ตอนที่ 634 โดนรังแกมาหรือ ข้าช่วยอัดเขาแทนเจ้า

หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง

ตอนที่​ 634 โดน​รังแก​มาหรือ​? ข้า​ช่วย​อัด​เขา​แทน​เจ้า

ผู้ตรวจการ​ซุ่น​เทียน​พยักหน้า​พร้อม​รอยยิ้ม​ “ใต้เท้า​เจียง​เป็น​คนหนุ่ม​มาก​ความสามารถ​ องค์​หญิง​ไม่ต้อง​ถ่อมตน​หรอก​พ่ะย่ะค่ะ​…กล่าวถึง​โจโฉ โจโฉก็​มา ใต้เท้า​เจียง​ นี่​ท่าน​…ไป​คลุก​เตาถ่าน​มาหรือ​ ? ”

หลิน​เว่ยเว่ย​ก็​เห็น​ผมเผ้า​ที่​เต็มไปด้วย​ฝุ่น​ของ​เจียง​โม่หา​น​จึงพูด​ด้วย​ความสงสัย​ “เป็น​อะไร​ไป​ ? โดน​คน​รังแก​มาหรือ​ ? ผู้ใด​ ? บอก​ข้า​มา ประเดี๋ยว​ข้า​ช่วย​อัด​เขา​แทน​เจ้า ! ” หลังจาก​พูด​จบ​ นาง​ก็​กวาดสายตา​ไม่สบอารมณ์​ไป​ยัง​เจ้าหน้าที่​ของ​เขต​ปกครอง​ซุ่น​เทียน​ที่​ออกมา​ดู​เรื่อง​สนุก​กันที่​ลาน​

เจียง​โม่หา​น​ใช้ผ้าขนหนู​ใน​มือ​ปัด​ผม​สอง​สามครั้ง​ ก่อน​จะหันไป​มอง​ภรรยา​ด้วย​รอยยิ้ม​ “สหาย​ใน​ที่ทำการ​ซุ่น​เทียน​ใจดี​กับ​ข้า​ทั้งนั้น​ ไม่มีใคร​รังแก​ข้า​เลย​ ข้า​เพิ่ง​ไปหา​พวก​เอกสาร​เก่า​มา ! เหตุใด​เจ้าจึงมาด้วยตัวเอง​ ? คราวหน้า​ให้​บ่าว​ใน​เรือน​มาส่งก็ได้​แล้ว​”

“ข้า​ว่าง​จึงมาอยู่​เป็นเพื่อน​กินข้าว​เที่ยง​กับ​เจ้า วันนี้​ข้า​ทำ​ซี่โครง​หมู​ผัด​เปรี้ยวหวาน​กับ​ผัด​หมู​ทอด​กรอบ​ที่​เจ้าชอบ​มาให้​ หิว​แล้ว​กระมัง​ ? รีบ​ไป​ล้างมือ​…” ต่อจากนั้น​หลิน​เว่ยเว่ย​ก็​ถือ​กล่อง​อาหาร​ไป​ที่​ห้องทำงาน​ของ​เจียง​โม่หา​น​

ในเวลานี้​ พวก​บ่าว​รับใช้​ของ​ขุนนาง​คนอื่น​ก็​นำ​อาหาร​มาส่งเช่นกัน​ เจียง​โม่หา​นพ​ยัก​หน้า​ให้​ผู้ตรวจการ​ซุ่น​เทียน​ ก่อน​จะเดินตาม​ภรรยา​ไป​ยัง​ห้องทำงาน​…ทำงาน​มาทั้ง​เช้า เริ่ม​หิว​แล้ว​จริง ๆ​ นั่นแหละ​ !

ทาง​จวน​ของ​ผู้ตรวจการ​ซุ่น​เทียน​ก็​นำ​อาหารกลางวัน​มาส่งเช่นกัน​…อาหาร​แบบ​นั้น​ เขา​กิน​จน​เบื่อ​แล้ว​ พ่อครัว​ทำอาหาร​ไม่ค่อย​ได้เรื่อง​ หลัง​ปรับเปลี่ยน​ให้​หลากหลาย​แต่​ก็​ยัง​เป็น​อาหาร​ไม่กี่​อย่างนั้น​อยู่ดี​ แม้อาหาร​จะอร่อย​ขนาด​ไหน​ แต่​ถ้ากิน​มาหลาย​สิบ​ปี​แล้วก็​ต้อง​มีเบื่อ​กัน​บ้าง​ ! เขา​อยาก​กิน​ซี่โครง​หมู​ผัด​เปรี้ยวหวาน​เรียก​น้ำย่อย​และ​อยาก​กิน​ผัด​หมู​ทอด​กรอบ​ที่​กรอบ​นอก​นุ่ม​ใน​…อยู่​ห่าง​กัน​ขนาด​นี้​ เขา​ยัง​ได้กลิ่น​อาหาร​ที่​องค์​หญิง​เว่ยเว่ย​นำมา​เลย​ !

หลิน​เว่ยเว่ย​มอง​เอกสาร​ที่​กอง​เต็ม​โต๊ะทำงาน​ หลัง​วาง​กล่อง​อาหาร​ยัง​มุมหนึ่ง​อย่าง​ระมัดระวัง​แล้วก็​เริ่ม​เก็บ​เอกสาร​พร้อม​ชุน​ซิ่งให้​เหลือ​ที่ว่าง​ ก่อน​จะนำ​อาหาร​ออกมา​วาง​ทีละ​จาน​ “รอง​ผู้ตรวจการ​เจียง​ เป็น​อย่างไรบ้าง​ ? ทำงาน​ใน​เขต​ปกครอง​ซุ่น​เทียน​วัน​แรก​ รู้สึก​อย่างไร​ ? ”

“เช้าวันนี้​ก็​มัวแต่​หา​เอกสาร​พวก​นี้​ เจ้าคิด​ว่า​จะเป็น​อย่างไร​ ? ” เจียง​โม่หา​น​ตัก​ข้าว​ใส่ชาม หลัง​วาง​ชามไว้​ตรง​เบื้องหน้า​หลิน​เว่ยเว่ย​แล้ว​เขา​ก็​ตัก​ให้​ตัวเอง​

หลิน​เว่ยเว่ย​ล้างมือ​ จากนั้น​คีบ​ซี่โครง​หมู​ผัด​เปรี้ยวหวาน​ให้​บัณฑิต​น้อย​พลาง​ถามด้วย​ความ​อยากรู้อยากเห็น​ “ของ​พวก​นี้​เป็น​เอกสาร​อะไร​กัน​ เหตุใด​ต้อง​รีบ​หา​ขนาด​นี้​ ? ถ้าอย่างไร​…ตอนบ่าย​ให้​เฉิน​หยุ​น​มาช่วย​ดี​หรือไม่​ ? ”

บรรพบุรุษ​ของ​เฉิน​หยุ​น​เป็น​ขุนนาง​ขั้น​หนึ่ง​ ไม่ว่า​จะเป็น​วรรณกรรม​หรือ​ศาสตร์​ตัวเลข​ก็​ไม่เลว​ทั้งนั้น​ ตอน​อยู่​ที่​อำเภอ​หนิง​ซียัง​ได้​เรียน​เลข​อารบิก​และ​การเขียน​สถิติ​แบบ​ตาราง​กับ​เจียง​โม่หา​น​ เวลา​เรียก​ใช้งาน​จึงสะดวก​ยิ่งกว่า​ซัว​ถัว​ ก่อน​กลับมา​เจียง​โม่หา​น​ได้​ถามความเห็น​จาก​เขา​ถึงได้​พา​มาด้วย​

“ไม่ต้อง​หรอก​ รอ​ให้​ข้า​จดบันทึก​ข้อมูล​เสร็จ​แล้ว​ค่อย​กลับ​ไป​ทำ​เป็นตาราง​สถิติ​อีกที​” ใน​ที่ทำการ​ซุ่น​เทียน​มีคนว่างงาน​ไม่น้อย​ อย่างไร​เขา​ก็​ไม่ควร​พา​คนนอก​มาทำงาน​…คน​ที่​ไม่รู้​คง​ได้​เข้าใจผิด​ว่า​เขา​อยาก​ให้ท้าย​เฉิน​หยุ​น​มาแย่ง​งาน​ของ​พวก​เจ้าหน้าที่​ใน​ซุ่น​เทียน​ !

หลิน​เว่ยเว่ย​ใช้ช้อน​ตัก​ยำ​เต้าหู้​ขาว​ไข่เยี่ยวม้า​ให้​เขา​ จากนั้น​ค่อย​คีบ​ผัก​กวางตุ้ง​ที่​ผัด​ใส่เห็ด​เข้า​ปาก​ตัวเอง​ หลัง​กลืน​ลง​ไป​แล้ว​นาง​ก็​พูด​กับ​เจียง​โม่หา​น​ต่อ​ “เช้าวันนี้​ฮองเฮา​เรียก​ข้า​เข้า​วัง​ ถามว่า​อยาก​สร้าง​ศูนย์​เพาะ​เมล็ดพันธุ์​อะไร​ที่​เมืองหลวง​หรือเปล่า​ และ​ยัง​ตรัส​ถึงไร่​ที่​ฮ่องเต้​พระราชทาน​ให้​พระนาง​ว่า​มีเนื้อที่​หลาย​พัน​หมู่​ ด้านหลัง​ยังมี​ภูเขา​รกร้าง​และ​ยัง​เน้น​ว่า​ภูเขา​ลูก​นี้​อยู่​ติดกับ​ไร่​ที่​หมู่​เฟยยก​ให้​เป็น​สินเดิม​แก่​ข้า​…บัณฑิต​น้อย​ เจ้าคิด​ว่า​ฮองเฮา​หมายความ​เช่นไร​ ? คิด​อยาก​ทำการค้า​เมล็ดพันธุ์​กับ​ข้า​หรือ​ ? ”

เจียง​โม่หา​น​เงียบ​ไป​พัก​หนึ่ง​ ก่อน​จะพูดว่า​ “เจ้าไม่ได้​ขน​เมล็ดพันธุ์​พวก​นั้น​มาจาก​ตะวันตกเฉียงเหนือ​ด้วย​หรือ​ ? เช่นนั้น​ก็​ขาย​ให้​เกษตรกร​ผู้ดูแล​ไร่​ ส่วน​เรื่อง​ปลูก​กับ​เรื่อง​ดูแล​ เจ้าหา​คน​ไปดู​หน่อย​ นอกนั้น​ไม่ต้อง​ไป​ยุ่ง​อะไร​”

ถ้าเขา​เดา​ไม่ผิด​ ที่ดิน​เหล่านั้น​น่าจะเป็น​ทรัพย์สินส่วนพระองค์​ที่​ฮองเฮา​หมาย​จะยก​ให้​รัชทายาท​ ต้าเซี่ย​อยู่​ใน​ช่วงต้น​รัชสมัย​ มีปัญหา​นับ​พัน​นับ​หมื่น​ให้​แก้ไข​ ไม่เพียง​คลัง​หลวง​ว่างเปล่า​ แต่​เงิน​ใน​กระเป๋า​ของ​องค์​ชาย​เหล่านั้น​ก็​ยัง​ไม่มี ! ฮองเฮา​กำลัง​ทำ​เพื่อ​องค์​รัชทายาท​ !

หลิน​เว่ยเว่ย​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​เศร้าสร้อย​ “น่าเสียดาย​ ! หาก​ที่ดิน​ผืน​นั้น​ไม่ใช่ของ​ฮองเฮา​ พวกเรา​จะได้​ซื้อ​ไว้​แล้ว​สร้าง​ศูนย์​เพาะ​เมล็ดพันธุ์​ให้​เหมือน​ภาค​ตะวันตกเฉียงเหนือ​ ! แต่​ไม่เป็นไร​ ข้าวต้อง​กิน​ทีละ​คำ​ ที่ดิน​ก็​ค่อย ๆ​ ซื้อ​ทีละ​หมู่​ ! ข้า​คิด​ว่า​จะปลูก​ข้าวสาลี​ที่​ปรับปรุง​พันธุ์​ใหม่​แล้ว​ แม้ข้าวโพด​จะให้​ผลผลิต​สูง แต่​สุดท้าย​ก็​ยัง​เป็น​แค่​ธัญพืช​หยาบ​ ใน​เมืองหลวง​มีคนรวย​มากมาย​ หาก​ปลูก​ข้าวสาลี​ก็​ไม่ต้อง​กลัว​ว่า​จะไม่มีช่องทาง​ขาย​ ! ”

เจียง​โม่หา​นย​ก​ยิ้มมุมปาก​ แต่​ไม่ได้​ทำลาย​ความฝัน​อัน​งดงาม​ของ​นาง​…ถ้านาง​สร้าง​เมล็ดพันธุ์​ข้าวสาลี​ให้​ผลผลิต​สูงขึ้น​มาได้​จริง​ ฮ่องเต้​จะปล่อย​ให้​นาง​เอา​ไป​ขาย​แบบ​เมล็ดพันธุ์​ทั่วไป​ได้​อย่างไร​ ? แต่​ก็ดี​เหมือนกัน​ ราคา​เมล็ดพันธุ์​แพง​กว่า​ราคา​ข้าวสาร​นับ​ 10 เท่า​ หัวใจ​ของ​เด็ก​หน้า​เงิน​ตัว​น้อย​จะได้​พอง​โต​อีกครั้ง​ !

เขา​มอง​เด็กน้อย​ด้วย​ความรักใคร่​ พร้อมกัน​นั้น​ยัง​เผย​รอยยิ้ม​ที่​ทำให้​หลิน​เว่ยเว่ย​ลุ่มหลง​อีกด้วย​ “เว่ยเอ๋อร์​ เจ้าอยาก​ทำ​อะไร​ก็​ทำ​เลย​ ข้า​จะคอย​เป็น​โล่​กำบัง​ให้​เจ้าเอง​ ! ”

“บัณฑิต​น้อย​ เจ้าดี​เหลือเกิน​ ! เจ้าเอง​ก็​ทำงาน​ได้​อย่าง​สบายใจ​ เพราะ​ข้า​จะพยายาม​เป็น​สตรี​ที่อยู่​เบื้องหลัง​ความสำเร็จ​ของ​บุรุษ​ ทำให้​เจ้าประสบความสำเร็จ​โดย​ไม่ต้อง​กังวล​เรื่อง​ใด​ !…ชน​ ! ” หลิน​เว่ยเว่ย​คีบ​ซี่โครง​หมู​ขึ้น​มาชน​กับ​ชิ้น​ที่อยู่​ใน​ตะเกียบ​ของ​เขา​

เจียง​โม่หา​น​กิน​ซี่โครง​หมู​ชิ้น​นั้น​ด้วย​รอยยิ้ม​ อาหาร​สี่แกง​หนึ่ง​อย่าง​ที่​หลิน​เว่ยเว่ย​เอา​มา ไม่ถือว่า​มีปริมาณมาก​สัก​เท่าไร​ สอง​สามีภรรยา​คุย​ไป​พลาง​กิน​ไป​ด้วย​ ไม่นาน​ก็​กิน​จน​หมด​ หลิน​เว่ยเว่ย​นำ​จาน​อาหาร​ใส่กล่อง​อีกครั้ง​ ก่อน​จะกลับ​ออก​ไป​ก็​ยัง​พูดว่า​

“เมื่อวาน​ข้า​เจอ​กุ้งมังกร​น้อย​แถว​ลำธาร​ข้าง​ที่ดิน​ตั้ง​มากมาย​เชียว​ล่ะ​ ตอนบ่าย​ไม่มีอะไร​แล้ว​ข้า​ว่า​จะไป​จับ​กลับมา​…จริง​สิ กุ้งมังกร​น้อย​ก็​คือ​กุ้ง​ก้าม​แดง​ที่​เรา​กินใน​ภาคเหนือ​ สามารถ​เอา​ไป​ทำเป็น​รส​หม่า​ล่า​ รส​ห้า​เครื่องเทศ​และ​รส​กระเทียม​ได้​ด้วย​ ประเดี๋ยว​เย็น​นี้​จะทำให้​เจ้ากิน​ เจ้าอยาก​กิน​แบบ​ไหน​ ? ”

“แบบ​ไหน​ก็ได้​ทั้งนั้น​ ขอ​แค่​เจ้าเป็น​คน​ทำ​ ข้า​ชอบ​ทั้งหมด​ ! ” ตอน​อยู่​ที่​ฉือห​ลี่​โก​ว​ เจียง​โม่หา​น​เคย​กิน​กุ้ง​ก้าม​แดง​ผัด​ไฟแดง​ครั้งหนึ่ง​ รสชาติ​สุดยอด​ไป​เลย​

หลังจาก​หลิน​เว่ยเว่ย​ออก​ไป​แล้ว​ เจียง​โม่หา​น​ก็​เริ่ม​ก้มหน้าก้มตา​อยู่​กับ​กอง​เอกสาร​พวก​นั้น​ พู่กัน​ขน​ห่าน​ใน​มือ​ขยับ​ตลอดทั้ง​บ่าย​ แค่​ข้อมูล​ต่าง ๆ​ ก็​จด​ไป​หลาย​หน้า​กระดาษ​แล้ว​ ยิ่ง​อ่าน​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ว่า​การจดบันทึก​สถิติ​ใน​สมัยก่อน​ยุ่งยาก​เกินไป​ ไม่เพียง​อ่าน​แล้ว​เนื้อหา​ไม่ค่อย​ชัดเจน​ แต่​คน​ที่มา​ตรวจสอบ​ยัง​ต้อง​เปลือง​แรง​มาก​ด้วย​

ด้วยเหตุนี้​ เขา​จึงนึกถึง​แรงบันดาลใจ​ที่​ได้​จาก​ภรรยา​ วิธี​สรุป​ออกมา​เป็น​สถิติ​ แม้ว่า​เขา​เคย​เสนอ​มัน​ใน​ราชสำนัก​แต่​ไม่ได้รับ​ความสำคัญ​ ไม่เป็นไร​ ถ้าเช่นนั้น​เขา​จะเป็น​คน​ผลักดัน​ให้​แพร่หลาย​เอง​ !

หลิน​เว่ยเว่ย​พา​ชุน​ซิ่งและ​ชิงหลิ่ว​ขี่ม้า​ไป​ที่​ไร่​ซึ่งห​มิน​หวา​งเฟยยก​ให้​นาง​เป็น​สินเดิม​ มัน​ตั้งอยู่​ห่าง​จาก​เมืองหลวง​ไม่ไกล​นัก​ พูด​กัน​ว่า​ไร่​นี้​กับ​ไร่​ของ​ฮองเฮา​ที่อยู่​ติดกัน​เป็น​ของ​ขุนนาง​โฉด​ใน​ราชวงศ์​ก่อน​คน​หนึ่ง​ เมื่อ​ฮ่องเต้​ยกทัพ​มายึด​เมืองหลวง​แล้วก็​สั่งประหาร​ขุนนาง​คน​นั้น​แล้ว​ริบทรัพย์สิน​ทั้งหมด​ ที่ดิน​ผืน​นี้​จึงถูก​แบ่ง​ออก​เป็น​สอง​ส่วน​ ส่วน​แรก​พระราชทาน​ให้​ห​มิน​หวา​งเฟย​ ส่วน​ที่สอง​ถูก​เก็บ​ไว้​ให้​ฮองเฮา​…

เมื่อ​กลับ​มาถึงเมืองหลวง​ หลิน​เว่ยเว่ย​ก็​ออกคำสั่ง​ให้​คน​ดูแล​ไร่​ไถพรวน​ที่ดิน​นับ​พัน​หมู่​ นาง​วางแผน​ว่า​จะใช้พื้นที่​ส่วนหนึ่ง​ปลูก​ข้าวโพด​ อีก​ส่วนแบ่ง​ปลูก​ข้าวสาลี​ฤดูใบไม้ผลิ​ ! จากนั้น​ก็​ลำเลียง​น้ำลง​จาก​บน​เขา​แล้ว​ทดลอง​ปลูก​ข้าว​ขาว​สัก​สอง​สามหมู่​…ข้าว​อัน​หอมกรุ่น​ใน​ห้วง​มิติ​น้ำพุ​วิญญาณ​ของ​นาง​ต้อง​ถูก​นำ​ออกมา​ให้​เพลิดเพลิน​บ้าง​แล้ว​ !