ดอกเตอร์คูลี่ยังทำคลอดต่อให้เจียงหยุนเอ๋อ และทำเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของอาเธอร์เหมือนเดิม
อาเธอร์ระเบิดลงนอกห้องผ่าตัด “ตอนนี้พวกคุณเข้าไปในนั้นเลย แล้วฆ่าพวกมันให้หมด”
“นายท่าน ถ้าฆ่าดอกเตอร์คูลี่ ก็จะไม่มีใครช่วยคุณนายเบ็ตตี้ได้แล้ว”
“คุณมันไม่ฉลาดเลย ไม่รู้เหรอว่าพวกเขากำลังหลอกฉันอยู่ พวกเขาไม่ได้จะช่วยเบ็ตตี้ของฉันเลยด้วยซ้ำ พวกเขาเอาแต่ช่วยผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก” อาเธอร์เตะคนข้างไปเต็มแรง
อาเธอร์หันไปมองหน้าจอของกล้องวงจรปิด ก็พบว่าหมอพวกนั้นกำลังจะอะไรกับเบ็ตตี้ก็ไม่รู้
“นี่ พวกคุณ！อย่าทำอะไรเบ็ตตี้ของฉันนะ！พวกคุณปล่อยเบ็ตตี้ของฉันเดี๋ยวนี้！”
หมอเหล่านั้นหยุดการกระทำของตัวเอง ก่อนจะเอาสายยางใส่เข้าไปในเบ็ตตี้เหมือนเดิม จากนั้นก็เงยหน้ามองอาเธอร์ที่อยู่ข้างนอก อาเธอร์เหมือนกำลังเห็นความเห็นใจในแววตาพวกเขา และยิ่งระเบิดอารมณ์มากกว่าเดิม
เขาเร่งให้คนเข้าไปฆ่าดอกเตอร์คูลี่ไม่หยุด
แต่ในตอนนั้น กล้องวงจรปิดส่องวาบขึ้น ก่อนจะดับไป ส่วนเสียงเองก็มีปัญหา
เสียงของอาเธอร์เองก็ตัดไปจากห้องผ่าตัด ดอกเตอร์คูลี่เองก็ตกใจ
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ？” ดอกเตอร์คูลี่หันไปมองเฟิงจิงเป่ย “นี่เป็นสิ่งที่คุณจัดการเอาไว้งั้นเหรอ？”
เฟิงจิงเป่ยส่ายหัว “ฉันไม่รู้ ฉันจะไปดูหน่อยนะ”
“คุณหนูเจียง ฉันจะไปดูหน่อยนะ คุณสู้ๆ นะ อย่าเพิ่งถอดใจเด็ดขาด” เฟิงจิงเป่ยตบมือของเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนจะให้กำลังใจเธอ
“คุณหนูเจียง คุณสู้ๆ นะ อีกไม่นานหรอก พยายามหน่อย” ดอกเตอร์คูลี่พยายามให้กำลังใจเจียงหยุนเอ๋อต่อ
อาเธอร์ที่อยู่ด้านนอกหลังจากที่เห็นว่ากล้องวงจรปิดมันถูกตัดไป ก็ตกใจ ก่อนจะระเบิดอารมณ์มากกว่าเดิม แล้วหยิบมีดจากคนข้างๆ มา ก่อนจะฟันไปที่อุปกรณ์ แล้วก็หยิบปืนออกมา ก่อนจะยิงไปหลายครั้ง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ？มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？มานี่หน่อย รีบตรวจสอบให้หน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น？”
อาเธอร์โกรธเป็นอย่างมาก ก่อนจะหยิบปืนไปที่ห้องผ่าตัด
“คูลี่ คุณออกมา คนกลับกลอก กบฏ ”
เมื่อหมอคนอื่นๆ เห็นอาเธอร์เอาปืนเข้ามาในห้องผ่าตัด เลยกลัวมาก “ดอกเตอร์คูลี่ ทำอย่างไรดี คุณอาเธอร์เอามือเข้ามาแล้ว”
ดอกเตอร์คูลี่ยังทำคลอดอย่างตั้งใจ เลยไม่ได้สนใจพวกเขา
“คุณหนูเจียง พยายามหน่อย ใกล้แล้ว ใกล้แล้วล่ะ”
อาเธอร์ที่อยู่ข้างนอกรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก ตอนแรกทำเพื่อรับประกันความสะอาดของห้องผ่าตัด และใช้กระจกที่ดีที่สุด ดังนั้นพวกเขาเลยยิงไม่เข้าเลย
“ไป ไปที่ห้องคลังของฉัน เอาAK—48ของฉันมา ฉันจะยิงพวกเขาให้ตาย”
ยังไม่ได้เอาอุปกรณ์มา แต่กลับเอาข่าวแย่ๆ มาแทน
“นายท่าน ไม่ได้การล่ะ ครอบครัวของดอกเตอร์คูลี่กับหมอคนอื่นๆ ถูกพาไปหมดแล้ว คนของพวกเราเองก็ถูกพาไปแล้วด้วย”
“อะไรนะ？พวกคุณมันไร้ประโยชน์ ฉันไม่ได้บอกให้พวกคุณดูพวกเขาให้ดีๆ เหรอ？นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
ทางอาเธอร์ตกที่นั่งลำบากแล้ว อาเธอร์แทบบ้าคลั่ง เขาไม่เคยคิดว่าจะช่วยคนรักของตัวเองกลับมาไม่ได้ และตัวเองอาจจะจบสิ้นอยู่ที่นี่
เมื่อคิดมาถึงที่นี่ อาเธอร์ก็ยิ่งคลั่งมากกว่าเดิม
เหล่าหมอในห้องผ่าตัด เมื่อเห็นอาเธอร์ยกปืนเล็กมาทางพวกเขา ก็ยิ่งกลัว ดอกเตอร์คูลี่ก็ยังไม่สนใจพวกเขา ตอนนี้ทำได้แต่ช่วยอยู่ข้างๆ เฟิงจิงเป่ยแล้วล่ะ
“เคซี่ย์ ตอนนี้พวกเราจะเอาอย่างไรดี？”
เฟิงจิงเป่ยกำลังใช้เครื่องติดต่อของตัวเอง ระหว่างที่ติดต่อกับคนของตัวเอง ก็ยังมาปลอบพวกเขาด้วย
“พวกคุณไม่ต้องกลัว ฉันเตรียมการเอาไว้แล้ว ไม่นานคนของฉันจะมาช่วยพวกเรา พวกคุณต้องใจเย็นหน่อยนะ พวกเราอย่าทำอะไรโดยไม่คิด”
เมื่อเหล่าหมอได้ยินคำพูดของเฟิงจิงเป่ย ก็สบายใจขึ้นทันที
คนของลี่จุนถิงนั้นทำอะไรรวดเร็วมาก เพียงไม่กี่วันก็สามารถคมฐานทัพสภาพแวดล้อม คลังเก็บอาวุธและห้องควบคุมได้แล้ว
ทางลี่จุนถิงเองก็เริ่มลงมือแล้ว ชิงโม่เข้าไปในระบบควบคุมของฐานทัพได้สำเร็จ ก่อนจะตัดไฟ รวมไปถึงห้องผ่าตัดด้วย
หลังจากที่ชิงโม่ตัดไฟไปแล้ว ก็ไปหาลี่จุนถิงที่ห้องครัวเพื่อรายงาน
ทางอาเธอร์นั้น ยังลุกลี้ลุกลนอยู่ คนของเขาอยากจะปรี่เข้าไปในห้องผ่าตัด สุดท้ายก็พบ ว่าประตูของห้องผ่าตัดนั้นถูกล็อกเอาไว้ แถมตอนนี้ยังไม่มีไฟอีกด้วย มันเป็นประตูอัตโนมัติ ดังนั้นเลยไม่มีทางเปิดได้เลย
พวกเขาติดต่อระบบของห้องกล้องวงจรปิด แต่ก็ไม่มีใครตอบ อาเธอร์ให้คนไปตรวจสอบ จากนั้นคนก็กลับมารายงานว่า：
“นายท่าน ไม่ได้การแล้ว คนที่คุมระบบในห้องควบคุมนั้นไม่อยู่แล้ว น่าจะถูกจับไป แถมประตูก็ถูกปิดด้วย พวกเราเข้าไปไม่ได้ ฉันไปดูคลังอาวุธแล้วด้วย ตอนนี้ยังไม่มีปัญหาอะไร”
“บ้าเอ้ย！ไอพวกไร้ประโยชน์ ฉันเลี้ยงพวกคุณมาตั้งนาน สุดท้ายแค่ห้องควบคุมห้องเดียวยังดูแลไม่ได้เลย” สีหน้าของอาเธอร์ดูไม่ได้เลย แววตาลุกเป็นไฟ พลางมีเส้นเลือดปูดขึ้นด้านข้าง
“นายท่าน พวกเราจะทำอย่างไรกันต่อไปดี？”
“ทำอย่างไรเหรอ เหอะ พวกคุณยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอ ฉันให้พวกคุณเตรียมการแต่ก็ถูกพังจนหมด พวกคุณคิดว่าอยู่ในฐานทัพของตัวเองแล้วจะไม่เกิดปัญหาอะไรงั้นเหรอ พวกคุณดูสิ โดนทลายเข้าแล้วนะ”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นด้านนอก ก็ให้พวกเขาต้านเอาไว้ก่อน ตอนนี้พวกเราอยู่ที่นี่ก็พอ เดี๋ยวถ้าผู้หญิงคลอดลูกเสร็จ จะต้องออกมาจากที่นี่แน่นอน ฉันอยากจะรู้ว่าพวกเขาจะวิ่งเร็วกว่ากระสุนของฉันหรือเปล่า”
“พวกคุณล้อมห้องผ่าตัดเอาไว้ ขอแค่พวกเขาออกมา ก็ยิงได้เลย ในเมื่อพวกคุณทำให้ฉันกับเบ็ตตี้ของฉันอยู่ด้วยกันไม่ได้ ฉันเองก็ไม่ให้พวกคุณได้อยู่รวมกันเหมือนกัน”
อาเธอร์เดินไปนั่งลงตรงโซฟา จากนั้นก็หยิบไวน์แดงมารินให้ตัวเอง ดูนิ่งสงบเป็นอย่างมาก
พอผ่านไปสักพัก อาเธอร์ก็อยู่นิ่งไม่ไหวแล้ว เพราะว่า เริ่มมีคนเข้ามาตรงทางเดิน ก่อนจะเริ่มยิงคนของอาเธอร์
ในตอนนี้ อาเธอร์ยิ่งมั่นใจมากกว่าเดิม ว่าฐานทัพของตัวเองมีหนอนบ่อนไส้ แถมยังมีคนไม่น้อยด้วย ในเวลาไม่นาน ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่สามารถรู้ระบบและที่อยู่ของห้องควบคุมได้ดีขนาดนี้แน่นอน
คนเหล่านี้เป็นคนที่เฟิงจิงเป่ยจัดหามา
หลังจากที่ลี่จุนถิงกับชิงโม่รวมตัวและรายงานสถานการณ์เสร็จแล้ว ก็ไปหยิบอุปกรณ์ป้องกันที่คลังอาวุธ จากนั้นก็ได้รับข่าว ว่าทางอาเธอร์กำลังมีคนต่อสู้กับพวกเขา
“ชิงโม่ คุณรู้ไหมว่าคนเหล่านั้นคือใคร？”
“ฉันไม่มั่นใจเหมือนกัน แต่ดูแล้วพวกเขาน่าจะมีเป้าหมายเดียวกับพวกเรา” ชิงโม่ส่ายหัว ก่อนจะเอากระสุนใส่ในปืนในมือของตัวเอง
“ในเมื่อมีเป้าหมายเดียวกับพวกเรา งั้นพวกเราแอบช่วยกำจัดสิ่งกีดขวางให้พวกเขาสิ”
“ได้เลย” ชิงโม่พยักหน้า “ฉันไปก่อนนะ แล้วคุณระวังตัวตอนไปที่ห้องรักษาตัวด้วยล่ะ”
เมื่อชิงโม่พูดจบก็เดินออกไป ลี่จุนถิงรีบตามตัวไป ก่อนจะรีบเอาปืนไปที่ห้องสำหรับการรักษา