บทที่ 609 ด้านที่สูงส่ง
บทที่ 609 ด้านที่สูงส่ง
“ตายแล้ว?” ฉินหว่านหรูตกตะลึง ใคร ๆ ก็รู้ว่าผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์มีความแข็งแกร่งสะท้านฟ้าสะเทือนดินอย่างไร การตายของผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์นั้นถือเป็นเรื่องใหญ่ “พวกเขาตายได้ยังไง?”
“พวกเขาตายด้วยน้ำมือของนายน้อยแน่ ๆ!” เฉิงโซวผิงอดไม่ได้ที่จะพูดโพล่งออกมา พยายามอย่างยิ่งที่จะเป็นจุดสนใจ
ฉินหว่านหรูมองเขา “ไร้สาระ ผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์…”
ซูอันก็พูดเช่นกัน “ผู้เฒ่ามี่ตายด้วยน้ำมือข้า”
ฉินหว่านหรูมองเขาโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ทุกคนในคฤหาสน์จ้องมองมาที่เขาโดยไม่พูดอะไร
นี่เป็นเรื่องเหลือเชื่อสำหรับพวกเขาทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ซูอันกลับมาโดยไม่ได้รับอันตรายใด ๆ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะไม่เชื่อ
หากมีปุ่ม ‘ถูกใจ’ อยู่รอบ ๆ พวกเขาคงจะคลิกมันในทันที
ร่างหนึ่งเอื้อมมือออกมาจับเขา “เจ้าหนู เจ้าสามารถฆ่าปรมาจารย์ได้ยังไง?”
ซูอันหันกลับมาและเห็นว่าเป็นเสียงของจี้เติ้งถู ส่วนหญิงสาวขี้อายที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ จะเป็นใครอีกนอกจากจี้เสี่ยวซี?
ซูอันตกตะลึง “ทำไมพวกท่านถึงอยู่ที่นี่?” เขาไม่สามารถผ่อนคลายได้เมื่อเห็นว่าคนพิเรนทร์ ๆ เช่นจี้เติ้งถูวนเวียนอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลฉู่
เสียงอ่อนโยนของจี้เสี่ยวซีตอบกลับมา “พี่ใหญ่อาซู เรารีบมาที่นี่เพื่อให้ความช่วยเหลือหลังจากที่ได้ยินว่าท่านถูกจับตัวไป และในระหว่างนี้เรายังให้การรักษาฮูหยินฉู่ด้วย”
ซูอันยิ้ม “เจ้าเป็นน้องสาวที่ดีจริง ๆ เจ้ารีบมาทันทีที่เจ้าได้ยินว่าข้าตกอยู่ในอันตราย”
จี้เสี่ยวซีก้มศีรษะลงด้วยความเขินอาย มือของนางจับชายกระโปรง ใบหน้าแดงก่ำ
ฉู่ฮวนเจาพ่นลมหายใจเสียงดัง ผู้หญิงคนนี้ภายนอกนั้นดูเหนียมอายไร้เดียงสา แต่ภายในนางเป็นปีศาจจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่ชอบล่อลวงผู้ชายแน่นอน!
อย่างไรก็ตาม จี้เสี่ยวซีได้รักษาอาการบาดเจ็บของแม่นาง ดังนั้นนางจึงไม่สามารถสาปแช่งอีกฝ่ายได้อย่างเต็มที่ ฉู่ฮวนเจาจึงรู้สึกลำบากใจ
จี้เติ้งถูกระโดดเข้ามาขั้นระหว่างทั้งสองคน “ไอ้หนู เจ้าหมายความว่ายังไง? ทำไมพวกเจ้าต้องพูดกันเหมือนเป็นพี่น้องกัน เจ้าสองคนสนิทกันแค่ไหนกันแน่!?”
ซูอันรู้ดีว่าถึงเวลาต้องหุบปากแล้ว เมื่อพ่อจอมหวงลูกสาวคนนี้เข้ามาแทรกแซง
“เฮ้! เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามของข้า เจ้าฆ่าผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์ได้ยังไง?” จี้เติ้งถูถามอีกครั้ง
“ข้า…” ทันทีที่เขาเริ่มพูด ฉินหว่านหรูก็ขัดจังหวะเขา
“ไปคุยกันในห้องหนังสือ คนอื่น ๆ กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง” มีผู้คนมากมายอยู่โดยรอบ และนางกังวลว่าข้อมูลที่ละเอียดอ่อนบางอย่างอาจรั่วไหลออกไป
ในที่สุด ซูอันก็รู้ว่าเหตุใดคฤหาสน์ตระกูลฉู่จึงดูเงียบผิดปกติ ที่แท้แล้วเหล่าทหารยามและสมาชิกในตระกูลจำนวนมากถูกส่งตัวไปตามหาเขา!
ดูเหมือนว่าท่านแม่ยายจะปฏิบัติกับข้าดีทีเดียว
จี้เติ้งถูรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของฉินหว่านหรูและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน ๆ ฮูหยินฉู่ฉลาดที่สุด!”
ซูอันพูดไม่ออกเมื่อเห็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจนี้ของจี้เติ้งถู ตัวเองเป็นผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังแท้ ๆ แต่นิสัยส่วนตัวของเขาจัดว่าคะแนนติดลบโดยชัดเจน!
ฉินหว่านหรูขมวดคิ้ว แต่ไม่พูดอะไร นางนำกลุ่มเล็ก ๆ เข้าไปยังห้องหนังสือ
ซูอันเดินตามนางเข้าไป จากนั้นเขาก็ได้อธิบายคร่าว ๆ ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนภูเขามังกรซ่อน แน่นอนว่า เขาไม่ได้กล่าวถึงวิชาวัฏจักรหงส์อมตะเลย
แม้จะละเลยเรื่องนี้ไป แต่เรื่องราวของเขาก็ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นตกตะลึง เรื่องราวที่เหลือเชื่อของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นอย่างต่อเนื่อง
“ที่จริงแล้ว สองปรมาจารย์นั่น คนหนึ่งตายไปก่อน อีกคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส และเจ้าก็ถือโอกาสสังหารเขา” จี้เติ้งถูกล่าวพร้อมกับแสดงสีหน้าดูถูกเมื่อเขาเข้าใจในที่สุดว่าที่แท้ซูอันก็แค่ฉวยโอกาสสังหารราชสีห์ป่วย
ฉู่ฮวนเจาไม่พอใจกับน้ำเสียงของจี้เติ้งถู “ผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์ที่ได้รับบาดเจ็บยังคงเป็นผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์! พี่เขยฆ่าผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์ได้ก็ยอดเยี่ยมแล้ว!
“ข้า…” จี้เติ้งถูรู้สึกว่าลมหายใจของเขาติดขัดในลำคอ แต่ไม่ได้ปฏิเสธอะไร!
เขาไม่สามารถระบายความโกรธกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ได้ ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาทำได้คือเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซูอัน
ซูอันไม่ได้คิดมาก พูดตามตรงยิ่งได้รับคะแนนความโกรธแค้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
ฉินหว่านหรูตำหนิตัวเองที่คฤหาสน์ตระกูลฉู่หละหลวมในด้านการรักษาความปลอดภัยขนาดนี้ “ข้าคิดเสมอว่าผู้เฒ่ามี่เป็นเพียงชาวสวนธรรมดา ๆ ใครจะรู้ว่าเขาเป็นผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์! ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าข้าไม่ได้เอะใจอะไรเลยทั้ง ๆ ที่เขาอยู่กับเรามาหลายปีขนาดนี้”
จี้เติ้งถูปลอบโยนนาง “มันไม่ใช่ความผิดของท่านหรอก มันยากมากที่จะจับผิดผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขาต้องการซ่อนตัว”
ฉินหว่านหรูขมวดคิ้ว “แต่แล้วทำไมเขาถึงซ่อนตัวอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลฉู่ และใครคือผู้อาวุโสอีกคนที่อยู่ในระดับปรมาจารย์? แล้วเหตุใดพวกเขาทั้งสองจึงต่อสู้กันถึงตาย?”
จี้เติ้งถูเสนอการวิเคราะห์ของเขา “ในความคิดของข้า ผู้เฒ่ามี่อาจไม่ได้วางแผนจะทำอะไรกับตระกูลฉู่ เขาคงแค่อยากจะซ่อนตัวจากศัตรู มีโอกาสสูงที่ผู้บ่มเพาะลึกลับจะเป็นศัตรูที่ว่า”
…
ซูอันถอนหายใจ ขณะที่ฟังการวิเคราะห์ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความลับของจักรพรรดิ เขารู้ว่ามันเป็นการดีที่สุดถ้าเขาไม่พูดอะไรเพิ่มเติม ชายหนุ่มไม่ต้องการนำภัยมาสู่ตัวเอง
ฉินหว่านหรูยังไม่ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ ตอนนี้ซูอันก็กลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว นางจึงไม่สามารถอดกลั้นต่อความเหนื่อยล้าได้อีกต่อไป ฉู่ฮวนเจาจึงได้ประคองนางกลับไปพักผ่อนที่ห้อง
จี้เติ้งถูและลูกสาวของเขา เมื่อเห็นว่าเรื่องราวทุกอย่างสงบแล้วและอาการของฉินหว่านหรูก็ดีขึ้นมาก พวกเขาจึงกล่าวลาด้วยเช่นกัน
ซูอันรีบไล่ตามพวกเขาไป “ผู้อาวุโส ท่านมียาเม็ดรวมพลังชี่ที่สามารถเพิ่มระดับการบ่มเพาะได้บ้างไหม ข้าจะซื้อทั้งหมดเลย!”
ใบหน้าของจี้เติ้งถูมืดลง “ข้าไม่มี!”
จากนั้นเขาก็พุ่งออกไปอย่างฉุนเฉียว
ซูอันตะลึง ข้าทำอะไรให้เจ้าไม่พอใจขนาดนี้?
จี้เสี่ยวซีอธิบายว่า “พี่ใหญ่อาซู ได้โปรดอย่าถือสาพ่อของข้า ในอดีตมีบางอย่างเกิดขึ้นกับพ่อของข้าและประสบการณ์นั้นทำให้เขาสาบานว่าจะไม่ปรุงยาดังกล่าวอีก เพราะการทำเช่นนั้นเหมือนเป็นการส่งเสริมให้เหล่าผู้บ่มเพาะเกิดความโลภมากขึ้น นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาสาบานว่าจะสรรค์สร้างแต่ยาที่ช่วยชีวิตคนเท่านั้น”
ซูอันตกตะลึง เขาไม่คิดเลยว่าจี้เติ้งถูจอมลามกจะมีด้านที่สูงส่งเช่นนี้
“ถ้าอย่างนั้น เจ้ารู้วิธีปรุงยาเหล่านั้นหรือไม่?” ซูอันยังไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้
จี้เสี่ยวซีส่ายหัว “ไม่ พ่อไม่เคยสอนข้าเลย”
ซูอันรู้สึกหดหู่ เขาเคยคิดว่าจะสามารถซื้อยาเหล่านี้จากจี้เติ้งถูได้ เมื่อคิดถึงคัมภีร์รวบรวมพลังชี่เขาก็ถอนหายใจ ดูเหมือนว่าคงต้องพึ่งพาตัวเองเท่านั้น
“เสี่ยวซี รีบกลับบ้าน!” จี้เติ้งถูเรียกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการให้ลูกสาวของเขาสนทนากับซูอันต่อไป
จี้เสี่ยวซีแลบลิ้นใส่พ่อของนาง แล้วยิ้มขอโทษซูอัน ก่อนที่จะวิ่งตามพ่อของนางไป
ซูอันมองจี้เติ้งถูอย่างขุ่นเคือง ฮึ่ม ข้าจะไม่ให้หนังสือปลุกใจเสือป่าแก่เจ้าอีกแล้ว เขาถอนหายใจ เสี่ยวซีน่ารักมาก ข้าสงสัยว่านางจะยังคงเป็นแบบนี้ตลอดไปหรือไม่?
ยีนฝ่ายแม่ของนางต้องแข็งแกร่งมาก ๆ ไม่มีทางเลยที่หมอวิตถารอย่างจี้เติ้งถูจะสามารถผลิตลูกสาวที่งดงามและไร้เดียงสาเช่นนี้ได้
ซูอันหาวสองสามครั้ง เขาเร่ไปทุกที่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาและไม่ได้พักผ่อนมากนัก จึงกลับไปนอนหลับที่ห้องของตัวเอง