ดอกเตอร์คูลี่พูดพลางหายใจหอบ จากนั้นก็มองไปทางทะเล พบว่ามันมีเรือลำหนึ่ง อาเธอร์อยู่บนเรือลำนั้น แถมยังมีคนของเขามากมายถือปืนเล็งมาที่พวกเขา
ดอกเตอร์คูลี่ตกใจจนถอยหลังไป ด้วยใบหน้าเกรงกลัว “เคซี่ย์ นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ？”
เฟิงจิงเป่ยไม่รู้จะตอบอย่างไร เลยทำได้เพียงพาเขากลับไปยังทางลับ
ลี่จุนถิงเองก็รีบติดต่อชิงโม่ เพราะอยากให้เขาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่ว่าเมื่อรับสาย ลี่จุนถิงก็ได้ยินเสียงสั่นครืนของชิงโม่
“ชิงโม่ เกิดอะไรขึ้น？” ลี่จุนถิงหนักใจ พลางรีบถาม
“เมื่อครู่คนของพวกเขาเข้ามา พังระบบ ฉันพยายามสุดความสามารถแล้ว ตอนนี้ดึงเวลาได้เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเอง”
“ตอนนี้ยังต้องซ่อมระบบ แต่ฉัน……ทำอะไรพวกเขาไม่ได้เลยล่ะ”
ชิงโม่อยู่ในห้องกล้องวงจรปิด พลางสู้กับกับคนของอาเธอร์ เพื่อหยุดไม่ให้พวกเขาเข้ามาใกล้แผงควบคุม พลางรายงานสถานการณ์ให้ลี่จุนถิงฟัง
ตอนที่กำลังรายงาน ลี่จุนถิงได้ยินเสียงบ่นงึมงำของชิงโม่ด้วย เลยยิ่งร้อนใจมากขึ้นไปใหญ่
“ชิงโม่ คุณเป็นอย่างไรบ้าง？ยังพอจะกันเอาไว้ได้ไหม？ทางระบบนั้นทำอย่างไรดี？”
“ตอนนี้ฉันเองก็ยังไม่ได้ซ่อม ตอนนี้อาจจะมีเพียงคุณแล้ว พวกเราถึงจะมีชีวิตรอดออกไปได้ ตอนนี้เหลือเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงแล้ว ประธานลี่”
“คนของพวกเขามากเกินไปแล้ว คนของพวกเรามีเพียงมีกี่คน ตอนนี้จะกันเอาไว้ไม่อยู่แล้ว ประธานลี่ คุณรีบมาเถอะ”
ชิงโม่หายใจหอบพลางตะโกนออกมา
หลังจากที่ลี่จุนถิงได้ยินข่าวนั้น ในใจก็ร้อนรุ่มเป็นอย่างมาก แต่ว่าเจียงหยุนเอ๋อนั้น ทำให้ในใจเขายิ่งตัดสินใจยากมากขึ้น เจียงหยุนเอ๋ออยู่ด้วยกันกับพวกเขาเหล่านั้น เขาเลยเป็นห่วงมาก
เฟิงจิงเป่ยเห็นท่าทีลี่จุนถิงลังเล เลยขมวดคิ้ว “แล้วทางนั้นเป็นอย่างไรบ้าง？มันเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า？”
“คนของฉัน ถูกคนของอาเธอร์เข้าโจมตีแล้ว พวกเขาทำลายระบบของห้องควบคุมไปแล้ว ตอนนี้คนของพวกเรากำลังสู้กับพวกเขา ชิงโม่เองก็ถูกพวกเขาล้อมเอาไว้หมดแล้ว โดยไม่มีวี่แววจะได้ไปซ่อมแซมเลย เขาบอกว่ามีเพียงฉันที่สามารถซ่อมได้ แต่……ฉันวางใจเรื่องหยุนเอ๋อไม่ได้” ลี่จุนถิงลังเลสักพัก แต่ก็พูดออกมา
“คุณไปเถอะ ตรงนี้ยังมีฉัน ในฐานทัพยังมีคนของฉัน คุณเจียงกับลูกฉันจะต้องช่วยคุณปกป้องให้ได้ พวกเราจะออกไปจากที่นี่ได้ไหม ก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้วนะ ประธานลี่！”
ถึงเจียงหยุนเอ๋อจะสลบไป แต่ว่าอันที่จริงเธอยังมีสติอยู่บ้าง เธอลืมตาขึ้นมา ก่อนจะจับมือของลี่จุนถิงข้างๆ เตียง
“จุนถิง คุณไปเถอะ ไปช่วยพวกชิงโม่ออกมา ฉันอยู่ที่นี่รอคุณกลับมาหาฉันนะ จากนั้นพวกเราจะกลับบ้านด้วยกัน พวกชิงโม่เสี่ยงเพื่อฉันมากขนาดนั้น พวกเราไม่สามารถให้พวกชิงโม่ตายอยู่ที่นี่ได้หรอก”
“อีกอย่าง ฉันสัญญากับชิงโม่ไว้ว่าจะหาแฟนให้ แต่ยังทำตามสัญญาไม่ได้เลย คุณรีบไปเถอะ”
“แต่ หยุนเอ๋อ……ฉันวางใจให้คุณอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก”
ลี่จุนถิงมองมุมปากของเจียงหยุนเอ๋อที่ยิ้มเบาๆ ก่อนจะรู้สึกลังเลในใจ
“ลี่จุนถิง！ตอนนี้ไม่มีเวลาให้คุณมาลังเลแล้วนะ คนของพวกเราไม่มีใครเก่งกาจเหมือนคุณเลย ตอนนี้พวกเราทำได้แค่พึ่งคุณ ถึงจะออกไปได้”
“คุณวางใจทางนี้เถอะ ในเมื่อฉันสัญญากับคุณเจียงเอาไว้ว่าจะส่งเธอออกไปให้ได้ งั้นก็ต้องช่วยเธอกับลูกออกมาอย่างปลอดภัย ถึงจะต้องแลกด้วยชีวิต ฉันเองก็ต้องส่งพวกเธอออกไปให้ได้”
เฟิงจิงเป่ยพูดพลางตบไหล่ของลี่จุนถิง
ลี่จุนถิงพยักหน้า ก่อนจะจูบหน้าผากของเจียงหยุนเอ๋อ “หยุนเอ๋อ รอฉันกลับมารับคุณกับลูกกลับบ้านนะ”
เมื่อพูดจบ ลี่จุนถิงลุกขึ้นตบเฟิงจิงเป่ยเบาๆ ก่อนจะมองหน้ามองเขาอย่างแน่วแน่ จากนั้นก็เดินไปโดยไม่หันกลับมามอง
เจียงหยุนเอ๋อหันไป เพื่อมองเงาของลี่จุนถิงที่เดินจากไป ก่อนจะเอามือเช็ดน้ำตาบนใบหน้า “จุนถิง ฉันรอคุณกลับมาพาฉันกับลูกกลับบ้านนะ”
ทางชิงโม่นั้นเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก แต่ว่าลี่จุนถิงยังไม่กลับมาสักที เขาจะต้องยื้อเวลาเอาไว้ เพื่อไม่ให้พวกเขาทำลายแผงควบคุมได้
ชิงโม่คิดว่าตัวเองขาแทบจะไม่มีแรงแล้ว แต่ว่าก็ยังต้านเอาไว้ เขาสู้ไปคิดไป ถ้าเกิดออกไปได้อย่างสำเร็จ จะต้องไปเอาค่าชดเชยจากจุนถิงให้ได้มากๆ จากนั้นให้เจียงหยุนเอ๋อรีบช่วยเขาหาแฟนสักคน
ชิงโม่จับปืนในมือแน่นก่อนจะพลิกตัว พลางหลบกระสุนที่เฉียดไหล่ เขาขมวดคิ้ว พลางรีบยิงไปทางที่กระสุนลอยมา
ชิงโม่เพิ่งจะยิงไป ก็เห็นว่ามีคนหนึ่งปรี่เข้ามาทางเขา เขาเลยพลิกตัว เหมือนจะต่อยเข้าไปที่คางโดยไม่ลังเล จากนั้นใช้ช่วงที่ไม่มีใครสนใจ ในการหันกระบอกปืน ก่อนจะตบไปที่หัวอย่างเต็มแรง
ระหว่างนั้นก็ได้ยิงไปที่ศัตรูด้วย จากนั้นก็ยิงไปที่ด้านหน้าอีกครั้ง
ลี่จุนถิงกำลังวิ่งไปที่ระบบห้องควบคุม ถึงจะถูกขัดขวางบ้าง แต่ยังมีคนของเฟิงจิงเป่ยมาด้วย คนของเฟิงจิงเป่ยนั้นไม่น้อยเลย อีกอย่างฝีมือก็ไม่เลว ดังนั้นเลยช่วยลี่จุนถิงตลอดทาง ทำให้ลี่จุนถิงลำบากน้อยลง
หลังจากนั้นสิบนาที สุดท้ายลี่จุนถิงก็ไปถึงระบบห้องควบคุม ก็เห็นฉากที่รุนแรง แต่ว่ามีหลากคนที่กำลังยึดยื้อกับพวกชิงโม่อยู่ ลี่จุนถิงรีบยิงปืนจากด้านนอก
คนคนนั้นคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนเข้ามาอีก เลยล้มลงโดยที่ไม่ได้ระวัง แล้วก็มีคนล้มลงบนตัวชิงโม่ ตอนที่ล้มลงก็กดชิงโม่ลงไปด้วย
ลี่จุนถิงรีบวิ่งไป ก่อนจะเอาคนคนนั้นออกจากเรือนร่างของชิงโม่ แล้วก็พยุงชิงโม่ขึ้นมา แล้วพาไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ ที่ถูกทำลายไป
“ชิงโม่ ตอนนี้คุณเป็นอย่างไรบ้าง？ยังทนไหวไหม？”
ชิงโม่หายใจหอบ “เป็นไร แค่เจ็บเล็กน้อย ไม่ได้โดนอะไรมาก คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ตอนนี้คุณรีบไปซ่อมระบบเถอะ
ลี่จุนถิงพยักหน้า จากนั้นก็เดินไปที่แผงควบคุม แล้วเริ่มเสาะหา ปุ่มแผงควบคุมที่สำคัญถูกทำลายไป เส้นสายก็ถูกเผาไปเหมือนกัน เขาทำได้เพียงลองเริ่มกดทีละส่วน แต่ว่ามันต้องใช้เวลา
เจียงหยุนเอ๋อกำลังรอ ก็เกิดเรื่องขึ้น เพราะคนของอาเธอร์ปรี่เข้ามาจากส่วนท้ายของทางลับ
เฟิงจิงเป่ยรีบเปิดห้องที่อยู่ในทางลับที่ใกล้ที่สุด ก่อนจะผลักพวกดอกเตอร์คูลี่เข้าไป จากนั้นก็ให้พวกเขารออยู่ข้างใน แล้วพวกเขาก็ออกไปขวางที่ทางลับ
เฟิงจิงเป่ยใช้เครื่องติดต่อเพื่อบอกให้คนของตัวเองปิดล้อมห้องผ่าตัดไว้ แต่สุดท้าย ได้ข่าวว่าไม่มีเบ็ตตี้อยู่แล้ว น่าจะถูกคนของอาเธอร์พาไปแล้ว
เฟิงจิงเป่ยหนักใจ