ตอนที่ 603 วัวสันหลังหวะ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ไท่​จื่อ​ที่​ถูก​อวี​้​จิ​่น​จ้องมอง​เช่นนั้น​แทบจะ​เป็น​อัมพาต​ ​ศีรษะ​ของ​เขา​ปวด​หนึบ​ขึ้น​ทันใด

หรือว่า​แสดง​ไม่​สม​บทบาท​ ​เจ้า​เจ็ด​จับได้​แล้ว​หรือ

เจ้า​เจ็ด​มิใช่​พวก​ที่จะ​ไป​สุงสิง​ด้วย​ ​ไอ้​นี่​มัน​อันธพาล

ใน​วินาที​นั้น​ ​ไท่​จื่อ​ปล่อย​เรื่อง​ที่​อวี​้​จิ​่น​เคย​ช่วยชีวิต​บุตรชาย​ของ​ตัวเอง​เลือนหาย​ไป​ใน​ความทรงจำ

อวี​้​จิ​่​นม​อง​ไป​ที่​ไท่​จื่อ​ด้วย​สายตา​กึ่ง​ยิ้ม​กึ่ง​ไม่​ยิ้ม

ไท่​จื่อ​กำลัง​ทำตัว​เป็น​วัวสันหลังหวะ

แม้​ไม่รู้​ว่า​ไท่​จื่อ​ทำผิด​เรื่อง​ใด​ ​แต่​การจ้อง​มอง​เช่นนี้​แล้ว​เขา​มี​อาการ​ประหม่า​ก็​พอ​จะ​บอก​ได้

คน​เขลา​ก็​ยัง​เป็น​คน​เขลา​อยู่​วันยังค่ำ​ ​ทำความ​ผิด​ไว้​ก็​ย่อม​กระวนกระวายใจ​เป็นธรรมดา

ใบหน้า​ของ​อวี​้​จิ​่น​ยังคง​นิ่ง​เรียบ​ไม่​สื่อ​อารมณ์​ ​ทว่า​ใน​ใจ​กลับ​รู้สึก​เป็นสุข​อย่างยิ่งยวด

ไท่​จื่อ​มี​เหงื่อ​เย็นเฉียบ​ไหล​ซึม

เจ้า​เจ็ด​กำลัง​คิด​อะไร

ไท่​จื่อ​ว้าวุ่น​แทบจะ​ทน​ไม่ได้

ฮองเฮา​คลุม​ผ้าพื้น​บาง​ให้​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​แล้วจึง​หันไป​กล่าว​แก่​คนอื่นๆ​ ​“​พวก​เจ้า​กลับ​ไป​เถิด​ ​ฝ่า​บาท​ต้อง​พักผ่อน​ ​ส่วน​เรื่อง​วันนี้​ก็​อย่า​ได้​ทำให้​เป็นเรื่อง​ใหญ่​ ​คนอื่นๆ​ ​จะ​ได้​ไม่​กังวล​”

“​น้อม​รับพระ​บัญชา​เสด็จ​แม่​”​ ​ทั้งหมด​กล่าว​เป็น​เสียง​เดียว​ก่อน​จะ​กลับ​ออก​ไป

ฉี​อ๋อง​ครุ่นคิด​ในขณะที่​พาพระ​ชายา​ฉี​ไป​ที่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน

เสียน​เฟ​ยกำ​ลัง​เป็นทุกข์​ใจ

เมื่อก่อน​ฮองเฮา​มิได้​เป็น​ที่​โปรดปราน​ของ​ฝ่า​บาท​ ​แต่​มิ​รู้​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​ที่​ฝ่า​บาท​เอะอะ​อะไร​ก็​เสด็จ​ไป​แต่​ที่​ตำหนัก​คุน​หนิง

ฝ่า​บาท​ประชวร​คราวนี้​ ​นาง​ไป​ขอ​เข้าเฝ้า​ที่​ตำหนัก​ทุกวัน​ ​นาง​ไปมา​แล้ว​ถึง​สาม​ครั้ง​ ​การ​ได้​เข้าเฝ้า​หนึ่ง​ครั้ง​ก็​นับว่า​ดี​แค่ไหน​แล้ว​ ​เมื่อ​ได้​ทราบ​ข่าว​ว่า​อาการ​ประชวร​กำเริบ​หนัก​ ​นาง​ก็​รีบ​ไป​ที่​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ทันที​ ​แต่​ถึงกระนั้น​กลับ​มิได้​เห็น​พระพักตร์​ของ​ฝ่า​บาท

มีที​่​ไหน​กัน​ ​นาง​เป็น​นางสนม​ของ​ฝ่า​บาท​ ​ฮองเฮา​มีสิทธิ์​อะไร​มา​ห้าม​มิ​ให้​นาง​เข้าเฝ้า

สิ่ง​เดียว​ที่​ยัง​ปลอบใจ​นาง​ได้​คือ​ ​จ้วง​เฟย​และ​สนม​คนอื่นๆ​ ​ก็​ยัง​มิได้​เห็น​พระพักตร์​ฮ่องเต้​เลย​สักครั้ง

“​เหนียง​เหนียง​ ​ฉี​อ๋อง​และ​พระ​ชายา​เสด็จ​มาถึง​แล้ว​เพ​คะ​”

เมื่อ​ได้ยิน​นางใน​รายงาน​เช่นนั้น​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​รีบ​ให้​ทั้งสอง​เข้ามา

“​พวก​เจ้า​เพิ่ง​ออกมา​จาก​พระตำหนัก​หย่าง​ซิน​หรือ​ ​ได้​พบ​เสด็จ​พ่อ​หรือไม่​”​ ​ไม่มี​การ​อ้อมค้อม​ใดๆ​ ​เมื่อ​ให้​บ่าว​รับใช้​ออก​ไป​หมด​แล้ว​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​เข้า​ประเด็น​ทันที

ฉี​อ๋อง​ผงกศีรษะ​รับ​ ​“​เข้าเฝ้า​มา​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​ฝ่า​บาท​ทรง​เป็น​เช่นไร​บ้าง​”

ฉี​อ๋อง​ตอบ​เสียง​เบา​ ​“​พระพักตร์​ยัง​ดู​อ่อนเพลีย​ ​พวก​กระหม่อม​เข้าเฝ้า​เพียง​ไม่นาน​ ​จู่ๆ​ ​อาการ​ประชวร​ก็​กำเริบ​หนัก​ ​ดู​อาการ​แล้ว​มิค​่อ​ยสู​้​ดี​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

“​ฮองเฮา​ก็​ประทับ​อยู่​ที่นั่น​งั้น​หรือ​”

เมื่อ​เห็น​ฉี​อ๋อง​พยักหน้า​ ​ใบหน้า​ของเสียน​เฟ​ยก​็​เริ่ม​คล้ำ​หม่น​ ​นาง​กล่าว​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ ​“​ฮองเฮา​คง​ตั้งใจ​จะ​กุมอำนาจ​คนเดียว​สิท​่า​!​”

“​เสด็จ​แม่​ ​จาก​ที่​ข้า​เห็น​ ​เสด็จ​พ่อ​ทรง​วาง​พระทัย​ใน​ฮองเฮา​ยิ่งนัก​ ​ต่อให้​เสด็จ​แม่​จะ​ไม่พอ​พระทัย​ฮองเฮา​เพียงใด​ ​อย่า​แสดงออก​มา​เลย​จะ​ดีกว่า​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

เสียน​เฟ​ยส​งบ​สติอารมณ์​ก่อน​จะ​กล่าว​เสียง​เรียบ​ ​“​เรื่อง​นี้​เจ้า​มิต​้​อง​มาสอ​นข​้า​”

แม้​ใน​ใจ​จะ​รู้สึก​ขุ่นเคือง​เพียงใด​ที่​ถูก​ปฏิเสธ​ไม่​ให้​เข้าเฝ้า​เช่นนั้น​ ​แต่​ใน​ตอนนั้น​นาง​ก็​ตอบรับ​ยิ้มอ่อน​ ​ไม่​เหมือน​หนิง​เฟย​ที่​เอาแต่​บ่น​กระปอดกระแปด

อย่างไร​แล้ว​ ​ฮองเฮา​ก็​ยัง​เป็น​ฮองเฮา​ ​ต่อให้​นาง​จะ​ไม่เต็มใจ​ก็​ทำได้​เพียง​อดทน

เสียน​เฟย​รู้สึก​อัดอั้น​หนัก​กว่า​เก่า​ ​นาง​ชำเลือง​ไป​ที่​ฉี​อ๋อง​อีกครั้ง​ ​“​แล้ว​เหตุใด​พวก​เจ้า​ถึง​มายา​มนี​้​ได้​”

ฉี​อ๋อง​คลี่​ยิ้ม​ ​“​เสด็จ​แม่​มิต​้​อง​กังวล​พระทัย​ไป​หรอก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​เจ้า​ห้า​ ​เจ้า​หก​ก็​ไปหา​พระมารดา​ของ​ตน​เหมือนกัน​”

“​แล้ว​เจ้า​เจ็ด​ล่ะ​”​ ​เสียน​เฟ​ยถา​มอย​่าง​ไม่ใส่ใจ

“​น้อง​เจ็ด​…​”​ ​ฉี​อ๋อง​เว้น​วรรค​ก่อน​จะ​กล่าว​ ​“​เจ้า​เจ็ด​กับ​น้อง​สะใภ้​กลับ​ไป​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เสียน​เฟย​ตบ​โต๊ะ​ฉาด​ใหญ่​ ​พลาง​กล่าว​เย็นชา​ ​“​ข้า​นึก​แล้ว​เชียว​ว่า​เจ็บท้อง​คลอดลูก​เนรคุณ​ออกมา​!​”

ถึงอย่างไร​ ​นาง​ก็​อุ้มท้อง​เจ้า​เจ็ด​มาถึง​สิบ​เดือน​ ​ไม่​คิด​เลย​ว่า​ไอ้​ลูก​เนรคุณ​จะ​ไร้​เยื่อใย​กับ​นาง​เพียงนี้

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​นิ่งเงียบ​ตลอด​การ​สนทนา​ ​เมื่อ​เห็น​เสียน​เฟ​ยพ​ลุ​่ง​พล่าน​เช่นนั้น​ ​นาง​ก็ได้แต่​บุ้ยปาก​เงียบงัน

“​เสด็จ​แม่​อย่า​กริ้ว​ไป​เลย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​ฉี​อ๋อง​โน้มน้าว​ ​พลาง​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​จริงจัง​ ​“​ที่​ลูก​มาหา​เสด็จ​แม่​ยาม​นี้​เพราะ​มีเรื่อง​จะ​กราบทูล​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​ว่า​มา​เถิด​”​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​บุตรชาย​กำลังจะ​เข้าเรื่อง​จริงจัง​ ​เสียน​เฟย​ถึง​ได้​สงบ​ลง

ฉี​อ๋อง​กล่าว​เสียง​เรียบ​ ​“​พวก​กระหม่อม​ไป​ขอ​เข้าเฝ้า​เสด็จ​พ่อ​พร้อมกัน​ ​แต่​กลายเป็น​ว่า​ ​เสด็จ​พ่อ​กลับ​รับสั่ง​ให้​เจ้า​เจ็ด​และ​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​เข้าไป​ก่อน​คนอื่น​…​”

เสียน​เฟย​หรี่​ตา​ ​“​มีเรื่อง​ประหลาด​เช่นนี้​ด้วย​หรือ​”

ฉี​อ๋อง​พยักหน้า​ ​“​เสด็จ​แม่​ ​ท่าน​ว่า​เสด็จ​พ่อ​ทรง​ทำ​เช่นนี้​หมายความว่า​อย่างไร​กัน​”

เสียน​เฟย​ขมวดคิ้ว​มุ่น​มิได้​กล่าว​เอ่ย

ฝ่า​บาท​เรียก​เจ้า​เจ็ด​เข้าไป​เป็นการ​ส่วนตัว​งั้น​หรือ​ ​หรือว่า​พระองค์​จะ​เริ่ม​เลอะเลือน​เสีย​แล้ว

“​จาก​ที่​ข้า​เห็น​ ​ตำแหน่ง​องค์​รัชทายาท​ของ​ไท่​จื่อ​สั่นคลอน​เต็มที​ ​เจ้า​เอง​ก็​ต้อง​ระวังตัว​ให้​มาก​ ​ถัดมา​จาก​ไท่​จื่อ​ก็​ต้อง​เป็น​เจ้า​ ​เจ้า​มิได้​เป็น​อย่าง​จิ้น​อ๋อง​ที่เกิด​มาจาก​นางใน​ ​ชื่อเสียง​ดีทั​้ง​ฝ่าย​ขุนนาง​และ​ฝ่าย​ทหาร​ ​ตราบใดที่​เจ้า​รักษา​ส่วน​ดีนี​้​ไว้​ ​ต่อให้​เสด็จ​พ่อ​ของ​เจ้า​จะ​โปรดปราน​บุตร​คนใด​ ​ก็​ไม่มีใคร​เอาชนะ​เจ้า​ได้​ ​เพราะ​หาก​มีทา​ยาท​โดยชอบธรรม​ก็​ต้อง​เลือก​ทายาท​โดยชอบธรรม​ ​แต่​หาก​ไม่มี​แล้ว​ไซร้​ ​ก็​ต้อง​เลือก​บุตรชาย​องค์​โต​ ​นี่​เป็นธรรม​เนียม​ที่​ส่ง​ทอด​มาตั​้ง​แต่​ยุค​บรรพบุรุษ​ ​แต่​หาก​ละเมิด​ข้อปฏิบัติ​นี้​ ​และ​แต่งตั้ง​คนอื่น​ ​เจ้า​ก็​ดู​มี​ความเป็นไปได้​มาก​ที่สุด​ ​การ​เลือก​คนที​่​รัก​มา​เป็น​ผู้สืบทอด​คือ​การกระทำ​ของ​ประมุข​ผู้​ใจเสาะ​”

เสียน​เฟย​จิบ​ชา​ให้​ชุ่ม​คอ​ ​พลาง​กล่าว​ต่อ​ ​“​ไท่​จื่อ​ไร้ความสามารถ​ ​หนำซ้ำ​ยัง​ไร้คุณ​ธรรม​ ​ปลด​ไป​แล้วก็​สถาปนา​ขึ้น​มา​ใหม่​ ​เป็น​เพราะ​เสด็จ​พ่อ​ของ​พวก​เจ้า​รักษาธรรม​เนียม​ปฏิบัติ​ข้อนี​้​ ​ไม่ยอม​ปล่อย​ไท่​จื่อ​ที่​เป็น​โอรส​องค์​โต​ไป​ง่ายๆ​ ​หรือ​ต่อให้​ท้ายที่สุด​ไท่​จื่อ​ล้ม​ลง​ ​คนอื่นๆ​ ​ที่​คิด​จะ​แย่งชิง​กับ​เจ้า​ก็​เป็นเรื่อง​ยาก​ยิ่ง​”

ไม่ว่า​บุตรชาย​ที่​มี​อันดับ​รอง​ลงมา​จะ​ธรรมดา​เพียงใด​ ​หรือ​ต่อให้​น้องชาย​คนอื่นๆ​ ​จะ​โดดเด่น​เพียงใด​ ​สุดท้าย​แล้ว​ผู้​ที่จะ​ได้รับ​ตำแหน่ง​ต่อ​ก็​ต้อง​เป็น​บุตรชาย​องค์​โต​เท่านั้น​ ​นี่​คือ​กฎ​ปฏิบัติ​ที่​แม้แต่​ประมุข​ของ​ประเทศ​ก็​ต้องตาม​ทำ

“​ลูก​ทราบ​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​อืม​ ​ช่วงนี้​ยังอยู่​ใน​ช่วง​หน้าสิ่วหน้าขวาน​ ​ข้า​ไม่​อยาก​ให้​พวก​เจ้า​อยู่​ใน​วัง​หลวง​นานๆ​”​ ​เสียน​เฟย​หันมา​มอง​ร่าง​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​พลาง​กล่าว​เนิบนาบ​ ​“​สะใภ้​สี่​ ​เจ้า​ต้อง​ดูแล​ท่าน​อ๋อง​ให้​ดี​ ​ค่อย​แบ่งเบาภาระ​ ​เรื่องเล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​ก็​อย่า​ได้​เก็บ​มา​ใส่ใจ​ ​หาก​เจ้า​สี่​ได้ดี​ ​เจ้า​ก็​จะ​ได้ดี​ตาม​ไป​ด้วย​”

พระ​ชายา​ฉี​หลุบ​ตา​พลาง​ตอบ​ ​“​ลูก​ทราบ​แล้ว​เพ​คะ​”

……

ภายใน​ตำหนัก​ชุน​หว่า​ ​หนิง​เฟ​ยกำ​ลัง​สั่งสอน​หลู่​อ๋อง

“​นี่​เจ้า​ว่าง​นัก​หรือ​ ​ถึง​ได้​ไป​เหยียบ​กางเกง​ของ​ไท่​จื่อ​”

เรื่อง​ที่​หลู่​อ๋อง​เหยียบ​ขากาง​เกง​ไท่​จื่อ​จน​นวม​หุ้ม​เข่า​โผล่​ออกมา​แพร่สะพัด​ไป​ทั่ว​วังหลัง​ ​นาง​ที่​เป็น​พระมารดา​ของ​หลู่​อ๋อง​ย่อม​ทราบ​เรื่อง​นี้​อย่างแน่นอน

คิดถึง​เรื่อง​นี้​คราใด​ ​หนิง​เฟย​เป็น​ต้อง​โมโห​ทุกครั้ง​ไป

ยิ่ง​เห็น​สีหน้า​ดื้อด้าน​ของ​บุตรชาย​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​ก็​ยิ่ง​ขมึงทึง

“​คนอื่นๆ​ ​เขา​อยู่​เฉยๆ​ ​แต่​เจ้า​กลับ​แสดงตัว​โจ่งแจ้ง​ ​กลัว​ไท่​จื่อ​จำเจ​้า​ไม่ได้​หรือ​”

หลู่​อ๋อง​หัวเราะ​คิกคัก​ ​“​เสด็จ​แม่​อย่า​ได้​โมโห​ไป​เลย​ ​ลูก​มิได้​จงใจ​เสียหน่อย​…​”

หนิง​เฟย​ถลึงตา​พร้อม​เอ่ย​เกรี้ยวกราด​ ​“​ไอ้​ลูก​ตัวดี​ ​ยัง​กล้า​บอกว่า​มิได้​จงใจ​ ​แล้ว​ข้า​จะ​เอาหน้า​ไป​ไว้​ที่ไหน​!​”​

หลู่​อ๋อง​พึมพำ​ ​“​หน้า​ของ​เสด็จ​แม่​ก็​ต้อง​อยู่​ที่​เดิม​สิ​”

เมื่อ​เห็น​ว่า​หนิง​เฟ​ยกำ​ลัง​มีน​้ำ​โห​ ​พระ​ชายา​หลู่​อ๋อง​จึง​แอบ​ยก​เท้า​เตะ​เข้าที่​ด้านหลัง​ของ​หลู่​อ๋อง

หลู่​อ๋อง​เข่า​อ่อน​ทรุด​ลง​ไป​ใน​ท่า​คุกเข่า​ ​มือ​เกาะเกี่ยว​ขา​ของ​หนิง​เฟ​ยพ​ลาง​อ้อนวอน​ ​“​ลูก​สำนึกผิด​แล้ว​ ​เสด็จ​แม่​อย่า​โมโห​เลย​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​โมโห​มาก​ๆ​ ​พระพักตร์​เหี่ยว​ย่น​ไม่​คุ้ม​เลย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

หนิง​เฟ​ยม​อง​ไปร​อบ​ๆ​ ​ด้วย​สีหน้า​หมอง​หม่น

มีด​อยู่​ไหน​ ​นาง​จะ​บั่น​คอ​ไอ้​ลูก​ตัวดี​เดี๋ยวนี้​!

……

เนื่องจาก​ฮ่องเต้​ประชวร​ด้วย​โรคหัวใจ​เฉียบพลัน​ ​แต่ละ​ตำหนัก​มีท​่า​ที​ตอบสนอง​แตกต่าง​กัน​ไป

เมื่อ​กลับมา​ถึง​ตำแหน่ง​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​ถาม​อวี​้​จิ​่น​ ​“​ตอนนั้น​เจ้า​เห็น​ไท่​จื่อ​ทำ​อะไร​งั้น​หรือ​”

อวี​้​จิ​่​นลูบ​คาง​พลาง​บอก​ ​“​ไท่​จื่อ​ดู​มีพิ​รุธ​”

“หืม​?​”

“​ไท่​จื่อ​เร้า​โทสะ​เสด็จ​พ่อ​ไม่​เว้น​วัน​ ​กว่า​จะ​ได้​เข้าเฝ้า​เสด็จ​พ่อ​ ​เขา​ควรจะ​มีท​่า​ที​ยินดี​ ​แต่​จาก​ที่​ข้า​เฝ้า​สังเกต​ ​เมื่อไหร่​ที่​เสด็จ​พ่อ​หันมา​ทาง​เขา​ ​ลมหายใจ​ของ​เขา​จะ​ถี่​ขึ้น​ ​ดู​มิใช่​ความตื่นเต้น​ดีใจ​ ​แต่​เหมือน​ทำ​อะไร​ผิด​มา​ ​เหมือน​พวก​วัวสันหลังหวะ​”​ ​อวี​้​จิ​่​นอร​รถา​ธิ​บาย​อย่างใจ​เย็น

เขา​ฝึก​วิทยา​ยุทธ์​มาตั​้ง​แต่​เล็ก​ ​ถึง​ได้​อ่อนไหว​ต่อ​จังหวะ​หายใจ​ของ​คู่ต่อสู้​ ​ใน​ตอนนั้น​จึง​สังเกตเห็น​ว่า​ไท่​จื่อ​มี​อาการ​ผิดแผก​ไป​จาก​ปกติ

“​อาจิ​่น​ ​เจ้า​ว่า​โรคหัวใจ​เฉียบพลัน​ของ​เสด็จ​พ่อ​เกี่ยวข้อง​กับ​ไท่​จื่อ​อย่างนั้น​หรือ​”