ตอนที่ 1185 ดูหยกสงบวิญญาณอีกครั้ง (3) / ตอนที่ 1186 คารวะ…เจ้านายของข้า (1)
ตอนที่ 1185 ดูหยกสงบวิญญาณอีกครั้ง (3)
จวินชิงใส่หยกสงบวิญญาณครึ่งซีกไว้ในถุงผ้าอย่างดีและเอาติดตัวไว้ตลอดเวลา ของชิ้นนี้อาจจะทำให้พี่ชายของเขาซึ่งเป็นบิดาของจวินอู๋เสียฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ เขาจึงไม่กล้าทำกับมันแบบไม่ระมัดระวัง
จวินอู๋เสียมองหยกสงบวิญญาณ นางไม่รีบหยิบมันขึ้นมา และแค่เงยหน้าขึ้นมองจวินชิง
“ท่านอาเล็ก”
“หือ”
“อีกเดี๋ยว…ถ้าข้าเริ่มมีอาการแปลกๆ ท่านไม่ต้องตื่นตระหนกไปนะ ข้าไม่เป็นไร” จวินอู๋เสียพูด นางไม่แน่ใจว่าหยกสงบวิญญาณยังมีผลกับนางอยู่หรือไม่ นางไม่อยากให้จวินชิงต้องเป็นห่วงหากนางจะมีอาการอะไรที่เกิดจากหยกสงบวิญญาณ
จวินชิงชะงักไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“หยกวิญญาณมีผลกระทบกับเจ้าหรือ”
จวินอู๋เสียส่ายหน้า
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก”
จวินอู๋เสียพูดให้วางใจ แต่จวินชิงยังคงกังวลจนคิดจะเก็บหยกวิญญาณไปแล้ว โชคดีที่จวินอู๋เสียย้ำให้เขาแน่ใจว่านางจะไม่ทำอะไรที่เป็นการทำร้ายตัวเอง จวินชิงจึงยอมเปลี่ยนใจ
จวินอู๋เสียสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอื้อมมือออกมาช้าๆ และค่อยๆ วางมือลงบนหยกสงบวิญญาณ
ความรู้สึกที่ทำให้วิญญาณของนางสั่นแบบเมื่อก่อนไม่ได้เกิดขึ้น!
ภายใต้มือของนาง นางรู้สึกถึงผิวที่เย็นเล็กน้อยของหยกสงบวิญญาณเท่านั้น
ไม่มีปฏิกิริยา!
จวินอู๋เสียรู้สึกยินดีเล็กน้อย นั่นหมายความว่าเมล็ดถั่วสีทองในร่างของนางไม่เพียงแต่ซ่อมแซมจิตวิญญาณที่เสียหายของนางเท่านั้น แต่มันยังทำให้จิตวิญญาณของนางหลอมรวมเข้ากับร่างนี้อย่างสมบูรณ์อีกด้วย
การค้นพบนั้นทำให้หัวใจที่เฉยเมยและเย็นชาอยู่เสมอของจวินอู๋เสียมีความรู้สึกยินดีปนเข้ามา
เมื่อวิญญาณไม่เสถียร ปัญหาก็อาจจะเกิดขึ้นได้มากมาย ตอนนี้มันถูกแก้ไขได้แล้ว จวินอู๋เสียจึงถอนหายใจอย่างโล่งอกเงียบๆ
ความวิตกกังวลหายไปจากดวงตาของจวินอู๋เสีย แต่จวินชิงที่นั่งอยู่ด้านข้างยังคงเฝ้าดูอย่างไม่วางใจ เนื่องจากเขากลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับจวินอู๋เสีย
“เป็นอย่างไร” จวินชิงถามอย่างสงสัย
จวินอู๋เสียเงยหน้าขึ้นมองจวินชิงและพูดเบาๆ ว่า “ไม่มีอะไร…”
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่จวินอู๋เสียพูดจบ ความรู้สึกแปลกๆ ก็กระจายไปทั่วร่างของนางอย่างรวดเร็ว!
ความรู้สึกแปลกๆ นั้นแล่นไปทั่วร่างกายนาง แพร่ไปยังเส้นประสาททุกเส้น ดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นภายในจิตวิญญาณของนาง ความรู้สึกแบบนั้นเหมือนคลื่นยักษ์ได้ก่อตัวขึ้นในจิตวิญญาณ จวินอู๋เสียกำหมัดแน่นทันที ใบหน้าของนางซีดขาวอย่างรวดเร็ว!
เมื่อเห็นสีหน้าของจวินอู๋เสียเปลี่ยนไปแบบรุนแรง จวินชิงก็เด้งตัวขึ้นจากเก้าอี้ทันที เขามองจวินอู๋เสียอย่างเป็นห่วง แต่คำเตือนล่วงหน้าของจวินอู๋เสียทำให้จวินชิงไม่กล้าแตะต้องหลานของเขาอย่างบุ่มบ่าม ได้แต่มองหน้าจวินอู๋เสียที่ซีดขาวขึ้นเรื่อยๆ อย่างกังวล
ความรู้สึกแปลกๆ นั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จวินอู๋เสียรู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณของนางถูกพลังอันรุนแรงฉีกกระชากออก ความรู้สึกนี้แตกต่างจากตอนที่นางแตะหยกสงบวิญญาณครั้งแรกอย่างสิ้นเชิง!
เหงื่อไหลลงมาตามหน้าผากและหยดลงพื้นรอบๆ เท้าของนาง นางกัดฟันแน่น พยายามต่อต้านความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
มันไม่ใช่ความเจ็บปวด แต่มันทำให้รู้สึกไม่สบายอย่างมาก อะไรที่กระทบกับจิตวิญญาณย่อมทำให้เกิดปฏิกิริยาได้อย่างมากมาย!
เกิดอะไรขึ้นกันแน่
แม้แต่จวินอู๋เสียก็ไม่สามารถอธิบายสถานการณ์นี้ได้ นางเริ่มรู้สึกวิงเวียนจะเป็นลม ท้องของนางปั่นป่วนไม่หยุด นางอยากเอามือออกจากหยกสงบวิญญาณแต่ก็ไม่มีแรงแล้ว!
ตอนที่ 1186 คารวะ…เจ้านายของข้า (1)
เจ้าแมวดำตัวน้อยรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับจวินอู๋เสีย มันรีบกระโจนขึ้นไปบนโต๊ะและยกเท้าขึ้นปัดหยกวิญญาณที่อยู่ใต้มือของจวินอู๋เสียออกไปด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้า!
ทันทีที่มือของจวินอู๋เสียหลุดออกจากหยกสงบวิญญาณ ร่างของนางก็หงายหลังล้มลงไปทันที!
จวินชิงรับตัวนางเอาไว้ได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นใบหน้าซีดขาวของจวินอู๋เสีย ใจเขาก็หล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม!
“หลงฉี! ไปตามหมอมาเร็ว!” จวินชิงตะโกนอย่างร้อนใจ
หลงฉีหันกลับและกำลังจะพุ่งออกนอกประตูไป เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ตามหมอมาก็ไม่มีประโยชน์!”
หลงฉีกับจวินชิงเงยหน้าขึ้นทันทีและพบว่าเสียงนั้นดังมาจากเจ้าแมวดำตัวน้อย พวกเขาทำสีหน้าเหลือเชื่อจนพูดไม่ออกทันที
เจ้าแมวดำตัวน้อยกระโดดลงจากโต๊ะและขึ้นไปบนตัวของจวินอู๋เสีย มันเอาหัวเล็กๆ ของมันแนบกับหน้าผากของจวินอู๋เสีย
อาการของจวินอู๋เสียเห็นได้ชัดว่าเกิดปัญหาขึ้นกับจิตวิญญาณของนาง ตามหมอมาที่นี่ก็ไม่ช่วยอะไร ตรงข้ามยังจะเป็นการเปิดเผยตัวจริงของจวินอู๋เสียด้วย จวินชิงคือครอบครัวของจวินอู๋เสีย เจ้าแมวดำตัวน้อยไว้ใจเขาจึงไม่รู้สึกลำบากใจที่จะพูดต่อหน้าเขา
สติของจวินอู๋เสียค่อยๆ จมลงสู่ความมืด นางรู้สึกเหมือนว่าจิตวิญญาณของนางถูกพลังอื่นโจมตีอย่างต่อเนื่อง นางรู้สึกอึดอัดจนทนไม่ไหวเนื่องจากจิตวิญญาณของนางเกิดรอยร้าวเปิดออกและดูเหมือนมีบางอย่างกำลังออกมาจากรอยร้าวนั้น!
ทันใดนั้นนางก็ลืมตากว้าง!
“อู๋เสีย!” จวินชิงเรียกทันทีเมื่อเห็นจวินอู๋เสียได้สติกลับมา
แต่จวินอู๋เสียยังคงขมวดคิ้ว มือของนางร้อนผ่าวราวถูกไฟเผา!
ที่นิ้วของนางมีแสงสีแดงสว่างขึ้น ตำแหน่งของแสงนั้นคือจุดที่มีแหวนแห่งวงแหวนภูติวิญญาณของจวินอู๋เสียอยู่!
นิ้วทั้งนิ้วของนางรู้สึกเหมือนถูกไฟเผาอยู่ ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงนั้นสามารถทำให้คนเป็นบ้าได้เลย!
จวินอู๋เสียกำนิ้วของตัวเองเอาไว้แน่น ตัวของนางสั่นเล็กน้อยอย่างไม่อาจควบคุมได้
จวินชิงกับหลงฉีร้อนรนเหมือนมดที่อยู่บนกระทะร้อนๆ แต่พวกเขาก็ไม่รู้จะช่วยได้อย่างไรและไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยืนกำหมัดมองใบหน้าซีดเซียวของจวินอู๋เสีย
ทันใดนั้นเอง!
แสงสีแดงก็สว่างจ้าขึ้นมาในห้อง!
กลิ่นหอมแปลกๆ กระจายไปทั่วทั้งห้องอย่างรวดเร็ว ในแสงสีแดงนั้นปรากฏร่างเพรียวบางร่างหนึ่งขึ้น
ตอนนั้นเองความรู้สึกแปลกๆ ในร่างของจวินอู๋เสียก็หายไป นางหอบเล็กน้อยพร้อมกับหรี่ตาลงมองร่างที่ปรากฏขี้นหลังจากแสงสีแดงค่ายๆ จางลง
“หือ กี่ปีแล้วนะกว่าจะมีคนที่เข้ากับข้าได้” เสียงบุรุษที่ฟังดูเฉื่อยชาเกียจคร้านดังขึ้นข้างหูของจวินอู๋เสีย พร้อมกับที่เสียงนั้นดังขึ้น ร่างสีแดงเพลิงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าจวินอู๋เสีย!
ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งในชุดสีแดงเข้มยืนอยู่ในห้อง ผมสีดำยาวถูกมัดเอาไว้ สีดำสนิทของเส้นผมตัดกับอาภรณ์สีแดงของเขา ดูงดงามสะกดสายตา ชายหนุ่มผู้นี้มีใบหน้าที่มีเสน่ห์น่ามอง ดวงตาหงส์ยาวเฉียงหรี่ลงเล็กน้อย ดูเหมือนมีแสงสีแดงอยู่ในดวงตาคู่นั้น
การปรากฏอย่างกะทันหันของชายหนุ่มลึกลับทำให้จวินชิงกับหลงฉีที่อยู่ในห้องระวังตัวขึ้นมาทันที พวกเขาอยากปกป้องจวินอู๋เสีย แต่ไม่รู้ทำไมพวกเขาถึงไม่สามารถรวบรวมพละกำลังได้เลย แขนขาของพวกเขารู้สึกปวดและอ่อนแรงอย่างประหลาด เหมือนเรี่ยวแรงทั้งหมดถูกสูบออกไปจากร่าง แค่จะทรงตัวให้ได้ก็ต้องพยายามอย่างมากแล้ว