บทที่ 658 ล่วงละเมิด
บทที่ 658 ล่วงละเมิด
ซูอันตกตะลึง เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้ “มันคืออะไร?”
เจิ้งตานจ้องเขม็ง สัญชาตญาณของผู้หญิงของนางสัมผัสได้ถึงอันตราย
แม้แต่หลิวเหย่า อ๋องเหลียง และจี้เติ้งถูซึ่งอยู่ไกลออกไปต่างก็จ้องมองไปทางนาง พวกเขาทั้งหมดสงสัยว่านางกำลังจะพูดอะไร
“เข้ามาใกล้อีกหน่อย” จี้เสี่ยวซีพูดเบา ๆ
ซูอันเริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ สาวน้อยคนนี้ต้องการจะพูดอะไร? นางไม่เห็นหรือไงว่าที่นี่มีผู้บ่มเพาะกี่คน?
แม้ว่านางจะพูดกรอกหูเขา คนอื่นก็ยังจะได้ยินอยู่ดี!
อย่างไรก็ตามเขายังคงยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้านางโดยไม่รู้ตัว เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่แล้วริมฝีปากอ่อนนุ่มกลับขยับเข้ามาประกบปากเขาอย่างฉับพลัน!
จมูกของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวานบริสุทธิ์…
ทุกคนรอบตัวต่างก็ตกตะลึง พวกเขาต่างสงสัยกันหมดว่าหญิงสาวที่น่ารักคนนี้ต้องการจะพูดอะไร แต่พวกเขากลับถูกหลอกให้ชมการแสดงความรักอย่างโจ่งแจ้งในที่สาธารณะ!
จูบกันแบบลึกล้ำขนาดนี้? เจ้าล้อเล่นหรือเปล่า?!
เจ้ามันอสูรร้าย! ทำอย่างนี้กับสาวน้อยที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาเช่นนี้ได้อย่างไร!?
—
ท่านยั่วยุทหารราชองครักษ์สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 666…666…666…
—
ซูอันรู้สึกถึงความอยุติธรรม ตัวเองไม่ใช่ฝ่ายที่เริ่มก่อน! มันเป็นลิ้นของนางที่เข้ามาในปากของเขาก่อนต่างหากเล่า!
อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้สึกได้ว่าลิ้นของนางกำลังส่งบางอย่างยัดเข้าไปในซอกฟันของเขา!
“บัดซบ!!!!” จี้เติ้งถูเพิ่งคุยกับอ๋องเหลียง และระลึกถึงความรุ่งโรจน์ในอดีตของตัวเอง รู้สึกเหมือนได้กลับไปอยู่ในวัยหนุ่ม!
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหันกลับมาและเหลือบมองไปทางลูกสาวของเขา เขากลับพบกับฉากอุกอาจนี้!
เสี้ยววินาทีที่แล้วเขายังรู้สึกเหมือนอยู่เหนือดวงจันทร์ แต่เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา ราวกับว่าทั้งตระกูลของเขาถูกปล้น!
—
ท่านยั่วยุจี้เติ้งถูสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 1024!
—
จี้เติ้งถูแทบคลั่งและพุ่งเข้าหาทั้งสอง แต่ถูกกองทหารราชองครักษ์หยุดเอาไว้ พวกเขาอาจยอมให้หญิงสาวที่บอบบางและไม่เป็นอันตรายเข้าใกล้อาชญากร แต่ไม่มีทางที่พวกเขาจะปล่อยให้ชายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยกำลังวังชาผ่านเข้าไป
ในหมู่ทหารราชองครักษ์ยังมีทูตยุทธ์เสื้อแพรอยู่ด้วย แม้แต่ผู้บ่มเพาะอย่างจี้เติ้งถูก็ไม่สามารถผ่านพ้นไปได้
นี่ยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้นเท่านั้น
—
ท่านยั่วยุจี้เติ้งถูสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 999…999…999…
—
ไข่มุกที่เขาทนุถนอมเป็นอย่างดีตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ถูกหมูสกปรกนี่กลืนลงท้องไปแล้ว!
เขารู้สึกราวกับว่าสามารถเขียนหนังสือสิบเล่มระบายเกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังอัดอั้นตันใจในตอนนี้ออกมาได้เลย
อ๋องเหลียงรีบหยุดเขาและพูดด้วยรอยยิ้มสะใจว่า “สหายจี้โปรดอย่าใส่ใจเรื่องของเด็ก ๆ มากเกินไป”
“แต่แน่นอนว่าในฐานะเพื่อนเก่า ข้าต้องเสนอคำแนะนำด้วยความห่วงใย ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้ลูกสาวที่หวงแหนของเจ้าเป็นม่าย เจ้าควรหาลูกเขยคนใหม่โดยเร็วที่สุด เพราะข้าเกรงว่าว่าที่ลูกเขยของเจ้าคนนี้ยังมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานนัก”
ดวงตาของจี้เติ้งถูลุกเป็นไฟ
หมายความว่าไง ‘ว่าที่ลูกเขย?’ ข้าจะยอมรับไอ้เด็กบ้าที่แม้แต่ฉู่จงเทียนยังไม่ต้องการมาเป็นลูกเขยของข้าได้ยังไง!?
ลูกสาวของข้าทั้งน่ารักและน่าเอ็นดู ข้าไม่ต้องการให้นางเป็นมลทินโดยไอ้ว่าที่ลูกเขยสารเลวนี่เด็ดขาด!
ในที่สุดจี้เสี่ยวซีก็แยกตัวจากซูอัน นางเอามือปิดหน้าแล้ววิ่งออกไป
จี้เติ้งถูจ้องมองซูอันด้วยความเกลียดชัง “ไอ้หนู! เจ้ากล้าดียังไงมารังแกเสี่ยวซีของข้า! ถ้าเจ้าไม่นำนิยายสิบเล่มมาให้ข้าในครั้งต่อไป ข้าจะฆ่าเจ้า แม้ว่าจักรพรรดิจะไว้ชีวิตเจ้าก็ตาม!”
จากนั้นเขาเดินตามลูกสาวไปทันทีพลางตะโกนร้อง ‘เสี่ยวซี’ ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตลอดเวลา
ก่อนหน้านี้คงมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของเขาที่ยอมตกลงพาลูกสาวมาพบกับซูอัน ถ้าเขารู้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะกลายเป็นแบบนี้ เขาจะไม่มีวันอ่านหนังสือของไอ้เด็กเวรนี่เด็ดขาด!
แต่ข้าก็อยากรู้จริง ๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเล่มต่อไป… เวรเอ๊ย…!
อ๋องเหลียงนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ซูอันคนนี้เป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิงจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร?
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ซ่างเชียนจะโกรธมากเมื่อเห็นซูอันอยู่ในรถม้าเดียวกันกับภรรยาของตนเอง พวกเขาทั้งคู่มาจากเมืองจันทร์กระจ่าง ดังนั้นซ่างเชียนคงรู้อยู่แล้วว่าซูอันเป็นชายมากเสน่ห์แค่ไหน นี่อธิบายได้ว่าทำไมซ่างเชียนถึงกังวลกับเรื่องนี้มาก
ใครจะมีความสุขที่เห็นเมียตัวเองอยู่กับหนุ่มมากเสน่ห์เล่า!
“หยุดยืนนิ่งได้แล้ว เราจะเดินทางต่อทันที!” อ๋องเหลียงและหลิวเหย่าโบกมือ ทั้งขบวนจึงออกเดินต่อไป
ซูอันเลียริมฝีปากราวกับว่าเขายังไม่หวนคืนสู่ความเป็นจริง…
เจิ้งตานพูดด้วยน้ำเสียงที่หึงหวงเล็กน้อย “ข้ารู้ว่าริมฝีปากของแม่นางจี้นั้นหวานหอม แต่เจ้าต้องลิ้มรสมันอย่างน่ารังเกียจเช่นนี้ด้วยหรือไง?”
ซูอันหัวเราะแต่ไม่ได้พูดอะไร มีคนดูอยู่มากเกินไป ดังนั้นเขาจึงต้องเลือกคำพูดอย่างระมัดระวัง
ข้อความลับที่จี้เสี่ยวซีส่งต่อถึงเขาปรากฏขึ้นในใจ “หากท่านพบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงความตายได้ ให้กลืนยาเม็ดนี้ นี่คือ ‘ยาแกล้งตาย’ ที่ข้าปรุง เมื่อกลืนเข้าไป ร่างกายของท่านจะเหมือนกับศพเป็นเวลาหกชั่วยาม*[1] จะไม่มีใครสามารถแยกแยะความแตกต่างของท่านกับคนตายได้ ยานี้จะช่วยให้ท่านหนีไปได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับโชคของท่านเอง”
จี้เสี่ยวซีแกล้งจูบเขาเพื่อส่งต่อยาเม็ดนี้เอาไว้ที่ซอกฟันของเขา ลิ้นของหญิงสาวคนนี้ปราดเปรียวยิ่งนัก ถ้าลิ้นนี้ถูกใช้ในสถานการณ์อื่นล่ะก็…
ใบหน้าของซูอันร้อนขึ้น เขารู้สึกผิดทันทีที่คิดอกุศลกับเสี่ยวซีผู้มากน้ำใจ
แม้แต่เสี่ยวซีที่ขี้อายก็ยังรวบรวมความกล้าที่จะมาพบข้า แล้วเหมียนหมานกับพี่สาวซางไปอยู่ที่ไหน?
ด้วยมิตรภาพที่มีต่อกันข้าหวังว่าอย่างน้อยทั้งสองคนจะมาส่งข้า
ฮึ่ม! ผู้หญิงไร้หัวใจ ถ้าข้าได้กลับมาเมื่อไหร่จะตีก้นให้!
เดี๋ยวนะ…ถ้าเป็นเหมียนหมาน ข้าจะต้องตีนางเพิ่มอีกที…
เพื่อบรรเทาความเบื่อหน่าย ซูอันจึงปล่อยให้จินตนาการของเขาโลดโผน ในขณะที่ขบวนรถเคลื่อนที่ไปตามถนนหลวง
ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าเจิ้งตานดูค่อนข้างไม่สบายตัว ตอนนั้นเองที่ชายหนุ่มรู้ว่าไม่มีอะไรบังแสงอาทิตย์ไม่ให้ส่องลงมายังรถม้า
ผู้หญิงมักจะดูแลรูปลักษณ์ของตัวเองเป็นอย่างดี กุลสตรีในห้องหออย่างเจิ้งตานย่อมมีคนรับใช้คอยบังแดดให้ทุกครั้งที่นางออกมาข้างนอก การตากแดดเช่นนี้ย่อมทำให้นางไม่สบายตัว
ดังนั้นเขาจึงเริ่มเอะอะโวยวาย อ๋องเหลียงและหลิวเหย่ารีบเข้ามาทันทีเมื่อได้ยินเสียง ทั้งสองมองเขาอย่างไม่อดทน “มีอะไรอีก?”
ซูอันกล่าวว่า “ข้าต้องการเปลี่ยนรถม้า!”
“ทำไม?” ทั้งสองมองไปที่เจิ้งตาน เจ้าไม่มีความสุขที่ได้อยู่กับคนสวยแบบนี้งั้นเหรอ?
ซูอันกล่าวว่า “รถม้านี้เปิดโล่งไปและมีสายตามองมาที่เราเสมอ ข้ารู้สึกเหมือนลิงในสวนสัตว์! ไม่ต้องพูดถึงว่าก่อนหน้านี้ที่ข้าถูกผู้หญิงล่วงละเมิดมันก็เป็นเพราะความโล่งของรถม้าแบบนี้นี่แหละ!”
คนรอบข้างก่นด่าเขาทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้
เจ้าเรียกอะไรแบบนั้นว่า ‘การล่วงละเมิด’ เหรอ?
เจ้าต้องเต็มไปด้วยความสุขมากกว่า!
เรายินดีที่จะยอมรับการล่วงละเมิดแทนเจ้าสักร้อยหน!
—
ท่านยั่วยุทหารราชองครักษ์สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 666…666…666…
—
[1] 6 ชั่วยาม เท่ากับ 12 ชั่วโมง