คนอังกฤษและคนประเทศอื่นที่ถูกลี่จุนซินสัมภาษณ์ ต่างพากันยอมรับอย่างเปิดเผยว่าเป็นความผิดของประเทศอังกฤษ และคนอังกฤษเหล่านั้นยังขอโทษเจียงหยุนเอ๋อผ่านวิดีโอคอลอีกด้วย หวังว่าพวกเธอจะยกโทษให้กับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของประเทศอังกฤษ และหวังว่ามิตรภาพระหว่างประเทศจีนกับประเทศอังกฤษจะยังคงอยู่ตลอดไป
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อได้ฟังคำขอโทษจากพวกเขา ดวงตาแดงก่ำ และรู้สึกซาบซึ้งใจมาก
เมื่อเจียงหยุนเอ๋อเห็นผู้คนมากมายที่อยู่ข้างหลังลี่จุนซินได้เดินเข้าไปในพิพิธภัณฑ์แล้ว จึงรีบไล่ลี่จุนซินเข้าไปแล้วเที่ยงกับเวียร์ให้สนุก
หลังจากที่วางสายแล้ว ลี่จุนซินได้ส่งเสียงฝากข้อความมาให้เจียงหยุนเอ๋อ
“หยุนเอ๋อ เดี๋ยวพวกเราเที่ยวชมบริติชมิวเซียมเสร็จ จากนั้นพวกเราจะไปชมพิพิธภัณฑ์บริติชกัน
ส่วนช่วงบ่ายพวกเราจะไปดูโรงอาหารในวิทยาลัยคริสเตียนในเมืองมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด และ
ยังมีห้องสมุดของมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ดอีกด้วย เธอน่าจะรู้ว่าที่นี่คือสถานที่ถ่ายทำของฮอกวอตส์ในเรื่อง 《แฮร์รี่ ·พอตเตอร์》 ฉันจะถ่ายรูปในโบสถ์ให้เธอ น่าเสียดาย ที่ห้องสมุดไม่อนุญาต อย่างไรก็ตาม ฉันจะนำของที่ระลึกกลับไปฝากเธอ ”
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อได้ฟังข้อความเสียงเสร็จ รู้สึกดีใจและซาบซึ้งใจมาก
หลังจากที่วางสายแล้ว และผ่านการเตือนของโม่เสี่ยวฮุ่ย ลี่จีถองจึงนึกขึ้นได้ว่าจะถามเรื่องของบริษัท จากนั้นจึงถามด้วยข้อความเสียง
ลี่จุนซินจึงรีบโทรกลับมา เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกเกรงใจมาก เหมือนเธอไปรบกวนเวลาของลี่จุนซิน
แต่ลี่จุนซินไม่ได้ใส่ใจ “ไม่เป็นไร เวียร์ไปเข้าห้องน้ำพอดี ฉันรอเขาก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว”
“สาขาที่ต่างประเทศดีขึ้นแล้ว ด้านอันซีหนีกำลังถูกตำรวจตรวจสอบอยู่ และอยู่ในช่วงวิกฤติ ช่วงนี้คงไม่มีเวลามาหาเรื่องสาขาอีก อีกอย่างพี่ดูแล้วตระกูลกื๋อหลินดูเหมือนไม่ได้มีท่าที่ที่จะช่วยเหลือเขา”
“ส่วนทางด้านของครอบครัวผู้ตาย ก็ได้จัดการเรียบร้อยแล้ว ส่วนพี่ก็สบายดี อีกสองสามวันพี่ก็จะกลับแล้ว”
ความจริงแล้วลี่จุนซินยังคงกังวลสาขาของบริษัทอยู่ แต่เมื่อได้ยินลี่จุนซินพูดแบบนี้แล้ว เธอจึงรู้สึกโล่งใจได้จริงๆ
ทางด้านซูซานเห็นพฤติกรรมของอลัน ไม่มีความคืบหน้าอะไร รู้สึกโมโหมาก จึงปลอมตัว แอบเข้ามาในเมืองจิ่งเฉิง
ซูซานไปตามที่อยู่ที่อลันเคยให้เธอไว้ เมื่อไปถึงคฤหาสน์ที่อลันซื้อไว้ในเมืองจิ่งเฉิน อลันได้ยินเสียงเคาะประตู เห็นซูซานยืนอยู่หน้าประตูบ้านเขา รู้สึกแปลกใจมาก จึงรีบเปิดประตู แล้วเชิญซูซานเข้ามา
“ซูซาน คุณมาได้ยังไง？รีบเข้ามาก่อน เพิ่งย้ายเข้ามา ในบ้านยังไม่ได้ทำความสะอาดอะไรเลย”
ซูซานไม่ได้สนใจอลัน เปลี่ยนรองเท้า แล้วเดินเข้าไปนั่งลงที่โซฟา เพิ่งนั่งเครื่องมาสิบกว่าชั่วโมง รู้สึกเหนื่อยล้ามาก
เมื่ออลันเห็นซูซานเหนื่อยล้ามาก จึงรีบเอาน้ำจากห้องครัวมาให้ จากนั้นเอาขนมเค้กมาเสิร์ฟ
“ซูซาน ดื่มน้ำก่อน และกินขนมเค้กหน่อย จะได้คลายความเหนื่อยล้าลงบ้าง”
ซูซานรับน้ำมา ดื่มคำหนึ่ง จ้องมองอลันอย่างไม่พอใจ
“อลัน คุณทำอะไรอยู่？นี่มันนานเท่าไรแล้ว เรื่องเล็กแค่นี้ คุณยังทำไม่สำเร็จอีกเหรอ？”
เมื่ออลันได้ยิน ซูซานมาหาเขาไม่ใช่เพราะคิดถึงเขา ใบหน้าแข็งทื่อขึ้นมาทันที แต่ก็ปรับคืนสภาพเดิมได้รวดเร็ว และก็ทำได้เพียงปลอบใจเธอชั่วคราวเท่านั้น
“ซูซาน คุณอย่าเพิ่งกังวล ใจร้อนจะทำให้ได้ไม่คุ้มเสียนะ”
หลังจากที่ซูซานได้ยินคำพูดปลอบใจของอลันแล้ว ทำให้เธอยิ่งโมโหขึ้นไปอีก “ฉันไม่ได้ให้คุณจัดการบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป ฉันต้องการให้คุณจัดการเจียงหยุนเอ๋อ”
“บ้านฉันไม่ได้ขาดแคลนเงิน ฉันให้คุณจัดการบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป ไม่ใช่ต้องการทรัพย์สินของลี่ซื่อกรุ๊ป ฉันแค่ต้องการแต่งงานกับลี่จีถอง ถ้าในอนาคตฉันได้แต่งงานกับลี่จีถอง ของพวกนั้นก็ต้องเป็นของฉันอยู่แล้ว หรือว่าคุณต้องการจะช่วยเหลือลี่หุยลูกนอกสมรสคนนั้นแย่งชิงทรัพย์สินเหรอ？”
“คุณเคยพูด คุณจะช่วยฉัน คุณคงไม่ได้ช่วยเหลือลี่หุยจริงๆ ใช่ไหม？”
สายตาอลันมืดมนลง แต่ต่อหน้าก็ยังคงปลอบใจซูซานอยู่ “แน่นอน ผมต้องช่วยคุณอยู่แล้ว”
“ลี่จีถองคนนั้นมีอะไรดีเหรอ คุณถึงยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาแบบนี้ คุณหันกลับมามองผมสักครั้งไม่ได้เลยเหรอ？ผมเป็นคนที่รักคุณจริงๆ คนนั้น！”
อันนี้ถึงจะเป็นความคิดที่แท้จริงของอลัน ถ้าหากเขาไม่ช่วยซูซาน บางที่ซูซานก็อาจจะไม่ได้นั่งอยู่ที่เดียววกับเขาเหมือนตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องทำเหมือนแกล้งช่วยซูซานแย่งชิงลี่จีถอง แต่แท้จริงแล้วเขาอยากฆ่าลี่จีถองให้กลายเป็นผงธุลี
เมื่ออลันคิดถึงเรื่องนี้ ก็ได้นั่งเข้าไปใกล้ชิดซูซานอีกโดยธรรมชาติ และวางแขนลงบนโซฟาด้านหลังซูซาน โชคดีที่ตอนนี้ซูซานเหนื่อยมาก และไม่มีความคิดที่จะไปสนใจพฤติกรรมแบบนี้ของอลัน ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากสนใจมัน
เธอรู้ที่อลันช่วยเหลือเธอ เป็นเพราะอลันชอบเธอ การให้อลันได้ถูกเนื้อต้องตัวบ้างแบบนี้ อลันจะยิ่งเต็มใจช่วยเหลือเธอมากขึ้น
แม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมากจากสีหน้าของคนสองคน แต่พวกเขาต่างกำลังวางแผนสำหรับตัวเองอยู่ในใจ
อลันส่งเค้กให้ซูซานอีกชิ้น “ซูซาน คุณต้องการทำอะไรบ้าง？ขอแค่คุณพูด ผมช่วยคุณทำทุกอย่าง”
ซูซานหันหน้ามา ยิ้มหวานให้อลัน แต่แล้วใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมทันที
“เจียงหยุนเอ๋อผู้หญิงคนนี้ ต้องไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลทุกเดือนไม่ใช่เหรอ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ลงมือกันที่โรงพยาบาล ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าลี่จีถองจะเก่งถึงขนาด สามารถป้องกันโรงพยาบาลได้อย่างไม่มีอะไรรั่วไหลเลย”
อลันพยักหน้า “งั้นก็ทำตามที่คุณพูด แต่ ก่อนหน้านั้นสองวันเจียงหยุนเอ๋อเพิ่งไปโรงพยาบาลมา ครั้งต่อไปคงต้องรออีกหลายวัน”
“แต่ว่า ก่อนหน้านั้นที่ไปเธอไม่ได้ไปเพราะตรวจครรภ์ คนของผมรายงานว่าพวกเขาไปโรงพยาบาลตอนกลางคืน อีกอย่างเวลานั้นเจียงหยุนเอ๋อสีหน้าซีดขาว และป้องกันท้องอยู่ตลอดเวลา แสดงว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับลูกในท้องแน่นอน”
เมื่อซูซานได้ยินก็รู้สึกดีใจ “นั่นเป็นสิ่งที่ฉันต้องการพอดี แต่ว่า ไม่ใช่เพราะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แล้วพวกเราไม่จัดการเธอต่อ สิ่งที่ฉันต้องการคือ ไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป！”
“ไม่เป็นไร ฉันรอได้ ลองดูครั้งต่อไป เธอจะหนีได้ยังไงอีก ！”
อลันเห็นใบหน้าที่โหดเหี้ยมของซูซานแล้ว ยิ่งชื่นชอบเธอมากขึ้นอีก “ซูซานถูกใจฉันจริงๆ ท่าทางแบบนี้ของเธอฉันกลับรู้สึกว่ามันน่ารักมาก มีเสน่ห์มากกว่าตอนเธอปรกติอีก”
“พอแล้ว ซูซาน คราวหน้าเราค่อยมาคุยรายละเอียดว่าจะทำยังไงกันอีกที ตอนนี้คุณไปพักผ่อนก่อน ชั้นบนผมได้เตรียมห้องไว้ให้คุณแล้ว ตกแต่งตามที่คุณชอบทั้งหมด อีกอย่างคุณพักอยู่ที่นี่ ลี่จีถองหาคุณไม่เจออยู่แล้ว และก็สะดวกในการปรึกษาหามาตรการรับมือกับผมอีกด้วย
ซูซานพยักหน้า ตอนนี้เธอเหนื่อยจนไม่มีแรงที่จะขยับตัว อีกอย่างที่อลันพูดก็มีเหตุผล จึงขึ้นชั้นบนพร้อมกับอลัน เก็บของสักพักก็อาบน้ำพักผ่อน
หลังจากที่อลันส่งซูซานเข้าห้องแล้ว ลงมาถึงชั้นล่างเขากำลังจะโทรหาผู้ช่วยเพื่อจัดการเรื่องโรงพยาบาล ลี่หยูนห่วนได้โทรศัพท์เข้ามาพอดี
ลี่หยูนห่วนถามอลันว่าอยู่ไหน มีเรื่องต้องการให้เขาช่วย อลันคิดว่าซูซานคงไม่ตื่นในระยะสั้นนี้ จึงนัดกับลี่หยูนห่วนที่ร้านกาแฟใกล้ๆ แถวนี้
หลังจากที่ลี่หยูนห่วนวางสายลงแล้ว ก็รีบไปมาอลัน