บทที่ 633 งานมงคลสมรส
บทที่ 633 งานมงคลสมรส
“ไอ้คนตลบตะแลงเอ๊ย!” ซ่างเชียนเยาะเย้ย ไอ้คนคนนี้มันไม่เคยพลาดโอกาสหยอกล้อผู้หญิงเลยสักครั้ง!
แต่แม่นางเซี่ยมาจากตระกูลที่โดดเด่น ดังนั้นนางจะต้องรังเกียจคนประเภทนี้อย่างแน่นอน…
อย่างไรก็ตาม เซี่ยเต๋าอวิ๋นกลับดูเขินอายมากในตอนนี้ ซึ่งทำให้ซ่างเชียนรู้สึกหงุดหงิดจนอยากจะสำลัก
เกิดอะไรขึ้นกับสาว ๆ เหล่านี้กัน ผู้หญิงทุกคนชอบไอ้เวรนี่กันหมดเลยหรือไง?!
ซูอันแปลกใจเล็กน้อย เกิดอะไรขึ้นกับคะแนนความโกรธแค้นที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างกะทันหันตอนนี้ นี่พวกเจ้าอิจฉาที่ข้าเป็นที่ชื่นชอบในหมู่ผู้หญิงมากกว่างั้นหรือไง?
แน่นอน สิ่งนี้ทำให้เขาอารมณ์ดี…ยิ่งคะแนนมากก็ยิ่งดี!
“นายน้อยซู มีอะไรจะกล่าวต่อพวกเราอีกหรือไม่?” ซ่างหงมองไปที่กองทัพผ้าคลุมสีชาดด้านหลังซูอันและประเมินจำนวนของพวกเขาคร่าว ๆ
“ข้าจำได้ว่าก่อนหน้านี้ซ่างเชียนยังนอนพะงาบบนเตียงเหมือนหมาตายอยู่เลย…” ซูอันตั้งใจเหลือบมองไปที่ซ่างเชียนขณะที่เอ่ยประโยคนี้
“หมาตาย?” ซ่างเชียนโกรธมากจนอยากจะชักกระบี่ แต่ก็หาด้ามกระบี่ไม่เจอแม้จะเอื้อมมือไปหลายครั้ง เขาเพิ่งนึกออกว่าวันนี้เป็นวันมงคลสมรสของเขาจึงไม่พกอาวุธติดตัวมาด้วย
ซ่างหงรั้งลูกชายไว้ไม่ให้ออกอาการ เขากังวลว่าลูกชายของตัวเองจะโกรธจนเสียเรื่อง
ซูอันกล่าวต่อว่า “เป็นท่านเองที่ขอร้องให้ข้าช่วยเขา แลกกับการยอมรับเงื่อนไขมากมาย ท่านตกลงว่าจะไม่เป็นศัตรูกับตระกูลฉู่อีกต่อไปและจะไม่ลงมือทำอะไรกับตระกูลฉู่อีก ถูกต้องหรือไม่?”
ซ่างหงยิ้ม “ข้าเชื่อว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ ๆ ข้าชื่นชมอ๋องฉู่มาโดยตลอด และความสัมพันธ์ของเรากับตระกูลฉู่นั้นดีเสมอ ทำไมข้าถึงต้องเป็นศัตรูกับตระกูลฉู่ด้วย?”
ทุกคนรอบตัวแสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อ นี่เป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของคำว่าโกหกหน้าตาย!
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่เป็นมิตรของซ่างหง ซูอันก็นึกสาปแช่งจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ตัวนี้ในใจ “คำสาบานนั้นศักดิ์สิทธิ์มาก หากสาบานไปแล้วย่อมไม่อาจเปลี่ยนแปลงคำสาบานที่เอ่ยออกไปได้ ท่านไม่กลัวบ้างเลยหรือไง? ท่านจะต้องทนรับความพิโรธจากสวรรค์หากผิดคำสาบานท่านเข้าใจไหม?”
ซ่างหงยิ้ม “ข้ารู้ ข้าสัญญาไปแล้ว และข้าก็รักษาสัญญาโดยไม่ได้กลับคำ”
“ท่านยังไม่กลับคำ?” ซูอันเริ่มโมโห “แล้วทำไมหลิวเหย่าและทหารราชองครักษ์จึงมาทำการสอบสวนที่คฤหาสน์ตระกูลฉู่? ข้ารู้ว่าท่านเป็นคนที่ติดสินบนฉู่เทียนเซิงให้เขาหาสมุดบัญชีของตระกูลฉู่ นี่คือสิ่งที่ท่านทำกับตระกูลฉู่งั้นเหรอ?!”
โดยส่วนตัวแล้วเขาค่อนข้างอยากรู้ ซ่างหงได้ฝ่าฝืนคำสาบานแล้วทำไมเขาถึงไม่ได้รับการลงโทษจากสวรรค์?
มีคนมากกว่าหนึ่งคนบอกเขาเกี่ยวกับความรุนแรงของการละเมิดคำสาบาน
นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนในโลกนี้กลัว มันถูกเรียกว่าสวรรค์พิโรธ
แต่ทำไมซ่างหงถึงไม่โดนสวรรค์พิโรธที่ทุกคนกลัวกันนักหนาสักที?
ตัวเขาเองไม่รู้ว่าสวรรค์พิโรธคืออะไร เขาสงสัยว่าต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้ มันอาจเกี่ยวกับสาเหตุที่เขาต้องมาอยู่ในโลกใบนี้
ฝูงชนส่งเสียงโห่ร้องอื้ออึงเมื่อได้ยินสิ่งที่ซูอันพูด แม้ว่าชนชั้นสูงของเมืองจันทร์กระจ่างจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเจตนาของซ่างหง แต่ตระกูลระดับล่างส่วนใหญ่ไม่ได้ทราบรายละเอียด ตอนนี้พวกเขาได้เห็นด้วยตาตัวเองแล้ว ทุกคนต่างตกใจและตื่นเต้นพอ ๆ กัน พวกเขาต่างอยากรู้ว่าซ่างหงจะตอบสนองอย่างไร
พิธีมงคลสมรสครั้งนี้คุ้มค่าที่ได้มาจริง ๆ นับว่าโชคดีที่ได้เห็นฉากละครที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
ซ่างหงไม่ได้หงุดหงิดหรือโกรธอย่างที่ซูอันคาดไว้ เขาตอบอย่างใจเย็นว่า “นายน้อยซูลองคิดใคร่ครวญดูสักหน่อย ระยะเวลาระหว่างฉู่เทียนเซิงพยายามชิงสมุดบัญชีของตระกูลฉู่กับตอนที่เจ้ารักษาเชียนเอ๋อร์มันห่างกันขนาดไหน ข้าได้สาบานว่าข้าจะไม่รังควานตระกูลฉู่อีกต่อไปนั้นถูกต้อง แต่นั่นมันเมื่อกี่วันที่ผ่านมานี้เอง ส่วนการสอบสวนของกองทหารเจ้าวังหลวง แม้ว่าข้าจะเกี่ยวข้อง แต่มันก็เป็นคำสั่งล่วงหน้า มันไม่ขัดแย้งกับคำสาบานของข้า!”
รอยยิ้มพอใจบนใบหน้าของซ่างหงหลังจากที่เขาพูด
ซูอันถึงกับตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น แม้แต่เรื่องแบบนี้ก็ถือว่าไม่เป็นไรงั้นเหรอ?!
ซ่างหงมองซูอันและรอยยิ้มของเขาก็คลุมเครือ “นายน้อยซู พอใจกับคำตอบนี้ไหม?”
หลังจากนิ่งไปเป็นครู่ ท้ายที่สุดซูอันก็ถอนหายใจและกล่าวว่า “ท่านซ่างเก่งในการวางแผนจริง ๆ ข้าประทับใจมาก”
“นายน้อยซู ชมเกินไปแล้ว เจ้ายังเด็ก แต่ด้วยไหวพริบของเจ้า ข้าเชื่อว่าเจ้าจะมีโอกาสที่จะเก่งอย่างข้าเช่นกัน” ซ่างหงกล่าว
เซี่ยเต๋าอวิ๋นรู้สึกประหลาดใจ นางรู้สึกตะหงิดใจกับน้ำเสียงของซ่างหง ทำไมมันฟังดูราวกับว่าเขาพยายามจะเอาชนะซูอัน?
ทางด้านซูอัน ชายหนุ่มกลับรู้สึกหงุดหงิดมากเมื่อได้ยิน จิ้งจอกเฒ่านี่พยายามล้อเลียนเขาเพราะเขาขาดประสบการณ์!
อย่างไรก็ตาม หากลืมประเด็นความขัดแย้งทั้งหมดไปก่อน เขาต้องยกย่องซ่างหงเช่นกัน ชายชราคนนี้มีวิสัยทัศน์ที่เลิศล้ำมาก แถมยังกล้าหาญและเด็ดเดี่ยว แผนการของเขาได้ทำให้ตระกูลฉู่ที่ยิ่งใหญ่ถอยไปจนเกือบถึงปากเหว
แต่ในขณะนั้นเอง มีเสียงคนผู้หนึ่งตะโกนขึ้น “เนื่องจากความเข้าใจผิดนี้กระจ่างแล้ว ข้าอยากจะขอให้นายน้อยซูได้โปรดกลับไป อย่ารบกวนวันสำคัญของลูกสาวข้า!”
คนที่พูดคือผู้นำตระกูลเจิ้ง เจิ้งอวี้ถัง เขามองซูอันด้วยแววตาไม่พอใจอย่างชัดเจน หลังจากที่ได้เห็นว่าลูกสาวของเขาประพฤติตัวกับ ซูอันอย่างไร ครั้งล่าสุด เขาก็บอกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แม้ว่าลูกสาวของเขาจะไม่ได้สารภาพอะไรก็ตาม
ทุกคนต่างคิดว่าซูอันมาเพราะปัญหาของตระกูลฉู่ แต่ก็กังวลว่าอาจมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับลูกสาวของเขาเช่นกัน นี่คือเหตุผลที่เขาต้องการไล่ปีศาจตัวน้อยนี้ออกไปก่อนที่จะสร้างปัญหาใหญ่ให้เกิดขึ้น
แน่นอนว่าไม่สามารถตำหนิเขาได้สำหรับเรื่องนี้ ระหว่างลูกชายของผู้ตรวจการกับลูกเขยขยะของตระกูลฉู่ ทุกคนย่อมเลือกลูกชายของผู้ตรวจการ
นอกจากนี้ ตระกูลเจิ้งยังผูกพันกับตระกูลซ่างในหลาย ๆ ด้าน ไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถเปลี่ยนเจ้าบ่าวของเจิ้งตานได้ในขณะนี้
อย่างไรก็ตาม ซ่างหงยิ้มและกล่าวแทนว่า “จริง ๆ แล้ว ถ้านายน้อยซู ต้องการอยู่ร่วมงานมงคลสมรส ข้าเองก็ยังยินดีต้อนรับอยู่”
เจิ้งอวี้ถังอยากจะปฏิเสธ แต่ดูเหมือนไม่สะดวกที่จะพูดอย่างนั้น เนื่องจากลูกสาวของเขาเองก็เป็นต้นเหตุ เขาจึงทำได้แค่กลืนคำพูดลงคอไป
ซูอันพูดพร้อมกับหัวเราะ “ท่านซ่างช่างมีน้ำใจจริง ๆ เช่นนั้นข้าขอไม่ปฏิเสธก็แล้วกัน”
สีหน้าของซ่างเชียนยิ่งบิดเบี้ยวมากกว่าเดิม แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการเห็นหน้าซูอันในงานมงคลสมรสของตัวเอง แต่เนื่องจากพ่อของเขายื่นข้อเสนอไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถปฏิเสธซูอันได้ในตอนนี้ สิ่งที่ดีที่สุดที่เขาทำได้คือหันหลังกลับเข้าไปข้างใน
ปฏิกิริยาของเขาไม่ได้รอดพ้นสายตาของซูอัน โอ้ หลานซ่างของข้าดูไม่มีความสุขเลย หึหึ
เห็นเช่นนี้เขาจึงพลาดไม่ได้ที่จะแหย่อีกฝ่ายโดยกล่าวว่า “แม่นางเจิ้งเป็นลูกศิษย์ของข้าและหลานซ่างกำลังจะสมรสกับแม่นางเจิ้ง หลานซ่าง…เจ้าควรจะเข้ามาทักทายข้าด้วยการคารวะสักหน่อยไม่ใช่เหรอ?”
ซ่างเชียนกัดฟันและเดินต่อไป
ซ่างหงเข้าใจความรู้สึกของลูกชาย และแม้แต่เซี่ยเต๋าอวิ๋นก็ยังพูดไม่ออก
ซ่างเชียนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไร เขาเร่งฝีเท้าด้วยสีหน้ามืดหม่น
ซ่างหงกังวลเช่นกันว่าถ้าหากลูกชายของตนเองยังอยู่ใกล้ ๆ ซูอัน ต่อไป งานสมรสนี้อาจพังพินาศก็เป็นได้ เขาจึงรีบพาซ่างเชียนกลับเข้าไปข้างในด้วยความเสียใจ ทำไมข้าถึงอนุญาตให้ไอ้หนูนี่อยู่ต่อไปได้? ทำไมข้าไม่ไล่มันกลับไป!
ซูอันถอนหายใจ “ข้ากลัวจริง ๆ ว่าแม่นางเจิ้งจะไม่มีความสุขเลยเมื่อนางแต่งงาน…”
ทุกคนหันมามองเขา ใครกันที่พูดเรื่องแบบนี้ในงานแต่งของคนอื่น แต่เมื่อพิจารณาถึงความขุ่นเคืองของเขากับตระกูลซ่าง มันก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่…
“ทำไมล่ะ?” เซี่ยเต๋าอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะถาม