ตอนที่ 650 ตัดสินใจ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ในเมื่อ​ผู้อาวุโสฮ​วา​และตั​่วห​มัว​มัว​ไม่มี​โอกาส​ได้​พบ​หน้า​กัน​เป็น​ครั้ง​ที่สอง​ ​แล้ว​นาง​ทราบ​ได้​อย่างไร​ว่า​หญิงสาว​ที่​ไป​ปรากฏตัว​ที่​ร้านค้า​ไร้​นาม​คน​นั้น​คือ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​นี่​คือ​เรื่อง​ที่​เจียง​ซื่อ​ยัง​หาคำ​ตอบ​ไม่ได้

ผู้อาวุโสฮ​วา​ฟัง​ที่​เจียง​ซื่อ​ถาม​ ​นาง​ก็​เอ่ย​ตอบ​ราบเรียบ​ ​“​เหมือนกัน​กับ​ที่​พระ​ชายา​ไม่​ใคร่​จะ​ตอบคำถาม​ของ​ข้า​ ​คำถาม​นี้​ข้า​ก็​ไม่​อยาก​ตอบ​เช่นกัน​”

เจียง​ซื่อ​คลี่​ยิ้ม​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ข้า​ก็​จะ​ไม่​บังคับ​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ลับ​จวน​อ๋อง​ไป​กับ​ข้า​ก็แล้วกัน​”

ผู้อาวุโสฮ​วายั​งคง​นิ่ง

เจียง​ซื่อ​เลิก​คิ้ว​ ​“​หรือว่า​ผู้อาวุโสฮ​วา​จะ​ให้​ข้า​เดินทาง​ลง​ใต้​เดี๋ยวนี้​เลย​”

หญิง​ชรา​ลังเล​ชั่วครู่​ก่อน​จะ​ยก​หมวก​คลุม​ศีรษะ​ขึ้น​มาสวม​ปิด​ช่วง​ครึ่ง​บน​ของ​ใบหน้า​ ​ทำให้​ไม่​อาจ​รู้​ได้​ว่านาง​เป็น​ใคร

“​ไป​เถอะ​”​ ​เสียง​ของ​หญิง​ชรา​เอ่ย​ขึ้น

เจียง​ซื่อ​หมุนตัว​เดิน​กลับ​ออก​ไป​

เมื่อ​อาหมาน​เห็น​เจียง​ซื่อ​ ​นาง​ก็​ปีติ​ยินดี​ยิ่ง​ ​“​นาย​หญิง​…​”

เจียง​ซื่อ​ส่าย​ศีรษะ​เล็กน้อย​ ​“​อย่า​เพิ่ง​พูด​อะไร​ ​กลับ​ไป​ที่​จวน​อ๋อง​ก่อน​เถิด​”

ทันทีที่​หลง​ต้าน​เห็น​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​มือ​ของ​เขา​ก็​คว้า​หมับ​เข้าที่​ดาบ​ข้าง​ตัว

“​หลง​ต้าน​ ​อย่า​ทำให้​นาง​ต้อง​ลำบากใจ​ ​นาง​จะ​กลับ​จวน​อ๋อง​ไป​กับ​ข้า​”

“​พระ​ชายา​ ​แต่​นาง​…​”

อาหมา​นก​ลอก​ตา​ใส่​หลง​ต้าน​ ​“​เอา​น่า​ ​พระ​ชายา​ตรัส​อะไร​ก็​เอา​ตามนั้น​ ​เจ้า​ไม่ต้อง​มา​พูดมาก​”

หลง​ต้าน​ลูบ​จมูก​พลาง​คิดในใจ​ว่า​ ​ที่​เขา​ระวัง​ทุก​ฝีก​้าว​เพื่อ​ใคร​กัน​ ​สตรี​นาง​นี้​นี่​ช่าง​มองไม่เห็น​ความหวังดี​ของ​คนอื่น​เอา​เสีย​เลย

ที่​ด้านนอก​ ​นอกจาก​คน​ของ​หลง​ต้าน​แล้วยัง​มี​หลู​ฉู​ฉู่​ ​ป้า​ซิ่ว​และ​เด็กหนุ่ม​ ​ส่วน​คนนำทาง​กลับ​ไป​ตั้งแต่​ตอนที่​มาถึง​ตีนเขา​แล้ว

ฉะนั้น​แล้วจึง​ไม่ต้อง​กังวล​ว่า​เรื่อง​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วา​จะ​รั่วไหล

เจียง​ซื่อ​หันไป​สั่งการ​ ​“​หลง​ต้าน​ ​ส่ง​คน​หนึ่ง​ไป​ตาม​อา​เฉี่ยว​ที่​สวน​ดอก​เหมย​ ​ส่วน​พวกเรา​ก็​มุ่งหน้า​ตรง​ไป​ที่​จวน​อ๋อง​”

แม้นาง​จะ​รับปาก​ว่า​จะ​เดินทาง​ลง​ใต้​ไป​กับ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​แต่​มิใช่​ว่า​บอก​ไป​ก็​จะ​ไป​เดี๋ยวนี้​ ​นาง​ยัง​มีธุระ​มากมาย​ที่​ต้อง​จัดการ​ให้​เรียบร้อย​ก่อน

เมื่อ​ทั้งหมด​กลับมา​ถึง​เมืองหลวง​ ​หลู​ฉู​ฉู่​ก็​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​พระ​ชายา​ ​หม่อมฉัน​พา​ป้า​ซิ่ว​กลับ​ไป​ที่​ร้าน​น้ำหอม​ลู่​เซิง​เซียง​แล้วกัน​นะ​เพ​คะ​”

เมื่อ​เห็นท่า​ทาง​อิดโรย​ของ​ป้า​ซิ่ว​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ผิด​ ​“​ข้า​ทำให้​ป้า​ซิ่ว​ต้อง​ลำบาก​แล้ว​ ​กลับ​ไป​ข้า​จะ​ส่ง​องครักษ์​สอง​คน​มา​เฝ้า​ที่​ร้าน​เพื่อ​ความปลอดภัย​ของ​ทุกคน​”

เมื่อ​ร่ำลา​กัน​แล้ว​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​รีบ​กลับ​จวน​ทันที​ ​นาง​สั่ง​ให้​อาหมา​นพา​ผู้อาวุโสฮ​วา​ไปรอ​ที่​ห้อง​รับรอง​ ​ส่วน​ตนเอง​ก็​ไปดู​บุตรสาว

อา​ฮวน​ที่​ไม่ได้​เห็น​หน้า​มารดา​มาค​รึ​่​งค​่อ​นวัน​ได้​เห็น​หน้า​เจียง​ซื่อ​ ​ปาก​น้อย​ๆ​ ​ก็​พะเยิบพะยาบ​ทันใด​ ​เจียง​ซื่อ​เห็น​แล้ว​รู้สึก​สงสาร​จับใจ

อา​ฮวน​ใน​วัย​ครึ่ง​ปี​เริ่ม​จำได้​แล้ว​ว่า​ใคร​คือ​มารดา

เจียง​ซื่อ​รู้สึก​เจ็บปวด​หัวใจ​ ​นาง​รีบ​เข้าไป​อุ้ม​บุตรสาว​มาจาก​แม่นม

เมื่อ​อา​ฮวน​เข้าไป​อยู่​ใน​อ้อมกอด​มารดา​ ​เด็กน้อย​ซุก​ไซร้​สูดดม​กลิ่น​คุ้นเคย​พลาง​ยิ้ม​ร่า​ ​ไม่นาน​นัก​ก็​ผล็อย​หลับ​ไป

“​พระ​ชายา​ ​ให้​บ่าว​อุ้มจ​วิ​้น​จู่​ดี​ไหม​เพ​คะ​ ​ช่วงนี้จ​วิ​้น​จู่​น้ำหนัก​ตัว​เพิ่มขึ้น​มาก​เพ​คะ​”​ ​แม่นม​ยื่นมือ​มารับ​ตัว​เด็กน้อย

“​ไม่ต้อง​”​ ​เจียง​ซื่อ​ค่อยๆ​ ​วาง​บุตรสาว​ลง​บน​เตียง​ ​นาง​เฝ้าดู​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​รอ​จน​บุตรสาว​หลับสนิท​แล้วจึง​กลับ​ออก​ไป

นาง​เดิน​ออกมา​จาก​ห้อง​ข้าง​ ​ลม​เย็นยะเยือก​พัดมา​ปะทะ​ใบหน้า​ประหนึ่ง​คม​มีด​กรีด​เฉือน​เข้าเนื้อ

นี่​ก็​เข้า​เดือน​สิบสอง​แล้ว​ ​ใน​ช่วงเวลา​เหน็บ​หนาว​เช่นนี้​ ​หาก​นาง​เดินทาง​ลง​ใต้​ ​ไม่อยู่​ที่​จวน​ ​อา​ฮวน​จะ​ร้องไห้​หานาง​หรือไม่

หรือว่า​ถึง​ตอนที่​นาง​กลับมา​ ​อา​ฮวน​อาจ​ลืม​มารดา​คน​นี้​ไป​แล้วก็​ได้

เมื่อ​คิด​เช่นนี้​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ปวดใจ​ราวกับ​มี​มีด​ปัก​อยู่​กลาง​อก

ผู้อาวุโสฮ​วาร​ออยู​่​ที่​ห้อง​รับรอง​ ​ใน​ใจ​ของ​นาง​ว้าวุ่น​ไม่​แพ้​กัน

หาก​อีก​ฝ่าย​เกิด​เปลี่ยนใจ​ขึ้น​มา​จะ​ทำ​อย่างไร

ใน​ตอนนี้​นาง​อยู่​ใน​ช่วง​หลบหนี​ ​ไม่รู้​ว่า​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​จะ​ส่งตัว​นาง​ให้​กับ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​หรือไม่

ความเสี่ยง​มิได้​เกิดขึ้น​แค่​กับ​เจียง​ซื่อ​เท่านั้น​ ​แต่​ยัง​เกิดขึ้น​กับ​ผู้อาวุโสฮ​วาด​้วย

ในขณะที่​ผู้อาวุโสฮ​วายั​งคง​หวั่นวิตก​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ผลัก​ประตูเข้า​มา​ ​“​ขออภัย​ที่​ให้​ผู้อาวุโสฮ​วา​คอย​นาน​”

ผู้อาวุโสฮ​วายืด​ตัว​ขึ้น​ตอบรับ​ด้วย​ท่าที​สุภาพ

ทั้งสอง​นั่งลง​ตรงข้าม​กัน​ ​คอย​ให้​บ่าว​รับใช้​นำ​สำรับ​ชามา​จัดเตรียม​ให้​เรียบร้อย​ก่อน​ถึง​ได้​เริ่ม​บทสนทนา

“​เหตุ​ไฉน​พี่​รอง​ถึง​อยู่​ที่​อู​เหมียว​”

“​หนึ่ง​ใน​ผู้​ถูก​คัดเลือก​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ออก​ไป​ข้างนอก​ ​และ​บังเอิญ​พบ​กับ​บุรุษ​หนุ่ม​ที่​ได้รับบาดเจ็บ​สาหัส​ ​ครั้น​บุรุษ​ผู้​นั้น​ฟื้น​ ​เขา​ได้​บอก​สถานะ​ของ​ตัวเอง​ ​พวก​ข้า​ถึง​ได้​ทราบ​ว่า​เขา​คือ​คุณชาย​รอง​ของ​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​ ​ซึ่ง​เป็น​พี่ชาย​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​”

เจียง​ซื่อ​เลิก​คิ้ว​เล็กน้อย​บวก​กับ​น้ำเสียง​ราบเรียบ​ไม่​สื่อ​อารมณ์​ยินดี​หรือ​ยิน​ร้าย​ ​“​หาก​จะ​กล่าว​เช่นนี้​ก็​หมายความว่า​อู​เหมียว​คือ​ผู้​มีพ​ระ​คุณ​ที่​ช่วยชีวิต​พี่​รอง​ของ​ข้า​อย่างนั้น​หรือ​”

“​เป็น​เพีย​ความบังเอิญ​เท่านั้น​”

เจียง​ซื่อ​ขบ​ริมฝีปาก​เก็บ​ซ่อน​ความ​เย้ยหยัน

ผู้อาวุโสฮ​วาห​ลง​เข้าใจ​ว่า​คน​ต้า​โจว​อย่าง​นาง​คง​รู้​เกี่ยวกับ​อู​เหมียว​ไม่​มาก​นัก​ ​แต่​ไม่รู้​ว่า​เจียง​ซื่อ​เคย​อาศัย​อยู่​ที่ดิน​แดน​อู​เหมียว​มาก​่อน

ที่​อู​เหมียว​สตรีเพศ​ถือเป็น​ใหญ่​ ​หาก​สตรี​คนใด​ที่​ได้รับ​การคัดเลือก​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​สถานะ​ของ​นาง​จะ​สูงส่ง​ยิ่งขึ้นไป​ ​ฉะนั้น​นาง​จึง​ไม่​สามารถ​ออก​ไปเที่ยว​เล่น​นอก​เผ่า​ ​หรือ​ต่อให้​ออก​ไป​จริง​ ​ก็​ไม่​สามารถ​พาบุ​รุษ​กลับมา​ได้​ตามอำเภอใจ

คง​ไม่ใช่​ว่า​ใบหน้า​หล่อเหลา​ของ​พี่​รอง​ชวน​ให้​สตรี​ผู้​นั้น​รู้สึก​ใจเต้น​หรอก​นะ

แม้​จะ​ยัง​ไม่​สามารถ​ตัด​ความเป็นไปได้​ข้อนี​้​ ​แต่​เจียง​ซื่อ​ก็​ยังคง​สงสัย​ใน​คำพูด​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วา

เพียงแต่​นาง​ไม่ได้​แสดงออก​ทาง​สีหน้า​ ​นาง​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​พลาง​ถาม​ด้วย​ความลังเล​ ​“​แต่​ใน​รายชื่อ​ทหาร​ที่​เสียชีวิต​ของ​ต้า​โจว​มีชื่อ​ของ​พี่​รอง​อยู่​ด้วย​ ​แต่​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ลับ​บอกว่า​พี่​รอง​ของ​ข้า​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ ​หาก​จะ​ให้​พูด​กันตาม​ตรง​ ​เหอ​เปา​เพียง​ใบ​เดี๋ยว​ไม่​อาจ​ทำให้​ข้า​เชื่อได้​…​”

“​ยัง​มีนี​่​ด้วย​”​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาห​ยิบ​ของ​อีก​ชิ้น​มา​วาง​ไว้​ตรงหน้า​เจียง​ซื่อ

มัน​คือ​รองเท้า​ข้าง​หนึ่ง

ประกาย​ขับ​ออกมา​ทาง​แววตา​ของ​นาง​ ​นาง​ถาม​เสียงหลง​ ​“​รองเท้า​ที่​ข้า​ทำให้​พี่​รอง​ก็​อยู่​กับ​เจ้า​ด้วย​หรือ​นี่​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​ผงะ​ชั่วครู่​ก่อน​จะ​คลี่​ยิ้ม​ ​“​พระ​ชายา​ละเอียดถี่ถ้วน​ยิ่งนัก​ ​รองเท้า​นี้​มอบให้​แก่​พี่ชาย​ไม่ผิด​แน่​ ​เพียงแต่​พระ​ชายา​ไม่ได้​เป็น​คน​ทำ​ ​คนที​่​ทำ​รองเท้า​นี้​คือ​พี่สาว​ของ​พระ​ชายา​ ​เรื่อง​นี้​ข้า​ทราบ​จาก​ปากของ​เขา​เอง​”

เจียง​ซื่อ​หัวเราะ​ ​“​เรื่องสำคัญ​เช่นนี้​ก็​ต้อง​ละเอียดถี่ถ้วน​เป็นธรรมดา​ ​ยาม​นี้​ข้า​เชื่อ​แล้ว​ว่า​พี่​รอง​ยัง​มีชีวิต​อยู่​”

นาง​กัดฟัน​พูด​ใน​ใจ​ว่า​ ​หาก​พี่​รอง​เล่าเรื่อง​นี้​ให้​คน​พวก​นี้​ฟัง​จริง​ ​ถ้า​เจอ​ตัว​เมื่อไหร่​ ​นาง​คง​ต้อง​สั่งสอน​พี่​รอง​สักที

แต่​ใน​ตอนนี้​ ​นาง​ยัง​ไม่​ปักใจ​เชื่อ​คำพูด​ของ​อีก​ฝ่าย

นาง​เป็น​คน​ให้​เหอ​เปา​ ​ส่วน​พี่ใหญ่​เป็น​คน​ทำ​รองเท้า​ ​แม้​เรื่อง​นี้​จะ​ไม่ใช่​ความลับ​ ​แต่​ก็​มิใช่​เรื่อง​ที่จะ​ไปเที่ยว​บอก​คนนอก

เมื่อ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ได้ยิน​เจียง​ซื่อ​กล่าว​ดังนั้น​ ​นาง​ก็​ยิ้ม​อย่าง​เบาใจ

จำต้อง​ยอมรับ​ว่า​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​เป็น​คนที​่​รับมือ​ได้​ยาก​ยิ่ง​ ​ขนาด​นาง​ระมัดระวัง​ใน​ตอนแรก​ยัง​เกือบ​ตกหลุมพราง​ที่นาง​วาง​ไว้​ ​เกือบจะ​หลงเชื่อ​ว่า​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​มาที​่​เมืองหลวง​ ​โชคดี​ที่​หลังจากนั้น​…

ในขณะที่​ผู้อาวุโสฮ​วาต​กอยู​่​ใน​ภวังค์​ ​สีหน้า​ของ​หญิง​ตรงหน้า​กลับ​เย็นชา

เจียง​ซื่อ​วาง​ถ้วย​ชาล​งบน​โต๊ะ​พลาง​เอ่ย​ ​“​แม้ว่า​ตอนนี้​ข้า​จะ​เชื่อ​สิ่ง​ที่​ผู้อาวุโสฮ​วา​พูด​ ​แต่​ข้า​ต้อง​บอก​เรื่อง​แสลงหู​ให้​เจ้า​ฟัง​เสียก่อน​”

“​เชิญ​พระ​ชายา​พูด​ได้​เลย​”

“​หาก​นี่​เป็นการ​หลอก​ให้​ข้า​ดีใจ​เล่น​ ​ผู้อาวุโสฮ​วา​อย่า​ได้​โทษ​ว่า​ข้า​ใจร้าย​ทำลาย​เผ่า​อู​เหมียว​ก็แล้วกัน​…​”

“​บังอาจ​!​”​ ​ผู้อาวุโสฮ​วา​โพล่ง​ออกมา​ ​ใบหน้า​ของ​หญิง​ชรา​เขียว​คล้ำ

ขนาด​จักรพรรดิ​ต้า​โจว​ยัง​ไม่กล้า​เอ่ย​วาจา​อาจหาญ​เช่นนี้​ ​กับ​แค่​พระ​ชายา​ตัวเล็ก​ๆ​ ​คน​หนึ่ง​กล้า​ดี​อย่างไร​มา​ขู่​นาง​!

ใน​วินาที​นั้น​ ​ผู้อาวุโสฮ​วา​เดือดดาล​เพราะ​ความ​โอหัง​ของ​เจียง​ซื่อ

แต่​เจียง​ซื่อ​กลับ​ยิ้ม​กว้าง​ ​“​ข้า​ถึง​บอก​ไง​ว่า​มัน​แสลงหู​ ​ฉะนั้น​แล้ว​เลือก​ทำ​ใน​สิ่ง​ที่​เป็นประโยชน์​ทั้งสองฝ่าย​จะ​ดีกว่า​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​จดจ้อง​ไป​ที่​สตรี​ผู้​มี​ใบหน้า​เหมือนกับ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ไม่มี​ผิดเพี้ยน​ด้วย​รู้สึก​สับสน​เต็มประดา

ศึก​ครั้งนี้​อันตราย​ยิ่งนัก​ ​สุดท้าย​แล้ว​พวกเขา​จะ​ได้​ใน​สิ่ง​ที่หวัง​หรือไม่

เจียง​ซื่อ​เฝ้า​พินิจ​อากัปกิริยา​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ท่าที​ของ​อีก​ฝ่าย​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย​ ​นาง​ก็​รู้​โล่งใจ

การ​เดินทาง​ไป​อู​เหมียว​คราวนี้​ ​เห็นที​ไป​ง่าย​แต่กลับ​ยาก​ ​คง​ไม่​เหมือน​ที่​อีก​ฝ่าย​ว่า​ไว้​อย่างแน่นอน

นาง​ตัดบท​ ​“​ผู้อาวุโสฮ​วา​พัก​สักหน่อย​เถิด​ ​พรุ่งนี้​เรา​ค่อย​ออกเดินทาง​ก็แล้วกัน​”