วถามว่า： “นายคงไม่ได้ตกหลุมรักฉันจริงๆ หรอกนะ？”
ลี่จีถองเก็บรอยยิ้มกลับ จ้องมองไปที่เขา เมื่อชิงโม่เห็นลี่จีถองเก็บรอยยิ้มกลับ พึมพำออกมาว่า： “นี่ค่อยปรกติหน่อย”
ระยะห่างของทั้งสองคนไม่ไกลกันมากนัก จึงทำให้ลี่จีถองได้ยิน ความรู้สึกตัวเองที่อยากขอบคุณชิงโม่ในตอนแรกนั้นถูกเขาทำลายหมดสิ้นอีกครั้ง
“ได้ยินมาว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้เป็นนักฆ่าอันดับต้น ๆ ของศตวรรษที่แล้ว องค์กรนี้ก่อตั้งโดยพวกเขา และได้พัฒนามาจนถึงปัจจุบัน องค์กรนี้มีนักฆ่ามืออาชีพนับไม่ถ้วน นอกจากนี้ พวกเขายังเคลื่อนไหวอยู่ทั่วโลก มีธุรกิจด้านการพนันเป็นของตัวเอง ธุรกิจด้านSEXและธุรกิจยาเสพติด การลักลอบค้าอาวุธ และกิจกรรมทางด้านอาชญากรรม พวกเขาพัฒนามาจนถึงปัจจุบัน ภายในองค์กรของพวกเขายังมีแก๊งต่างๆ แบ่งแยกออกไป และแต่ละแก๊งก็มีกองทัพแห่งความตายเป็นของตัวเองอีกด้วย
“ตอนนี้ผู้ก่อตั้งทั้งเจ็ดคนนี้ไม่ค่อยปรากฏตัวให้เห็นเท่าไหร่ และนักฆ่าของพวกเขาขอแค่ค่าจ้างเยอะพอก็สามารถจ้างให้ไปฆ่าคนได้”
ชิงโม่หยุดชะงักไปสักครู่ เงยหน้าขึ้นมองลี่จีถอง เห็นใบหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างอะไรชัดเจน เขาจึงพูดต่อ：
“ไม่เพียงแค่นี้ ฉันยังสืบเจอว่า เรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับอันซีหนีอย่างมาก ตระกูลกื๋อหลินของอันซีหนีกับองค์กรชีซ่าพวกเขาเคยทำธุรกิจค้าขายกันมาก่อน
“อันซีหนี” เมื่อลี่จีถองได้ยินชื่อนี้ หรี่ตาลงทันที และนัยน์ตาหม่นหมองลง
“เคอ ชื่อนี้ไม่ได้ยินมาสักระยะหนึ่งแล้วจริงๆ คิดไม่ถึงว่าเขาก็ยังคงความสารเลวไว้เหมือนเดิม”
“ถึงแม้ตอนที่อยู่ในประเทศอันซีหนีพ่ายแพ้ให้นาย แต่ว่าค่ายฐานหลักของเขานั้นอยู่ต่างประเทศ อีกอย่างฝีมือของอันซีหนีก็ไม่ธรรมดา ตอนแรกนายปล่อยตัวพวกเขาไป แล้ววางแผนจับตัวAnthonyกลับมาอีก เขาต้องเกลียดนายเข้ากระดูกแน่ การโจมตีครั้งนี้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ต้องเป็นฝีมือเขาแน่ๆ ช่วงนี้ที่เขาหลบซ่อนตัว คงเป็นเพราะเขาวัวสันหลังหวะ กลัวว่านายจะสืบเรื่องไปถึงเขา
ตอนแรก Anthonyกลับอังกฤษด้วยความอับอายพร้อมอันซีหนี ถูกผู้ใหญ่ของตระกูลสั่งสอน และถูกสั่งให้กักขังหนึ่งปี แต่เขาอยู่บ้านได้ไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ ทางด้านประเทศจีนก็ส่งคนถือหมายจับสีแดงไปที่ตระกูลของเขาเพื่อจับคน
โดยบอกว่าAnthonyหนีภาษาเป็นเงินจำนวนมหาศาลในประเทศจีน ต้องติดคุกสิบกว่าปี ถ้าหากตระกูลกื๋อหลินไม่ให้ความร่วมมือ คงต้องขอคนกับรัฐบาลอังกฤษ ถึงเวลานั้นถ้าเกิดอะไรขึ้น ก็คงไม่สามารถรู้ได้
ตระกูลกื๋อหลินอยู่ในอังกฤษถึงแม้จะมีอำนาจยิ่งใหญ่ แต่ก็ไม่กล้าเป็นศัตรูกับรัฐบาล อีกอย่างตระกูลกื๋อหลินยังมีธุรกิจอยู่ที่ประเทศจีน ดังนั้นตระกูลกื๋อหลินจึงไม่ได้อยากเป็นปรปักษ์กับรัฐบาลของประเทศจีน จึงให้อันซีหนีมอบตัวAnthonyออกมา
แต่อันซีหนีไม่เต็มใจเป็นอย่างมาก สุดท้ายคนในตระกูลพูดขึ้นว่าถ้าอันซีหนีไม่ให้ความร่วมมือ ก็จะใช้กฎของตระกูลลงโทษ กฎของตระกูลกื๋อหลินคือยึดทรัพย์สินทั้งหมดของผู้กระทำผิดกฎ พร้อมทั้งขับไล่ออกจากตระกูล และภายในหลายสิบปีนี้ห้ามเหยียบ เข้าผืนแผ่นดินอังกฤษเด็ดขาด ถึงแม้จะสำเร็จธุรกิจในต่างประเทศแล้ว ก็ไม่อนุญาตให้ทำธุรกิจกับตระกูลกื๋อหลินและบริษัทที่ทำธุรกิจร่วมกับตระกูลกื๋อหลินเด็ดขาด
เมื่ออันซีหนีได้ยินผลลัพธ์อันร้ายแรงนี้แล้ว ถึงแม้จะเสียดายน้องชายแท้ๆ ของตัวเอง แต่สิ่งที่เสียดายยิ่งกว่าคือทรัพย์สมบัติและเส้นสายที่สะสมมา เมื่อทำอะไรไม่ได้ จึงต้องมอบตัวAnthonyออกมา
ตอนที่Anthonyถูกนำตัวกลับมานั้น คนในตระกูลยังเสแสร้งปลอบใจเขา บอกว่าแค่ติดคุกสิบกว่าปีเอง อีกอย่างก่อนหน้านี้Anthonyก็ทำผิดไว้เยอะ เขาควรได้รับบทเรียนบ้าง
เมื่ออันซีหนีเห็นท่าทางที่เสแสร้งของพวกเขาแล้ว ยิ่งเกลียดชังลี่จีถองขึ้นไปอีก
และเพราะเหตุนี้อันซีหนีจึงมอบตัวAnthonyออกมาอย่างไม่เต็มใจนัก ตอนที่Anthonyถูกจับตัวออกมานั้น ยังคงขอความช่วยเหลือจากอันซีหนีอยู่ตลอดเวลา
ลี่จีถองให้ชิงโม่สืบเรื่องต่อไป “ถ้าเรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับอันซีหนี ยังไงฉันก็ไม่ยอมปล่อยเขาไปเด็ดขาด ตอนแรกเขาลักพาตัวหยุนเอ๋อไปด้วย เวลานี้ยังมาทำร้ายฉันอีก ถึงเวลานั้นค่อยชำระแค้นใหม่แค้นเก่าพร้อมกันทีเดียวเลย”
หลังจากที่ชิงโม่กลับไปแล้ว ลี่จีถองสั่งให้ซู่จี้งยี้ไปดูAnthonyที่เรือนจำหน่อย ตรวจดูว่าเขายังอยู่ในเรือนจำหรือเปล่า
ซู่จี้งยี้รับคำสั่งแล้วออกไป ลี่จีถองได้ตีขาAnthonyหักทั้งสองข้าง และเมื่อเขาถูกกักขังอีกครั้ง ก็ได้ส่งคนไปเฝ้าดูเขา Anthonyต้องอยู่ในเรือนจำแต่โดยดีอยู่แล้ว แต่คำพูดนี้ซู่จี้งยี้ไม่กล้าพูดต่อหน้าลี่จีถอง
ตอนเย็น ซู่จี้งยี้ได้กลับเข้ามารายงาน
“ตอนนี้Anthonyยังคงอยู่ในเรือนจำปรกติ แต่สภาพของเขาไม่ค่อยดีนัก ร่างกายอ่อนแอ เสมือนเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่ถูกจับกลับมา เขาไม่ได้กระตือรือร้นในการรักษาขาทั้งสองข้างของเขา ถ้าหากไม่ให้ความร่วมมือในการรักษาแบบนี้ ขาของเขาต้องพิการแน่นอน อีกอย่างสภาพจิตใจของเขาไม่ค่อยดีนัก ในปากไม่รู้พึมพำอะไรอยู่ตลอดเวลา”
ลี่จีถองหรี่ตาลง คิดไม่ถึงว่าตอนนี้Anthonyจะกลายเป็นแบบนี้
“นายส่งคนไปเฝ้าดูเขาต่อไป ทางที่ดีที่สุดบังคับรักษาขาให้เขา”